Previous Sofia Next

Multa paucis


μύθοι, παραβολές και αλληγορίες | φιλοσοφικά ανέκδοτα και ιστορίες | σκέψεις και γνώμες | προπόσεις |
μονόστιχα, δίστιχα και τετράστιχα | λατινισμοί | ευχές και κατάρες, προσευχές και διαλογισμοί | επιγραφές, επιτάφια, τελευταία φράση
| χρησιμούλες αστεία, χωρατά, πλάκες, φάρσες και στοιχήματα  | φράσεις, περίεργα της ετυμολογίας | ενδιαφέροντα στοιχεία | κομπλιμέντα | επιστολές και ομιλίες

 

Μονόστιχα - αστραπές έμπνευσης, όταν ο ποιητής καταφέρει να γεμίζει μια αράδα με κάποιο νόημα
Δίστιχο
- ποίημα που αποτελείται από δύο (συνήθως) ομοιοκατάληκτους στίχους.
Τετράστιχο - ποίημα ή στροφή που απαρτίζεται από τέσσερις στίχους.

 Ως πολύ διαδεδομένο είδος τα μονόστιχα γεμίσανε το ρωσικό ίντερνετ, ενώ εδώ στην Ελλάδα μπόρεσα να βρω μόνο μερικά αρχαία γνωμικά μονόστιχα του Χρυσολώρα και Ίππαρχου (δυστυχώς δεν ξέρω αρχαία). Οι σύγχρονοι ποιητές που γράφουν μονόστιχα (πολύ λίγοι), ή δεν ξέρουν ίντερνετ, ή προτιμάνε να βγάζουν λεφτά εκδίδοντας ποιητικές συλλογές με μονόστιχα. 
Σας προτείνω τις δικές μου μεταφράσεις μονόστιχων. Δυστυχώς ή ευτυχώς αυτά που έχουν κάποιο ενδιαφέρων (τα περισσότερα), ως θέμα έχουν στο επίκεντρο τις σχέσεις μεταξύ ανδρών και γυναικών.

Τα δίστιχα και τα τετράστιχα σαν λογοτεχνικά φαινόμενα που απαιτούν απ' τον ποιητή βαθιά σκέψη και συντομία δυστυχώς δεν είναι και αυτά δημοφιλή στον απερίσκεπτο και φλύαρο αιώνα μας.


Μονόστιχα

Δίστιχα

 Τετράστιχα

Τα τετράστιχα του Ίγκορ Γκούμπερμαν* 

Τα τετράστιχα του Βαλέρι Βινάρσκι*

 


Μονόστιχα

Του Β. Βισνεφσκι*

Μη χυδαΐζεις την αγάπη μου με συγκατάθεση!

Ω! πόσο απότομα και απρεπές τελείωσε ο καναπές!

Δεν αγαπούσα σας τόσο, όσο στενάζατε…

Πρώτα γέννησε, μετά θα σου τηλεφωνήσου!

Δε σας φιλώ, απ’ την καλή ζωή που ζω…

Έτοιμος να πληρώσω, ξέρω ακόμα με τι και πόσο.

Σήκωσε το ακίνητό σου από την καρέκλα!

Η ομορφιά σας δε θα σώσει τον κόσμο…

Με ‘σένα έγινα οπαδός των εκτρώσεων.

Τι κρίμα! Τζάμπα ξοδέψαμε τα σπερματόζωα.

Θέλω να γίνω αμαρτωλός, αλλά λεφτά δεν έχω…

 

Της Ο. Αρέφιεβα
Σε αγαπώ πεντάμορφη, απλά με σπάνια μορφή!

Είμαστε βαθιά επιφανειακοί άνθρωποι!

Κυρία! Ο σύζυγός σας ξανά με απατάει!

Όσο μακριά τα πόδια, τόσο κοντή η φούστα…

Η αθανασία χαροποιεί μόνο τα πρώτα εκατό χρόνια…

Πόσο κουράζει το μυαλό, να προσποιείσαι τον ομαλό.

Ο πόσο μη εγκαίρως έρχεται κάποτε ο καιρός!

Μα μέσα στις επιστολές φαινόσουνα πιο λυγερή…

 

Του Β. Σεμιόνοφ*
Για χάρη σου άφησα το πορνείο!

Θα ήθελα να είμαι τίμιος, αλλά λιγότερο παρά πλούσιος.

Να ζω δε θέλω, αλλά και να αυτοκτονώ οκνώ.

Και τι θα κάνετε στην ηλικία σας την υγεία σας;

Ναι, αρνήθηκα παραστατικά, όμως καθόλου κατηγορηματικά.

Αν ο κόσμος είναι σκατά, τότε εμείς είμαστε μύγες.

Τώρα θα κλονίζω την υγεία σας!

Τη γη στολίστε με την απουσία σας.

Όχι! Σ’ αυτή τη στάση πριν το γάμο δε μπορώ…

Σε παρακαλώ, μη σκηνοθετείς πως δήθεν σκέφτεσαι.

Τόσο καιρό που έχασα για τη ζωή!

Ρητώς αρνήθηκε να κάνει καμώματα πριν…

Όταν την είδα σηκώθηκα…όχι ολόκληρος…

Και μόνο τα έλατα μισούν το Νέο Έτος.

Είμαι σαν το σύμπαν. Πολύ μοναχικός…

Σαν πτώμα θέλω να κοιμάμαι. Όμως με ποια…

Στόλισε τον κόσμο με την απουσία σου…

Ενδιαφέρομε για το σημείο συνάντησεις δυο φύλων.

Συγνώμη μήπως θέλετε να σιωπάτε πιο σιγά…

Τον γέμισε η αίσθηση του μέτρου…

Ήρθε η μυρωδιά του φαγητού και άρχισαν να κελαρύζουν τα σάλια.

Θα καταφέρουμε να κάνουμε το παρελθόν φωτεινό;

Για τη μαύρη μου νύχτα τη Viagra φυλάγω…

Από μας τους μεγαλοφυείς, μόνο ένας έμεινε στον κόσμο.

Να παίξω το νανούρισμα με τύμπανο;

Κυρία η ημερομηνία καταλληλότητάς σας έληξε. 

Την παρθενιά της τηρούσε, αλλά όχι με όλους…

 Είμαι πολύ ερωτύλος, μα, δυστυχώς, μονοεργαλειακός.

Να είσαι εχθρός μου, ούτε στον εχθρό μου εύχομαι!

Επίδειξη μην κάνεις της κρυάδας σου…

Πως πάνε οι γλουτοί σου στην μούρη σου…

 

Του Β. Γκλούσενκο*
Τον ζωντανό ακόμη για πολύ καιρό προσποιούταν.

Βασανισμένος από την τρυφερότητα αναζητούσε σαδισμό.

Τη χώρα του την παράλογη καταριόταν με στοργή.

Έφυγε η ομίχλη ανιαρά και το σκοτάδι φαίνεται πιο καθαρά.

Έπεσες; Μη στενάζεις, ευκαιρία κάτω απ’ τις φούστες να κρυφοκοιτάζεις.

Ο νους σκότωνε με μία, αλλά ζωντάνευε η βλακεία.

Πάντα χορτάτος να ‘σε είναι κυνικό.

Του Α. Ντόλγκινοφ*
Ο ποιητής εκφυλίζεται, της μόδας οι μονόστιχοι!

Μια γοητευμένος, την άλλη απογοητευμένος.

Φιλάω σας με νόημα «Αντίο!».

Τι άλλο χορεύει στης κοιλιάς το χορό;

Γάμος; Απλά ως ξυπνητήρι ήθελα να πιάσω δουλειά…

Σας αγαπούσα… γιατί τώρα η νόσος μου;

 

Του Κ. Ρουντνόφ*
Ο οργασμός-θεληματίας, είναι το νόημα της τυχαίας γνωριμίας.

Γιατί πήρες πόζα; Εδώ υπάρχει πολυκοσμία σκαμπρόζα!

Σ’ αυτό το λιμάνι κυρά μου, θα έριχνα την άγκυρά μου!

Πλησίασε φρόνιμα, γιατί αρχίζω να μη χωράω στο παντελόνι μου.

Αν ήμουν ηλιόκαμα, δε θα έφευγα από πάνω σου.

 

Του Α. Κοβαλιόφ*
Το μπιμπερό σου μας εμποδίζει να φιλιόμαστε…

Ποιος σ’ έμαθε να γδύνεσαι με τέτοια γρηγοράδα;

Όλους δώριζε την παρθενιά της…

Ένα λεπτό να φάω κι αμέσως θα γίνω ερωμένος.

Δε θέλω επισκέψεις, θα ποδοπατήσεις τη σπίθα της σκέψεις…

 

Της Ι. Ροδοζίνσκαγια*
Αν αγαπώ την ποίηση; Εξαρτάται με ποια και αποκλείοντας την τεκνοποίηση.

Και άρχισε να κλάψει η ηλιθία, μάλλον απ’ την συνήθεια…

Κολλήσαμε στην εκατό τρίτη Καμασούτρα…

Απ’ το μυαλό ασήμαντη, αλλά τα στήθη σκίζουν…

 

Του Γ. Σοϊλεμεζίδη
Ικανοποιώ… μα όχι την περιέργεια…

Αυτό το κρεβάτι, αγαπάει την απάτη.

Αφού ξάπλωσες στο κρεβάτι, δείξε τουλάχιστον κάτι.

Αυτό το κρεβάτι δεν αποδέχεται το ινάτι.

 

Τόσο δειλός…, να αντιστέκεσαι πώς;
Ν. Χοζιαήνοβα*

Αλίμονο, ο ρομαντισμός ποδοπατήθηκε ευρύς από την πρόζα της ζωής.
Τ. Άλεξ*

Αν έχεις κανένα φράγκο, μπορείς να εκτιμάς τον βυζιών μου τον όγκο.
Λ. Μπουλάνοφ*

Στον διάολο τα λεφτά! Η ψυχή κινδυνεύει…
Γκ. Πολίνσκαγια*

Συγνώμη που μιλάω, όταν εσείς με διακόπτετε.
Μ. Ζβανέτσκι*

Τι κρίμα που επιτέλους φεύγετε…
Μ. Ζβανέτσκι*

Τα μάγουλά του θύμιζαν μεσαίου μεγέθους γλουτούς.
Μ. Μπαρού*

 

Του Αγνώστου*
Ήρθε η επιτυχία πηδηχτά, αλλά ξανά χωρίς λεφτά!

Ο άνδρας που τη νύχτα κοιμάται, δεν είναι άνδρας!

Απ’ τα μούτρα του ξυπνητηριού βλέπω, ετοιμάζεται το κάθαρμα να κουδουνίζει.

Αποκαλύψτε τα βυζιά σας. Θέλω να κλάψω πάνω τους.

Οι απόγονοι δε γίνονται ευγνώμων.

Σκεφτόμαστε ως αρσενικά. Η πρόποσή μου: Για επικείμενα θηλυκά!

Θα ήταν πολύ σωστό να συνεχίσουμε για ένα χρόνο αυτό.

Με τούτη τη σφυρίχτρα θέλεις να καλύψεις τη δική μου πολεμίστρα!;

Τύχη δεν είχαμε μόνο με το κλίμα, ανθρώπους, εποχή και χώρα-ψυχοκτόνο.

Έξω από το κρεβάτι! Είσαι σαν κοτόπουλο χνουδάτη. 

Με τη δική σας καλοσύνη με βεβηλώσατε!

Να μη σ’ ακούω μπορώ μήνες…

Πρόσωπο με πρόσωπο; Όχι! Μάσκα με μάσκα!

Δεν είμαι ενάντια. Απλά δε συμφωνώ!

Τόσο ωραία σιωπά, ώστε θέλεις να γδυθείς…

Στα ρόδινα μου ματογυάλια, άλλαξε τα γυαλιά…

Δεκαετίες φύγανε, ενώ εσύ ακόμη: Πέρα απ’ τα τριάντα…

Εμπόδια για ευτυχία; Εσύ και τα περιττά κιλά.

Είμαι κεραυνοβολημένη… Όχι, πεσμένη στη γη, αλλά στον καναπέ…

Για μένα η αλήθεια είναι το πιο πολύτιμο, αλλά όχι και τόσο!

Εργένης, οι γονείς συνυπάρχουν. Άλλα προσόντα δεν υπάρχουν.

Μέσα στις αγκαλιές σου, δεν χάνω μόνο την τιμή…

«Όμορφη» σαν δράκαινα, και θηλάστηκε από την λύκαινα!

Η μοίρα τρίζει τα δόντια, χαμογελώντας.

Γυναίκες, κοπάδια! Αλλά όλοι περνάνε δίπλα, δίπλα, δίπλα…

Και στους άλλους πλανήτες δεν υπάρχει ζωή…

 

Μάϊα Τσετβερτοβα*
Ώ! Να μ’ αγαπούσες τόσο όσο την μπίρα.

Στο κρεβάτι σαν θεός: Δε ροχαλίζει!

Τι εννοούσε όταν ορκιζόταν, ότι θα μ’ αγαπάει;

Να, προσπαθούσε να με παρασύρει, αλλά όχι και πολύ τακτικά.

Έλα να κάνουμε φιλία, αλλά όχι και μόνο πάνω στου καναπιού την τοπωνυμία.

Αντίο για πάντα! Πάρε με τηλέφωνο αύριο!

Έτσι σιωπάει, ώστε θέλεις να γδυθείς…

Δεν περιμένω από σας ειδύλλιο, αλλά ταξίδι γαμήλιο.

Χωρίσαμε, αλλά όχι και πολύ…

 

Τα 24 μονόστιχα-γνωμικά έγραψε η ποιήτρια Αγγελική Πεχλεβανίδου, που έχει εκδώσει μια συλλογή με 24 "Αλφαβητάρια Σοφίας".
Διάλεξα απο 24 μονόστιχα από ένα του κάθε γράμματος του αλφαβήτου και δημιούργησα το 25-το αλφαβητάρι.

