Sofia

 70 γνωμικά  και 110 κείμενα του Multa paucis στις 20 Μαρτίου  2011

 

Τίποτα άλλο δεν πληγώνει τόσο τον άνθρωπο, όσο τα θραύσματα της δικής του επιτυχίας.
Μ. Ζβανέτσκι*
Σε ακούω και καταλαβαίνω: πόσο ευεργετικά επιδρά πάνω στη γυναίκα ένα μικρό ποτηράκι δικού μου αίματος κατά του πρωινού.
Μ. Ζβανέτσκι*
Για να σκεφτείς είναι δύσκολο, γι’ αυτό οι περισσότεροι κρίνουν.
Μ. Ζβανέτσκι*
Εάν εμφανιστεί κάποιος στριμμένος, έτοιμος για να αλλάξει τον κόσμο, οπωσδήποτε θα βρεθούν πολλοί που θα πάνε μαζί του έτοιμοι για να στρίψουν το λαρύγγι του.
Μ. Ζβανέτσκι*
Εκείνος που βρήκε την είσοδο ποδοπατάνε πρώτο.
Μ. Ζβανέτσκι*
Τον άνθρωπο που ήταν τυχερός στον έρωτα, τον λένε εργένη.
Αγνώστου*
Η γυναίκες ζούνε περισσότερο από τους άνδρες, γιατί δεν έχουν γυναίκες.
Αγνώστου*
Γυναίκα: ένα αδύναμο, ανυπεράσπιστο όν, απ’ το οποίο είναι αδύνατον να σωθείς.
Αγνώστου*
Το δράμα των γηρατειών δεν είναι ότι είσαι γέρος, αλλά ότι ήσουν κάποτε νέος, και το θυμάσαι…
Ο. Ουάιλντ
Στους καιρούς μας η υποχρέωση της μεγαλοφυΐας είναι να μείνει μη αναγνωρισμένη.
Φ. Ντίρενματ
Ευτυχισμένο ή δυστυχισμένο σε κάνει όχι αυτό που έχεις, ή αυτό που είσαι, ή που βρίσκεσαι, ή με τι ασχολείσαι. Ευτυχισμένο ή δυστυχισμένο σε κάνει το, τι σκέφτεσαι.
Ντ. Κάρνετζι*
Το πιο δύσκολο στη ζωή είναι να ξέρεις από πια γέφυρα πρέπει να περάσεις και πια γέφυρα πρέπει να κάψεις.
Λ. Πίτερ*
Ο ρόλος του καθοδηγητή είναι να λύσει προβλήματα. Εκείνη την ημέρα που οι υφιστάμενοί παύουν να σας λένε τα προβλήματά τους, είναι η μέρα που σταματάτε να είστε διοικητής. Εκείνοι ή έχασαν την σιγουριά ότι είστε ικανός να τους βοηθήσετε, ή αποφάσισαν πως εσείς δεν ενδιαφέρεστε για τα προβλήματά τους. Έτσι κι αλλιώς εσείς ως καθοδηγητής χρεοκοπήσατε. 
Κ. Πόπερ*
Σας μιλάω από τη μεριά όλων των γυναικών: η κάθε από μας θα προτιμούσε αντί υπερβολικής διακριτικότητας κάτι σαν αγενή συμπεριφορά. Οι άνδρες με αυτήν την πλάνη έχασαν πολλές γυναίκες.
Ν. ντε Λακλό*
Απ’ όλα τα Αιώνια Πράματα λιγότερο διαρκεί η αγάπη.
Μολιέρος*
Η κάθε εποχή έχει τους εγκληματίες που αξίζει.
Γκ. Ράντμπρουχ*
Πολλοί απ’ τους κάποτε μεγαλοφυείς άνδρες που νομίζουμε ότι πέθαναν, στην πραγματικότητα παντρεύτηκαν. 
Φ. Σαγκάν*
Για να έχουμε μεγάλους ποιητές πρέπει να ανατρέφουμε μεγάλους αναγνώστες.
Ου. Ούιτμεν*
Για να στολίζουμε ένα τριαντάφυλλο αρκεί μια δροσοσταλίδα.
Π. Ταράνοφ*
Επιτρέψτε στο φόβο μπροστά στην πείνα να διοικεί τη ζωή σας και ως βραβείο θα έχετε να φάτε, αλλά θα πάψετε να ζείτε.
Μπ. Σω*
Να επαναπαύεσαι στις δάφνες σου είναι επικίνδυνο όπως και να κοιμάσαι μες’ στο χιόνι. Μπορείς να λαγοκοιμάσαι και να πεθαίνεις μες’ στο ύπνο.
Λ. Βιτγκενστάιν*
Τίποτα στον κόσμο δεν μπορεί να αντικαταστήσει την επιμονή. Το ταλέντο δεν μπορεί να αναπληρώσει τη θέση της επιμονής: δεν υπάρχει τίποτα πιο συνηθισμένο από τον αποτυχημένο ταλαντούχο. Και η μεγαλοφυΐα δεν την αντικαθιστά: η μη αναγνωρισμένη μεγαλοφυΐα έγινε κοινοτοπία. Ούτε η μόρφωση μπορεί να αντικαταστήσει την επιμονή: ο κόσμος είναι γεμάτος με μορφωμένους άλυτες. Μόνο η επιμονή και η αποφασιστικότητα είναι παντοδύναμοι. Το σύνθημα: «Εμπρός! Ούτε ένα βήμα πίσω!» έλυνε, λύνει και πάντα θα λύνει τα οποιαδήποτε προβλήματα της ανθρωπότητας.
Τζ. Κούλιντζ*
Μόρφωση: η ικανότητα αδιαμαρτύρητα ν’ ακούς οτιδήποτε, χωρίς να χάνεις την αυτοσυγκράτηση και τον αυτόσεβασμό.
Ρ. Φροστ*
Τα μεγάλα μυαλά μιλάνε για ιδέες, τα μεσαία για γεγονότα, τα μικρά για τους γνωστούς τους.
Ε. Ρούζβελτ*
Η ευτυχία δεν είναι στόχος, αλλά δευτερεύων προϊών.
Ε. Ρούζβελτ*
Κανένας δεν μπορεί να σε αναγκάζει να νιώθεις ταπεινωμένος χωρίς την δική σου συγκατάθεση.
Ε. Ρούζβελτ*
Πάντα να θυμάσαι, ότι δεν είναι δικαίωμά σου να είσαι προσωπικότητα. Είναι υποχρέωσή σου.
Ε. Ρούζβελτ*
Δεν είναι καθόλου απαραίτητο να κάνεις μέγα πράγματα. Μπορείς να κάνεις μικρά, αλλά με μέγα αγάπη.
Μητέρα Τερέζα*
Είναι εύκολο να αγαπήσεις αυτούς που είναι μακριά, αλλά είναι και τόσο εύκολο να αγαπήσεις αυτούς που είναι κοντά σου.
Μητέρα Τερέζα*
Κόλαση: μέρος όπου υπάρχει δυσοσμία και κανένας κανέναν δεν αγαπάει.
Μητέρα Τερέζα*
Εάν κρίνεις τους ανθρώπους, δεν θα μείνει χρόνος να τους αγαπήσεις.
Μητέρα Τερέζα*
Το μόνο που με εμποδίζει να μαθαίνω είναι η μόρφωση που απέκτησα.
Α. Αϊνστάιν*
Ποτέ δε θα λύσεις το πρόβλημα, εάν θα σκέφτεσαι έτσι όπως σκέφτονταν αυτή που το δημιούργησαν. 
Α. Αϊνστάιν*
Να είσαι ο εαυτός σου, όλοι οι άλλοι ρόλοι είναι πιασμένοι.
Ο. Ουάιλντ*
Ο έρωτας είναι σαν την παρέλαση. Περνά…
Ο γάμος είναι σαν την εξέδρα επισήμων. Μένει στη θέση του.
Αγνώστου
Η ανθρώπινη ψυχή έχει μεγαλύτερη ανάγκη από το ιδανικό παρά από το πραγματικό!
Με το πραγματικό ζεις, με το ιδανικό υπάρχεις!
Αγνώστου (αποστολέας Φ. Ζαρακότα)
Είναι σοφό να δέχεστε πώς όλα τα πράγματα είναι ένα.
Ηράκλειτος
Οι σκύλοι γαβγίζουν όσους δεν γνωρίζουν.
Ηράκλειτος
Παιδικά παιχνίδια οι ανθρώπινες δοξασίες.
Ηράκλειτος
Ο Θεός είναι ημέρα-νύχτα, χειμώνας-θέρος, πόλεμος-ειρήνη, χορτασμός-πείνα.
Ηράκλειτος
Της δικαιοσύνης το όνομα δεν θα το γνώριζαν αν δεν υπήρχαν αδικήματα.
Ηράκλειτος
Η διχόνοια φέρνει τη συμφωνία.
Ηράκλειτος
Στη δημόσια διοίκηση, τη δικαιοσύνη και τη μαγειρική, υπάρχει ο κίνδυνος να αηδιάσεις αν δεις πώς ετοιμάζονται τα αποτελέσματα».
Ν. Σαμφόρ
Στρατός: οδοστρωτήρας, κατασκεύασμα των πολιτικών, ο οποίος έχει προορισμό να τσαλαπατάει ατομικότητες, προσωπικότητες, χαρακτήρες, συνειδήσεις, να τους κάνει μια σκληρή, δεμένη μάζα, έτοιμη να εξοντώσει ανθρώπους.
Γ. Σοϊλεμεζίδης
... η καλή ζωή δεν είναι ποσοτικοί δείκτες, η καλή ζωή είναι μια στάση, είναι ενέργεια, είναι μια ιδέα, είναι αποκαλύψεις, είναι αναζητήσεις. Την καλή ζωή καθορίζει ένα καλά επεξεργασμένο ύφος της ζωής, ανεξάρτητος από το μέγεθος του τραπεζικού λογαριασμού σας. Ένας τρόπος ζωής που σας δίνει μια σταθερή αίσθηση χαράς από τη ζωή. Ο τρόπος ζωής που διεγείρει την επιθυμία σας να γίνεστε ένα άτομο με τις βαθύτερες αξίες και τα υψηλότερα επιτεύγματα.
Τζ. Ρον*
Τους πλούσιους περισσότερο ζηλεύουν αυτοί που έχουν λίγα, από εκείνους που δεν έχουν τίποτα.
Τς. Κόλτον*
Να είσαι ανέμελος χωρίς βιασύνη, κεφάτος χωρίς τρέλα, γενναίος χωρίς να είσαι καβγατζής, εύπιστος και ευπειθής χωρίς μοιρολατρία, αυτή είναι η τέχνη της ζωής.
Ζ. Λαφοντέν* 
Στην Ινδία, δεν υπάρχει πολιτικός που θα τολμούσε να προσπαθήσει να εξηγήσει στον λαό του ότι μια αγελάδα μπορεί να φάει. 
Ι. Γκάντι*
Χτίστε για τον αντίπαλό σας μια χρυσή γέφυρα για να υποχωρήσει.
Σουν Τζι*
Πάντα κοίτα αυτό που έμεινε. Ποτέ μην κοιτάς αυτό που έχασες.
Ρ. Σούλερ*
Η ιδιοφυία μπορεί να είναι μόνο μια φευγαλέα ευκαιρία. Μόνο η δουλειά και η θέληση μπορούνε να της δώσουνε ζωή και να τη μετατρέψουνε σε δόξα. 
Α. Καμύ*
Εννέα δέκατα της σοφίας είναι η σοφή εκμετάλλευση του χρόνου. 
Θ. Ρούσβελτ* 
Για μένα, το χειρότερο είναι να είμαι ίδιος με όλους τους άλλους.
Α. Σβαρτσενέγκερ*
Αν ένας άνδρας πράττει ακριβώς έτσι όπως η γυναίκα περιμένει απ’ αυτόν, τότε η γυναίκα θα έχει χαμηλή εκτίμηση για αυτόν. Θα πρέπει πάντα να κάνουμε αυτό που μια γυναίκα δεν περιμένει, καθώς και να λέμε κάτι που δεν καταλαβαίνει. 
Ό. Ουάιλντ*
Αν προσπαθείς να ενεργείς αργά και με ασφάλεια, θα αποδειχθεί πως ενεργείς μόνο αργά.
Ο. Ιούνγκ* 
Θα πρέπει να παντρευτείς μόνο μια πολύ όμορφη γυναίκα, αυτό θα βοηθήσει σε περίπτωση που θελήσεις να την αποτινάξεις σε κάποιον άλλο.
Σ. Γκιτρί*
Οι σοφοί καθοδηγούνται από τη νοημοσύνη, το μέσο μυαλό από την πείρα, οι ανόητοι από την ανάγκη, τα κτήνη από το ένστικτο. 
Κικέρων*
Δεν πρέπει να διοριστεί ως επικεφαλής εκείνος που βλέπει πρώτα τις αδυναμίες των ανθρώπων και όχι τα θετικά προσόντα τους. 
Π. Ντράκερ*
Να θυμάστε ότι τα πιο όμορφα σε αυτόν τον κόσμο είναι το πιο άχρηστα: π.χ., τα παγώνια, οι κρήνες, η ποίηση. 
Τζ. Ράσκιν* 
Ο πιο σίγουρος τρόπος για να παραμείνεις φτωχός είναι να είσαι έντιμος. 
Ναπολέων*
Την επιτυχία μου οφείλω στο γεγονός ότι ποτέ στο εργαστήριό μου δεν είχα κανένα ρολόι. 
Τ. Έντισον
Να ακολουθήσουμε τους μεγάλους Δασκάλους; Όμως γιατί θα πρέπει να τους ακολουθήσουμε; Έγιναν μεγάλοι Δάσκαλοι αφού δεν ακολούθησαν κανένα!
Π. Γκογκέν* 
Η ευτυχία στο γάμο εξαρτάται από την ικανότητα πρόθυμα και με χαρά να κάνεις μικρές θυσίες. 
Τζ. Σέλντεν*
Χαμογέλασε και θα έχεις φίλους, κατσουφιάσε και θα έχεις ρυτίδες. 
Γ. Έλιοτ* 
Η έξυπνη κοπέλα φιλάει, αλλά δεν αγαπάει, ακούει, αλλά δεν πιστεύει και φεύγει πριν φύγουν απ’ αυτήν. 
Μ. Μονρόε*
Ένα άτομο με πονόδοντο θεωρεί ευτυχισμένους όλους εκείνους που έχουν υγιή δόντια. Εκείνος που υποφέρει από φτώχεια εξίσου λάθος νομίζει για τους πλούσιους. 
Μπ. Σω*
Δεν θα γινόμουν ποτέ ζωγράφος, αν οι γυναίκες δεν είχαν στήθη. 
Π. Ρενουάρ*


