55 γνωμικά  και 95 κείμενα του Multa paucis στις 6 Ιανουάριου  2011

Τίποτε δεν είναι τόσο καλό όσο φαίνεται από πριν.
Τζ. Έλλιοτ
Ήταν σαν τον κόκορα που πίστευε πως ο ήλιος ανέτειλε για να ακούσει το λάλημά του.
Τζ. Έλλιοτ
Ο γάμος είναι μια προσπάθεια να δημιουργηθεί κάτι σταθερό και μακρόχρονο από τυχαίο επεισόδιο.
Α. Αϊνστάιν*
Για να με τιμωρήσει για την αηδία για τις αυθεντίες η μοίρα έκανε αυθεντία εμένα τον ίδιο.
Α. Αϊνστάιν*
Ο γάμος είναι συνεταιρισμός και δεν έχει καμιά σχέση με την αγάπη. 
Λ. Λαντάου*
Σε κάθε μεγάλη οργάνωση πιο ασφαλέστερο είναι να κάνεις λάθος μαζί με την πλειοψηφεία, παρά να έχεις δίκαιο με την μειοψηφία. 
Τζ. Γκέλμπρεϊτ*
Οι πόλεμοι θα συνεχιστούν μέχρι που οι αποφάσεις για αυτούς θα παρθούν όχι απ’ αυτούς που θα πεθαίνουν στα πεδία των μαχών.
Α. Μπαρμπούς*
Εάν η φιλοσοφία δε σε έμαθε να χαρείς τη ζωή, τότε αυτό δεν ήταν φιλοσοφία.
Α. Ραχμάτοφ*
Γιατί να απαιτούμε απ’ τους ανθρώπους αρετές που καθόλου δεν είναι χαρακτηριστικές για αυτούς;
Μεγάλη Αικατερίνη* στην προτροπή να δαμάζει την διαφθορά στην Ρωσία
Ο κάθε ανόητος μπορεί να κατακρίνει, να κριτικάρει ή να παραπονιέται, και ακριβώς αυτά κάνουν οι περισσότεροι, οι ανόητοι». 
Ντ. Κάρνετζι
Εκείνος που θέλει να ζει, ας μπει στον αγώνα. Εκείνος που δε θέλει να μάχεται σ’ αυτόν τον κόσμο αιώνιας μάχης, δεν αξίζει να ζει. 
Α. Χίτλερ*
Εκείνος που εκτιμάει και σέβεται το μυαλό του δεν πετάει τις σκέψεις του στον αέρα, αλλά πάνω στο χαρτί.
Α. Ραχμάτοφ*
Πρώτη φορά στη ζωή μου δε μου ζήτησαν ν’ ανοίξω το στόμα και τα πόδια μου. Τι τυχερή που είμαι! 
Μ. Μονρόε*
Μου αρέσει η πορεία των μικρών βρώμικων σκέψεών σου!
Αγνώστου*
Εμείς γεννηθήκαμε για να αναζητάμε την αλήθεια, αλλά όχι να την κατέχουμε.
Ε. Μαν*
Τίποτα δεν βοηθάει τον άνδρα τόσο υψηλά να εκτιμήσει τις αρετές της γυναίκας του, όσο μια μεγάλη δόση συναναστροφής με άλλη γυναίκα.
Κ. Λουζ*
Απορρίψτε την σκέψη πως είστε ο Άτλαντας που κουβαλάει στους ώμους του το Σύμπαν. Το Σύμπαν είναι μια χαρά και χωρίς εσάς. Μην παίρνετε τον εαυτό σας τόσο σοβαρά. 
Ν. Πιλ*
Στους προφήτες ανεγείρουν αγάλματα από τις ίδιες πέτρες με τις οποίες τους λιθοβολούσανε.
Γκ. Λάουμπ*
Η λέξη «κρίση» γραμμένη κινέζικα αποτελείται από δυο ιερόγλυφα: το ένα σημαίνει «κίνδυνος» και το άλλο «ευκαιρία».
Τζ. Κένεντι*
Ευτυχισμένη τη ζωή κάνει όχι η απουσία, αλλά η υπερνίκηση των δυσκολιών.