Αλφαβητάρια της Αγγελικής Πεχλεβανίδου

Αν έβλεπες με την ψυχή, θα γροίκαγες την πέτρα.
Βακχεύσαμε στην ομορφιά, τυφλοί, κωφοί δεσμώτες.
Γύρω, τριγύρω, γύρω μου γυρνώ, σύνορα βλέπω.
Δουλέμποροι ιδανικών πληθαίνουν κι αυγατίζουν.
Εφέ γεμίσαν τις ζωές, δυσεύρετη η αλήθεια.
Ζουμάρισα στην ομορφιά κι είδα πως ήταν μάσκα.
Ημέρεψα τα κύματα κι αγάπησα τον κόπο.
Θρίλερ ανέργων, νηστικών, η θρυλική μας χώρα.
Ισόπαλες οι μάχες μας. Ποτέ δε θα τα βρούμε.
Καταδίκασαν τους φτωχούς, κουκούλωσαν τους κλέφτες.
Λόμπι λυκάνθρωπων πολλά. Κλειστείτε στην Εστία.
Μαρμαρογλύπτες θλιβεροί χωρίς ψυχή και σμίλη.
Νεποτισμός μας έπνιξε, πεθαίνουν οι αξίες.
Ξανάσμιξαν οι πειρασμοί και λάθη γεννηθήκαν.
Οκτάστυλοι ναοί παντού, μονόχορδες οι λύρες.
Παλεύει κι ανασταίνεται ο ποιητής με λέξεις.
Ρήγματα γέμισε η χαρά κι η Εστία τρεμοσβήνει.
Στρεψοδικίες πάμπολλες. Η Θεία Δίκη μία.
Τορπιλοφόρα στήθηκαν κόντρα στ ιδανικά μας.
Υμέτεροι στο «δίδωμι», ημέτεροι στο «παίρνω».
Φιλιά σκορπούν γνωστοί ή μη. Κάθε φιλί κι Ιούδας.
Χώνονται λάθρα οι πειρασμοί κι ασφυκτιούν οι αισθήσεις.
Ψυχή σικέ και σικ κορμοί, ο αγώνας θα ‘ναι χάος.
Ώρες και ωρολόγια σκλαβώνουν τις ζωές μας.
 

 

                        Δίστιχα

Εκείνος που διείσδυσε σε πόστο υψηλό σαν αλεπού,
θα εκμεταλλευτεί τη θέση του σαν αιμοβόρος λύκος.
Αγνώστου*

Από τις πέτρες που πετάνε πάνω σου οι κριτικοί με μίσος,
φτιάξε ένα μνημείο, που θα σ' αποθανατίσει, ίσως.
Α. Γκίτερμαν*

Παράκληση
Παιδί μου! προς το μυαλό σου κάνε ένα ζουμ,
πριν επικοινωνήσεις με μέντιουμ.
Γ. Σοϊλεμεζίδης

Μετά από την εκπομπή "Με τα μάτια της Έλλης"
στις 21.02.2001
Η Δώρα κι ο Λαλιώτης βάι βάι 
και τρίβει τα χεράκια της η Έλλη Στάη.
Γ. Σοϊλεμεζίδης

Κάποτε τη δίψα μας έκοβε το νερό κεραυνοβόλα.
Πάει πια, τώρα κατουράμε Coca Cola.
Γ. Σοϊλεμεζίδης

Πολλοί κατάφεραν να υποτάξουν την τύχη, την γρουσούζα
αφού απέκτησαν τη μαεστρία να στέκονται σούζα.
Ι. Κριλόφ*

Για σένα το ροδόσταμο είναι φαρμάκι,
για μένα η πικρή αλήθεια σαν γλυκό κρασί.
Κοσμά Προυτκόφ*

Έχω τρεις κόσμους. Μια θάλασσα, έναν 
ουρανό κι ένα πράσινο κήπο: τα μάτια σου.
Ν. Βρεττάκος

Δεν είναι οι πόνοι που πονώ κι η πείνα που με κόβει
εσάς φοβάμαι, της νυχτός μεγαλωμένοι φόβοι!
Κ. Βάρναλης

Όταν για τους ανθρώπους λες κακίες
κι αν έχεις δίκιο είσαι κακός και ταραξίας.
Σααντί*

Τις σκέψεις μου φυλάγω σαν μεγάλο μυστικό,
να μην γνωρίζουν οι πλησίον μου τον τρόμο τον τραυματικό.
Αλ-Μααρί*

Είναι απόφθεγμα ή λέξεων κοινών ο χορός;
Φυλάγει την αλήθεια ο αμίλητος φρουρός.
Φεανό*

Νερό ωκεανού δεν υπάρχει χωρίς αλάτι, 
έτσι και η ζωή πόνο είναι γεμάτη.
Φεανό*

Να βρες της μοίρας σου το μονοπάτι είναι τέχνη,
μην βιάζεσαι να πατάς του αλλουνού τα ίχνη.
Φεανό*

Πάντα μόνος, σαν ήλιος, 
του εαυτού σου κύριος.
Φεανό*

Τι μας εξαπατά χαριτωμένα χαμογελώντας;
Η διαφήμιση χυδαία για το κέρδος πολεμώντας.
Φεανό*

Πιο δύσκολα απορροφάμε των λέξεων σοφών τη διδαχή, 
παρά των πράξεων κακών την βάναυση ισχύ.
Γ. Σοϊλεμεζίδης

Αλήθεια: ο γνήσιος φίλος δεν πεθαίνει,
μονάχα παύει δίπλα σου να είναι.
Αγνώστου*

Πώς να διακρίνεις τον σοφό από το βλάκα. Με ποια ζυγαριά;
Ο βλάκας το νόημα της ύπαρξης ξέρει με σιγουριά.
Β. Βινάρσκι*

Τα χρόνια τρέχουν και η γλώσσα μου δεν θέλει να κινείται σχεδόν.
Θα 'ρθει σε λίγο η εποχή των αποσιωπητικών.
Β. Βινάρσκι*

Στη συσσώρευση χρημάτων ξόδεψε όλη τη ζωή.
Για ξόδεμα χρημάτων, σκέφτηκε στην τελευταία του πνοή.
Β. Βινάρσκι*

Να σας πω από πού την αισιοδοξία ν' αποσπάτε:
από την ικανότητα τον εαυτό σας να εξαπατάτε.
Β. Βινάρσκι*

Λείπει η πολιτική κουλτούρα αποδεδειγμένα, 
αφού δεν ξέρει να ψεύδεται εξεζητημένα.
Γκ. Λεβίτιν*

Δεν είναι ολοφάνερο το όφελος των φτερών,
θα μας εμποδίσουν να σερνόμαστε, πιθανόν.
Γκ. Λεβίτιν*

Άμα ‘χω ‘γω στο σπίτι μου κρασί, ψωμί και λάδι
Ρήγας με τη γυναίκα μου κοιμούμαι κάθε βράδυ.
Κ. Φραγκούλη

Στη γειτονιά του έρωτα όποιος δε σεργιανίσει,
Μην πει πως έχει τ’ς ομορφιές του κόσμου αυτού γνωρίσει.
(από το site της Ο. Ρακιτιάνσκι)

Ο έρωτας τον άνθρωπο κοπέλι τόνε κάνει,
Κι όσο κι αν είναι φρόνιμος, θα τόνε κουζουλάνει
(από το site της Ο. Ρακιτιάνσκι)

Αν είχανε φωνή οι γκαρσονιέρες,
θα ‘πέφταν σαν ξερόφυλλα οι βέρες
Α. Ρέμπη

Χάικου
Μες στον αέρα
διαλύεται ο καπνός,
το ον στο χρόνο.
Γ. Σοϊλεμεζίδης

Με γεμάτες καμπύλες του κώλου
Η γυναίκα τη μόρφωση δε χρειάζεται καθόλου.
Ι. Γκουμπερμάν*

Τις σκέψεις μου από τώρα κρατώ ως μυστικές
Για να μη τρομάξουν τους φίλους μου αυτές.
Α. άλ-Μααρή*

Μαζί με όλους πας, θα βλέπεις μόνο πλάτες κυπελλοειδείς,
Αν πας εναντίον, τα πρόσωπά τους θα δεις.
Αγνώστου*

Να θυμάσαι καλέ μου, όταν θα χωρίσουμε 
θα σου αφήσω μόνο την ελπίδα.
Μ. Τσετβερτόβα*

Μπορείς να ζεις σ’ αυτόν τον κόσμο χωρίς γυναίκα
μόνο αν είσαι γυναίκα…
Μ. Τσετβερτόβα*

Τόσα πολλά λόγια περιττά
και τόσα λίγα περιττά λεφτά.
Μ. Τσετβερτόβα*

Μη φοβάσαι αγαπητή μου: ο χωρισμός 
δεν είναι τίποτα παρά μια ευκαιρία να ξαναπαντρευτείς.
Μ. Τσετβερτόβα*

Αδυναμίες
Δεν είχες καμία; Είχα μία:
Αγαπούσα.
Μπ. Μπρέχτ

Οι μανάδες και οι πόλεμοι
Αν εξαρτιόταν από τις μανάδες, δεν θα είχαμε πολέμους!
Αλλά οι κόρες τους προτιμούν τους στρατιώτες…
Μ. Κιντάνα

Το κάστανο θέλει κρασί και το καρύδι μέλι
Και το κορίτσι φίλημα πρωί και μεσημέρι.
Αγνώστου

Για της νύχτας τα βάσανα, για τα δίσεχτα χρόνια,
Απ’ τα παιδιά μας εκδίκηση παίρνουν τα δικά μας εγγόνια.
Αγνώστου*

 

 άνω

 

             Τετράστιχα

Δεν γνωρίζουν ησυχία οι αρχηγοί,
βασανίζουν τα μυαλά τους νύχτα-μέρα:
ποιοι είναι οι τρόποι οι γοργοί,
πως τον άνθρωπο να κάνουν λέρα.
Αγνώστου*

Ανάμεσα στους σκλάβους
η θέση η μοναδική,
για τον ελεύθερο
είναι η φυλακή.
Μ. Βολόσιν*

Τι είδους ίχνος θα αφήσω;
Μια πατησιά, για να σκουπίσουν το πάτωμα ίσο
και να στραβοκοιτάξουν από πίσω;
Η μήπως θα αφήσω το αιώνιο ίχνος
στις άπειρες ψυχές το φως του λύχνου.
Αγνώστου*

Ο καθένας για τον εαυτό του είναι δίκοπο νυστέρι,
είναι για τον εαυτό του κακούργος και δικαστής,
είναι για τον εαυτό του Μότσαρτ και Σαλιέρι,
είναι για τον εαυτό του δημοσιογράφος και ποιητής.
Αγνώστου*

Ευθύτητα
Γιαννόπουλε ειλικρινέ! το είπες με το θρά…
πως δεν αντέχεις τα μισόλογα και τα συγκεχυμένα.
Τον ίδιο τον Σημίτη αποκάλεσες: βατρά…
και τον αγκαλιοφίλισες με μάτια βουρκωμένα.
Γ. Σοϊλεμεζίδης

Κάτι που θελώ
(παρακολουθώντας τα διαφημιστικά σποτ)
                                      Στην Καίτη Γκαρμπή 
Πάνω στην πίστα φωτεινή κινούμαι πηδηχτά.
πετάω τις ελληνικούρες και βγάζω άφθονα λεφτά.
Κι αυτό το κάτι που θελώ
είναι να μην ιδρώσει το δικό μου κουτελό
Γ. Σοϊλεμεζίδης

Πολλές φορές μας φαίνεται πως η ζωή αναποδογυρίζει
αφού μας πρόδωσαν οι φίλοι και η τύχη μας μουντζώνει,
όταν αντί βροχής ευλογημένης τα ουράνια ρίχνουν το χαλάζι…
Είναι αυτό που λέμε… η ζωή μας δοκιμάζει.
Φεανό*

Την τέφρα μας με αυστηρότητα του δικαστή και του πολίτη
θα την προσβάλλει ο απόγονος με στίχους περιφρονητικούς, 
γεμάτους χλευασμό πικρό του εξαπατημένου γιου
ενάντια στον κατασπάταλο κι ανεύθυνο πατέρα.
Μ. Λέρμοντοφ*

Όπως το περιττό φορτίο εμποδίζει το βαπόρι,
έτσι βλάπτουν τον άνθρωπο τα λόγια τα περιττά.
Η λέξη "Σ' αγαπώ" ακούγεται πιο δυνατά
από τα λόγια "Εγώ πολύ σε αγαπώ".
Σ. Μαρσάκ*

Την έμπνευση να περιμένω; Μα γιατί;
Ο άρχοντάς της είναι ο ποιητής
κι αυτός την κυβερνάει και εξουσιάζει.
Γκαίτε*

Βαθιά τη νύχτα, τα μεσάνυχτα,
                                   με τ' ανοιχτά φτερά του ονείρου,
πετά η ψυχή μου, σκλάβα ελεύθερη,
                            στους μυστικούς κόσμους του Απείρου.
Γ. Δροσίνης

Η ζωή μας τ' είναι; Να:
                                   Λίγες ώρες που διαβαίνουν.
Μόνο η πρώτη μάς γεννά
                                   κι όλες οι άλλες μάς πεθαίνουν.
Γ. Αθάνας

Σα να μην ήρθαμε ποτέ σ' αυτή τη γη, 
σα να μένουμε ακόμη στην ανυπαρξία. 
Σκοτάδι γύρω δίχως μια μαρμαρυγή.
Άνθρωποι στων άλλων μόνο τη φαντασία.
Κ. Καριωτάκης

Φοβάμαι
Κάλλιο να ρίξω άσπρο στο κόκκινο
Νερό στο κρασί
Στη ζωή λίγο θάνατο
Μερικά γκρίζα σύννεφα στον ήλιο
Γιατί την απόλυτη ευτυχία δεν την αντέχω.
Δ. Ποταμίτης

- Είστε σαν ήλιος λαμπερός,
το κούτσουρο στον μπαλτά είχε λιβανίσει,
μα, είστε τόσο κοφτερός,
και ο μπαλτάς είχε στομώσει. 
Α. Κραβτσοφ*

Είναι παράξενο αυτό χωρίς αμφιβολία:
πορεύοντας το δρόμο της ζωής με δυσκολία,
κοντόφθαλμος, σκοντάφτω κάτω από το ηλιόφως
και βλέπω πιο μακριά και καθαρά μες απ' το ζόφος.
Γ. Σοϊλεμεζίδης

Στα έδρανα της Κεντρικής Επιτροπής
Βολεύτηκε ο βουλευτής ο κύριος ΚΛΟΠΗΣ.
Λέει ο κόσμος, δεν ταιριάζει
Στον λωποδύτη τέτοια τιμή.
Τότε γιατί συνεδριάζει;
Γιατί ταιριάζει στην κομματική γραμμή.
Α. Πούσκιν (παράφραση του Γ. Σοϊλεμεζίδη)*

Το νόημα της ύπαρξης: επιζητώντας ψηλό στόχο,
να ζεις μ' αξιοπρέπεια σε τούτη τη γη,
χωρίς να χτίζεις ευτυχία πάνω στα δεινά του άλλου
και να μη πλουτίζεις από του άλλου την πληγή. 
Γκεϊντς Κάλαου*

Eυχαριστώ αυτούς που μας φωτίζουν τη ζωή
εργαζόμενοι στη ΔΕΗ,
όμως υπάρχουν μερικοί εκεί
που μας σκοτίζουν τη ζωή, οι λίγοι, οι ανίδεοι
Γ. Σοϊλεμεζίδης