34ab………………. Παραβολές του βουδιμού ζεν 

Ήταν κάποιος ΅ια φορά που είχε πάρει απόφαση να χαίρεται τη ζωή του. 
Νό΅ιζε ότι για να ΅πορεί να το κάνει αυτό, έπρεπε να έχει πολλά λεφτά. 
Σκεφτόταν ότι δεν ΅πορεί να υπάρχει πραγματική ευχαρίστηση, όταν πρέπει να διακόπτεται η απόλαυση από τη δυσάρεστη φροντίδα του να βγάλεις λεφτά. 
Σκέφτηκε, έτσι ΅εθοδικός που ήταν, ότι για να ΅ην απασχολεί το ΅υαλό του και να ΅η στενοχωριέται, έπρεπε να χωρίσει τη ζωή του σε δύο ΅έρη: πρώτα θα έβγαζε αρκετά λεφτά και ΅ετά θα απολά΅βανε ό, τι επιθυ΅ούσε η ψυχή του. 
Υπολόγισε ότι ένα εκατο΅΅ύριο δολάρια θα του έφταναν για να ζήσει ήσυχος την υπόλοιπη ζωή του. Αφιέρωσε λοιπόν όλες του τις δυνά΅εις στο να κερδίσει χρή΅ατα και να ΅αζέψει πλούτη. Επί χρόνια, κάθε Παρασκευή, άνοιγε το βιβλίο εσόδων και άθροιζε τα αγαθά του. 
«Όταν ΅αζέψω το εκατομμύριο» έλεγε, «δεν θα δουλέψω άλλο. Θα είναι η στιγ΅ή της απόλαυσης και της διασκέδασης. Δεν θ' αφήσω να ΅ου συ΅βεί αυτό που έπαθαν άλλοι, που όταν έφτασαν στο πρώτο εκατο΅΅ύριο άρχισαν να θέλουν κι άλλο. 
Και πιστός στην απόφασή του έφτιαξε ΅ια τεράστια πινακίδα και την κρέ΅ασε στον τοίχο:
«Μόνο ένα εκατομμύριο»
Πέρασαν τα χρόνια. 
Ο τύπος ΅άζευε λεφτά κι έκανε προσθέσεις. Κάθε φορά ήταν όλο και πιο κοντά στο στόχο του. 
Χα΅ογελούσε αυτάρεσκα όταν σκεφτόταν τις χαρές που τον περί΅εναν. Μια Παρασκευή κατάπληκτος βλέπει το τελικό νού΅ερο: Το άθροισ΅α ήταν 999.999,75 δολάρια. Έλειπαν ΅όνο 25 σεντς για να συ΅πληρωθεί το εκατο΅΅ύριο! Πανικόβλητος, αρχίζει να ψάχνει κάθε σακάκι, κάθε παντελόνι, κάθε συρτάρι, ΅ήπως βρει τα λίγα νο΅ίσ΅ατα που λείπουν ... Δεν ήθελε να περι΅ένει άλλη ΅ία βδο΅άδα. Τελικά, στο τελευταίο συρτάρι βρίσκει τα 25 σεντς που ήθελε. Κάθεται στο γραφείο του, και γράφει ΅ε τεράστια νού΅ερα: Ικανοποιη΅ένος, κλείνει τα βιβλία, κοιτάζει την πινακίδα στον τοίχο και ΅ονολογεί: 
«Ένα ΅όνο. Και τώρα απολα΅βάνου΅ε ... » Εκείνη ακριβώς τη στιγ΅ή, χτυπάει η πόρτα. Δεν περι΅ένει κανέναν. Απορη΅ένος, πάει να ανοίξει. Μια γυναίκα ντυ΅ένη στα ΅αύρα, ΅' ένα δρεπάνι στο χέρι του λέει: «Ήρθε η ώρα σου.» 
Είχε έρθει ο θάνατος να τον πάρει. 
«Όχι ... » ψελλίζει αυτός. «Όχι ακό΅η ... δεν εί΅αι έτοι΅ος.»
«Ήρθε η ώρα σου» ξαναλέει ο Θάνατος. 
«Μα πώς ... Τα λεφτά ... Οι χαρές ... » 
«Καταλαβαίνω, αλλά ήρθε η ώρα σου.» 
«Σε παρακαλώ, δώσε ΅ου ακό΅η ένα χρόνο ... Ανέβαλλα τα πάντα γιατί περί΅ενα αυτή τη στιγ΅ή, σε παρακαλώ ... «Λυπά΅αι» λέει ο Θάνατος. 
«Ας κάνου΅ε ΅ια συ΅φωνία» προτείνει αυτός απελπισ΅ένος, «κατάφερα και ΅άζεψα ένα εκατο΅΅ύριο δολάρια. Πάρε τα ΅ισά και δώσε ΅ου ένα χρόνο διορία. Σύ΅φωνοι; 
«Όχι.» 
«Σε παρακαλώ. Πάρε 750.000 και δώσε ΅ου ένα ΅ήνα ... » «Δεν έχεις καθόλου διορία.» 
«900.000 για ΅ια βδο΅άδα.» 
«Δεν έχεις καθόλου διορία.» 
«Ας κάνου΅ε κάτι άλλο. Πάρ' τα όλα, και δώσε ΅ου έστω και ΅ία ΅έρα. Έχω τόσα να πω, τόσο κόσ΅ο να δω, έχω αναβάλει τόσα πράγ΅ατα ... σε παρακαλώ.» 
«Ήρθε η ώρα σου» επαναλα΅βάνει ο Θάνατος, αδιάλλακτος. 
Ο άνθρωπος σκύβει το κεφάλι. Αποδέχεται την κατάσταση και παραιτείται από κάθε άλλη προσπάθεια διαπραγ΅άτευσης. Με περίλυπο ύφος, ζητάει ΅όνο ΅ία τελευταία χάρη: 
«Έχω έστω λίγα λεπτά ακό΅η;» παρακαλεί. 
Ο θάνατος βλέπει ακό΅η λίγους κόκκους ά΅΅ου στην κλεψύδρα του και του λέει: 
«Εντάξει». 
Παίρνει ο άντρας ένα χαρτί και ΅ια πένα από το γραφείο του και γράφει: 
Αναγνώστη: 
Όποιος κι αν είσαι. 
Εγώ δεν μπόρεσα να αγοράσω ούτε ΅ία μέρα ζωής ΅ε όλα ΅ου τα λεφτά. 
Πρόσεξε τι θα κάνεις ΅ε τον χρόνο σου. Είναι η μεγαλύτερη σου περιουσία ...


Ο Θεός και ο επιστήμονας
Ο Θεός κάθεται στον ουρανό όταν ε΅φανίζεται ένας επιστή΅ονας και του λέει: «Θεέ, δεν σε χρειαζό΅αστε πια. Τελικά η επιστή΅η βρήκε τρόπο να δη΅ιουργήσει ζωή από το τίποτα. Με λίγα λόγια, ΅πορού΅ε τώρα να κάνου΅ε, αυτό που έκανες εσύ στην αρχή». 
«Αλήθεια; Για πες ΅ου!» απαντά ο Θεός. 
«Λοιπόν, παίρνου΅ε καθαρό χώ΅α και του δίνου΅ε σχή΅α όπως Εσύ, του ε΅φυσού΅ε ζωή, όπως Εσύ, και έτοι΅ος ο άνθρωπος». 
«Πολύ ενδιαφέρον, για δείξε ΅ου ... » 
Ο επιστή΅ονας σκύβει τότε στο έδαφος και αρχίζει να σχη΅ατίζει ΅ε χώμα, ένα ανθρώπινο σώ΅α. 
«Όχι, όχι» λέει τότε ο Θεός «βάλε το δικό σου χώ΅α!» 

Πόσο απέχει η ελευθερία;
Υπήρχε κάποτε ένας ΅εγάλος σοφός που ονο΅αζόταν Ναράντα. Μια ΅έρα καθώς ταξίδευε ΅έσα από ένα δάσος, έφτασε σε ένα ξέφωτο. Εκεί αντίκρισε έναν άνδρα που διαλογιζόταν τόσο πολύ καιρό, που τα ΅υρ΅ήγκια είχαν σχη΅ατίσει ένα βουνό γύρω από το σώ΅α του. 
Μόλις είδε το Ναράντα, του φώναξε: «Πού πηγαίνεις;» «Στον Παράδεισο» απάντησε ο σοφός. 
«Τότε ρώτησε σε παρακαλώ τον Σίβα, πότε θα φανεί ελεή΅ον ΅αζί ΅ου ώστε να κερδίσω την ελευθερία ΅ου;» 
Ο Ναράντα συνέχισε το δρό΅ο του και πιο κάτω συνάντησε έναν άλλο άνδρα, που χοροπηδούσε και τραγουδούσε. 
«Πού πηγαίνεις;» τον ρώτησε κι εκείνος. «Στον Παράδεισο» απάντησε και πάλι ο Ναράντα. 
«Μπορείς ΅όλις φτάσεις, να ρωτήσεις πότε θα αποκτήσω την ελευθερία ΅ου;» τον παρακάλεσε ο άνδρας. Έτσι ο Ναράντα συνέχισε... και ΅ετά από καιρό, πήρε το δρό΅ο της επιστροφής. Πρώτα συνάντησε τον άνδρα που διαλογιζόταν. Εκείνος, ΅όλις τον είδε, όλος αγωνία φώναξε: «Ναράντα, ρώτησε τον Κύριο για ΅ένα;» 
«Ναι» απάντησε ο Ναράντα. «Και τι σου απάντησε;» 
«Ότι θα κερδίσεις την ελευθερία σου σε τέσσερις ζωές». 
Ο άνδρας ΅όλις το άκουσε αυτό ξέσπασε σε κλά΅ατα και δια΅αρτυρίες: «Διαλογιζό΅ουν τόσον καιρό που τα ΅υρ΅ήγκια ΅ε σκέπασαν ... και πρέπει να υπο΅ένω ακό΅η τέσσερις ζωές;» 
Μετά από λίγο ο Ναράντα συνάντησε τον δεύτερο άνδρα. 
«Ρώτησες τον Κύριο για ΅ένα;» 
«Ναι» απάντησε ο Ναράντα. «Το βλέπεις αυτό το δέντρο; Όσα φύλλα υπάρχουν πάνω του, τόσες φορές πρέπει να ξαναγεννηθείς για να αποκτήσεις την ελευθερία σου» 
Ο άνδρας ακούγοντας την απάντηση άρχισε να χορεύει και είπε: «Εί΅αι χαρού΅ενος γιατί θα ελευθερωθώ τόσο γρήγορα!» 
Τότε, ΅ια φωνή ακούστηκε: «Παιδί ΅ου, έχεις ήδη ελευθερωθεί αυτήν εδώ τη στιγ΅ή!» 