Ε. Κέλερ*
Ευτυχία: το παρόν μη επιβαρυμένο με σκέψεις για το παρελθόν και το μέλλον.
Α. Ραχμάτοφ*
Η ικανότητα να λέει ψέματα είναι ελάττωμα του αγοριού, επιδεξιότητα του εραστή, αρετή του εργένη και η δεύτερη φύση του παντρεμένου άνδρα.
Ε. Ρόουλεντ*
Τι ωραίο θα ήταν αν οι άνθρωποι σιωπούσαν για πέντε χρόνια. Τότε όλες οι λέξεις ξανά θα αποκτούσαν νόημα.
Αγνώστου*
Για να κατορθώνεις την επιτυχία, πρέπει να την αρνηθείς.
Α. Ραχμάτοφ*
Για να ασκήσετε επιρροή πάνω στο παιδί, προσπαθήστε να μην είστε για αυτό ούτε πατέρας, ούτε μητέρα, ούτε παππούς, ούτε γιαγιά.
Ντ. Μαρκίς*
Δεν είμαι αστέρι του κινηματογράφου, είμαι ηθοποιός. Να είσαι αστέρι είναι μια κάλπικη ζωή, την οποία ακολουθούν για ψεύτικες αξίες και δόξα.
Β. Λι*
Το να υποστηρίζεις ένα επιχείρημα δεν σημαίνει ότι κωφεύεις σε όλα τα άλλα.
Ρ. Στήβενσον*
Εκείνος που φοβάται τη μοναξιά, φοβάται τον εαυτό του.
Α. Ραχμάτοφ*
Εκείνος που ψάχνει τον Θεώ, απλά δε βρήκε τον εαυτό του.
Α. Ραχμάτοφ*
Ο χτύπος της καρδιάς συνήθως σκεπάζει τη φωνή της σύνεσης.
Α. Ραχμάτοφ*
Εάν είσαι νέος και δεν ονειρεύεσαι για τίποτα, τότε ήδη είσαι γέρος.
Α. Ραχμάτοφ*
Ευτυχία δεν είναι ο αριθμός των υλικών και πνευματικών αγαθών, αλλά η συμπεριφορά μας προς αυτά. 
Α. Σολζενίτσιν
Η ευτυχία μπορεί να επιτευχθεί μέσα από τη συστηματική εκπαίδευση της καρδιάς και του μυαλού μας. 
Δαλάι Λάμα
Η ευτυχία είναι σαν πεταλούδα που εμφανίζεται και μας δίνει χαρά για μερικές σύντομες στιγμές.
Α. Πάβλοβα
Ευτυχία είναι … το πουλί του παραδείσου που κατεβαίνει και κάθεται, μόνο στο χέρι που δεν προσπαθεί να το αρπάξει.
Τζ. Μπέρι
Ευτυχία είναι όχι να αποκτήσεις αυτό που επιθυμείς, αλλά να επιθυμείς αυτό που έχεις.
Χ. Σάτσερλ
Ευτυχία είναι … να μην προβλέπεις σε μεγάλη ευτυχία. 
Μπ. ντε Φοντενέλ
Ευτυχία είναι μια παντρεμένη γυναίκα ή ένας ανύπαντρος άντρας.
Χ. Μένκεν
Ευτυχία είναι να μην πονάς στο σώμα και να μην ταλαιπωρείσαι στο μυαλό. 
Τ. Τζέφερσον
Ευτυχία είναι … να μην ακούς το ρολόι που χτυπάει.
Γερμανική παροιμία
Ο ένας έχει το πράμα του για να απολαμβάνει τη ζωή, η άλλη το έχει ως μέσο.
Σόσσο
Ευτυχία είναι να κάθεσαι και να αγναντεύεις τον ουρανό χωρίς να σκέφτεσαι τι θα συμβεί αύριο. 
Β. Γραβιά
Έρωτας είναι όταν το ουράνιο τόξο μπαίνει στην καρδιά σου. 