Τον άφωνο και τον μουγκό
Που δεν άνοιξε το στόμα του ποτέ,
Με τους λογαριασμούς σας μετατρέπετε σε φλύαρο,
Εσείς οι κύριοι απ' τον ΟΤΕ.
Γ. Σοϊλεμεζίδης

Κραυγάζουν οργισμένοι επιβάτες:
μας κλέβουν αναιδώς οι συνοδοί!
Αδιάφοροι και απαθείς τ' ακούνε βερεσέ
υπάλληλοι και η διοίκηση του ΟΣΕ.
Γ. Σοϊλεμεζίδης

Ποτίζει μας, μας πλένει το κορμί και ξεβρομίζει,
την καθαρότητα σηκώνει στο ζενίθ.
Ταυτόχρονα με τα κολπάκια του βρωμίζει
και την ψυχή μας αμαυρώνει ο ΟΥΘ.
Γ. Σοϊλεμεζίδης

Τρομοκράτης
Τραβάει την τροχιά του τρομερή,
την τοξική τροφή του τραπεζώνει,
την τέχνη της τραγωδίας τέλεια τροφοδοτεί,
τους τίτλους του τύπου τονώνει.
Γ. Σοϊλεμεζίδης

Εφημεριδούλα
Δεν έχεις δύναμη να σκάβεις πιο βαθιά,
επιφανειακά και κατ' επίφασιν ενημερώνεις,
στη Σκέψη βάζεις ύπουλη τρικλοποδιά
και την Προσωπικότητα ισοπεδώνεις.
Γ. Σοϊλεμεζίδης

Ο δρόμος που πήρα
Το νόημα της ύπαρξης αναζητώντας,
απέκτησα τη γλυκόπικρη πείρα:
να πλημμυρίζω της καρδιάς την πύρα,
με την ξανθή …
                         και αλκοολούχα μπίρα.
Γ. Σοϊλεμεζίδης

Μισομυλόρδος και μεταπράτης με νοθευμένη ζυγαριά,
Πολύ ανίδεος και λίγο μορφωμένος.
Μισοπαλιάνθρωπος, όμως μπορώ να πω με σιγουριά,
Πως τελικά θα γίνει ολοκληρωμένος.
Α. Πούσκιν*

Ο βίος του στιχοπλόκου
Λιγάκι διάβασμα, μια στάλα σκέψη, το γράψιμο 
               Πάνω απ' όλα.
Με λέπρα του μυαλού του γέμισε 
               Την κόλλα.
Μετά παίρνει τ' αυτιά του κόσμου, και παρεξηγημένος
               Θίγεται.
Μετά τυπώνει τα γραπτά του και στη Λήθη 
                Πνίγεται.
Α. Πούσκιν*

H μέλισσα
Βουίζει απειλητικά και βγάζει το κεντρί 
υπερασπίζοντας τον πλούτο της με λύσσα,
παράγει χρυσαφένιο μέλι και πολύτιμο κερί
η δουλευτάρα και νοικοκυρά, η μέλισσα.
Γ. Σοϊλεμεζίδης

Η πίκρα του πολιτικάντη
Έχυσα το φαρμάκι μου πάνω σε χίλια συλλαλητήρια,
Ράντισα με το σάλιο μου το διαβρωτικό μικρόφωνα εκατομμύρια,
Ίδρυσα εκατό φυλακές, πενήντα δικαστήρια,
Ζήλο γεμάτος, είκοσι νόμους σφυρηλάτησα,
Ώθησα τόσους μηχανισμούς, και τελικά αυτοί με πάτησαν.
Γ. Σοϊλεμεζίδης

Ρουφήχτρα
Η φτερωτή ρουφήχτρα αιμοβόρη,
τα όνειρά μου βάναυσα τσαλαπατά.
Σε κάθε προσγείωσή της καρφώνει το δόρυ
και το τομάρι μου φουσκώνει ανεβατά. 
Γ. Σοϊλεμεζίδης

Ντρέπονται την αγάπη και τη σκέψη διώχνουν
Και τον αδύναμο εκμεταλλεύονται ωμά,
Απ' τους ασήμαντους κατασκευάζουν είδωλα
Και θέλουν μόνο χρήμα και δεσμά.
Α. Πούσκιν*

Σε κάθε πράγμα ποθητό 
το πιο γλυκό είναι να κυνηγάμε, 
παρά να έχουμε αυτό.
Φ. Μπέικον*

Η καρδιά μου ονειρεύεται το μέλλον,
η 'μέρα η σημερινή είναι βαρύθυμη και ανιαρή,
ασύλληπτη και φευγαλέα η στιγμή…
μόνο τα περασμένα προξενούν την ηδονή.
Α. Πούσκιν*

Ο τελευταίος κατακλυσμός
Όταν θα φτάσει η στερνή στιγμή της πλάσης,
Ο ουρανός θα πέσει και η γη θα διασπαστεί,
Το παν θα καλυφθεί απ’ τον ωκεανό με άπειρες διαστάσεις,
Και του Θεού η κάρα θ’ απεικονισθεί εκεί!
Φ. Τιούτσεφ

 Εις λόγιον αγράμματον
Τα ζώα μιλούσαν μια φορά
στην εποχή του Αισώπου,
τώρα τα ζώα γράφουνε
κ' έχουν "τουπέ" …ανθρώπου!
Κ. Σκόκος

Εις μνημείον πολυμάρμαρον
Αφού με τόσα μάρμαρα
τον πλάκωσαν τον φουκαράν
για κοροϊδία έγραψαν:
"Ας έχει γαίαν…ελαφράν!
Κ. Σκόκος

Θεραπεία
Έπασχε, πριν παντρευτεί, 
πονοκεφάλους και ζάλη…
Μα της έφυγαν και πήγαν
στου…ανδρός της το κεφάλι…
Κ. Σκόκος

Θέλω! υπαγορεύει το Πάθος της Εξουσίας,
γεμίζοντας με κόσμο των αντικειμένων τη Ζωή,
που παρασύρουν προς τον πόλο της Δυστυχίας,
μες από των μικρών χαρών την βρώμικη πηγή.
Φεανό*

Μέσα σε άγνωστη σελίδα
μια σκέψη μαγική αγκαλιάζω ζεστά,
βουτώ στον πυθμένα της με κεφάλι-οβίδα
και έρχεται το βάθος πιο κοντά.
Φεανό*

Γιατί ανθίζει το δέντρο;
Για να προλάβει ο καρπός να ωριμάσει.
Γιατί μας δόθηκαν τα νιάτα;
Για να προλάβεις τα γηρατειά να δοκιμάσεις.
Φεανό*

Τι είναι πιο τρομερό από το θάνατο;
Πιο φοβερό είναι να ζεις σαν ανθρωπάκι,
μέσα στης καθημερινότητας τη δίνη,
της αμμουδιάς κινούμενης το γκριζωπό ρυάκι.
Φεανό*

Χαρά και πόνος περπατάνε πάντα δίπλα, 
και η ευτυχία τελειώνει από το βέλος το μυτερό,
φαρμακωμένο με δηλητήριο πιο φοβερό,
κι εκτοξευμένο με το χέρι…το αγαπητό.
Φεανό*

Δεν ομοιοκαταληκτούν τυχαία στους στίχους:
ο Θεός και ο λαός, το φως και ο σοφός,
ο φόβος και ο πόνος, το χρήμα και το θύμα,
η ζωή και η βοή, η τύχη και τα τείχη,
η γη και η σφαγή, τα λάθη και τα πάθη.
Φεανό*

Είναι η πιο μεγάλη πλάνη των ανθρώπων,
σαν φρένο για τυφλούς και τους κωφούς,
τον εαυτό μας να μη βλέπουμε μιλώντας για τους άλλους,
στην εσφαλμένη πορεία των συλλογισμών.
Φεανό*

Ο δρόμος που με παίρνει μακριά, 
δεν γράφει πουθενά το όνομα σου,
μα θα έρχομαι τις νύχτες σαν φωτιά,
θα ζω χωρίς ντροπή στα όνειρα σου
Αγνώστου (αποστολέας Π. Κριαράς)

Εγώ θα κάνω όνειρα, 
κι' ας τα γκρεμίσει ο χρόνος. 
Όσο τα κάνω χαίρομαι 
και μου περνά ο πόνος.
Αγνώστου (αποστολέας Π. Κριαράς)

Κι αν δεν μπορείς να κάμεις τη ζωή σου, όπως τη θέλεις, 
τούτο προσπάθησε τουλάχιστον όσο μπορείς μην την εξευτελίζεις
μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου, 
μες στις πολλές κινήσεις και ομιλίες.
Κ. Καβάφης

Ηρώα και τρόπαια στήσαμε παντού, 
πώς να ψηλώνει μάθαμε το στάχυ,
κουρσέψαμε τα μυστικά του Νου,
μα της ψυχής τη χάσαμε τη μάχη.
Μαρκίνας

Μες στο μυαλό στριφογυρίζει η σκέψη εκλεκτή
Και στο χορό αυτό οι ρίμες συμμετέχουν.
Το χέρι ψάχνει το στυλό, και το στυλό χαρτί.
Λεπτά…και οι στίχοι αβίαστα τρέχουν.
Α. Πούσκιν*

Μου είπε φεύγοντας η οχιά:
"Είσαι τυφλός, εάν δεν βλέπεις τη δική μου ομορφιά".
Αλλά εγώ τις αρχές μου τηρώντας, 
Δε θέλω να ζω σερνόμενος και γλιστρώντας.
Λ. Μαρτίνοφ*

 Μην είσαι ψηλομύτης αλαζόνας,
η μοίρα στους περήφανους χτίζει εμπόδια. 
Ο κάλαμος που επιδιώκει τα ψηλά
γίνεται ψάθα κάτω απ' τα πόδια.
Α. Τζάμι*

Σκουριάζει το χρυσό και το ατσάλι παίρνει σήψη, 
η πέτρα θρυμματίζεται, ο θάνατος παντού. 
Πάνω στη γη πιο σταθερή η θλίψη
και πιο μακρόβιος ο λόγος του σοφού.
Α. Αχμάτοβα*

Μπορεί και να μην είσαι ποιητής, 
αλλά μη δείχνεις ανοχή υπνωμένη, 
όταν κλαίει η μικρή ακτίνα του φωτός
απ' την πόρτα μαγκωμένη.
Α. Βοζνιεσένσκι*

Η χλαλοή των εκλεκτών στα διάφορα παράθυρα,
είναι σαν κρωγμός των κορακιών στην εποχή της κακοκαιρίας.
Παράγουν άφθονο λίπασμα-κουτσουλιά
κάτω από τα κλαδιά της εξουσίας.
Γκ. Λεβίτιν*

Η χημεία απέσπασε από τη φύση,
κάνοντας τομές βαθιές, 
κι έδωσε στους άνδρες απλόχερα:
τη σιλικόνη, τη βιάγκρα, τις ξανθιές.
Γκ. Λεβίτιν*

Ένα σπιτάκι απόμερο, στο δείλι, στον ελαιώνα,
μια καμαρούλα φτωχική, μια βαθιά πολυθρόνα,
μια κόρη που στοχαστικά τον ουρανό κοιτάει,
ω! μια ζωή που χάνεται και με τον ήλιο πάει!
Κ. Καρυωτάκης

Η χήρα
Έτσι μια μέρα έγραψε για μας τους δυο η μοίρα,
εγώ να είμαι ορφανός και συ να είσαι χήρα.
Έλα λοιπόν να σμίξομε, κι ο κόσμος ας σφυρίζει
υπέρ χηρών και ορφανών κανένας δεν φροντίζει.
Δ. Κόκκος

Οι έγνοιές του να σηκώσει κάποιο κύμα
με διαδρομή καρέκλα, καναπές και βήμα.
Του όχλου των ελπίδων ο υπηρέτης,
ο Αδόλφος Στάλιν του Ιλγίτς,
                                                ο ηγέτης.
Ι. Γκουμπερμάν*

Η ελπίδα είναι πράγμα με φτερά 
που στην ψυχή κουρνιάζει
και τραγουδά τραγούδι 
χωρίς λόγια και ούτε στιγμή μουδιάζει.
Ε. Ντίκινσον

Να ξεσπάς είναι πιο εντυπωσιακό, παρά να συγκρατηθείς,
Να συντρίβεις είναι πιο ρομαντικό, παρά να διασώσεις, 
Να απαρνηθείς είναι πιο ευχάριστο, παρά να επιμένεις, 
Και το πιο εύκολο είναι να πεθαίνεις.
Ν. Ματβέγεβα*

Ραντάρ κανένα δε με πιάνει
στη πτήση μου τη μαγική,
γράφω στης νύχτας το χαρτί
με συμπαθητική μελάνι.
Μ. Γκανάς

Χίλιες βραδιές θα μ' αρνηθείς 
χίλιες θα με ζητήσεις
και όπου κι αν πας κ όπου σταθείς όσο κι αν θες να μ' αρνηθείς
θα θυμηθείς τον έρωτα που ζήσαμε και θα με νοσταλγήσεις. 
Η. Λυμπερόπουλος

Θα σε κάνω γυναίκα όλο μέλι και αίμα 
με το ρίγος στο δέρμα και τα φρέσκα μαλλιά 
και μετά θα σε κάψω γιατί είσ' ένα ψέμα 
η Ελένη της Τροίας η πληγή η παλιά.
Λ. Παπαδόπουλος

Μέσα στη νύχτα, μες στο σκοτάδι, 
Ίσως να νιώσεις κάτι σαν χάδι…
Είναι η σκιά μου μη σε τρομάξει, 
Ας’ τη μονάχη να σε φυλάξει!
Αγνώστου

Αν η ζωή σ’ έχει πληγώσει
Αν η αγάπη σε έχει προδώσει
Γέλα και εσύ όπως κ’ οι άλλοι.
Η ζωή δεν είναι μεγάλη!
Κοίτα γύρω όλοι γελάνε!
Τι νομίζεις αυτοί δεν πονάνε;
Αγνώστου

Ο ήλιος ξύπνησε στην αγκαλιά του ουρανού, 
Η γη αγκάλιασε το γέλιο του Θεού
Και εγώ κοιμήθηκα μέσα στην αγκαλιά σου,
Μα ήταν όνειρο γλυκό και ξύπνησα μακριά σου.
Αγνώστου

Τ’ άστρα με τ’ άστρα πολεμούν 
το κέφι με την ανία,
ο βλάκας με τον έξυπνο 
κι εγώ με την Ουρανία.
Γ. Σοϊλεμεζίδης

Κλαις και λίγοι βλέπουν το δάκρυ σου,
γελάς και λίγοι διακρίνουν το χαμόγελό σου,
πονάς και ελάχιστοι νοιώθουν τον πόνο σου,
κλάνεις και το παίρνουν μυρωδιά όλοι!
Αγνώστου