Θεία δικαιοσύνη
Μια ΅έρα, ΅ια παρέα παιδιών βρήκε αφη΅ένο σε ένα πεζούλι ένα ΅εγάλο τσα΅πί σταφύλια. Μη ΅πορώντας να συ΅φωνήσουν στη ΅οιρασιά, αποφάσισαν να ζητήσουν τη βοήθεια ενός σοφού γέροντα. 
Εκείνος τους ρώτησε πώς ήθελαν να γίνει η μοιρασιά: σύ΅φωνα ΅ε την ανθρώπινη ή τη θεία δικαιοσύνη; «Φυσικά ΅ε τη θεία δικαιοσύνη» απάντησαν ο΅όφωνα τα παιδιά. Τότε ο γέροντας πήρε το τσα΅πί και το έδωσε σε ένα ΅όνο παιδί. 
Τα παιδιά δια΅αρτυρήθηκαν για την επιλογή του και ρώτησαν τον γέροντα πώς ήταν δυνατόν κάτι τέτοιο. Κι εκείνος τους απάντησε: «Αυτή είναι η φύση της θείας δικαιοσύνης. Κάποιος παίρνει τα πάντα και οι άλλοι τίποτε ... » 

Τα κόλπα του Διαβόλου
Κάποτε τρεις φίλοι συνάντησαν τον Διάβολο. Θέλοντας να μη χάσουν την ευκαιρία, άρχισαν να τον ρωτούν πώς να καταφέρνει, πώς χρησιμοποιεί την πονηριά του και χειρίζεται τις διάφορες καταστάσεις.
Ο Διάβολος απάντησε ήρεμα, διατηρώντας πάντα ένα μειλίχιο χαμόγελο. 
«Τα πάντα έχουν ένα σκοπό», έλεγε στο τέλος κάθε διήγησης του, για να συνεχίσει μετά με ένα επόμενο κατόρθωμά του, μαγεύοντας με την πονηριά του τους τρεις φίλους.
«Και δεν φοβάσαι τον Θεό;» ρώτησε κάποια στιγμή ο ένας. 
«Από τη στιγμή που η Αλήθεια είναι κρυμμένη, θρυμματισμένη θα έλεγα, τότε δεν υπάρχει λόγος να φοβάμαι τίποτα», απάντησε ο Διάβολος.
Έτσι, συνέχισαν να προχωρούν συζητώντας, μέχρι που κάποια στιγμή ένας να προχωρούν συζητώντας, μέχρι που κάποια στιγμή ένας από τους τρεις φίλους είδε κάτι στο πλακόστρωτο και έσκυψε γρήγορα να το πάρει, κρύβοντάς το στον κόρφο του.
Οι άλλοι δυο παραξενεύτηκαν με την κίνησή του και κοίταξαν τον Διάβολο που χαμογελούσε. 
«Τι συμβαίνει;» των ρώτησαν με περιέργεια. 
«Τίποτα. Απλώς ο φίλος σας βρήκε ένα κομμάτι της Αλήθειας του Θεού».
Οι δύο φίλοι κοιτάχτηκαν απορημένοι με την ηρεμία με την οποία αντιμετώπιζε το θέμα ο Διάβολος.
«Καλά», ρώτησαν αμέσως, «το ότι βρήκε ένα κομμάτι της Αλήθειας δεν φοβάσαι ότι θα βλάψει το έργο σου;
Ο Διάβολος κοίταξε κατάματα τους δυο φίλους και χαμογελώντας είπε: «Τουναντίον, όχι απλώς δεν φοβάμαι αλλά χαίρομαι, γιατί σε λίγο θα έχω πείσει το φίλο σας να χρησιμοποιήσει την Αλήθεια που βρήκε… Να την οργανώσει, να τη συστηματοποιήσει και να φτιάξει μια ακόμη θρησκεία…»


Γλυκιά παραβολή*
Κάποτε, εδώ και πολύ καιρό ο Θεός έκανε δέκα Αδάμους. Ένας από αυτούς όργωνε τη γη, ο άλλος βοσκούσε κοπάδι, ο τρίτος ήταν ψαράς... 
Μετά από λίγο καιρό ήρθαν στον πατέρα τους με ένα παράπονο: 
– Έχουμε όλα που χρειαζόμαστε, αλλά κάτι λείπει. Είναι βαρετή η ζωή για μάς.
Ο Κύριος τους έδωσε ζύμη και είπε:
–Να κάνει ο καθένας από αυτή τη ζύμη, κατ 'ομοίωσή του μια γυναίκα της αρεσκείας του: παχουλή, λυγερή, μικρή ... Και εγώ θα τις δώσω ζωή. 
Μετά από αυτό ο Κύριος έφερε μια πιατέλα με ζάχαρη, και είπε:
– Εδώ βλέπετε δέκα κομμάτια. Πάρτε ο καθένας από ένα κομμάτι και δώστε στη γυναίκα σας για να είναι η ζωή μαζί της γλυκιά. 
Όταν όλοι το έκαναν ο Κύριος είπε: 
– Ανάμεσά σας υπάρχει ένας κατεργάρης, γιατί στο πιάτο ήταν έντεκα κομμάτια ζάχαρης. Ποιος πήρε τα δύο κομμάτια; 
Όλοι σιωπούσαν. 
Από τότε, εννέα Αδάμοι από τους δέκα πιστεύουν ότι μια ξένη γυναίκα είναι πιο γλυκιά, επειδή έφαγε το πρόσθετο κομμάτι ζάχαρης. Και μόνο ένας άνδρας ξέρει ότι όλες οι γυναίκες είναι ίδιες, αφού το επιπλέον κομμάτι ζάχαρης έφαγε ο ίδιος...



34ba. Συνέχεια


Έναν σοφό άνθρωπο ρωτήσανε: 
-Ποιανού μάτια καλύτερα βλέπουν; 
Και ο γέροντας απάντησε: 
-Τα μάτια των φθονερών, βλέπουν ακόμη και αυτό που δεν υπάρχει.


Ένας άντρας είπε στην ερωτομανή γυναίκα του: 
«Τι θέλεις να κάνουμε, να φάμε ή να κάνουμε έρωτα». 
Εκείνη του είπε:
«Ό, τι θέλεις, ψωμί πάντως δεν έχουμε». 


Ο πρώτος πρωτόγονος έρωτας*
Τον φοβόταν πολύ. Τεράστιος, βρωμερός σαν μια αγέλη βισώνων, την έπιανε με τα χέρια του που έφταναν μέχρι το έδαφος, όπως το έκανε και με άλλες γυναίκες της φυλής. Μετά έπεφτε πάνω της με το τριχωτό του σώμα που κατοικούσαν και ελεύθερα περιπλανούνταν διάφορα παράσιτα, σύριζε με ρουθούνια που φούσκωναν και ξεφούσκωναν, και της προκαλούσε πόνο, τίποτα αλλά εκτός πόνου... 
Μόνο μια φορά την κοίταξε με ένα παράξενο βλέμμα κάτω από πέτρινο μέτωπο και κάτι σαν θλίψη και αγωνία διάβασε στα μικρά άγρια μάτια του. 
Κάτι του έλειπε στη ζωή, όπως κι σ’ αυτήν. Εκείνη ήταν η πιο δειλή και αδύνατη στη φυλή. Ήταν ασθενέστερη ακόμη και απ’ όλες της γυναίκες. Όλοι άρπαζαν από τα χέρια της την τροφή όταν κάτι έβρισκε στο δάσος. Όλοι άρπαζαν ο ένας από τον άλλων, αλλά οι άλλοι αμέσως το έκρυβαν και ερχόταν να το φάνε, όταν κανείς δεν ήταν δίπλα, ενώ αυτή το έκρυβε και στεκόταν πάνω από το σημείο όπου έκρυψε την τροφή. Έτσι το φύλαγε η ανόητη…
Όμως τι να έλειπε σ’ αυτόν; Οι άνδρες φοβούνταν να τον κοιτάξουν. Οι γυναίκες μερικές φορές τολμούσαν να τον καθαρίζουν από τα έντομα. Όταν όλη η φυλή ερχόταν από το κυνήγι, έτρωγε μόνο εκείνος, οι άλλοι περίμεναν σιωπηροί μέχρι να αρχίσει να ρεύεται και μετά να ροχαλίζει. 
Την τελευταία φορά όταν όλοι μαζεύτηκαν γύρο από το θήραμα (ήταν σώμα ενός βίσωνα), εκείνος όπως πάντα άρχισε να τρώει το κρέας αποσπώντας με την κοφτερή πέτρα τα καλύτερα κομμάτια και να τα καταβροχθίζει. Κάποια στιγμή το βλέμμα του έπεσε πάνω της και την κάλεσε με ένα γρύλισμα να τον πλησιάζει. Φοβισμένη κατάφερε να κάνει μόνο δυο μικρά βήματα και σταμάτησε. Της έριξε ένα κομμάτι κρέας … και με ένα άλλο γρύλισμα κοκκάλωσε τους υπόλοιπους έτοιμους να αρπάξουν το κρέας από τα χέρια της.

Μ. ’ζοφ (παράφραση του μεταφραστή)

Μια γεμάτη ζωή
Μία μέρα ένας πλούσιας άνθρωπος έτυχε να κάνει τη βόλτα του σε ένα μικρό ψαροχώρι. Πλησιάζοντας στην ακτή είδε μια βάρκα και έπιασε κουβέντα με τον ψαρά. Αφού τον επαίνεσε για την ποιότητα των ψαριών που είχε μέσα στο κοφίνι του, τον ρώτησε πόση ώρα του είχε πάρει για να τα πιάσει. 
«Όχι πολλή ώρα» απάντησε ο ψαράς. 
«Μα τότε γιατί δεν έμεινες στη θάλασσα περισσότερο, ώστε να πιάσεις πια πολλά ψάρια;» τον ρώτησε ο πλούσιας άνδρας. Ο ψαράς του εξήγησε ότι η μικρή του ψαριά ήταν αρκετή για να καλύψει τόσο τις δικές του ανάγκες, όσο και τις ανάγκες της οικογένειάς του. 
«Και τι κάνεις τον υπόλοιπο χρόνο σον;», ξαναρώτησε ο πλούσιας. 
«Κοιμάμαι αργά, ψαρεύω λίγο, παίζω με τα παιδιά μου και κάθε μεσημέρι παίρνουμε έναν υπνάκο μαζί με τη γυναίκα μου. Τα απογεύματα πάω στο χωριό να δω τους φίλους μου, πίνω μερικά ποτά, παίζω κιθάρα και τραγουδάμε. Έχω μια γεμάτη ζωή». 
«Μπορώ να σε βοηθήσω!», είπε με ενθουσιασμό ο πλούσιας. «Πρέπει να ξεκινήσεις ψαρεύοντας περισσότερη ώρα κάθε μέρα. Έτσι θα πιάσεις περισσότερα ψάρια, που στη συνέχεια θα πουλήσεις. Με τα επιπλέον αυτά χρήματα, θα μπορέσεις να αγοράσεις μια μεγαλύτερη βάρκα». 
«Και μετά;» ρώτησε ο ψαράς. 
Με τα επιπλέον χρήματα που θα σου φέρει η μεγαλύτερη βάρκα, θα μπορέσεις να αγοράσεις μία δεύτερη βάρκα, και μια τρίτη, και θα συνεχίσεις έτσι μέχρι να αποκτήσεις έναν ολόκληρο στόλο από ψαροκάικα. Μετά θα είσαι πια σε θέση να αφήσεις πίσω σου αυτό το χωριό και να μετακομίσεις στη μεγάλη πόλη! Από εκεί θα διευθύνεις τη νέα, τεράστια επιχείρησή σου. Θα μπορέσεις να βγάλεις εκατομμύρια!» 
«Εκατομμύρια; Στ' αλήθεια; Και μετά;» ρώτησε πάλι ο ψαράς. «Μετά θα ΅πορέσεις πια να αποσυρθείς και να ζεις σε ένα ΅ικρό χωριουδάκι δίπλα στη θάλασσα, όπου θα κοι΅άσαι ως αργά, θα παίζεις ΅ε τα παιδιά σου, θα ψαρεύεις λίγο για σένα και την οικογένειά σου, κάθε ΅εση΅έρι θα παίρνεις έναν υπνάκο ΅ε τη γυναίκα σου, και τα απογεύ΅ατα θα τα περνάς ΅ε τους φίλους σου πίνοντας και απολα΅βάνοντας την παρέα τους... ».