Ε. Μαρκαντωνάτου
Αγάπη είναι το συναίσθημα που παρ’ όλο που είναι φλογερό σε δροσίζει.
Δ. Μανιαδάκης
Τα ωραιότερα λόγια μιας αγάπης κρύβονται μέσα στη σιωπή ενός βλέμματος.
Α. Μηλιώνη
Δεν νομίζω πως υπάρχει κάποιος τον οποίον συκοφάντησαν περισσότερο απο τους Εβραίους. 
Φ. Κάστρο*
Ο λύκος και το πρόβατο διαφορετικά καταλαβαίνουν την λέξη «ελευθερία», αυτή είναι η ουσία των διαφωνιών που κυριαρχούν στην ανθρώπινη κοινωνία.
Α. Λίνκολν*
Έχουμε την ελευθερία της συνείδησης: θέλεις έχεις συνείδηση, θέλεις δεν έχεις.
Αγνώστου*
Η κυβέρνηση δουλεύει καλά… Το πρόβλημα είναι ότι ο κοσμάκης ζει χάλια γιατί δε δουλεύει στην κυβέρνηση.
Αγνώστου*
Συνεχίζεται η απεργία των γιατρών. Υπάρχουν και τα πρώτα αποτελέσματα: η θνησιμότητα μειώθηκε για 30%.
Αγνώστου*
Ο γάμος είναι ασθένεια που αρχίζει με πυρετό και τελειώνει με κρυάδα.
Αγνώστου*
Η Ελληνική γλώσσα είναι όμορφη σαν τον ουρανό με τα άστρα.
Ι. Κοβάλεβα*
Ο Θεός που εγώ πιστεύω δεν μας δίνει τα βάσανα, παρά μόνο τη δύναμη να τα αντέξουμε
Χ. Κούσνερ



34ba. Συνέχεια
Ο βιολιστής στο μετρό

Ουάσιγκτον. Σταθμός του μετρό.
Ένα κρύο πρωινό τον Γενάρη του 2007. Έπαιξε έξι κομμάτια του Μπαχ για
περίπου 45 λεπτά. Στο διάστημα αυτό, περίπου 2 χιλιάδες άτομα πέρασαν από το σταθμό, οι περισσότεροι καθ' οδόν για τη δουλειά τους. Μετά από... 
3 λεπτά ένας μεσήλικας πρόσεξε ότι κάποιος έπαιζε μουσική. Βράδυνε το βήμα του, σταμάτησε για λίγα δευτερόλεπτα και μετά προχώρησε βιαστικός για τον προορισμό του. 
4 λεπτά αργότερα ο βιολιστής εισέπραξε το πρώτο του δολάριο: μια γυναίκα έριξε τα χρήματα στο κουτί του και χωρίς να σταματήσει συνέχισε το δρόμο της.
6 λεπτά, ένας νεαρός έγειρε στον τοίχο για να τον ακούσει, μετά κοίταξε το ρολόι του και συνέχισε να περπατά.
10 λεπτά, ένα αγοράκι 3 ετών σταμάτησε, αλλά η μητέρα του το έσυρε βιαστικά να συνεχίσει, καθώς το παιδί σταμάτησε για να δει τον βιολιστή. Τελικά η μητέρα έσπρωξε δυνατά το παιδί και το παιδί ξανάρχισε να περπατά γυρνώντας ολοένα το κεφάλι προς τα πίσω. Την ίδια αντίδραση είχαν και πολλά άλλα παιδιά. Όλοι, χωρίς εξαίρεση, οι γονείς τα πίεζαν να προχωρήσουν.
45 λεπτά: ο μουσικός συνέχισε να παίζει. 
Μόνον 6 άνθρωποι είχαν για λίγο σταματήσει. 
Περίπου 20 άτομα του άφησαν χρήματα χωρίς να διακόψουν το ρυθμό τους. Συγκέντρωσε συνολικά 32 δολάρια.
1 ώρα: τελείωσε το παίξιμο και μια σιγή απλώθηκε παντού. Κανείς δεν το πρόσεξε. Κανείς δε χειροκρότησε ούτε υπήρξε έστω κάποιο ίχνος αναγνώρισης.