Έρωτας
Αν κάποτε στα βρόχια του πιαστείς
κανείς μην περιμένεις να σε βγάλει
μονάχος βρες την άκρη της κλωστής
κι αν είσαι τυχερός, ξεκίνα πάλι.
(απόσπασμα από το τραγούδι)

Έως θνητοί ερχόμαστε στη γη,
Μας συνοδεύει του πεθαμού η εξουσία,
Όμως να ζεις σαν δεν υπάρχει η θανή,
Και θα γνωρίζεις τι είναι η ευτυχία.
Χ. Μαρτίνες ντε Χαουρέγκι η Ουρτάντο*

Δεν ειμ’ εγώ σπορά της τύχης
ο πλαστουργός της νιας ζωής.
Εγώ ‘μια τέκνο της ανάγκης
κι ώριμο τέκνο της οργής.
Κ. Βάρναλης

Κλειδί για θηλυκό είναι ο θαυμασμός
κάνε μια κίνηση, ντρίπλα:
πέσε στα πόδια της ξερός
και η γυναίκα θα ξαπλώσει δίπλα.
Αγνώστου*

Βιντεοκασέτα
Κι αν γυρίζει ο χρόνος πίσω στην αρχή
όπως γυρίζει πίσω μια βιντεοκασέτα
το ίδιο αδέξια, με την ίδια ταραχή
τα ίδια θα κάναμε, ας’ τα και γάμησέ τα.
Τ. Πατρίκιος

Η ευτυχία είναι σαν τι πεταλούδα
και η ελπίδα να την πιάσεις είναι φρούδα,
όμως αν ήσυχος ακολουθείς τη φύση
πάνω στον ώμο σου θα καθίσει.*

Η ζωή είναι γλυκιά
Και με λύπη μα και χαρά,
τις καλές στιγμές κρατάμε
και τις άσχημες ξεχνάμε.
Β. Αλεξίου

Μη φοβάστε τη φυλακή, ούτε την πείνα, 
Μη φοβάστε τον θάνατο που είναι αγριωπός, 
Αλλά να φοβάστε μόνο εκείνον 
Που λέει: εγώ ξέρω πώς!
Α. Γκάλιτς*

 Στου Μεσογείου τα νερά
Ζει μια φυλή χωρίς φτερά,
Μια φυλή, μια φάρα πανούργα
Που ‘χει μια γλώσσα
Φαρμακερή κακούργα.
Αριστοφάνης

Εάν το φιλί ήταν μια σταγόνα,
Θα σου χάριζα μια βροχή…
Εάν η αγκαλιά ήταν μια ακτίνα φωτός, 
Θα σου χάριζα τον ήλιο…
Εάν η αγάπη ήταν ζωή,
Θα σου χάριζα την αιωνιότητα…
Αγνώστου*

Ένας περίπατος απλός μες στο παρθένο δάσος
να σε διδάξει περισσότερο μπορεί
για την ψυχής την αρετή και την κακία,
απ’ όσα όλου του κόσμου οι σοφοί.
Ουόρντσουορντ

Συνήθως η γυναίκα την ηδονή καυλιάρα,
Ήδη την έχει όσο πρέπει, 
Όταν στα μάτια του ανδρός λαχτάρα
Για τον εαυτό της βλέπει.
Κ. Σέρβους*

Ν' αμφιβάλλεις αν τ' αστέρια λάμπουν, 
Ν' αμφιβάλλεις αν ο ήλιος ταξιδεύει στο κενό, 
Ν' αμφιβάλλεις μήπως η αλήθεια είναι ψέμα, 
Μα ποτέ μην αμφιβάλλεις για το αν σε αγαπώ.
Φ. Μπέικον


Τι είναι ποίηση;
Τι είναι ποίηση; Μου λες καρφώνοντας
στα μάτια μου τα γαλανά σου μάτια. 
Τι είναι ποίηση! Και με ρωτάς;
Ποίηση…είσαι σύ.
Γκ. Μπέκερ

Αυτοί σηκώσανε τον πύργο της Βαβέλ
για ν’ ανέβουνε στον Ουρανό.
Μα ο Θεός δεν ήταν εκεί πέρα!
Ήταν εκεί, ανάμεσά τους, 
βοηθώντας τους να φτιάξουνε τον πύργο.
Μ. Κιντάνα

Συγχρονικότητα
– Αγαπώ τον κόσμο! Μισώ τον κόσμο! Πιστεύω στον Θεό! 
Ο Θεός είναι μια ανοησία! Θα αυτοκτονήσω! Θέλω να ζήσω!
– Είσαι τρελός;
Όχι, είμαι ποιητής.
Μ. Κιντάνα

Το πνεύμα και η σάρκα
Το πνεύμα σαν ανεμοστρόβιλος, σε πάει εδώ κ’ εκεί
Ενώ πιο μόνιμη η σάρκα μαλθακή, 
Τη σκέψη την αλλάζεις επανειλημμένα,
Αλλά είσαι πιστός στο κρασί αγαπημένο.
Μ. Κιντάνα*

Εάν μπορούσαμε το θάνατο να λαδώσουμε
Και τις ημέρες μας να παρατείνουμε με λεφτά
Τότε θα είχε νόημα τη ζωή να σκοτώσουμε,
Κυνηγώντας πλούτη, μουλωχτά.
Π. Ρονσάρ

Ήρθε η αγάπη. Κι έφυγε μετά…
Και πήρε της ψυχής μου ένα μέρος.
Αλλά έγινα πιο σοφός και καλός, 
Από την δυστυχία που λέγεται έρως.
Ν. Πατουλίδης*

Το χρήμα
Από καιρό το δίκαιο αναζητούσαν οι ονειροπόλοι τρωγλοδύτες
Ως το «απόλυτο» καλό την Δημοκρατία σοφίστηκαν οι αρχαίοι Έλληνες πολίτες, 
Ενώ, το Παντοδύναμο κακό κρυφομεγάλωνε φέρνοντας ήττες,
Και τελικά ανέδειξαν το απόλυτο Κακό οι αδηφάγοι τραπεζίτες.
Γ. Σοϊλεμεζίδης

Με λόγια αγγίζεις πιο τρυφερά και από τα χέρια, 
Με λόγια μπορείς να ξεστομίσεις διδαχή, 
Με λόγια κομματιάζεις την ψυχή σαν με μαχαιριά, 
Τα λόγια είναι έκρηξη, και έχουν του Θεού Ισχύ!
Αγνώστου

Από αιώνες οι άνθρωποι αποτιμούνταν την τιμή:
Διότι χωρίς αυτή το αίσχος θα άρχει.
Θησαυρός στον κόσμο άραγε υπάρχει,
Πιο πολύτιμος από την ακηλίδωτη τιμή; 
Φ. Μπέικον*

Είμαι γυναίκα. Δίκαιο έχω πάντα!
Και θέλω να είμαι ποθητή ακόμα, 
Αλλά η πεζή ζωή έχει λεζάντα:
«Θέλουν οι άνδρες μόνο φαγητό και σώμα».
Αγνώστου

Έψαχνα λιοντάρι δίχως γούρι, 
Ενώ βρήκα βόδι στα πατρικά εδάφη,
Πού σύντομα έγινε γαϊδούρι
Και με αναγκάζει να τον κάνω ελάφι.
Λ. Ζαοζέρσκαγια

Το βράδυ βγήκαμε μαζί…
Και η εκτίμηση για σένα στο ελάχιστον
Βεβαίως δεν θα έδινα, δεν είμαι χαζή,
Αλλά θα έπρεπε να ζητήσεις τουλάχιστον?!
Λ. Ζαοζέρσκαγια


Φίλε ποιητή! Καλοπερνάμε; Είναι φανερό!
Ακόμη και με έξοδα του κράτους η ταφή, 
Πια δε σκοτώνουν ποιητές, από καιρό.
Σημαίνει: δεν είναι άξιος κανείς να σκοτωθεί.
Α. Βοζνεσένσκι


Μοιράσου μαζί μου μ’ αυτό… εσύ ξέρεις,
Και θα ‘χεις την θερμή υποδοχή. 
Αλλά εσύ την ψυχή σου προσφέρεις, 
Και τι, στο διάολο, να κάνω την ψυχή!..
Μ. Λέρμοντοφ

 

 

 

Τα τετράστιχα του Μπορίς Γκουμένικ

Η νέα σύζυγος μιλούσε σαν εκβιαστής-επαγγελματίας,
τα λόγια της είχαν την πίκρα των ρεζιλεμάτων:
–Αν δεν μ’ εξασφαλίζεις το κέρας της Αμαλθείας, 
θα σου εξασφαλίζω την αφθονία των κεράτων.

Πάπες, πατριάρχες, μητροπολίται 
πάνω σε BMW, Mersedes, Mercứry…
Μήπως θα έπρεπε να θυμηθείτε, 
ότι ο Δάσκαλός σας μετακινιόταν πάνω σε γαϊδούρι.

Στο βήμα ανεβαίνουν οι βουλευτές με γλωσσοκοπάνα, 
έτσι αρχίζει των μεταρρυθμίσεων ο χορός:
ο πολιτικός πατάει την τσουγκράνα, 
ενώ το χτύπημα τρώει ο λαός.

Της Γνώσης της κορφές ονειρεύεσαι
με εμμονή κλεισμένος στο δωμάτιο, 
αλλά να μαθαίνεις, όπως και να θεραπεύεσαι
πολλές φορές είναι μάταιο.

Άνδρας αγαθός και δουλευτάρης,
ως σύζυγος ήταν ιδανικός, 
και στο κοπάδι-οικογένεια μπροστάρης,
ενώ η σύζυγος του κοπαδιού ο βοσκός.

Ο μήνας του μέλιτος έφυγε, 
ένα χρόνο μαζί, σαν αιώνας τοξικοφόρος. 
Κ’ ο αγαπημένος ο γατούλης έγινε
ένας κοινός τράγος κερασφόρος.

Είναι πολλές φορές γλυκιά η δήθεν ασχημία, 
είναι η ομορφιά που από μένα έκρυψες. 
Εγώ δεν είχα στο μυαλό μου την επιθυμία,
αλλά εσύ τόσο εγκαίρως έσκυψες.

Ο φίλος μου από μικρός δουλευταράς,
τώρα διευθύνει μεγάλες εταιρίες, 
ενώ εγώ στα νιάτα μου παρακοιμήθηκα, 
όμως με τι κυρίες!

Ποτέ δεν είπα στον Θεό: δως’ μου,
δυο φορές μόνο τόλμησα την ησυχία Του να παύσω:
την εξυπνάδα ζήτησα να γνωρίσω τον κόσμο, 
επίσης τη βλακεία για να τον απολαύσω.

Πάντα μακριά από της αμαρτίας τη γιορτή,
για της ζωής το νόημα μεγάλες αναζητήσεις.
Τα νιάτα έφυγαν χωρίς ν’ ερωτευτεί, 
και τα γεράματα δίχως αναμνήσεις.

Η ζωή μας αδικεί συστηματικά, 
συχνά μας βουτάει στο σκατό, 
αλλά η αλήθεια συνήθως νικά
στις πέντε περιπτώσεις από εκατό.

Το Δίκαιο και η Αλήθεια ακόμη κάτι τιτιβίζουν, 
αλλά τα κακώς κείμενα με θράσος απαντάνε:
– Οι γεννημένοι να έρποντε φτερουγίζουν,
πάνω στις πλάτες των γεννημένων να πετάνε.

Η επιτυχία μου ήταν για πήδημα ψύλλου
ενώ τα μάτια και η γλώσσα αντιμιλούσαν ιδού,
και κατανόησα ότι ο φθόνος του φίλου
είναι πιο δυνατός από το μίσος του εχθρού.

Κάποια στιγμή το κατάλαβα με διορατικότητα,
το νόημα της ζωής χωράει σε μια συνταγή:
Όσο πυκνά του σφυγμού σου αυξανόταν η συχνότητα, 
τόσο λαμπρότερη ζωή έζησες πάνω στη γη.

Της παράδοσης η βάση είναι ορθή,
αν έμεινες ακόμα και ντροπιασμένος.
Ασφαλώς η κυρία μπορεί να αρνηθεί, 
αλλά να προτείνεις είσαι υποχρεωμένος.

Καλειδοσκοπικές εικόνες παρδαλές:
αγάπη, γάμος, οικογένεια – ζωής σταθμά…
Από τις αραχνιές λεπτές και απαλές
μέχρι τα βαριά σιδερένια δεσμά.

Απ’ τη βιβλιοθήκη αδύνατον να δανειστής, 
ουρά παντοτινή για κάθε βιβλίο-αστέρι.
Εξίσου δύσκολα γυναίκα καλή να βρεις,
όλες επίσης περνάνε από χέρι σε χέρι.

Με ενθουσιασμό δίχως άκρη
Την ψυχή του με το μπίζνες έδεσε, 
Αλλά λεφτά σαν του ψύλλου το δάκρυ,
Ενώ προβλήματα σαν ο ελέφαντας να έχεσε.

Φόρεσε ένα απλό φουστάνι,
με σεμνότητα φτιαγμένο.
Παρ’ όλ’ αυτά της είπανε: πουτάνα, 
στο πρόσωπο της ήταν γραμμένο

Ως «αμαρτία» κατάταξε η εκκλησία τη στύση,
η ηθική της κοινωνίας επίσης δεν έχει αποδοχή,
και το πρόβλημα από καιρό έχω λύσει:
Το σώμα μου έχω για να ευχαριστήσω τη ψυχή.

Από τα χέρια φεύγει το τιμόνι, 
και κάθε τρέλα είν’ αποδεχτή…
αυτό σημαίνει: η αγάπη απροσδόκητα πλακώνει, 
ενώ εδώ και χρόνια έχεις παντρευτεί.

Εσύ νεαρέ και εσύ δεσποινίς 
κρατάτε κανόνα αλέρωτο:
Αληθινά μόνο τότε ζεις, 
όταν πεθαίνεις από έρωτα.

Της ευτυχίας μελωδία και το πένθιμο εμβατήριο, 
αγγέλου πρόσωπο και άγριο θηρίο μέσα ως παραλλαγή, 
σε αφθονία η ευδαιμονία και των βάσανων το κολαστήριο…
Τέτοια σχεδιάστηκε η ζωή πάνω στη γη.

Για τη δουλειά κανένας σεβντάς, 
ούτε για την ψυχή ή σώμα και ούτε για την τσέπη…
Είναι σαν με τη σύζυγο έρωτας, 
όταν δε θέλεις, αλλά πρέπει.