Το μυστικό για την αναμόρφωση της κοινωνίας
Μια ΅έρα η ΅αθήτρια ενός σοφού δάσκαλου πήγε να τον αποχαιρετήσει. «Πού πηγαίνεις;» ρώτησε εκείνος. «Πάω στην πρωτεύουσα. ’κουσα πως έχουν ξεσπάσει ταραχές, επικρατεί χάος. Ο ηγέτης είναι ανίκανος, διεφθαρ΅ένος και ανάλγητος. Έχω ακούσει εσένα τον ίδιο, δάσκαλε, να λες πως είναι καθήκον ΅ας ως πο¬λίτες να πηγαίνου΅ε στο κέντρο της ταραχής. Θέλω να βάλω σε εφαρ΅ογή αυτά που ΅ε δίδαξες και να βοηθήσω τη χώρα». 
«Δεν ξέρεις τι κάνεις», απάντησε ο δάσκαλος. «Το ΅όνο που θα πετύχεις, είναι να φέρεις την καταστροφή. Αν επι΅είνεις, απλά θα χαρα΅ίσεις την ενέργειά σου, θα καταλήξεις σε σύγχυση και τελικά δε θα ΅πορέσεις να βοηθήσεις ούτε τον εαυτό σου, πόσο ΅άλλον τους άλλους. Εάν οι διεφθαρ΅ένοι πολιτικοί δεν έχουν απορροφήσει το Ταό, τι σε κάνει να πιστεύεις πως θα πειστούν από σένα για το σωστό δρό΅ο; Πώς θα κάνεις το πρώτο βή΅α;» 
«Θα δράσω ΅ε απλότητα και ειλικρίνεια, κάνοντας απλά το σωστό. Αυτό, δεν θα εντυπωσιάσει τον ηγέτη;» 
«Σίγουρα όχι» απάντησε ο σοφός. «Ο άνθρωπος αυτός νο΅ίζει πως είναι ο ΅όνος που έχει δίκιο. Έχει κλειστά τα αυτιά του σε κάθε αντίθετη φωνή. Προσποιείται ότι πιστεύει στη δικαιοσύνη και την ίδια στιγ΅ή τσαλαπατάει το δίκιο των άλλων. Αν φανερώσεις τις ανώτερες επιδιώξεις σου, το ΅όνο που θα καταφέρεις είναι να καταλήξεις στόχος, πράγ΅α που δεν οδηγεί πουθενά». 
«Τότε δεν θα έρθω σε ευθεία αντιπαράθεση ΅αζί του», αποκρίθηκε η νεαρή γυναίκα. «Εξωτερικά, θα προσποιηθώ ότι τον υποστηρίζω, και όταν κερδίσω την ε΅πιστοσύνη του, τότε θα του θυ΅ίσω τις παραδόσεις αυτής της χώρας. Αυτή, δεν είναι η σωστή προσέγγιση;» 
«Μπορεί να φανεί ότι ακολουθεί τις προτάσεις σου» απάντησε ο δάσκαλος, «αλλά στην πραγ΅ατικότητα δεν θα γίνει τίποτε, γιατί δεν θα ΅πορέσεις να αλλάξεις την καρδιά του». 
«Και πώς θα αλλάξω την καρδιά του;» «Νήστεψε!» 
«Νηστεία! Μεγάλωσα ΅έσα στη φτώχια, την έχω συνηθίσει ...» 
«Δεν εννοώ ακριβώς αυτό» αποκρίθηκε ο σοφός. «Μιλάω για τη νηστεία της καρδιάς». 
«Τι είναι η νηστεία της καρδιάς;» 
«Στόχος της είναι η εσωτερική ενότητα: να ακούς, όχι ΅ε τα αυτιά, όχι ΅ε το νου, αλλά ΅ε όλη σου την ύπαρξη. Ση΅αίνει πως πρέπει να αδειάσεις από όλες τις ικανότητές σου, όλες τις δυνά΅εις σου. Μόνο τότε, όλη σου η ύπαρξη ακούει. Αν νηστέψεις έτσι, τότε θα κατανοήσεις ά΅εσα όλα εκείνα που δεν ΅πορούν να ακουστούν ΅ε το αυτί ή να γίνουν κατανοητά ΅ε το νου». «Τώρα καταλαβαίνω ... Ή΅ουν ταυτισ΅ένη ΅ε το δικό ΅ου τρόπο» είπε η γυναίκα. 
«Ναι» απάντησε ο δάσκαλος. «Ακολουθώντας τη νηστεία της καρδιάς, θα ΅πορέσεις να βαδίσεις στον 
κόσ΅ο δίχως να ταράζεις τους ανθρώπους, δίχως να επιτίθεσαι στις εξιδανικευ΅ένες εικόνες που έχουν για τον εαυτό τους. Μην προσπαθείς να διαπεράσεις τις ά΅υνές τους, απλά ΅είνε ΅αζί τους. Στο κάτω κάτω, δεν υπάρχει τίποτα άλλο να κάνεις. 
»Κοίταξε αυτό το παράθυρο. Δεν είναι παρά ΅ια τρύπα στον τοίχο, αλλά ΅έσα από αυτή την τρύπα όλο το δω΅άτιο γε΅ίζει φως. Όταν όταν ο άνθρωπος αδειάζει από τον εαυτό του, η καρδιά γε΅ίζει φως. Η επίδραση αυτού του φωτός γίνεται ένα εργαλείο για τη ΅υστική ΅ετα΅όρφωση των άλλων». 
Οι δυο φίλοι
Κάποτε ζούσαν στην έρη΅ο δυο Βεδουίνοι, ο Νά΅πεκ και ο Ντάγκαρ, που ήταν αχώριστοι φίλοι 
Ο Νά΅πεκ είχε ένα άλογο που ό΅οιό του δεν υπήρχε. Ο Ντάγκαρ θαύ΅αζε το άλογο του φίλου του, ό΅ως ΅έρα ΅ε τη ΅έρα άρχισε να το θέλει όλο και περισσότερο, που έφτασε να το βλέπει ακό΅η και στον ύπνο του! 
Είπε, λοιπόν, στο φίλο του ότι θα πλήρωνε όσο-όσο για να το αποκτήσει. Ο Νά΅πεκ ό΅ως αρνήθηκε, λέ¬γοντας πως δεν θα πουλούσε ποτέ το αγαπη΅ένο του άλογο, ακό΅α και για όλο το χρυσάφι του κόσ΅ου. Μη ΅πορώντας ο Ντάγκαρ να το βγάλει από το ΅υαλό του, αποφάσισε να κάνει το άλογο δικό του ΅ε άλλο τρόπο. Μια ΅έρα ντύθηκε ζητιάνος και κάθισε σε ένα ση΅είο του δρό΅ου, απ' όπου ήξερε ότι κάθε ΅έρα περνούσε ο φίλος του καβάλα στο περίφη΅ο άλογο. 
Πράγματι, μόλις πλησίασε ο Νάμπεκ, ο Ντάγκαρ με αλλαγμένη και αδύναμη φωνή ζήτησε βοήθεια, λέγοντας ότι είναι ένας διψασμένος και νηστικός φτωχός άνθρωπος. Ο Νάμπεκ, που δεν αναγνώρισε το φίλο του, θέλοντας να βοηθήσει τον άνδρα που υπέφερε, τον ανέβασε στη σέλα του αλόγου και ξεκίνησε να τον πάει στη σκηνή του ώστε εκεί να τον φροντίσει. Μόλις όμως ο Ντάγκαρ βρέθηκε πάνω στο άλογο, έριξε με μια δυνατή σπρωξιά κάτω τον Νάμπεκ και ξεκινώντας να καλπάζει, φώναξε στο φίλο του: 
«Δεν είμαι ζητιάνος! Είναι ο Ντάγκαρ! Και δεν θα πάρεις ποτέ πίσω το άλογό σου!» 
Ο Νάμπεκ χωρίς να κάνει βήμα, είπε στον Ντάγκαρ: «Φίλε μου, το μόνο που σου ζητώ είναι να σταματήσεις για ένα λεπτό και να με αφήσεις να σου πω Kάτι. Ο Ντάγκαρ, βλέποντας ότι δεν υπήρχε περίπτωση ο Νάμπεκ να τον φτάσει περπατώντας, σταμάτησε για να ακούσει. 
«Συγχαρητήρια!» είπε στον κλέφτη ο Νάμπεκ. «Με τη θέληση του Θεού, είσαι πια ο ιδιοκτήτης αυτού του αλό-γου. Όμως για ένα πράγμα προσεύχομαι: σε παρακαλώ, να μην πεις ποτέ σε κανέναν πώς το απέκτησες!» 
«Γιατί;» ρώτησε απορη΅ένος ο Ντάγκαρ. 
«Γιατί αν οι άνθρωποι ΅άθουν τον τρόπο ΅ε τον οποίο ΅ε εξαπάτησες, δεν θα στα΅ατήσουν ποτέ ξανά στη ΅έση της ερή΅ου για να βοηθήσουν έναν άνθρωπο που ζητά απεγνωσ΅ένος φαγητό και νερό. θα φοβούνται να τον πλησιάσουν και θα τον αφήσουν να πεθάνει. Αν η ιστορία αυτή ΅αθευτεί, το αποτέλεσ΅α θα είναι ότι στο εξής πολλοί άνθρωποι θα υποφέρουν σε όλο τον κόσ΅ο... » 
Ο Ντάγκαρ έ΅εινε σκεπτικός για λίγο ακούγοντας αυτά τα λόγια. Τελικά, κατέβηκε από το άλογο και το επέστρεψε στον Νά΅πεκ. Μετά πήγαν στις σκηνές τους, συ΅φιλιώθηκαν και ορκίστικαν αιώνια φιλία και αγάπη.

’σκηση Σιωπής
'Εκπληκτος ένας από τους άλλους τρεις ακούγοντας το φίλο του να σπάει τη σιωπή, είπε: «Συ΅φωνήσα΅ε να ΅ην πού΅ε ούτε λέξη». 
«Είστε ανόητοι. Γιατί ΅ιλάτε;» τους επέπληξε ο τρίτος, για να συ΅πληρώσει α΅έσως ο τέταρτος: «Εί΅αι ο ΅όνος που δεν ΅ίλησε!» 
Τέσσερις φίλοι ασκούνταν για χρόνια στο διαλογισ΅ό. Μια ΅έρα αποφάσισαν για να δυνα΅ώσουν την άσκησή τους, να επισκεφθούν ένα ΅οναστήρι Ζεν και να ΅είνουν εκεί για ένα χρονικό διάστη΅α. 
Πριν ξεκινήσουν ό΅ως, ως ένα είδος προετοι΅ασίας, πήραν την απόφαση να τηρήσουν επτά ΅έρες σιωπής. 'Ετσι εγκαταστάθηκαν σε ΅ια ήσυχη πανσιόν και ξεκίνησαν την άσκησή τους. 
Την ηρώτη ΅έρα κανείς τους δεν ΅ίλησε για ώρες. ΙΟ΅ως ΅όλις έπεσε για τα καλά η νύχτα, ένας τους δεν άντεξε και κάποια στιγ΅ή φώναξε στον ξενοδόχο: «’ναψε επιτέλους τα φώτα!» 
Έκπληκτος ένας από τους άλλους τρεις ακούγοντας το φίλο του να σπάει τη σιωπή, είπε: "Συ΅φωνήσα΅ε να ΅ην πού΅ε ούτε λέξη». 
"Είστε ανόητοι. Γιατί ΅ιλάτε;» τους επέπληξε ο τρίτος, για να συ΅πληρώσει α΅έσως ο τέταρτος: "Εί΅αι ο ΅όνος που δεν ΅ίλησε!» 