Κανείς δεν το 'ξερε, αλλά ο βιολιστής ήταν ο Τζόσουα Μπελλ, ένας από τους καλύτερους μουσικούς στον κόσμο. Έπαιξε ένα από τα πιο δύσκολα κομμάτια που έχουν ποτέ γραφτεί, με ένα βιολί αξίας 3.5 εκατομμυρίων δολαρίων. Δύο μέρες νωρίτερα, ο Τζόσουα Μπελλ γέμισε ασφυκτικά ένα θέατρο στη Βοστώνη, σε συναυλία που η μέση τιμή του εισιτηρίου άγγιξε τα 100 δολάρια.
Πρόκειται για πραγματικό γεγονός. Ο Τζόσουα Μπελλ έπαιξε ινκόγκνιτο στο σταθμό του μετρό στα πλαίσια ενός κοινωνιολογικού πειράματος που οργάνωσε η Ουάσιγκτον Ποστ για την αντίληψη, το γούστο και τις προτεραιότητες των ανθρώπων. Το ερώτημα που προέκυψε: σε ένα ουδέτερο περιβάλλον και σε ακατάλληλη ώρα, μπορούμε να αντιληφθούμε την ομορφιά; Σταματούμε για να την απολαύσουμε; Αναγνωρίζουμε το ταλέντο όταν εκδηλώνεται σε
ασυνήθιστα χωροχρονικά πλαίσια; Ένα συμπέρασμα που πιθανώς μπορεί να εξαχθεί από το
συγκεκριμένο πείραμα είναι: Αν δεν έχουμε ένα λεπτό για να σταματήσουμε και ν' ακούσουμε έναν από τους καλύτερους μουσικούς του κόσμου να παίζει ένα από τα ωραιότερα κομμάτια που γράφτηκαν ποτέ, με ένα από τα ομορφότερα μουσικά όργανα... πόσα άλλα πράγματα χάνουμε άραγε; 

Όταν ρωτούσαν τον Θαλή γιατί δεν είχε κάνει παιδιά, απαντούσε: «Από αγάπη για τα παιδιά».
Ένας μαθητής τον ρώτησε τον Σωκράτη «Για ποιο λόγο είσαι μαζί με τήν Ξανθίππη;»
«Για εξάσκηση: αν την αντέξω, τότε μπορώ να αντέξω τα πάντα».
Ρώτησαν κάποτε τον Αρίστιππο (435–355), που είχε για πολύ καιρό ερωμένη του μια διάσημη εταίρα: «Μα πως μπορείς να το κανείς αυτό, δεν σε νοιάζει που δε σ' αγαπήσει καθόλου;» 
«Και το κρασί και τα ψάρια δεν μ' αγαπούνε, αλλά εγώ τα απολαμβάνω».
Ο φιλόσοφος Διογένης δεν μάσαγε ποτέ τα λόγια του. Μια φορά, στην αγορά, αυνανιζόταν μπροστά σε όλο τον κόσμο και φώναζε δυνατά: «Αχ, τι ωραία που θα 'ταν να τρίβαμε έτσι και την κοιλιά μας και να μας πέρναγε η πείνα».
Η Υπατία (370-415) δεν ήταν μόνο μια από τις λίγες γυναίκες φιλοσόφους, αλλά και εκθαμβωτικά ωραία. Ήταν η προκαθήμενη στην πλατωνική ακαδημία της Αλεξάνδρειας. Ατυχώς, τους μαθητές της δεν τους γοήτευε μόνο με τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη. Πολύ γρήγορα την ερωτεύτηκε ένας από τους μαθητές της. Έγινε πολύ φορτικός και δεν απέκρυπτε καθόλου τα αισθήματά του.
Ο έρωτας είναι ένα συναίσθημα, και ως εκ τούτου το αντίθετο του λογικού, κάτι τέτοιο όμως ήταν έξω από τις προθέσεις της πανέμορφης διανοούμενης. Φώναξε λοιπόν τον νεαρό κοντά της, έβαλε κάτω από τη μύτη του τα πανιά με το αίμα των εμμήνων της, και του είπε: «Αυτά εδώ έχεις ερωτευτεί!» Το σοκ ήταν αποτελεσματικό: μετά απ' αυτό ο νεαρός επέστρεψε ολοταχώς στις πνευματικές ενασχολήσεις.