Για να εξάγεις σήμερα από τον άνδρα συν,
να θυμάσαι αυτά οπωσδήποτε:
Να πλαγιάζεις δίπλα του δεν αρκεί νυν,
να τον τραβάς κοντά σου καλό είναι, αείποτε

Αδύνατον να ζω μες στους ανθρώπους,
μαζί τους θα βρεθώ μόνο στο κοιμητήριο:
για αυτούς βροχή χτυπάει στο παράθυρο,
για μένα αλφάβητο Μορς απ’ τον Κύριο.

Το ποτήρι του έρωτα ήπια μονορούφι,
ήμουν περήφανος για άπειρες φωλιές.
Πέρασαν χρόνια και αναρωτιέμαι:
«Μήπως καλύτερα να έκανα μικρογουλιές;»

 

 

άνω

         

 

Τα τετράστιχα του Ίγκορ Γκούμπερμαν* 

Αυτά τα τετράστιχα δεν πρέπει να διαβάζονται συνέχεια και πολλά, καλύτερα λίγα λίγα, όταν θα έχετε διάθεση.
Αυτά τα τετράστιχα δεν πρέπει να διαβάζονται σαν πηγή αναμφισβήτητης αλήθειας, γιατί κάτι τέτοιο δεν γνωρίζει ούτε η φύση.
Αυτά τα τετράστιχα δεν πρέπει να διαβάζονται, ψάχνοντας την καθημερινή σοφία, γιατί ο συγγραφέας ο ίδιος την αναζητάει.
Αυτά τα τετράστιχα δεν πρέπει να διαβάζονται για ωφέλιμες σκέψεις, γιατί αυτές συνέχεια έρχονται σε αντίθεση μεταξύ τους.
Αυτά τα τετράστιχα δεν πρέπει να διαβάζονται με την ελπίδα πως θα βρείτε συμβουλές και συνταγές, γιατί στον έξυπνο δεν χρειάζονται, αλλά στον βλάκα δεν θα βοηθήσουν.
Ίσως αυτά τα τετράστιχα γενικά δεν πρέπει να διαβάζονται…

 

Βαρύθυμο και γκρινιάρικο το καλό
με όψη μελαγχολική και βάδισμα χωρίς ορμή.
Πλουσιοπάροχο και ιδιότροπο το κακό
με μυρωδιά, με γεύση και ζουμί.
###

Όταν παρατηρώ τα λιπαρά πιγούνια
δεν κατακρίνω και τόσο τους μπολσεβίκους, 
γιατί φοβάμαι πως τα χορτασμένα γουρούνια 
είναι πιο φοβερά από τους πεινασμένους λύκους.
###

Τυχαία άραγε εδώ και μερικούς αιώνες
μες στην ανταύγεια μεγάλων πυρκαγιών, 
Εβραίος πάντα συμμετέχει σ' όλες
τις ξένες εθνικές καταστροφές.
###

Ο ταλαντούχος δεν μετράει αξιώματα, βαθμούς,
ενδιαφέρεται για το αλάτι της υπόθεσης και την ουσία.
Εκείνος όμως που κρυφομετράει της καριέρας τους σταθμούς
ενδιαφέρεται για τα λεφτά και για την εξουσία.
###

Ωραίος, έξυπνος, λίγο κυρτός,
με κλασσική παιδία.
Εχθές μέσα μου έριξα ματιά
και έφυγα με αηδία.*
###

Οι δρόμοι του Καλού και του Κακού
τόσο μπερδεύτηκαν μέσα στα νταραβέρια,
που τώρα και τις καθαρότατες δουλειές,
τις κάνουν με τα λερωμένα χέρια.
###

Σήμερα στο γάμο,
για ευτυχισμένη πορεία,
η σύζυγος χρειάζεται
πολύ ανδρεία.
###

Όποτε βρίσκεσαι σε θορυβώδεις συνελεύσεις 
η γλώσσα σου λαχταράει να δώσει συμβουλή,
όμως οι άνθρωποι χωρίζονται σε έξυπνους 
και σε αυτούς που μιλάνε πολύ.
###

Για ν' επιζήσεις σε αυτόν τον κόσμο,
ως που στη σβούρα-γη ακόμη περπατάς,
με τρία μη τον εαυτό σου να κρατάς:
μη φοβάσαι, μην ελπίζεις, μη ζητάς.
###

Μες στης ζωής τον κυκλικό, πολύφωνο χορό,
όπου ξεχνιέται και το Νόημα και ο Σκοπός
υπάρχουν άνθρωποι απ' τους οποίους φως πηγάζει,
δε λείπουν και εκείνοι που απορροφούν το φως.
###

Ο Εικοστός Αιώνας τόσο απογύμνωσε
της ανθρώπινης φύσης την δυσαρμονία,
ώστε ανέβαλε ακόμη για πολύ καιρό 
τις ελπίδες για καθολική ευδαιμονία.
###

Οι ικανότητές μου, η ζωντάνια
θα μπορούσαν την καριέρα μου να κάνουν, 
αλλά η τεμπελιά, η ασωτία και ο σιχαμός
την ψυχή μου προφυλάξανε ευτυχώς.
###

Προς τους ανέμους και τα κύματα 
στα νιάτα μας γεμάτα με ελπίδα,
εμείς σαλπάρουμε με φρεγάτα 
μα φτάνουμε πάνω σε μια σανίδα.
###

Σε καταστάσεις φοβερές,
όταν κανένας δε γνωρίζει, τι είναι το πρέπον,
η ήρεμη σιγουριά των τυφλών
είναι πιο φοβερή από την ταραχή των βλέπων.
###

Όλοι θα φύγουμε απ' τη ζωή, χωρίς αμφιβολία,
αλλά του ύπνου του αιώνιου η σοφία,
θα ρίχνει δημοσίως το αντίστροφο φως
και δεύτερη φορά θα πεθάνει η πλειοψηφία.
###

Με τον καθένα ευγενής κι απλοϊκός 
και δε διαθέτω πονηριά και είμαι ντελικάτος, 
αλλά αμέσως γίνομαι απατεώνας και καπάτσος,
όποτε έχω αλισβερίσι με το κράτος.
###

Άγονος εκείνος που στην εποχή ανθοφορίας,
είναι εύθικτος και μελαγχολικός:
μάλιστα, η σήψη είναι είδος καύσης,
όμως άσχημα μυρίζει δυστυχώς.
###

Μετά από αιώνες βλέπω καθαρά
μέσα από το ράγισμα της φιλελεύθερης ωρυγής,
πως δεν υπάρχει τόσο μαύρη συμφορά,
όσο ελευθερία χωρίς ένοπλη φρουρά.
###

Η ανθρώπινη ουσία μέσα μας είναι ελάχιστη,
αναβοσβήνει, τρεμουλιάζει, λιγοστεύει
εύκολο-άνετα γινόμαστε ανούσια κτήνη,
πολύ πιο δύσκολα η βαναυσότητα καλοσυνεύει.
###

Εκεί που λένε ψέματα στον εαυτό τους και στους άλλους,
όταν η μνήμη δεν υπηρετεί το νου, 
η ιστορία κάνει τέτοιους κύκλους:
σκοτάδι, αίμα, βρώμα μες στην πολιτική-μαϊμού.
###

Πάντα ανήσυχοι σαν φοβητσιάρηδες λαγοί,
με σιγουριά να ζούμε δεν μπορούμε, 
ίσως το σκουλήκι της αμφιβολίας ήταν
μέσα στο μήλο που κάποτε δάγκωσε ο Αδάμ.
###

Όπως πάντα σιωπάει ο λαός,
πανηγυρίζει αθόρυβα η κλίκα-βρομιάρα,
εμείς γεννιόμαστε για ευτυχία κι λευτεριά
σαν ψάρι για την πτήση και την σχάρα.
###

Είναι φαιδρό και τραγικό όποτε μας ωθεί 
στο καρναβάλι του γλεντιού, της φλυαρίας
ο φόβος να μείνουμε μόνοι (φτου μας!),
μέσα στην ερημιά του εαυτού μας.
###

Το μέλλον δε μ' επηρεάζει,
δεν πρόκειται ποτέ να με τρομάζει.
Να σκέφτεσαι καθημερινά τη μαύρη μέρα,
σημαίνει κάνεις μαύρη την κάθε μέρα.
###

Δεν ήρθα στη ζωή 
για να μπω στη βουλή πάνω σε άτι,
και είμαι εντελώς ευτυχισμένος με αυτό,
που κανένας δε με φθονεί για κάτι.
###

Ένας περήφανος δουλευταράς είμαι,
που γνώρισε τη φτώχεια με την πείνα,
και συνεχίζω τις προσπάθειες και μοχθώ
σαν νεαρός λοχίας πάνω στη στρατηγίνα.
###

Που θα πάει η ψυχή μου μετά θανάτου,
με τον Θεό δεν παζαρεύω 'γω:
μέσα στους κήπους του Εδέμ είναι καλύτερο το κλήμα,
όμως καλύτερη παρέα στην κόλαση θα βρω.
###

Στο ότι η οικογένεια πάει να γίνει κομμάτια,
συνήθως υπάρχει μια αιτία:
στη σύζυγο ξύπνησε η θηλυκότητα μάταια
αφού στον σύζυγο αποκοιμήθηκε η φαλλοκρατία.
###

Ακόμη πολύ κτηνωδία κουβαλάμε μέσα μας,
όμως παράξενη η σκληρότητα 
ενάντια στις αγαπημένες μας.
Μόνο ο άνθρωπος κατέχει αυτήν την αγριότητα.
###

Γνωστή θα γίνει η εποχή που ζούμε,
αφού ο Φόβος πέτυχε διάνα
γεννώντας νέα παραλλαγή του ερμαφρόδιτου:
με σάρκα-άντρα, με ψυχή-πουτάνα.
###

Ο άνθρωπος τελειώνοντας τον δρόμο του 
κατανοεί την αλήθεια που και που,
πως είναι πολύ μικρός ο χρόνος του
για να βιαζόμαστε κάπου.
###

Την τεμπελιά την σέβομαι γιατί 
μέσα στην αδρανή της ησυχία,
τη σκέψη ζωντανή τροφοδοτεί
και επιβάλλει του παραλόγου την πειθαρχία.
###

Για να μην ανθίζει μες στο σπίτι σου
η μούχλα της χορτασμένης πενίας,
από την λίμνη της καθημερινής σοφίας
ν' αντλείς με το κόσκινο, από νεανίας.
###

Ναι, έχουν κάποια σημασία το περιβάλλον και η τύχη,
όμως τη σημασία των γονιδίων φαίνεται δεν είδες,
και όσο θέλεις παίδευε με παιδεία,
απ' τα βαρέλια δεν γεννιούνται Διογένιδες.
###

Εκτός της επιστήμης κάτι λένε και οι ενδείξεις,
κι από μικρός έχω κάνει παρατηρήσεις,
ότι στα χρόνια ζύμωσης γεννιούνται ποιητές, 
αλλά στην εποχή της σήψης, ηγέτες.
###

Μέσα στα σούρτα φέρτα της καθημερινότητας, 
η ποίηση, το πιο ανώφελο, πιθανόν,
όμως τα πάντα που δεν περιέχουν ποίηση,
χωρίς ίχνη εξαφανίζονται μετά τον πεθαμό.
###

Στις ξαφνικές εξετάσεις της ζωής
οπού οι αποφάσεις είναι εσπευσμένες και σκληρές
πολύ συχνά οι συνετοί και τίμιοι
ντροπιάζονται απ' τους τρελούς κι αμαρτωλούς.
###

Η πανσοφία του Θεού προέβλεψε
το όφελος της αιώνιας ενώσεως:
όπου ευδαιμονεί το φίδι της γνώσεως
εκεί αγριεύει το σκουλήκι της αμφιβολίας.
###

Μέσα κι έξω βρίσκονται τα δυο νοήματα της ζωής,
του εξωτερικού: στην επιχείρηση, οικογένεια, επιτυχία, επιτέλους,
του εσωτερικού: στο αόριστο κι ευγενικό,
στην ευθύνη του καθενός για όλους 
###

Ούτε μαϊμού γεννήθηκα και ούτε μεσσίας
και το μονοπάτι που θέλω να περπατήσω
προσπαθώ μεταξύ της αγιοσύνης και κτηνωδίας
κάπου στη μέση να τοποθετήσω.
###

Μες στα δρομάκια της ζωής απέκτησα την πεποίθηση
και την ανακοινώνω προκαλώντας κρότο,
η μάθηση βεβαίως είναι φως, ενώ η μη μάθηση:
η ικανότητα να εκμεταλλευτείς το σκότος.
###

Προβάλλω έξω τα αγκάθια της ψυχής μου,
μέσα στην μοναξιά περνάω το υπόλοιπο των ημερών
και συμπαθώ τα χελιδόνια και τους λύκους,
μα αηδιάζει το πλήθος γουρουνιών.
###

Η χαρά είναι με μάτια φωτεινά μια καλλονή,
η ησυχία: μια νανουριστική μελωδία,
η ελπίδα: περπατησιά ελαφρύ,
ο σκεπτικισμός: κούτσα και πλατυποδία.
###

Σκέφτομαι με μάτια καρφωμένα κάτω
σαν μόλις έχασε τη χώρα του ο βασιλιάς:
πόσο άψογο είναι το γούστο του θανάτου
στην επιλογή των καλύτερων από μας.
###

Ψάχνοντας το νόημα, τη σημασία,
κάνω μια διαπίστωση βαριά:
η ζωή μας σαν αυτοκέφαλη εκκλησία
απ' οπού η πίστη έφυγε μακριά.
###

Ορίστε, ο Άνθρωπος - ικανοποιημένος με όλα,
κι εδώ κάποια στιγμή των πιάνουν από το λαιμό:
η ανάγκη για την θλίψη και τον πόνο,
η δίψα για τη στενοχώρια και θυμό.
###

Αχ, νιάτα, νιάτα! Για τη φούστα,
(ξαφνικά αφήνοντας το τιμόνι),
η ψυχή ορμά για ενέργειες,
που παράγονται μέσα στο παντελόνι.
###

Πρέπει να ζούμε στα κουτουρού, δια της αφής
μες στην ομίχλη, την τύχη ν' ακολουθούμε:
σήμερα καθόμαστε στο στρωμένο τραπέζι,
αλλά αύριο πάνω στο τραπέζι μπορεί να βρεθούμε.
###

Στο παρελθόν είχαμε ίδιο άλας, ίδιο ψωμί
και ίδιες είχαν τα άνθη μυρωδιές,
στο παρελθόν μόνο το μέλλον ήτανε 
πιο αισιόδοξο, πιο σίγουρο, χωρίς αναποδιές.
###

Μετά από διάφορες καταστάσεις της ζωής,
θα ήθελα να κάνω ένα ερώτημα αθώο:
είναι δυνατόν, παρακολουθώντας τον εαυτό μας
να σκεφτόμαστε καλά για το νοήμον ζώο;
###