Ο κυνηγός
Ένας κυνηγός πήρε ΅ια ΅έρα το όπλο του και βγήκε για κυνήγι. Περπατώντας στο δάσος, έφτασε κάποια στιγ΅ή σε ΅ία λί΅νη. 
Πλησίασε προσεκτικά και λίγο πιο πέρα, στα ρπχά, είδε ΅ια ΅εγάλη αγριόπαπια. Α΅έσως έπεσε στο έδαφος και άρχισε να σέρνεται όσο πιο αθόρυβα ΅πορούσε προς το θήρα΅α. 
Σε λίγο δεν τον χώριζαν παρά λίγα ΅έτρα από το στόχο του, που έβλεπε πολύ καθαρά, κρυ΅΅ένος πίσω από τα καλά΅ια που φύτρωναν στην άκρη της λί΅νης. Σήκωσε το όπλο του, ση΅άδεψε, και ξαφνικά πρόσεξε ότι η αγριόπαπια ήταν ακίνητη και προσηλω΅ένη σε κάτι ΅προστά της. Καθώς ο κυνηγός ήταν σε ένα ύψω΅α, ΅πορούσε να δει τι ήταν: ένας ΅ικρός βάτραχος, πάνω σε ένα λουλούδι που επέπλεε στο νερό. Η αγριόπαπια ήταν έτοι΅η να καρφώσει το βάτραχο ΅ε το ρά΅φος της. 
Τότε το βλέ΅΅α του κυνηγού πήγε στο βάτραχο, και είδε ότι κι αυτός επίσης ήταν ακίνητος, έτοι΅ος να ορ΅ίσει σε ένα ΅εγάλο έντο΅ο στην επιφάνεια του νερού, λίγα εκατοστά ΅ακρύτερα. 
Ο κυνηγός ΅ας τέντωσε το κεφάλι του και τότε είδε ότι και το έντο΅ο ήταν έτοι΅ο να χι΅ήξει σε ένα ΅ικρότερο έντο΅ο ΅προστά του, που καθόταν στην επιφάνεια του νερού, το οποίο ΅ε τη σειρά του ήταν έτοι΅ο να χι΅ήξει σε κάτι ακό΅η πιο ΅ικρό ζωντανό ΅προστά του. Ξαφνικά ο κυνηγός ένιωσε σαν να τον χτύπησε κεραυνός. Αργά, σήκωσε το κεφάλι του και κοίταξε ψηλά, στον ουρανό. Δέος και τρό΅ος τον πλη΅΅ύρισαν. Πέταξε το όπλο του και άρχισε να τρέχει! 

Η Παρουσία
Ο σεΐχης Τζουναιντ, ανά΅εσα στους ΅αθητές του είχε και έναν νεαρό δερβίση που αγαπούσε πολύ. Οι παλιότεροι δερβίσηδες ζήλευαν και δεν ΅πορούσαν να καταλάβουν τι ήταν αυτό που ο σεΐχης τους «έβλεπε» στο νέο άνδρα. 
Μία ΅έρα, ο Τζουναιντ είπε σε όλους τους ΅αθητές του να αγοράσουν ΅ια κότα από το παζάρι και ΅ετά να τη σκοτώσουν. Ωστόσο, θα έπρεπε να το κάνουν χωρίς να τους δει κανείς, και ύστερα από την πράξη τους θα έπρεπε να έχουν γυρίσει πίσω το αργότερο ΅έχρι τη δύση του ηλίου. 
Πράγ΅ατι, ο ένας ΅ετά τον άλλον οι δερβίσηδες επέστρεψαν στο σεΐχη ΅ετά από ΅ερικές ώρες, κρατώντας ο καθένας στα χέρια του και από ένα σφαγ΅ένο κοτόπουλο. Τελικά, όταν ο ήλιος είχε πλέον δύσει, επέστρεψε και ο νεαρός δερβίσης κρατώντας ένα ζωντανό κοτόπουλο, που έκρωζε και πάλευε να ξεφύγει. Οι παλιότεροι, ΅όλις τον είδαν, άρχισαν να γελούν και να ψιθυρίζουν ΅εταξύ τους πως ο νεαρός δεν ΅πορούσε ούτε καν να εκτελέσει τις εντολές του σεΐχη! 
Ο Τζουναιντ ρώτησε έναν-έναν τους δερβίσηδες πώς ακριβώς έφεραν σε πέρας τις οδηγίες του. Ο πρώτος απάντησε ότι αφού βγήκε έξω και αγόρασε την κότα, γύρισε στο σπίτι του, κλείδωσε την πόρτα, έκλεισε τις κουρτίνες και ύστερα σκότωσε το ζώο. 
Ο δεύτερος είπε ότι αφού επέστρεψε σπίτι ΅ε το κοτόπουλο, κλείδωσε ων πόρτα, τράβηξε τις κουρτίνες, κατέβηκε στο υπόγειο και έσφαξε το ζωντανό εκεί. Ο τρίτος δερβίσης είπε ότι και αυτός πήγε ΅ε το κοτόπουλό του στο υπόγειο, αλλά πριν το σκοτώσει έδεσε τα ΅άτια του έτσι ώστε να ΅η δει ούτε ο ίδιος τη σφαγή. 
Ένας άλλος πήγε σε ΅ια έρη΅η και απο΅ονω΅ένη περιοχή του δάσους και θυσίασε το κοτόπουλο εκεί, ενώ κάποιος άλλος ΅πήκε σε ΅ια θεοσκότεινη σπηλιά. 
Στο τέλος έφτασε και η σειρά του νεαρού δερβίση να ΅ιλήσει, που ΅έχρι εκείνη τη στιγ΅ή στεκόταν ΅ε σκυ΅΅ένο το κεφάλι, ντροπιασ΅ένος που δεν ΅πόρεσε να ακολουθήσει τις οδηγίες του σεΐχη του. 
«Έφερα το κοτόπουλο ΅έσα στο σπίτι ΅ου, αλλά παντού υπήρχε ΅ία Παρουσία», ξεκίνησε να λέει. «Πήγα στα πιο απο΅ονω΅ένα ση΅εία του δάσους, ό΅ως η Παρουσία συνέχιζε να είναι ΅αζί ΅ου. Ακό΅η και στις πιο σκοτεινές σπηλιές, η Παρουσία εξακολουθούσε να είναι εκεί. Δεν υπήρχε ΅έρος όπου θα ΅πορούσα να πάω και να ΅η νιώθω ότι Κάτι ΅ε βλέπει... ». 

Ποιος θα υπερισχύσει;
Ένας νεαρός Ινδιάνος ρώτησε μια μέρα, όλος αγωνία, τον σοφό παππού του:
«Καθημερινά, με όλα αυτά που συμβαίνουν στη ζωή μου, νιώθω σαν να ζουν μέσα μου δυο λύκοι που συνεχώς παλεύουν. Ο ένας είναι εκδικητικός, βίαιος και άγριος, ενώ ο άλλος συμπονετικός και δίκαιος. Ποιος από τους δυο τελικά θα υπερισχύσει;»
Ο παππούς που σκέφτηκε για λίγο και μετά χαμογελώντας απάντησε: «Αυτός που θα ταΐζεις περισσότερο…» 




34e. Μονόστιχα, δίστιχα και τετράστιχα


Τετράστιχα

Συνήθως η γυναίκα την ηδονή καυλιάρα,
Ήδη την έχει όσο πρέπει, 
Όταν στα μάτια του ανδρός λαχτάρα
Για τον εαυτό της βλέπει.
Κ. Σέρβους*


Τα τετράστιχα του Ίγκορ Γκούμπερμαν*


Μες στις κουζίνες μας ουρλιάζουμε θρασείς,
Ενώ πάνω στο βήμα – γλυκοτενόροι.
Για τον αιώνα μας, όλοι είμαστε εισαγγελείς,
Για την αδράνειά μας, όλοι δικηγόροι.

Αγαπώ την Πατρίδα μου, αλλά κατανοώ συνετά,
Πως η αγάπη εγκυμονεί αγωνίες και αγώνες.
Και η Πατρίδα μου,με απλόχερα απατά
Με κατακάθια, παλιανθρώπους και απατεώνες.

Μες στις απερισκεψίες και χαρές της ανηθικότητας
Θα ήθελα να περάσω το υπόλοιπο των ημερών, 
Αλλά παφλάζει ο πέλαγος της κορεσμένης χυδαιότητας
Στην ακτή των δικών μου γηρατειών


34g. Ευχές και κατάρες, προσευχές και διαλογισμοί




Εβραϊκές κατάρες

Να έχεις το μεγαλύτερο σουπερμάρκετ του κόσμου και όλοι οι πελάτες που μπαίνουν μέσα να ζητάνε εμπορεύματα τα οποία δεν έχει το μαγαζί σου.

Να έχεις όλα τα καλά του κόσμου και η μοναδική και παντοτινή ανάγκη σου να είναι ένας γιατρός που να μπορέσει να σε θεραπεύσει.

Να έχεις ένα πολύ γλυκό θάνατο. Να σε πατήσει μια νταλίκα γεμάτη ζάχαρη.

Να δίνουν εξιτήριο στον τρελό και να εισάγουν στην θέση του εσένα.

Τέτοιους σαν εσένα, να τους σπέρνουν πυκνά και συχνά, και ποτέ να μη φυτρώνουν.

Τόσο σε αγαπώ, ώστε με ευχαρίστηση θα σου χάριζα τον θάνατό μου.

Να πέσουν όλα τα δόντια σου, να μείνει μόνο ένα και αυτό να πονάει.

Να σου δώσει ο Θεός για σύντροφο έναν βλάκα.

Τα πόδια σου να τα έχεις μόνο και μόνο για ρευματισμό.

Η ψυχή σου να εγκαθίσταται μέσα σε μια γάτα και την γάτα να την δαγκώσει ο σκύλος.

Να σε ερωτεύεται ο άγγελος του θανάτου.

Να καταβροχθίζει ο ένας τον άλλον και ο ένας από τον άλλο να πνιγεί.

Οι εχθροί σου να στραμπουλίσουν τα πόδια τους χορεύοντας πάνω στον τάφο σου.

Να έχεις την πιο νόστιμη κότα και να μην έχεις δόντια, να έχεις το καλύτερο κρασί και μην νιώθεις τη γεύση του, να έχεις την πιο όμορφη γυναίκα χωρίς να έχεις στύση.

Να τρέχεις στην τουαλέτα κάθε τρία λεπτά ή μια φορά το τρίμηνο.

Να σε βασανίζει η διάρροια.

Να σε φθάνει η καταδίωξη.

Να έχεις δέκα πλοία με χρυσό και να τα ξοδεύεις στους γιατρούς.

Να σου γράφουν μόνο ρετσέτες.

’χυρο στο μάτι σου και πελεκούδι στο αυτί σου, για να μην ξέρεις τι πρώτα να βγάλεις. 

Να έχεις εκατό σπίτια, το καθένα με εκατό δωμάτια, κάθε δωμάτιο με είκοσι κρεβάτια, και να έχεις τέτοιο πυρετό, που να σε πετάξει από το ένα κρεβάτι στο άλλο.

Να μην γνωρίζεις την ταπείνωση και τις ασθένειες των γηρατειών. 

Να κρεμάσουν ρούχα στα έντερά σου.


34h. Επιγραφές, επιτάφια, τελευταίες φράσεις και παράξενες διαθήκες


Παράξενες διαθήκες

Για το δικαίωμα να είναι η πιο σύντομη διαθήκη ανταγωνίζονται διάφορα έγγραφα. Παρ 'όλα αυτά, θεωρείται επισήμως ως πιο λακωνική η διαθήκη του Γερμανού Καρλ Τάους. Στις 19 Ιουνίου 1967, παρουσία του συμβολαιογράφου, ο ίδιος προσωπικά έγραψε στη διαθήκη του μόνο αυτές τις λέξεις: "Όλα στη γυναίκα μου".

Μία από τις συντομότερες διαθήκες έγραψε ένας τραπεζίτης από το Λονδίνο. Περιείχε τρεις λέξεις: «Είμαι εντελώς χρεοκοπημένος».

Την πιο αισχρή διαθήκη στην ιστορία είχε γράψει ένας τσαγκάρης από τη Μασσαλία. Από τις 123 λέξεις γραμμένες σε αυτήν την διαθήκη τα 94 ήταν βρισιές.

Την πια δύσκολη για κατανόηση διαθήκη καταρτίστηκε στο εργαστήριο του διάσημου φυσικός Νιλς Μπορ από έναν βοηθό του. Η διαθήκη του είχε τόσο πολλούς ειδικούς όρους και περίπλοκες φράσεις που για την ερμηνεία του έπρεπε να καλεστούν γλωσσολόγοι εμπειρογνώμονες. 

Το μεγαλύτερο χρηματικό ποσό που ποτέ κληροδότησε ένα μόνο άτομο. Ο Χ. Φόρντ έδωσε 500 εκατομμύρια δολάρια μεταξύ των 4157 εκπαιδευτικών και φιλανθρωπικών ιδρυμάτων. 