Ο Πλάστης έδωσε στην γυναικεία ράτσα
την ικανότητα να μεταμορφώσει τη φάτσα:
πρώτα βάζουμε στο σπίτι μας μια προβατίνα,
μετά όμως υποφέρουμε από μια λιονταρίνα.
###

Η φρόνηση που δεν έχει γνωρίσει αφροσύνη, 
ο νους που δεν ξεστόμισε ποτέ το λόγο τον καινό, 
η σύνεση αδιάφορη για αίσθημα και καλοσύνη
με τη σοφία δεν έχουν τίποτε το κοινό.
###

Η εξέλιξη της χειραφέτησης είναι ραγδαία,
και με πικρία την παρατηρώ ως κερατάς:
πάντα, όταν σαν άνδρες αποτύχουμε,
οι φίλες ξεγλιστράνε κάτω από μας.
###

Θυμίαμα και θαυμασμό: για την καρδιά του θηλυκού κλειδιά,
κι αμέσως κατεβάζει όλα της τα όπλα, 
αρκεί να πέφτουμε στα πόδια της μακριά
και η γυναίκα με χαρά πλαγιάζει δίπλα.
###

Στην Ελλάδα ακόμη έχουν στόματα
δημοκρατία να διδάσκουν:
εδώ εκλέγουνε τα πρόβατα 
τους λύκους, να τους βόσκουν.
###

Αδύνατον να καταλάβουνε, να φανταστούνε
τα μυαλά που έξω ζούνε:
αυτό το μίγμα του θέρετρου και φυλακής
στο οποίο ζούμε.
###

Κανένας δικαστής στον κόσμο δεν μπορεί να κρίνει,
όταν προς τα μπουκάλια ζόφο γεμισμένα,
μας τραβάει η δίψα της λήθης
και ο πόνος για φτερά σπασμένα.
###

Η ζωή μας έχει παρασκήνια,
που τα δίποδα τετραποδίζουν,
εκεί της κοινωνίας τα ποντίκια
την πίτα την κοινωνική καταβροχθίζουν.
###

Όχι με δόξα είτε σκάνδαλο, ούτε ως μιμητές, 
ούτε από την λογοδιάρροια κεφάτη:
από τον στίχο κρίνονται οι ποιητές,
όπως οι ερωμένες εκτιμούνται στο κρεβάτι.
###

Βιώνουμε γλυκιά και πρόστυχη ζωή
μες στο μπουρδέλο και τύψεις,
και μας θερμαίνει με φλόγα ψυχρή 
το τραγικό το χιούμορ της σήψης.
###

Στη γη, τίποτε πιο απολαυστικό δεν βρέθηκε ακόμα,
παρά να κάνεις ύλη ζωντανή, κοπιάζοντας σαν παλαβός:
η δική μας υπόθεση - κάνουμε σώμα,
και την ψυχή, εν τω μεταξύ, ο Δημιουργός.
###

Υποστηρίζω στο καλύτερό μου ποίημα:
ωραία η ζωή εκείνου - χωρίς αμφισβήτηση -,
που βρίσκει της ζωής το νόημα, 
στη μάταιά της αναζήτηση.
###

Βουλιάζοντας στα σούρτα-φέρτα καθημερινά
οι άνθρωποι την αποβλάκωση επιτυγχάνουν:
οι άσωτες ψυχές μες στα ακόλαστα κορμιά
τον προορισμό τους χάνουν.
###

Όταν τις άδολες ψυχές δέρνει η μάστιγα
ταπείνωσης και η αδικία η χυδαία,
η ζωή αποκτά νόημα μες στην 
ανόητη, αλλά αντίσταση γενναία.
###

Παραβιασμένη από το χρόνο
και τσαλαπατημένη αθρόα 
η εξουσία παραμένει λίγο έγκυος, 
αλλά όπως πάντα αθώα.
###

Φοβάμαι πως οι δικαστές της γης, του ουρανού
είναι από τις ίδιες πιάτσες.
Κι όταν θα αναστήσω στα κουτουρού 
θα βλέπω τις ίδιες φάτσες.
###

Όλα αυτά που έμαθα στα θρανία
κάλυψε ο αδίστακτος χρόνος, 
σκέπασε της επιβίωσης η αγονία.
Έμειναν όλα αυτά που έμαθα μόνος.
###

Οι έγνοιές του, να σηκώσει κάποιο κύμα
με διαδρομή καρέκλα, καναπές και βήμα.
Του όχλου των ελπίδων ο υπηρέτης,
ο Αδόλφος Στάλιν του Ιλγίτς,
                                                 ο ηγέτης.
###

Ποτάμια αίματος χυθήκανε πάνω στη γη
από τον ενθουσιασμό με πίστη λυσσαλέα
και δεν γνωρίζω τίποτα πιο καταστρεπτικό, 
παρά μια φωτεινή και μεγάλη ιδέα.
###

Την κάθε σημαία ιδεολογική
όσο κι αν είναι ελκυστική,
κοιτάζω με καχυποψία, γνωρίζοντας
πόσοι αχρείοι φιλοξενούνται κάτω απ’ αυτή.
###

Όχι, ολόκληρος δεν πρόκειται να αποθνήσκω,
το πνεύμα μου θα σκορπιστεί σε χίλια χωρατά
(σαν σπόρος στην καλλιεργημένη γη),
κι αυτά, απ’ τους πολιτικούς μέχρι τις πόρνες, 
θ’ αρπαχτούν ως γνωμικά ή συνταγή.
###

Όταν η Μοίρα σου σου δίνει καρπαζιά
αμέσως μην παθαίνεις κρίση
και μη θυμώνεις με τη γυναίκα την αληθινή,
θα επιστρέψει, για να σε παρηγορήσει.
###

Η καρδιά περιφρονεί τελείως
το κεφάλι που φοβάται το λάθος, 
ανώφελες όλες οι προειδοποιήσεις, 
όταν στο νου επιβάλλεται το πάθος.
###

Της κάθε θρησκείας οι τελετές, για μένα είναι ξένοι, 
αλλά τηρώ μ’ ευλάβεια κι αναζητώ 
τις τελετές θρησκευτικές, 
όπου η ιεροτελεστία περιέχει το πιοτό.
###

Πέρα για πέρα πραγματοποιήθηκαν τα όνειρα
των Ρωμαίων εργαζομένων:
εκείνοι που ήθελαν άρτων και θεάματα, τώρα
τρώνε και απολαμβάνουν την «τηλεσφαγή» των μαλακισμένων.
###

Διεξάγοντας πόλεμο συζυγικό,
όπου ο θυμός ψάχνει λόγια ηχηρά με κρότο,
εγώ νικώ μόνο γιατί 
τη λευκή σημαία υψώνω πρώτος.
###

Δεν διαμαρτύρομαι, τηρώ την ψυχραιμία 
αφού γνωρίζω πως ο πόνος είναι νόρμα,
κι όλα αυτά που μας δίνουν απόλαυση
είναι ανήθικα και φέρνουν το κακό κάρμα.
###

Μακάριος αυτός που νοιάζεται για τ’ αγαθά
και όλη τη ζωή του ξόδεψε να έχει επιφάνεια, 
αλλά ο ουρανός είναι πιο φωτεινός πάν’ απ’ αυτόν 
που κάπου-κάπου ρίχνει μια ματιά και στα ουράνια.
###

Απ’ το πρωί τα γήινα με βασανίζουν
και πάν’ απ’ το κεφάλι μου τα χρέη τρομερά, 
αλλά στ’ αφτί μου ο άγγελος ψιθυρίζει:
είσαι μαλάκας, αφού τα παίρνεις στα σοβαρά.
###

Γίνεται σίγουρα να πείσεις για οτιδήποτε
ολόκληρό λαό χωρίς τη χρήση του κακουργιοδικείου,
εάν το πνεύμα και το νου του χαλάς 
με τη βοήθεια του πιεστήριου του τυπογραφείου.
###

Δε μου αρέσει η κάθε εξουσία 
και στα παλιά μου παπούτσια τη γράφω
και ως που έχω μια ψυχή ζωντανή
την κάθε τέτοια θα γράφω.
###

Αλίμονο, φίλε μου, γερνάμε,
θυμάσαι των εργαλείων μας τα μεγαλεία;
Κι απ’ τα κεφάλια μας φεύγουν τα μαλλιά
σαν τα ποντίκια από τα καταδικασμένα πλοία.
###

Για πες μου φίλε μου, γιατί, 
μήπως δεν είμαστε ικανοί;
Γιατί γύρω μας τόσα λεφτά,
ενώ εμείς πάντα, πανί με πανί.
###

Απ’ το πρωί, ακόμα στο κρεβάτι, 
τα λέω και επαναλαμβάνω συνεχώς, 
ότι ο πιο μεγάλος φταίχτης είναι ο Κύριος
που μας στον κόπο καταδίκασε, δυστυχώς.
###

Τη γυναίκα τρώμε με τα μάτια
και το κεφάλι μας γυρίζουμε σαν το λαγωνικό.
Στην γυναίκα όταν είναι ξένη
κρύβεται αίνιγμα ασύλληπτο και μυστικό.
###

Παρ’ όλο που είναι διαφορετικά τα πάθη
είναι παρόμοιες οι προσμονές, ιδού:
και ο ηγέτης το ίδιο θέλει απ’ την Εξουσία,
αυτό που περιμένει ο εραστής από το ραντεβού.
###

Τη ζωή μου ξόδεψα στο καρναβάλι
που είχα τα παράλογα του νοήματα:
οι χαμοί μου ανέβαζαν το κέφι,
ενώ ρυτίδες μου προσέθεσαν τα ευρήματα.
###

Έχω μια γνώση από τα χρόνια κατσαρά της ασωτίας μου
που δε μπορώ να την αφήσω ασχολίαστη:
η σεμνή ενδυμασία της γυναίκας 
δεν μαρτυρεί καθόλου πως είναι απλησίαστη.
###

Τους ασκητές φοβάμαι και τους αποφεύγω,
νομίζω πως η αντίληψή τους είναι νοθογενής,
εκείνοι που τον εαυτό τους σακατεύουν, 
βασανίζουν εύκολα και τους συγγενείς.
###

Την ευτυχία γνώρισα στ’ ακέραιο
αφού της ύπαρξης το ελιξίριο απολαμβάνω.
Τι θέλω από τη ζωή; Τίποτα.
Και ακριβώς αυτό το έχω με το παραπάνω.
###

Από μικρός πάντα σκυμμένος πάν’ απ’ τα βιβλία
προτίμησε της γνώσης το ψωμί, κι όχι της ζωντάνιας, 
αλλά βουλώθηκε από την πολυμάθεια
το έντερο απευθυσμένο της διάνοιας.
###

Κυρίαρχος της γης θα γίνει η εργασία
όταν οι άνθρωποι θα τρώνε απ’ της λεκάνες,
και όταν μεμιάς, θα αποκτήσουν παρθενιά
ένα εκατομμύριο πουτάνες.
###

Αποφεύγω με τον κόσμο να είμαι ειλικρινής,
μας χωρίζει ολόκληρος γαλαξίας, 
είναι ανοιχτός για όλες επαφές
μονάχα το χαρτί υγείας.
###

Χαίρουμε που είμαι διανοούμενος
και γνώρισα της ζωής τη λιακάδα και τα χιόνια.
Κρίμα μόνο που το εργαλείο μας το βασικό 
ανεπανόρθωτα αμβλύνουν τα χρόνια.
###

Η τέχνη έχει ομοιότητα με θάμνο
και η ψυχή της διχάζεται αφού 
έχει το θεϊκό την φυλλωσιά πυκνή
και το διαβολικό οι ρίζες του κακού.
###

Καθόλου δεν χρειάζεται φιλόσοφος να είσαι
να βλέπεις ότι κυβερνούν τα πλούτη, οι σκοποί.
Η αγάπη έσωσε τον κόσμο απ’ τη σήψη, 
ενώ στο όλεθρο οδηγούν οι δικοί της καρποί.
###

Από την πρώτη μέχρι την τελευταία νότα
ζούμε αληθινά μεμιάς:
μόνο τα χρόνια όταν αγαπάμε κάποια
και τον χρόνο όταν αγαπάνε εμάς.
###

Δεν πρόκειται σύντομα να γιορτάσω
της σύνεσης και της σοφίας την ώρα φωτεινή, 
ο φασισμός που κουφοκαίει έμεινε παντού
όπου προχθές η φλόγα του έσβησε η σκοτεινή.
###

Μαζευόμαστε δίπλα στις πόρτες των γιατρών
και τις αρρώστιες με προσοχή αναθερμαίνουμε
και γερνάμε πολύ πιο γρήγορα
από την θλίψη ότι γρήγορα γερνάμε.
###

Εκείνους αγαπώ που δεν πήγανε
την πρώτη φορά κ’ έμειναν συνεπείς:
στην διανομή αξιωμάτων και βραβείων, 
στη μοιρασιά με μυρωδιά ντροπής.
###

Γεράσαμε ήδη ως γονείς,
αλλά πασχίζουμε να κάνουμε τους επιτελάρχες
μπαίνοντας με ανυπόταχτα παιδιά
σε, εκ των προτέρων, χαμένες μάχες.
###

Μα δεν αξίζει να συσσωρεύεις της προσβολές,
το πήγμα τους είναι δηλητήριο για τον παθών
και είναι απαίσια η όψη αυτών,
των αναπήρων των αχώνευτων προσβολών.
###

Την ανθρωπότητα κρίνουμε αυστηρά, 
αλά και κάτι καλό άρχει, 
με τόση μεγαλοφυΐα επινοήσαμε τον Κύριο 
που τώρα ίσως Αυτός υπάρχει.
###

Είχα αποστηθίσει της γνώσης τα γράμματα
και κόντευα να γνωρίσω του νου τον Νόμο, 
αλλά το κάλεσμα των ορμονικών αδένων
ευτυχώς, με έσπρωξε από αυτόν τον δρόμο.
###

Όχι! από το ξύλο, μπετό και καρφιά 
φτιάχτηκαν των φυλακών οι θόλοι,
πρώτα τους ανέγειραν από τις καθαρές ιδέες
για το νόημα της λευτεριάς της πολιτικής οι διαβόλοι.
###

Στους πειρασμούς δεν κατορθώνω να αντισταθώ,
αλλά είναι σταθερή η γραμμή που καταλαμβάνω:
αφού την αμαρτία δεν πρόκειται να αποφύγω
τότε συγχρόνως την και απολαμβάνω.
###

Δεν εύχομαι ακόμη και στον εχθρό μου
της φυλακής τη νύχτα, το μαύρο φίδι, 
αλλά ας τρέχει κατά τη μικρή ανάγκη του
άλλοτε ούρα βραστό, άλλοτε ξίδι.
###

Η κάθε ανωμαλία ερωτική
έχει του ανθρώπινου πνεύματος την ακράτεια
και στην διαστροφή σεξουαλική κατατάσσω
μονάχα την άγευστη εγκράτεια.
###

Γιατί κυρία μου τόσο σκληρά
να υποφέρετε με την δίαιτα αυτή,
αφού δεν πρόκειται η ισχνή αγελάδα
να περάσει για γκαζέλλα τορνευτή.
###

Τα γεγονότα της ζωής στον έξω κόσμο
στον έσω αντικατοπτρίζονται με διαφορετική ψυχογραφία,
μπορεί να γελάσεις με την τρομερή συμφορά 
και θλίψη βαθιά να νιώθεις με την επιτυχία.
###

Για να μη μελαγχολούμε από την ηλικία
και με σιγουριά να πλέουμε προς την ησυχία
μας επισκιάζει η επιπολαιότητα 
και επιστρέφει η ξενοιασιά.
###

Με ειλικρίνεια αγαπώ τον σύγχρονο πολιτισμό
και του συγχωρώ τα φρικτά γεγονότα,
γιατί μας έδωσε υπόνομο, το τιρμπουσόν 
και πιο σπουδαίο απ’ όλα, την καπότα.
###

Για την ισότητα γεμάτοι φροντίδα 
ισιώνουμε τους βάλτους και τα κορυφώματα, 
αλλά όταν οι λόφοι ισοπεδώνονται με βάλτους
γίνονται βάλτοι τα υψώματα.
###

Τον κόσμο αυτό ούτε ν’ αλλάξεις, ούτε να καταριέσαι,
μπορείς μονάχα να δεχτείς ή να εγκρίνεις,
ν’ ανακουφίζεις της ύπαρξης το φλογισμένο πάθος
και με τον εαυτό σου τη γη να λιπαίνεις.
###

Η διαφορά μας δεν είναι τα όνειρα
και ούτε ο πολιτισμός με τ’ αγαθά του ζηλευτά.
Τον άνθρωπο ξεχωρίζει απ’ τα ζώα
η συνεχής φροντίδα για λεφτά.
###

Η ζωή έχει μελωδία και μοτίβο
με αρμονία υποθέσεων και τονικότητα
ενώ η ίριδα χρωματιστών προοπτικών
ζει μέσα στην μονότονη πραγματικότητα.
###

Της Έχθρας ο Θεός μαλώνει με την θέα της ειρήνης,
του Πλούτου ο Θεός την Τέχνη ρίχνει χαμηλά
και ο θεός της Αγάπης τα αδύναμά του χέρια 
απλώνει ικετεύοντας από ψηλά.
###

Με γνώσει τεχνική που αναπτύσσεται
φοβάμαι πως ο άνθρωπος θα φτάσει 
στην κορυφή όταν ο βλάκας 
θα μπορέσει να αλλάξει την πλάση.
###

Εβραίος, Έλληνας ή σλάβος
παντού ίδια εικόνα άξια του οπίσθιου:
η περηφάνια για το αίμα καθαρό,
παρηγοριά ιερή του ηλίθιου.
###

Για την ενέργεια οι επιστήμονες μιλάνε,
δε συμφωνώ με αυτά που είπαν, 
σίγουρος είμαι πως στην ηδονή κρύβεται 
η ενέργεια που τρέφει το σύμπαν.
###

Οι αναζητητές ακούραστα ψάχνουν
ανάλογα με τη δική τους δίψα και πειρασμό:
κάποιοι νέο θεό αναζητάνε
και κάποιοι τον από κοινού οργασμό.
###

Την πιο αιματηρή σφαγή μπορεί κανείς να οργανώσει
μ’ αυτή τη νεολαία φωνακλάδικη,
οι οποία τον Δεύτερο Παγκόσμιο 
που και που μπερδεύει με την εκστρατεία Τρωική.
###

Λογομαχούμε, στηλιτεύουμε και επαναστατούμε
μες στην παραφορά της άρνησης και πάλης,
μετά ψυχραίνουμε και επιδένουμε 
τα εγκαύματα της ψυχικής καύσης.
###

Συχνά εκ των προτέρων μπορώ να μαντέψω
που πλέει η συζήτηση και τις εξελίξεις:
η ψυχική αλληλοκατανόηση
είναι πρελούδιο της σωματικής έλξης.
###

Μ’ αυτό το φιλικό μου ραβασάκι 
σου γράφω τη συμβουλή μου αληθής:
μ’ αυτό το λογοτεχνικό τσουτσουνάκι
δεν αξίζει στης Μούσας το κρεβάτι ν’ ανεβείς.
###

Αλίμονο, αλλά η γυναίκα πιστή
που απέφυγε τη μοιχεία διαβολική, 
πάντα είναι λίγο εκνευρισμένη
ή χωρίς αιτία μελαγχολική.
###

Πιστεύω πως έχουν συνείδηση, τιμή
οι εξουσίες κάθε είδους.
Πιστεύω πως υπάρχουν γοργόνες
και διάφορες νεράιδες.
###

Η αναζήτηση των ανδρών
παράδοξα φέρνει τη ρήξη.
Βρίσκουμε γυναίκα ιδανική,
αλλά να ζεις μαζί της είναι θανάσιμη πλήξη.
###

Λεφτά και γνωριμίες στη ζωή 
δεν δίνουν λύση,
ούτε στον τομέα ικανοτήτων 
και ούτε σ’ αυτό που αφορά τη στύση.
###

Τις αρρώστιες ύπουλες
θεραπεύω όπως καταλαβαίνω:
με βοηθάνε τα φάρμακα 
τα οποία ποτέ δεν παίρνω.
###

Ευχαριστώ τον Κύριο που μου έδωσε 
τη δυνατότητα να αγιάζω.
Ευχαριστώ επίσης που μου έδωσε δυνάμεις
τις απαγορεύσεις Του να παραβιάζω.
###

Τη ζέστη της αγάπης ν’ αλλάξει σε ψύχος
προσπαθεί ο κάθε λαός ο πάνσοφος,
πρώτα σε ραίνει με λουλούδια μετά σε χέζει,
και αργότερα αντιστρόφως.
###

Ο κόσμος όμορφος, η μοίρα καλή,
η γήινη ζωή γεμάτη ευτυχία,
κι όλα μας φαίνονται πορτοκαλή
όταν περνάει του πονόδοντου η κακουχία.
###

Γιατί να χολοσκάς ματαίως
τον εαυτό σου βουτώντας στην ενοχή;
Και οι χοντροί πολλές φορές
έχουν ψηλόλιγνη ψυχή.
###

Παντού εξουσιάζουν οι πανταχού παρόντες
καταπατούν της αρχής την ουσία, 
εξουσία που είχαν, εξουσία που έχουν
κι αυτοί που διψάνε για εξουσία.
###

Στους μηχανισμούς της αγάπης και της έχθρας
μην ψάχνεις άκρη με επιμέλεια και κόπο,
είναι τα ίδια δύσκολο και ανόητο
σαν ν’ αλλάξεις τους τρόπους του τόπου.
###

Γελοία η άποψη πως οι άνδρες
περισσότερο τις γυναίκες τους κερατώνουν:
του σπιτιού οι κότες σιωπηρές
ουκ ολίγους αετούς απαυτώνουν.
###

Ανέθρεψαν μαζί το φως και το σκοτάδι
της ατομικής έκρηξης το μανιτάρι.
Για τον Θεό ο Σατανάς δεν είναι αποστάτης, 
αλλά συνέταιρος, φίλος και συνεργάτης.
###

Κοίτα: ηθοποιός με ψυχή άθλια και πτωχοί,
αλλά το παίξιμο! μπορεί κανείς να καμαρώσει!
Η χάρη του Θεού είναι απρόβλεπτη σαν σπυρί
που ακόμη και στον κώλο μπορεί να φυτρώσει.
###

Η ψυχή δαμάζει του αίματος τις ταραχές,
εκεί που χρειάζεται η προσοχή
και στις ωραιότερες στιγμές μας,
μες στα αρχίδια βρίσκεται η ψυχή.
###

Ναι, ήμουν άγαρμπος, κακός
και κάπου-κάπου χρησιμοποίησα τη στέκα, 
αλλά μέσα στον αιώνα μου βασάνισα
μόνο τη δική μου γυναίκα.
###

Η ζωή έχει διασκέδαση άφθονη,
η εγκράτεια είναι μωρία
και ο Θεός δε συγχωρεί αυτούς 
που αγνόησαν τη δική Του γενναιοδωρία.
###

Πρόσεχε τη μούχλα της χορτάτης πενιχρότητας
να μη διεισδύσει στο σπίτι σου για να ανθίσει,
και για ν’ αντλείς από το τέλμα της καθημερινής «σοφίας»,
μόνο το κόσκινο να κάνεις χρήση.
###

Κι από τις δυο πλευρές της ηθικής,
του Καλού και Κακού οι κήρυκες του ελπιδοφόρου
μα τόσο άπρεπα πολλά αποπάτησαν,
ώστε σκέπασαν τη γραμμή του συνόρου.
###

Στους γιους μου επαναλαμβάνω μόνο ένα:
όπως και να διαμορφώνεται της μοίρας η σκηνοθεσία,
ποτέ μη σκύβετε το κεφάλι σας, τη ράχη,
είναι η βασική μου ικεσία.
###

Με τα παιδιά καρφωμένοι στην οικογένεια
εμείς φυλάγουμε την ησυχία της συζύγου
και ζούμε με πρόγραμμα πότε να βγάλουμε το πένις, 
ενώ τίποτα δεν αξίζει τα δάκρυα της γυναίκας μας,
εκτός από τις αγκαλιές της ερωμένης.
###

Από καιρό και σε τίποτα μη πιστεύοντας,
κατανοώ πως κάτι απ’ τη ζωή μου αφαιρώ,
και ακόμη ελπίζω μια αίρεση ν’ αποκαλύψω
όπου την πίστη μου θα βρω.
###

Στον τελευταίο δρόμο κουβαλάνε κάτι πολύ λίγο:
τη θήκη της ψυχής, που έφυγε στους ουρανούς,
των επιθυμιών και των ελπίδων το αγγείο,
το σκεύος από της ζωής τους χυμούς.
###

Στον κόσμο κανένα μυαλό
που είχε του Δασκάλου τη σβελτάδα
ποτέ δεν κατάφερε ν’ ανοίξει τα μάτια αυτού,
ο οποίος δεν ήθελε να τα ανοίξει μόνος του.
###

Τρέχουν χείμαρροι κειμένων στο μυαλό μου
και μόνος του έβγαλε το συμπέρασμα ο νους:
όσο περισσότερο γνωρίζεις με τα χρόνια,
τόσο λιγότερο πίστη έχεις στους παιδαγωγούς.
###

Υπάρχουν γυναίκες, τις φοβάμαι σαν κατάρα:
η οποία δεν πρόκειται να ξαπλωθεί
ως που, ψηλαφίζοντας τα κουμπιά της φούστας
τη χθεσινή ταινία δεν διηγηθεί.
###

Στις παρθενικές κυράτσες πάντα,
με τρόπο μυστηριώδη, βαθμηδόν
ξινίζει τζάμπα ο ερωτικός χυμός,
μεταμορφώνοντας σε ξινόγαλα ηθικολογιών.
###

Με τον Θεό συναναστρέφομαι χωρίς τη γκρίνια
και δεν Τον τζάμπα ενοχλώ,
είναι ανόητο για την κατάσταση της ύπαρξης
να παραπονιέσαι στον ίδιο της δημιουργό.
###

Δεν ντρέπομαι πως είμαι ένθερμος σκεπτικιστής
και δεν αποδέχομαι της γνώσης το μενού.
Η αμφιβολία είναι το καλύτερο αντισηπτικό
από τη σήψη του νου.
###

Των καταπνιγμένων επιθυμιών οι ουλές κλείνουν,
αλλά κουφοκαίει από μέσα η αποδοκιμασία
και η γυναίκα μελαγχωλεί στα υστερνά 
για την ανόητη παλιά ακαμψία.
###

Γιατί περνάς από δίπλα μου κοπέλα;
και δε μου δίνεις σημασία καμία.
Έτσι και ο Αττίλας δίπλα από τη Ρώμη
θα μπορούσε σα στραβός να περνά.
###

Παλιός γυναικάς και κατεργάρης
κλειδώθηκα στο σπιτιού το ξετέντωμα διηνεκές,
η ζύμωση του νου, της σήψης η ακολασία 
είναι οι περιπέτειες για την καρδιά μου επαρκές.
###

Δύσκολο ν’ απαλλαχθείς
από της ματαιότητας το φλούδι
και για αυτό εντελώς ανταμείβεσαι
με της ψυχής ζωντανής το σιγανό τραγούδι.
###

Όποτε ήμουν νέος βρήκα 
της δύναμης και του φωτός την πύλη, 
δηλαδή, όταν ένιωσα ντροπή
ίσιωσα την σπονδυλική μου στήλη.
###

Γνώρισε ο κόσμος των παλιών συνταγών το «δίκαιο»
και δεν επιθυμεί ξανά το όλεθρο της δίνης, 
αλλά ίσως τώρα γεννιούνται
οι νέοι δαίμονες της παγκόσμιας ειρήνης.
###

Μες στην μεγάλη μας ανθρώπινη οικογένεια
όπου μας παρασέρνει της ζωής η δίνη, 
η μεγαλοφυΐα εκδηλώνεται στο έγκλημα,
πολύ πιο λαμπερά και πλήρης παρά στην καλοσύνη.
###

Κοντόφθαλμοί, μικρόψυχοι, φανατικοί
και δεν κατανοούμε το μοιραίο:
ακόμη στον Εβραίο ο κοσμάκης δε μπορεί να συγχωρέσει 
αυτό που έκανε με τον Εβραίο.
###

Πολύ απλά η φύση μας ξεχωρίζει,
ενώ η κοινωνία σαν αποσαθρωμένη σπείρα:
όσο έξυπνη είναι η προσωπικότητα, 
τόσο πιο θλιβερή είναι της πραγματικότητας η μοίρα.
###

Τρέχουμε εκεί που το πάθος καλεί
κρυφά από τις συνειδήσεις, 
εφόσον η συνείδηση είναι πιο καθαρή,
όταν δεν την χρησιμοποιήσεις.
###

Δεν υπάρχει πιο δυνατή θλίψη
και πόνος που να διεισδύσει τόσο βαθιά,
παρά η φωτιά των τύψεων, 
αλλά και τίποτα που να περάσει τόσο γοργά.
###

Η αλήθεια πρέπει να λέγεται,
όσο και να φαίνεται μουρλή:
στην οικογένεια ο άνδρας είναι χρήσιμος, 
αλλά όχι και τόσο πολύ.
###