Την πιο ασήμαντη διαθήκη άφησε ο Γουίλιαμ Σαίξπηρ. Θα ήταν μικροπρεπής άνθρωπος αφού στη διαθήκη του έχει υποδείξεις για κάθε αντικείμενο της περιουσίας του: από τα έπιπλα μέχρι και κάθε ζευγάρι παπουτσιών. Και το παράξενο είναι ότι η διαθήκη είναι σχεδόν το μοναδικό έγγραφο που αποδεικνύει την ύπαρξη του Σαίξπηρ, και αυτό αυτόματα αποδεικνύει ότι τα αθάνατα έργα έγραψε … κάποιος άλλος, δηλαδή ο Φρένσης Μπέικον.

Την πιο διάσημη διαθήκη άφησε ο ’λφρεντ Νόμπελ, η οποία αμφισβητήθηκε από τους συγγενείς. Τους άφησε μόνο μισό εκατομμύριο κορόνες, ενώ τα υπόλοιπα 30 εκατομμύρια δόθηκαν για τη δημιουργία του διάσημου βραβείου Νόμπελ. 
Η διαθήκη του Νόμπελ ήταν τόσο ασυνήθιστη που αξίζει να γνωρίζουν οι αναγνώστες το ενδιαφέρον κείμενο που προετοίμασε ο πιο διάσημος Σουηδός. 
«Εγώ, ο υπογράφων, ’λφρεντ Μπέρνχαρντ Νόμπελ κατόπιν ώριμης σκέψης δηλώνω: "... όλα τα υπόλοιπα περιουσιακά μου στοιχεία, πρέπει να επενδυθούν από εκτελεστές διαθήκης σε αξιόπιστα χαρτιά που θα αποτελέσουν κεφάλαιο και θα χρηματοδοτήσουν από τόκους υπό τη μορφή βραβείων όσους κατά τη διάρκεια του προηγούμενου έτους άσκησε το μεγαλύτερο όφελος για την ανθρωπότητα.
... Οι τόκοι θα πρέπει να διαιρεθούν σε πέντε μέρη, τα οποία θα κατανέμονται ως εξής: το ένα μέρος στο πρόσωπο που θα κάνει την πιο σημαντική ανακάλυψη ή εφεύρεση στον τομέα της φυσικής, ένα σε αυτόν που έχει τη σημαντικότερη ανακάλυψη ή βελτίωση στον τομέα της χημείας. Ένα σ’ αυτόν ο οποίος έκανε μια σημαντική ανακάλυψη στη φυσιολογία ή ιατρική. Ένα σ’ αυτόν που δημιούργησε στον τομέα της λογοτεχνίας το πιο σημαντικό έργο του, και ένασ’ αυτόν που έκανε τη μεγαλύτερη συνεισφορά στον αγώνα ενάντια στον πόλεμο, συμβάλλοντας στην εξάλειψη ή τη μείωση των υφιστάμενων στρατών, στην στήριξη ή την προώθηση των συνεδρίων της ειρήνης».
Επίσης η διαθήκη είχε τον όρο, ότι προτού να ταφεί, να του κόψουν τις φλέβες στα χέρια του. Περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, φοβόταν ότι μπορεί να τον θάψουν ζωντανό.

Την πιο μυστική διαθήκη άφησε ο δισεκατομμυριούχος Μισέλ Ρότσιλντ. Η διαθήκη έχει εν μέρει: «... κατηγορηματικά και απερίφραστα απαγορεύω κάθε απογραφή της περιουσίας μου, κάθε δικαστική παρέμβαση και γνωστοποίηση της περιουσίας μου . Έτσι το πραγματικό μέγεθος της περιουσίας του δεν είναι ακόμα γνωστό. 

Η μεγαλύτερη περιουσία που άφησαν για το ζώο. Ο εκατομμυριούχος και παραγωγός ταινιών Ρόντζερ Ντόρκας άφησε στο αγαπημένο σκυλί του Μαξιμιλιάν 65 εκατομμύρια δολάρια. Το δικαστήριο αναγνώρισε έννομη την διαθήκη, γιατί ο εν ζωή εκατομμυριούχος έκανε στο σκυλί του ανθρώπινα έγγραφα. Στη σύζυγό του, ο Ντόρκας άφησε 1 σεντ. Αλλά εκείνη σύμφωνα με αυτά τα έγγραφα παντρεύτηκε τον Μαξιμιλιάν, και μετά το θάνατό του, κληρονόμησε την περιουσία αφού το σκυλί, φυσικά, δεν άφησε διαθήκη.

Την μεγαλύτερη στον κόσμο διαθήκη αφήσει μετά το θάνατό της μια απλή αμερικανική νοικοκυρά η Φρέντερικα Κουκ το 1925. Αποτελούνταν από 95.940 λέξεις και δεν έχει ποτέ διαβαστεί δυνατά σε όλους, όπως συμβαίνει συνήθως. Η κ. Κουκ δεν είχε μεγάλη κινητή ή ακίνητη περιουσία του θα μπορούσε κανείς να μετρήσει στα δάχτυλα. Αλλά η κ. Κουκ έζησε μια μεγάλη σε διάρκεια ζωή και είχε πολλούς φίλους και εχθρούς, είχε μια λαμπρή μνήμης και βρήκε μερικές λέξεις (καλές ή κακές - είναι ένα άλλο θέμα), για τους όλους. Έγραφε τη διαθήκη περίπου 20 χρόνια, και πολλοί που την έβλεπαν να κάνει αυτό, νόμιζαν ότι γράφει ένα μυθιστόρημα. 

Την πιο προσβλητική διαθήκη έγραψε ο Αυστραλός Φράνσις Λορντ, ο οποίος αφήνοντας την περιουσία του σε φιλανθρωπίες, στους φίλους και τους υπαλλήλους, στο τέλος ανέφερε και τη σύζυγό του. Την κληροδότησε ένα σελλίνι, για να "αγοράσει ένα εισιτήριο για το τραμ και να πάει κάπου για να πνιγεί." 

Ως πιο γενναιόδωρο διαθέτης μπορεί να θεωρηθεί ο διάσημος συγγραφέας Ρόμπερτ Λούις Στίβενσον, ο οποίος χάρισε σε μια από τις φιλενάδες του την ημέρα των γενεθλίων του. Η κυρία γεννήθηκε στα Χριστούγεννα, δηλαδή στις 25 Δεκεμβρίου, και συνήθως τα δικά της γενέθλια όλοι ξεχνούσαν. Η αλλαγή της ημερομηνία αυτή στις 13 Νοεμβρίου, που ήταν τα γενέθλια του συγγραφέα θα μπορούσε να αλλάξει την κατάσταση, αλλά την τελευταία θέληση του συγγραφέα του "Το νησί των θησαυρών" το δικαστήριο δεν ικανοποίησε: ο Στίβενσον δεν ήταν ο νόμιμος ιδιοκτήτης της ημερομηνίας των γενεθλίων και δεν είχε το δικαίωμα να το κληροδοτήσει σε κανέναν.

Όταν ένας κάτοικος της αμερικανικής πόλης Σπρίνγκφιλντ (Όρεγκον), στην διαθήκη του έγραψε, ότι θέλει από το δέρμα του να κάνουν εξώφυλλο για τη συλλογή των ποιημάτων του, το δικαστήριο αναίρεσε τη βούληση του διαθέτη γιατί ερχόταν σε αντίθεση με τις διατάξεις της τοπικής νομοθεσίας σχετικά με το τι πρέπει να κάνουμε με τα πτώματα. 

Δεν έχει εκπληρωθεί, και η τελευταία επιθυμία της Μέρη Μέρφι, μιας πλούσιας χήρας από την Καλιφόρνια. Διέταξε να κάνουν στο αγαπημένο της σκυλί θανατηφόρα ένεση, για «να το σώσει από την αγωνία της απώλειας του ιδιοκτήτη». Για την υπεράσπιση του σκυλιού ξεσηκώθηκε η τοπική κοινωνία και αποδείχθηκε ότι η δολοφονία των υγιών σκύλων παραβιάζει το δίκαιο στην Καλιφόρνια.

Ο πρώτος άνθρωπος που κληροδότησε όλη την περιουσία του στα ζώα, θεωρείται ο κάτοικος της αμερικανικής πόλης του Κολόμβου, ο Τζόναθαν Τζάκσον, που ανέθεσε στους συγγενείς του να χτίσουν έναν κοιτώνα για γάτες με άνετα υπνοδωμάτια, τραπεζαρία, βιβλιοθήκη και αίθουσα συναυλιών, όπου οι γάτες μπορούν να απολαύσουν τη μουσική, και βολική στέγη για βόλτες.

Ως πλουσιότερο ζώο θεωρείται ένα σκυλί με το όνομα Gunther IV. Το 1991, η Γερμανίδα δισεκατομμυριούχος κοντέσα Καρλότα φον Λίμπενστάιν άφησε 139 εκατομμύρια μάρκες για τον σκύλο της Gunther III. Τα χρήματα από αυτόν πήγαν στον γιο και κληρονόμος του - Gunther IV. 

Τα ζώα δεν είναι οι πιο ασυνήθιστοι κληρονόμοι. Μία γυναίκα από περιοχή Τσερόκι (πολιτεία Βόρεια Καρολίνα), άφησε όλη την περιουσία της στο Θεό. Το Δικαστήριο, αφού εξέτασε τη βούλησή της και δεν βρήκε το λόγο για να την ακυρώσει, διέταξε τον τοπικό σερίφη να βρει τον δικαιούχο, καθώς και να εξασφαλίσει την μεταβίβαση της κληρονομιάς. Λίγες μέρες αργότερα η περιοχή Τσερόκι είχε γίνει διάσημη σε όλο τον κόσμο ως το μόνο μέρος στον πλανήτη που αναγνώρισε επισήμως πως ο Θεός τους εγκατέλειψε. Η έκθεση του τοπικού σερίφη στον δικαστή έλεγε: "Μετά από μια εκτεταμένη και εμπεριστατωμένη έρευνα δεν μπορέσαμε να βρούμε τον Θεό σε αυτή την περιοχή."

Με τη σειρά της, η φινλανδική κυβέρνηση έχει κάθε λόγο να είναι ο μοναδικός εκπρόσωπος του Διαβόλου πάνω στη γη. Ένας από τους πολίτες της χώρας κληροδότησε όλη την περιουσία του στο Σατανά. Το κράτος κέρδισε τη δίκη και πήρε όλα τα λεφτά.

Δεν έχει ακόμη εκτελεστεί η διαθήκη που συντάχθηκε από ένα συγκεκριμένο Γάλλο, που άφησε όλα τα υπάρχοντά του, "στον πρώτο άνθρωπο που θα ‘ρθει σε επαφή με έναν κάτοικο κάποιου ουράνιου σώματος, εκτός από τον ’ρη."

Οι απαγορεύσεις και οι περιορισμοί που επιβάλλονται από τις νομοθεσίες των κρατών στους διαθέτες, δεν περιορίζουν την πλούσια φαντασία τους και δεν τους εμποδίζουν ακόμα και από τον τάφο να προσπαθήσουν να ελέγξουν τα παιδιά και τα εγγόνια τους. 
Ένας Εβραίος από Λονδίνο, για παράδειγμα, άφησε μια κληρονομιά για τα παιδιά, θέτοντας, ωστόσο, την προϋπόθεση ότι «ποτέ δεν θα γίνουν μέλη του κοινοβουλίου, δεν θα καταλαμβάνουν δημόσια αξιώματα, ότι δεν θα παίζουν στο χρηματιστήριο, δεν θα αλλάξουν την πίστη τους και δεν θα παντρευτούν μη-Εβραίο". 

Ένας θυμωμένος με τη χώρα του Γάλλος άφησε μια διαθήκη υπέρ των φτωχών του Λονδίνου, και εξηγώντας την απόφασή του έγραψε ότι η Γαλλία είναι μια χώρα «των καθαρμάτων και ανόητων." Επίσης ζήτησε το σώμα του να ριχτεί στη θάλασσα, ένα μίλι από τη βρετανική ακτή.

Ένας Βιεννέζος εκατομμυριούχος, ο οποίος φοβόταν το σκοτάδι, είχε ζητήσει στον τάφο του να υπάρχει πάντα φώς. 

Τζον Μπόουμεν, ένας επιχειρηματίας από το Βερμόντ, πέθανε ενώ πρινέθαψε τη σύζυγό του και τις δύο κόρες. Απολύτως βέβαιος ότι θα τους συναντήσει στον άλλο κόσμο, και με κάποιο τρόπο να είναι σε θέση να επιστρέψει σε αυτόν τον κόσμο, είχε παραγγείλει, να κρατήσει το αρχοντικό του σε πλήρη ετοιμότητα και το τραπέζι κάθε βράδυ να έχει έτοιμο το δείπνο. Ο Μπούμεν πέθανε το 1891. Σταμάτησαν να σερβίρουν το τραπέζι μόνο το 1950, όταν εξαντλήθηκαν οι πόροι για συντήρηση του σπιτιού και πληρωμή των υπηρετών.

Ένα από τα θέατρα του Μπουένος ’ιρες ήταν στην ευχάριστη θέση να δεχθεί δεκάδες χιλιάδες δολάρια από τον πρώην ηθοποιό Χουάν Ποτομάκι. Το θέατρο συμφώνησε με τον όρο, ότι το κρανίο του κ. Ποτομάκι θα χρησιμοποιείται στις παραστάσεις του «’μλετ». 

Αλλά το δώρο της αστέρας του κινηματογράφου Βίβιαν Λι, που είχε κληροδοτήσει τα μάτια της στην τράπεζα των δοτών οργάνων, δεν το δέχτηκαν, διότι έγινε γνωστό ότι η ηθοποιός έπασχε από φυματίωση. 

Από όλη τη σειρά των πιο εκκεντρικών βουλήσεων πρωταθλητής μεταξύ των διαθετών μπορεί δικαίως να θεωρηθεί ο Καναδός δικηγόρος Τσαρλζ Μίλαρ, του οποίου η διαθήκη δεν είναι απλά μια συλλογή όχι και πολύ καλών αστείων, αλλά και ένα έγγραφο που είχε ένα φανταστικό αντίκτυπο στη ζωή όχι μόνο της γενέτειράς του την πόλη Τορόντο, αλλά για ολόκληρο τον Καναδά.
Ο Τσαρλζ Μίλαρ πέθανε το 1928, και η τελευταία του επιθυμία προκάλεσε ζωηρή εντύπωση. Ανέφερε στη διαθήκη του τα δύο φίλους, έναν δικαστή και έναν ιερέας πολύ γνωστούς σε όλον τον Καναδά για την έχθρα τους για κάθε είδος παιχνιδιού. ’φησε τους ένα σημαντικό πακέτο μετοχών ενός ιπποδρόμου και οι δυο ήταν αναγκασμένοι να μοιράζονται τα κέρδη από τυχερά παιχνίδια, και αυτόματα έγιναν μέλη του τζόκεϊ-κλαμπ, το οποίο και οι δύο είχαν αγωνιστεί για να το κλείσουν. Ο δικαστής και ο ιεροκήρυκας δέχτηκαν το δώρο. Στους άλλους πέντε συντρόφους του, μεγάλους αντιπάλους του αλκοολισμού και των αλκοολούχων ποτών, ο Μίλαρ, κληροδότησε μετοχές της εταιρείας ζυθοποιίας. Μόνο ένας από τους πέντε αρνήθηκε την κληρονομιά. Στους τρεις άλλους φίλους που μισούσαν ο ένας τον άλλον, ώστε να αρνιόνταν να είναι στον ίδιο χρόνο, στο ίδιο μέρος, κληροδότησε τη βίλα του στην Τζαμάικα. Αλλά το κύριο σημείο της διαθήκης ήταν το ασυνήθιστα μεγάλο ποσό των χρημάτων που κληροδότησεο δικηγόρος "μία από τις κατοίκους του Τορόντο, η οποία μέσα σε δέκα χρόνια από το θάνατό μου, θα γεννήσει το μεγαλύτερο αριθμό παιδιών." Αυτό το μέρος της διαθήκης, όχι μια φορά προσπάθησαν να αμφισβητήσουν οι συγγενείς του, αλλά ο Μίλαρ ήταν καλός δικηγόρος και ήταν δύσκολο να διαμφισβητείς την διαθήκη. Αυτό που συνέβη στη συνέχεια στον Καναδά, ονομάστηκε "το μεγάλο ντέρμπι του Τορόντο."
Η αύξηση των γεννήσεων στο Τορόντο, και σε ολόκληρο τον Καναδά σε αυτήν την δεκαετία ήταν πρωτοφανής. Ως αποτέλεσμα, 30 Μαΐου του 1938, ακριβώς δέκα χρόνια μετά το θάνατο του Μίλαρ, το δικαστήριο της πόλης άρχισε να εξετάζει τις αιτήσεις για κληρονομιά. Η γυναίκα, που μέσα σε δέκα χρόνια γέννησε δέκα παιδιά, είχε αποκλειστεί αφού αποδείχθηκε ότι δεν είναι όλα τα παιδιά από έναν άνδρα, όπως απαιτούσε ο Μίλαρ. Ακύρωση υποβλήθηκε και σε μια άλλη γυναίκα που είχε γεννήσει εννέα φορές, αλλά πέντε παιδιά ήταν θνησιγενής. Και οι δύο κυρίες έλαβαν ένα βραβείο παρηγοριάς των 13 000 δολαρίων. Τα 500 χιλιάδες δολάρια μοιράστηκαν μεταξύ τεσσάρων οικογενειών στις οποίες, γεννήθηκαν από εννέα παιδιά. Όπως αργότερα αναφέρθηκε στην εφημερίδα, άλλα παιδιά σ’ αυτές τις οικογένειες δεν γεννήθηκαν.

Την πιο μεγάλη διαθήκη άφησε ένας από τους ιδρυτές των Ηνωμένων Πολιτειών, ο Τόμας Τζέφερσον. Οι οδηγίες σχετικά με την περιουσία ήταν διάσπαρτα στο έγγραφο με τους συλλογισμούς και επιχειρήματα για την ιστορία της Αμερικής. Σύμφωνα με αυτό το κληροδότημα η κληρονόμοι του Τζέφερσον θα έλαβαν το μερίδιό τους στην κληρονομιά μόνον αν θα αφήσουν ελεύθερους όλους τους σκλάβους τους. 

Ο διάσημος μάγος Χάρι Γκουντίνι άφησε διαθήκη, στην οποία δήλωσε ότι όλα τα κόλπα του και τα μυστικά του καταγράφηκαν και είναι μέσα στο χρηματοκιβώτιο, το οποίο επιτρέπει να ανοίξουν μόνο την ημέρα της εκατονταετηρίδας του. Όταν την καθορισμένη μέρα άνοιξαν το χρηματοκιβώτιο, ήταν άδειο.

Ο μεγάλος κωμικός Τσάρλι Τσάπλιν, κληροδότησε 1 εκατομμύριο δολάρια σε όποιον με το τσιγάρο στο χέρι απελευθερώνει από το στόμα πέντε δαχτυλίδια, και μπορεί να περάσει μέσατους ένα άλλο, το έκτο. Μέχρι στιγμής, κανείς δεν ήταν σε θέση να το πράξει. Εμπρός λοιπόν! 

Ηλικιωμένος Γερμανός κληροδότησε τη μεγάλη περιουσία του στην γυναίκα με την οποία θα πεθαίνει στο κρεβάτι.
Σύμφωνα με την εφημερίδα Bild, τον 72-χρονώνΡολφΕδέν στη γενέτειρά του στην Βερολίνο θεωρείται πλεϊμπόι. Συνήθως, γνώριζε τις κυρίες στη λέσχη χορού που ήταν ιδιοκτησία του. Ωστόσο, φαίνεται ότι, τον τελευταίο καιρό η δημοτικότητά του άρχισε να μειώνεται. Έτσι αποφάσισε να προσελκύσει τις γυναίκες στο κρεβάτι του με τη βοήθεια μιας ασυνήθιστης διαθήκης. Ο Βερολινέζος διέταξε να δοθεί η περιουσία του (244 000 δολάρια) στη γυναίκα, στην παθιασμένη αγκαλιά της οποίας θα πεθαίνει. «Θέλω να πεθαίνω στην πιο όμορφη στιγμή της ζωής μου. Πρώτον, θα διασκεδάσω με μια όμορφη γυναίκα, μετά θα κάνουμε ένα ωραίο σεξ, μετά θα έχω ένα δυνατό οργασμό τον οποίον θα ακολουθεί μια καρδιακή προσβολή, από την οποία και θα πεθαίνω».
Ο Εδεν προτιμά να βρεθεί στην τελευταία του ώρα μαζί με μια κυρία όχι άνω των 30 ετών. Σύμφωνα με τον ίδιο, εκείνες που επιθυμούν να αποκτήσουν την κληρονομιά πρέπει να βιαστούνε. «υπολογίστε την ηλικία μου και θα καταλάβετε πως δεν έχω και πολλά βράδια να ζήσω και το τελευταίο μπορεί να ‘ρθει ακόμη και αύριο.»

Ένας δικηγόρος που είχε συσσωρεύσει σημαντική περιουσία συγκέντρωσε μια συλλογή από 11 αυτοκίνητα-αντικ, καθένα από τα οποία οι εμπειρογνώμονες εκτιμούσαν σε περίπου 25 000 δολάρια. Μετά το θάνατο του δικηγόρου άφησε μια παράξενη διαθήκη. Η βούλησή του ήταν: τα 11 οχήματα έπρεπε να χωριστούν σε τρεις γιους του. Τα μισά αυτοκίνητα πάνε στον μεγαλύτερο γιο του, το ένα τέταρτο των αυτοκινήτων στον δεύτερο και το ένα έκτο στον μικρότερο. Οι γιοί ήταν λίγο μπερδεμένοι. Πώς μπορεί κανείς να διαιρέσει στα δύο, 11 μηχανήματα ή να διαχωρίσει το ένα τέταρτο ή το ένα έκτο; Κατά των διαφωνιών των παιδιών του διαθέτη, σχετικά με το κληρονομικό δίπλα σταμάτησε ένα νέο σπορ αυτοκίνητο απ’ το οποίο βγήκε μια διάσημη μαθηματικός η κα Zero.
–Γεια σας, παιδιά! Σας βλέπω προβληματισμένους. Ίσως μπορώ να βοηθήσω; 
Όταν τα αδέλφια εξήγησαν την ουσία του προβλήματος στην κα Zero εκείνη έβαλε το αυτοκίνητό της δίπλα σε 11 συλλεκτικά αυτοκίνητα.
– Πόσες μηχανές τώρα έχετε μπροστά σας; 
– 12 αυτοκίνητα. 
Στη συνέχεια, η κα Zero διαιρείσαι τα 12μηχανήματα, σύμφωνα με τη διαθήκη. Τα μισά, ή τα 6 αυτοκίνητα, έδωσε στον μεγαλύτερο γιο, το ένα τέταρτο, ή 3 αυτοκίνητα στο δεύτερο γιο, και το έκτο μέρος, ή τα 2 αυτοκίνητα, στον μικρότερο. 
Και μετά η κα Zeroείπε:
– 6 συν 3 συν 2 κάνουν 11 αυτοκίνητα. Μια μηχανή είναι επιπλέον, είναι το αυτοκίνητό μου. Πάντα στις υπηρεσίες σας, αγόρια μου! Τον λογαριασμό για την παροχή συμβουλών, Θα σας στείλω αργότερα.
Και χαμογελώντας αποχαιρέτησε τα αδέλφια.


34m. Ενδιαφέροντα στοιχεία 

Οι πέντε πόλεις που πρέπει να αποφύγετε να επισκεφτείτε

Στο διαδίκτυο πολύ συχνά περιγράφουν τους τόπους που θα ήθελε να επισκεφθεί, σχεδόν κάθε άνθρωπος. Χώροι όπου ο αέρας και το νερό είναι καθαροί, ή χώρους όπου υπάρχουν πολλά αρχιτεκτονικά μνημεία. Σε γενικές γραμμές, υπάρχουν πολλά μέρη για να επισκεφθεί κανείς. Αλλά εμείς θέλουμε να σας ενημερώσουμε για τα μέρη όπου δεν θα πρέπει να πάτε ποτέ; Θα ήταν απίθανο να θελήσει να πάει εκεί ένα φυσιολογικό άτομο. Εδώ παρουσιάζουμε τις χειρότερες πόλεις για τους τουρίστες. Όλες οι πόλεις είναι διαφορετικές μεταξύ τους, και το μόνο κοινό είναι ότι όλες είναι πραγματικά φοβερές. 

Ντζερζίνσκ. Μια πόλη 250 χιλιάδων κατοίκων, στην περιοχή Νίζνι Νόβγκοροντ.
Βρίσκεται 400 χλμ. από την Μόσχα στις ακτές του ποταμού Οκά. Η πόλη είναι το κέντρο χημικής βιομηχανίας της Ρωσίας. Το 2008 η πόλη είχε 38 μεγάλα εργοστάσια. Το Ντζερζίνσκ θεωρείται ως μια από τις πιο επικίνδυνες πόλεις για τον άνθρωπο, η πόλη συγκρίνεται με το Τσερνομπίλ. Ακόμη και το νερό περιέχει επικίνδυνές ουσίες όπως η φαινόλη που υπερβαίνει το επιτρεπόμενο όριο 17 εκατομμύρια (!) φορές. Η διάρκεια ζωής στην πόλη είναι κατά μέσον όρον η χαμηλότερη στη Ρωσία.