Παντού και πάντα για το δίκαιο
διαρκεί αδιάκοπα η μάχη:
και σ’ αυτό που τίποτα δεν άλλαξε
είναι της μάχης αυτής η επιτυχία μονάχη.
###

Ανακατεύτηκαν η πίστη με την απιστία
και έχει νόημα αυτός ο αχταρμάς:
εμείς στον Θεό πιστεύουμε ελάχιστα
και ο Θεός καθόλου δεν πιστεύει σ’ εμάς.
###

Ας με κατασπαράζουνε οι έγνοιες
και γύρω μου άνθρωποι-άνους
όμως είναι εκπληκτική ευτυχία
να βασανίζεσαι από τους εν ζωή πόνους.
###

Δείξε μου έλεος Ω! Παντοδύναμε Θεέ
Κ’ εγώ θα σου βγάλω το καπέλο:
Αφού με έκανες να μη ΜΠΟΡΏ, 
Κάνε τουλάχιστον και να μη ΘΈΛΩ.
###

Σαν παλαβοί αναζητούμε με γυναίκα την επαφή
Όμως αμέσως εμφανίζεται και το αμφιλεγόμενο.
Τόσο γρήγορα ψυχραίνουν οι χαρές απ’ την μορφή
Και με απογοήτευση προεξέχει το περιεχόμενο.
###

Και η δημιουργία είναι έργο συλλογικό,
Ορίστε, της δημιουργίας το μενού:
Σε κάθε πρόσωπο δημιουργικό 
Υπάρχει δόση παραγωγική του πισινού. 
###

Βλέπω τα ένστικτα του κόσμου αιμοβόρα
Και σκέφτομαι με θλίψη συνεχώς,
Τι εφιάλτη θα είχε γνωρίσει η χώρα 
Εάν την εξουσία στ’ αληθινά θα είχε ο λαός.
###

Τράβα ένα βλαστάρι ελαφρά 
Και θα δεις την αλήθεια του πηγαίου:
Του κάθε κακού οι ρίζες πυκνές
Φυτρώνουν απ’ το έδαφος του δικαίου.
###

Οι ασθένειες δίνουν κατανόηση 
Αυτού που δεν μπορούσες να εκτιμάς.
Έχουν ακόμη οι ασθένειες ταπείνωση
Την οποία είναι ωφέλιμο να ξεπερνάς.
###

Αέρας και φωτιά, γη και νερό,
τα πιο ισχυρά στοιχεία κατά του αρχαίου ανθρώπου, 
αλλά αποδείχτηκε ως πιο τρομερό, 
το στοιχείο: αίμα του ανθρώπου.
###

Απίθανο να βελτιωθεί ακόμη για πολύ καιρό
ο κόσμος αυτός, αυτήν την πεποίθηση έχω,
ενώ εγώ στον πόλεμο του Κακού με το Χειρότερο, 
ήδη ευτυχώς, δε συμμετέχω.
###

Η ετοιμότητα να ζεις με αλλουνού το μυαλό
και να πράξεις με τη θέληση του ξένου:
ένα από τα ελατήρια διαβολικά
στις μηχανές της στενοχώριας και του πόνου.
###

Έχουμε πάντα ένα σωρό επιχειρήματα, 
μια ρωσική σαλάτα φανταχτερή από στοιχεία,
υπάρχουν και πολλοί καθαρά προσωπικοί λόγοι
για να πιστέψουμε σε οποιαδήποτε βλακεία.
###

Το όπιο αναπνέει ο ναρκομανής, 
στον ούζο την ψυχή του τσαλαβουτάει ο μπεκρής.
Θ’ αποδεχτώ με χαρά οποιαδήποτε τρέλα
για να κρυφτώ απ’ της ζωής τα χτυπήματα
σε μια όμορφη κασέλα.
###

Διασχίζοντας της ζωής τη θάλασσα,
τζάμπα τα σουρτα φέρτα του μυαλού, δεν αξίζουν.
Εάν καθόλου δε σκέφτεσαι,
όλα από μόνα τους ξεκαθαρίζουν.
###

Για να ξεπαστρέψεις από μέσα σου την πόρνη ηθική,
αρκεί μόνο ένα λαθάκι.
Δε γίνεται την παρθενιά να χάσεις δυο φορές, 
ή να εγκυμονείς λιγάκι.
###

Στην ιστορία δε μπορείς να μην εκπλαγείς,
πόσο ωραίες είναι οι αρχές και οι πηγές, 
οι ιδέες είναι καλές, ως που είναι παρθένες, 
έπειτα γίνονται άπονες και σκληρές.
###

Αυτό εκσπερμάτωσε το μυαλό μου το δαιμόνιο: 
αφού ζούμε την επικράτηση του παρδαλού, 
ακόμη και να σπέρνεις το καλό και το αιώνιο, 
πρέπει μόνο στα πλαίσια του λογικού.
###

Η τέχνη σαν δενδρυλλίου φορεσιά, 
διχασμένη η ψυχή της ζωντανή:
θεϊκή η πλούσια φυλλωσιά, 
διαβολική των ριζών η μηχανή.
###

Ευλαβικά πιστός ο νους καημένος
στου παραμυθιού την πλοκή γλαφυρή:
αλληγορίες, μύθοι, θρύλοι,
πιο χρήσιμοι από την αλήθεια αισχρή.
###

Μας δοκιμάζει μια παράξενη διαστροφή,
φέρνοντας στην ψυχή πίκρα και αγονία:
όσο πηχτή και νόστιμη η διατροφή,
τόσο αραιά και άνοστη η επικοινωνία.
###

Δυστυχισμένοι από τότε που γεννηθήκαμε, 
παντοτινά με τα ουράνια έχουμε λογομαχία, 
ενώ όλη η θλίψη από την πλάνη, 
ότι ο άνθρωπος γεννήθηκε για ευτυχία.
###

Γενιές και γενιές αγωνίζονται οι νέοι,
για κάτι που δεν καταφέρνουν ν’ αποκτήσουν οι γονέοι.
Το κάτι λέγεται ελευθερία και οι ομοιότητές της
παντού, με το δικό τους τρόπο, είναι χυδαίοι.
###

Σιωπά, μισοκοιμάται ο ουρανός,
κάτω οι αιώνες διαβαίνουν. 
Κανείς δεν πιστεύει στα θαύματα, 
αλλά όλοι με απόγνωση τους περιμένουν.
###

Μοιάζουν τα φυτά οι ιδέες, 
περπατάνε και των ζώων τις στράτες: 
τη μια ανθίζουν σαν ορχιδέες, 
βρωμάνε και σαν των σκουπιδοτενεκέδων γάτες.
###

Έχει αστείο αυτή η σχέση:
αποχαλινωμένοι, ψάχνοντας την αδρεναλίνη, 
εμείς τον χρόνο σκοτώνουμε βιαστικά, 
αυτό μας σκοτώνει χωρίς βιασύνη.
###

Ίσως ο νους δε θα ήταν τόσο δεινός, 
αλλά θα ήταν πιο πυκνό της καλοσύνης το πνεύμα, 
αν έπλαθε τον άνδρα ο Θεός
απ’ της γυναίκας των πλευρών το πλέγμα.
###

Η ερώτηση ήρθε, όταν ήμουν μικρός,
την απάντηση βρήκα στα σαράντα.
Ορίστε, η απάντηση-παρθένα:
Θεός υπάρχει, αλλά όχι παντού, όχι πάντα, 
κι είναι, όχι για τον καθένα.
###

Όλα τα πλάσματα του Κακού – και είναι πολλά – 
κατά το σχέδιο του ουρανού είναι χρήσιμα, 
αφού πολλές φορές στην πίστη
ο διαβολάκος προσηλυτίζει μας ανεπίσημα.
###

Το αποκάλυψα ξαφνικά και σαν τρελός αναφώνησα,
σαν να έσπασε το πιο αλγεινό απόστημα:
τζάμπα οι φιλόσοφοι μπαγιατεύουν και προσπαθούν, 
στου Θεού τις ιδιοτροπίες δεν υπάρχει σύστημα.
###

Στα πανηγύρια οποιασδήποτε ιδέας, 
όπου γιορτάζουν την επιτυχία οχληρά, 
διάφορων ειδών τυχοδιώκτες
σηκώνουν τη σημαία απ’ όλους πιο ψηλά.
###

Ο φόβος έχει φύση προβατίσια και λυκόμορφη:
τα πρόβατα βελάζουν και σφίγγονται σε κοπάδι,
ο φόβος του λύκου υποφέρεται σιωπηλά, 
αλλά μετά γίνεται του μίσους το πηγάδι.
###

Μερικοί πετάνε τον Άρη να δουν, 
οι άλλοι καλοπερνάνε με οδαλίσκη...
και τα παιχνίδια μας παρακολουθεί ο θάνατος σκληρός
και διάφοροι ιπτάμενοι δίσκοι.
###

Με γεμάτες καμπύλες του κώλου
Η γυναίκα τη μόρφωση δε χρειάζεται καθόλου.
###

Μες στις κουζίνες μας ουρλιάζουμε θρασείς,
Ενώ πάνω στο βήμα – γλυκοτενόροι.
Για τον αιώνα μας, όλοι είμαστε εισαγγελείς,
Για την αδράνειά μας, όλοι δικηγόροι.
###

Αγαπώ την Πατρίδα μου, αλλά κατανοώ συνετά,
Πως η αγάπη εγκυμονεί αγωνίες και αγώνες.
Και η Πατρίδα μου, με απλόχερα απατά
Με κατακάθια, παλιανθρώπους και απατεώνες.
###

Μες στις απερισκεψίες και χαρές της ανηθικότητας
Θα ήθελα να περάσω το υπόλοιπο των ημερών, 
Αλλά παφλάζει ο πέλαγος της κορεσμένης χυδαιότητας
Στην ακτή των δικών μου γηρατειών
###

 

άνω

 

      Τα τετράστιχα του Βαλέρι Βινάρσκι*

Μην λυπάστε που λιώνουν τα χρόνια σαν χιόνι,
τη ζωή μας περιτύλιξαν σαν φίδια φρικτά.
Ολόκληρους μήνες διαρκούνε οι πόνοι,
οι χαρές, μόνο στιγμές, ή το πολύ, λεπτά.
###

Την ευτυχία αναζητούσα, 
σαν μια ωραία καλλονή,
μέχρι που κατάλαβα, πως ευτυχία είναι:
της ευτυχίας η αναμονή.
###

Δεν βρέθηκε ένας σοφός στον κόσμο που βρισκόμαστε, 
ούτε να ξεστομίσει ή να γράψει πάνω σε χαρτί:
Γιατί για μια στιγμή στη Γη ερχόμαστε,
ενώ για πάντα φεύγουμε, γιατί;
###

Το παιχνίδι, το σκάκι επινόησε ένας σοφός-μεσσίας
και έδωσε την πρώτη κίνηση στο άσπρο, δηλαδή στο Καλό.
Και η ζωή είναι παιχνίδι, αλλά εκεί απεναντίας,
την πρώτη κίνηση συνήθως κάνει το Κακό.
###

Στις δύο πλευρές του σκάφους μας: Καλό και Κακό,
και ο καθένας με δικό του κουπί κοπανίζει.
Νόημα δεν έχει το Κακό να πολεμάς, 
γιατί χωρίς αυτό ο κόσμος θα αναποδογυρίζει.
###

Θα πάψεις να είσαι παιδί
και θα γίνεις άνδρας γενναίος.
Εάν χαμογελώντας, σιωπάς,
με βλάκα μπλέκοντας, τυχαίως.
###

Πού ήρθαμε; Γιατί υποφέρουμε;
Τι κρύβει πίσω του ο θάνατος ο ζοφερός;
Εκείνος που αυτά τα μυστικά θα λύσει,
ή βλάκας θα 'ναι, ή εχθρός.
###

Αποφεύγω την αλήθεια την πικρή,
ζω χάρη στην απάτη καθημερινή.
Γιατί χωρίς ελπίδα, δηλαδή ψευτιά,
δε θα μπορούσαμε να ζούμε ούτε μια στιγμή.
###

Σαν απόστολος είμαι και ξέρω, πως δεν υπάρχει Κακό,
η πορεία του οποίου δε φέρνει σε κάποιον Καλό.
Στον κόσμο δεν υπάρχει καλοσύνη που να μη βαδίζει 
                                               με χαρά και με μπουμπουνητό,
εις βάρος κάποιου φέρνοντας το υστερόβουλο Κακό.
###

Απ' τον Θεό ανταμοιβή να μη ζητάς
για το σταυρό που κρέμασες στο στήθος.
Αγάπα, όχι τον Θεό, αλλά εκείνους που είναι δίπλα, 
και τότε ο Θεός θα σ' επιβραβεύσει, ίσως.
###

Να προσευχόμαστε, η έπαρση δε μας επιτρέπει, 
φοβόμαστε πως το ανάστημά μας θα μικραίνει.
Αλλά, αν μας ο πόνος πιάνει από το λαιμό,
στον Θεό τρέχουμε, τρομαγμένοι.
###

Ημέρα Κρίσεως
Δεν πρόκειται να δικαστούν οι κλέφτες, 
και ούτε οι αδίστακτοι εγκληματίες, διότι,
την Ημέρα αυτή, στο δικαστήριο μπροστά
οι δικαστές θα παρουσιαστούν, πρώτοι.
###

Δεν είμαστε σε θέση να ακούμε τις φωνές τις λίγες,
- φαίνεται, εξαιτίας αλαζονείας - 
πως για τη Φύση οι άνθρωποι είναι μύγες.
Η διαφορά μόνο στον ποσοστό ζημίας.
###

Δεν μπορείς να κλέψεις το ταλέντο, 
είναι τόσο ανεκτίμητο χάρισμα.
Ακόμα και ο θάνατος δεν είναι εκείνο το τελωνείο,
που μπορεί να κατάσχει το δικό σου προίκισμα.
###

Συμφωνώ, είναι εξημμένη η φαντασία 
των ποιητών, των ηθοποιών (το λέω χωρίς πλάκα),
αλλά δεν έχουν καθόλου φαντασία, σε σύγκριση
με έναν μέτριο και σεμνό μαλάκα. 
###

Το κόμμα μας δεν είναι ξέφραγο αμπέλι,
που όλοι μπορούν να μπουν.
Εκεί μαζεύτηκαν οι λύκοι στην αγέλη,
τροφή να προμηθευτούν.
###

Καπότα: περιφρονημένη λέξη,
δεξαμενή απραγματοποίητων ψυχών.
Όταν φοράς αυτήν τη στολή τη σέξι,
για εκείνον που ήθελε να ζει, είσαι εγκληματικό ον.
###

άνω