Χάνφορντ. Ήταν μια μικρή πόλη όπου ζούσαν κατά κύριο λόγο αγρότες. Βρίσκεται στην Πολιτεία της Ουάσιγκτον, ΗΠΑ. Σήμερα το Χάνφορντ έχει εκκενωθεί, και «ζουν» εκεί ραδιενεργά απόβλητα. Αυτά τα απόβλητα είναι από τον καιρό του Ψυχρού Πολέμου με τη Σοβιετική Ένωση. Από τότε, στο Χάνφορντ αποθηκεύτηκαν πάνω από 204 χιλιάδες κυβικά μέτρα ραδιενεργών αποβλήτων. 
Το ποσό αυτό είναι περίπου τα δύο τρίτα των ραδιενεργών αποβλήτων που αποθηκεύτηκαν στις Ηνωμένες Πολιτείες. Το Χάνφορντ είναι η πλέον μολυσμένη πόλη στις ΗΠΑ.

Ντχαράβι, μια τρομερή πόλη, που βρίσκεται κοντά στην Βομβάη της Ινδίας. Αυτή η πόλη αντιπροσωπεύει την έννοια » της λέξης «παραγκούπολη». 
Εδώ υπάρχουν προβλήματα με τα πάντα: με το νερό, με την τροφή, με την εργασία. Ο ποταμός Μίτχι που διασχίζει την πόλη χρησιμοποιείται από τους κατοίκους της, ως δημόσια τουαλέτα. Και οι τουαλέτες εκεί είναι πολύ λίγες, μία για σχεδόν ενάμιση χιλιάδες άτομα.

Λινφέν είναι μια βιομηχανική πόλη, η οποία βρίσκεται στην Κίνα. Εδώ είναι συγκεντρωμένη η παραγωγή σιδήρου, χάλυβα, χημικών ουσιών. Οι κάτοικοι της περιοχής φοράνε μάσκες για την προστασία του αναπνευστικού συστήματός τους. Μερικές φορές το επίπεδο της ατμοσφαιρικής ρύπανσης είναι τόσο υψηλό ώστε να μην μπορείς να δεις το ίδιο σου το χέρι τεντωμένο προς τα εμπρός. Αυτό το μέρος είναι σαν το επίκεντρο ενός πυρηνικού ολοκαυτώματος, κάποια κριτήρια της ρύπανσης εδώ αντιστοιχούν στην κατηγορία «καταστροφή». Και την ίδια στιγμή, εκεί ζούνε 4 εκατομμύρια ανθρώπων. 
Μέχρι αυτής της στιγμής, οι προσπάθειες της κινεζικής κυβέρνησης να αλλάξει κάτι, δεν οδηγούν σε αισθητά αποτελέσματα. Το προσδόκιμο ζωής είναι πολύ χαμηλότερο από ό, τι για την Κίνα στο σύνολό της.
Η πόλη του Μογκαντίσου - η μεγαλύτερη στη Σομαλία, ενώ η Μογκαντίσου είναι και η πρωτεύουσα αυτού του κράτους, εάν βεβαίως η Σομαλία, εξακολουθεί να είναι κράτος. Οι κοινωνιολόγοι και πολιτικοί πιστεύουν ότι η περιοχή είναι η λιγότερο σταθερή στον κόσμο. Εδώ δεν υπάρχει η έννοια «ποσοστό της εγκληματικότητας». Η εγκληματικότητα είναι καθημερινό φαινόμενο: έχει ληστές, συμμορίες, πειρατές, και όλα τα είδη των εξτρεμιστικών πολιτικών οργανώσεων. 
Το 2008 αναφέρθηκε ότι την πόλη έχει αφήσει το μισό πληθυσμό. 

Ο εγκέφαλος από μόνος του είναι αναίσθητος στον πόνο. Όταν χτυπάς το κεφάλι σου ο πόνος γίνεται αισθητός μόνο από τους ιστούς που περιβάλλουν το κρανίο.

Τα τέσσερα πέμπτα του εγκεφάλου μας αποτελείται από το νερό.

Από όλα τα μαλλιά, τα μαλλιά του προσώπου ,μεγαλώνουν γρηγορότερα απ’ όλα τα’ άλλα. Αν ένας άνδρας δεν θα ξυρίζετε όλη τη ζωή η γενειάδα του θα φτάσει 30 μέτρα

Τα μαλλιά των γυναικών είναι δύο φορές λεπτότερα από τα ανδρικά. 

Μια ανθρώπινη τρίχα μπορεί να αντέξει μέχρι και 100 γραμμάρια βάρους.

Στην επιφάνεια του σώματός μας έχουμε τόσα μαλλιά όσα και η χιμπατζή, αλλά τα δικά μας είναι πιο λεπτά και μικρά, γι’ αυτό και είναι λιγότερο αντιληπτά. 

Παράδοξο, αλλά ο εγκέφαλος μας μες στον ύπνο δουλεύει συνήθως περισσότερο, παρά κατά τη διάρκεια της ημέρας.

Οι επιστήμονες λένε ότι όσο μεγαλύτερο είναι το IQ ενός ατόμου, τόσο περισσότερο όνειρα βλέπει. 

Οι ξανθιές έχουν 1,5 φορές περισσότερα μαλλιά (μέχρι 150000) απ’ ό, τι οι μελαχρινές (100.000), και δύο φορές περισσότερα από τις κοκκινομάλληδες (80000).

Τα νύχια στα χέρια μεγαλώνουν πολλές φορές πιο γρήγορα απ’ ό, τι στα πόδια. 

Η διάρκεια ζωής της τρίχας στο κεφάλι είναι 3 έως 7 χρόνια. 

Η ανθρώπινη τρίχα δεν καταστρέφεται. Μπορεί μόνο να καεί, αλλά στο νερό, στο κρύο, και σε πολλές χημικές ουσίες παραμένει αδρανείς. 

Το μεγαλύτερο όργανο στο σώμα μας είναι το λεπτό έντερο. Αν εξαπλωθεί σε όλο του το μήκος, θα είναι τέσσερις φορές μεγαλύτερο από το ύψος μας.

Η συγκέντρωση του υδροχλωρικού οξέος στο στομάχι είναι τέτοια που μπορεί να διαβρώσει και εξαφανίσει ακόμη και ξυραφάκι.

Συνολικό μήκος των αιμοφόρων αγγείων στο σώμα μας φτάνει έως 100000 χλμ.

Το συκώτι: ένα από τα πλέον πολύπλοκα και φορτωμένα όργανα στο σώμα μας.
Ο αριθμός των καθηκόντων του, έως και εκατοντάδες λειτουργιών, συμπεριλαμβανομένων, για παράδειγμα, παραγωγή χολής, η χρησιμοποίηση των ερυθρών αιμοσφαιρίων, σύνθεση πολλών πρωτεϊνών και αποτοξίνωση.

Το ανθρώπινο σώμα είναι φτιαγμένο με μεγάλο περιθώριο στερεότητας και ασφάλειας: ο άνθρωπος θα επιβιώσει αν αφαιρεθεί το στομάχι, η σπλήνα, τα τρία τέταρτα του ήπατος, το 80% των εντέρων, ένα νεφρό, ένας πνεύμονας, καθώς και σχεδόν όλα τα όργανα της λεκάνης και της βουβωνικής χώρας. Φυσικά, ευχάριστη αυτή η ζωή δεν μπορούν να ονομαστεί, αλλά η απομάκρυνση αυτών των οργάνων δεν είναι θανατηφόρα.

Κατά τη διάρκεια του φτερνίσματος ο αέρας που εκπνέεται, κινείται με ταχύτητα που υπερβαίνει τα 160 χιλιόμετρα την ώρα. 

Οι γυναίκες ανοιγοκλείνουν τα μάταια τους δύο φορές πιο συχνά από τους άνδρες. 

Το κίτρινο θείο μέσα στ’ αφτιά δεν είναι απλώς μια ατυχής παρεξήγηση. Το θείο λιπαίνει και καθαρίζει το κανάλι του αφτιού, και επίσης προστατεύει την ευαίσθητη εσωτερική επιφάνεια από βακτηρίδια, μύκητες και τα έντομα.

Τα δακτυλικά αποτυπώματα αρχίζουν να εμφανίζονται σε ένα βρέφος έξι μήνες πριν τη γέννηση του, και το σχέδιο τους παραμένει σταθερό καθ 'όλη τη ζωή του.

Στους άνδρες όταν κοιμούνται η στύση εμφανίζεται κατά μέσο όρο κάθε ώρα. Αυτό προκαλείται από τη ροή του αίματος και την παραγωγή τεστοστερόνης, και είναι φυσιολογικό για τον ύπνο REM.

Χωρίς σάλιο, δεν μπορούμε να αισθανόμαστε τη γεύση των τροφίμων. Καθαρίστε τη γλώσσα σας με μια χαρτοπετσέτα ή βαμβάκι και στη συνέχεια προσπαθήστε να δοκιμάσετε το φαγητό.

Στα 60 χρόνια του το κάθε δεύτερο άτομο ροχαλίζει.

Η πιο επικίνδυνη ημέρα από την άποψη των καρδιακών προσβολών είναι η Δευτέρα. Σύμφωνα με μια μελέτη που διεξήχθη στη Σκωτία, διαπιστώθηκε ότι ο κίνδυνος θανάτου από καρδιακή προσβολή την Δευτέρα είναι 20% υψηλότερη από ό, τι σε οποιαδήποτε άλλη ημέρα της εβδομάδας.

Ένας άνθρωπος χρειάζεται πολύ περισσότερο τον ύπνο από το να φάει. Αν χωρίς τα τρόφιμα, με την παρουσία του νερού μπορεί να μην τρώει για ένα μήνα ή δύο (ανάλογα με τον σωματότυπο και άλλους παράγοντες), ενώ η μεγαλύτερη περίοδο χωρίς ύπνο είναι καταγραμμένη μόνο για 11 ημέρες 

Περισσότερο από το 90% όλων των ασθενειών προκαλούνται ή σε μεγάλο βαθμό επιδεινώνονται από το άγχος.

Κατά το χαμόγελο λειτουργούν 17 μύες , ενώ κατά τη σκυθρωπή έκφραση του προσώπου - 43. 
Περισσότερο κερδοφόρο και ευκολότερο για τους ανθρώπους να κρατήσουμε στο πρόσωπό μας χαμόγελο.

Ο σκελετός του νεογέννητου αποτελείται από 300 οστά, με την ηλικία ορισμένα ενώνονται και μείνουν μόνο 206

Ο ισχυρότερος μυς στο σώμα μας, εάν υπολογίζουμε το μέγεθος είναι η γλώσσα.

Την μεγάλη στερεότητα στον ανθρώπινο σώμα έχει το οστό του σαγονιού. 

Το αποτύπωμα της γλώσσας, όπως και το δακτυλικό αποτύπωμα, είναι μοναδικό για κάθε άτομο.

Το σώμα μας περιέχει αρκετό σίδηρο για να κάνουν ένα καρφί μήκους δέκα πόντους.

Όσο ψυχρότερο είναι το υπνοδωμάτιο, τόσο πιο πιθανός είναι ένας εφιάλτης.

Σε μισή ώρα το σώμα εκκρίνει αρκετή θερμότητα για να βράσει δύο λίτρα νερού.

Δεν μπορείς να γαργαλήσεις τον εαυτό σου γιατί ο εγκέφαλος «ξέρει», που βρίσκονται τα χέρια σας, πού να περιμένει το γαργάλημα και δεν λαμβάνει υπόψη αυτές τις αισθήσεις.

Ο άνθρωπος είναι το μοναδικό ον στη φύση, που μπορεί να κλάψει από μια υπερβολή των συναισθημάτων. 

Οι δεξιόχειρες ζουν κατά μέσο όρο εννέα χρόνια περισσότερο από τους αριστερόχειρες. Αυτό δεν είναι μια γενετική προδιάθεση, αλλά το αποτέλεσμα της κακής προσαρμογής των επικίνδυνων μηχανισμών στην κοινωνία μας στις ανάγκες των αριστερόχειρων. 

Εκτός του ανθρώπου και άλλων πρωτευόντων θηλαστικών, μόνο τα κοάλα έχουν μοναδικά δακτυλικά αποτυπώματα.