Κάποτε σε μια φιλοσοφική παρέα, όπου ήταν και ο Καντ, μια κυρία επωφελήθηκε από την ευκαιρία και του έκανε διάφορες ερωτήσεις. Στο τέλος θέλησε να μάθει αν ο άνθρωπος έχει ψυχή. Ο Καντ είπε: «Σίγουρα έχει ψυχή, αλλιώς πώς θα μπορούσατε να επινοείτε ερωτήσεις από την κοιλιά σας!»
Μια φορά που κυνηγούσαν κάποιον μέσα στην αγορά, ο Σωκράτης τον άφησε να ξεφύγει, αν και του φώναζαν να μην τον αφήσει Αυτός που τον κυνηγούσε ρώτησε τον Σωκράτη: «Γιατί δεν έκλεισες τον δρόμο στον δολοφόνο;» - «Ήταν δολοφόνος; Τι θα πει δολοφόνος;» «Δολοφόνος θα πει κάποιος που σκοτώνει». «Α, δηλαδή χασάπης;», «Όχι, άνθρωπος που σκοτώνει έναν άλλο άνθρωπο», «Α, δηλαδή δολοφόνος θα πει στρατιώτης;» - «Έλα, Σωκράτη! Λέω για κάποιον που σκοτώνει σε καιρό ειρήνης». - «Τότε δολοφόνος είναι ό δήμιος;», «Δε με καταλαβαίνεις, Σωκράτη. Δολοφόνος είναι αυτός που σκοτώνει τον άλλο στο σπίτι του». «Τώρα κατάλαβα: δολοφόνος είναι λοιπόν ο γιατρός».
Συχνά ο Σωκράτης ετοίμαζε για τους καλεσμένους του ένα πολύ λιτό φαγητό. «Οι καλεσμένοι ή είναι καλοί άνθρωποι και θα αδιαφορήσουν, ή είναι κακοί άνθρωποι, οπότε αδιαφορώ εγώ».
Τον καιρό που ο Αυγουστίνος έκανε άσωτη ζωή, είδε στα στενά του Μιλάνου έναν μεθυσμένο ζητιάνο, του έριξε μερικά νομίσματα και συνέχισε τον δρόμο του. Όμως μερικά βήματα παρακάτω ξέσπασε σε κλάματα. Εκείνη τη στιγμή συνειδητοποίησε ότι ο μεθυσμένος ζητιάνος, με τα λίγα χρήματα που του έδωσε, θα ήταν για ένα διάστημα πανευτυχής, ενώ αυτός παρ' όλη την περιουσία του δεν θα κατακτούσε ποτέ την ευτυχία.
Ο Πλάτων έπιασε έναν μαθητή του να τζογάρει σε τυχερά παιχνίδια. Αυτός του δικαιολογήθηκε: «Παίζω μόνο ελάχιστα χρήματα». Ωστόσο ο Πλάτων τον επέκρινε: «Το θέμα δεν είναι τα χρήματα που ξοδεύεις, αλλά ο χρόνος που χάνεις».
Ο Μέντελσον (1809–1847), που βρισκόταν στο Κένιγκσμπεργκ θέλησε να επισκεφτεί τον Καντ και πήγε σε μια παράδοση. Μόλις μπήκε στην αίθουσα οι φοιτητές άρχισαν να κραυγάζουν και να χτυπάνε τα πόδια τους στο πάτωμα, πράγμα που σήμαινε για έναν Εβραίο πως είναι ανεπιθύμητος και πρέπει να εγκαταλείψει την αίθουσα. Ο Καντ, χωρίς να πει κουβέντα, προχώρησε προς το μέρος του Μέντελσον και τον αγκάλιασε.
Κάποτε, σε μια παράδοση, ο Καντ αισθάνθηκε πολύ ενοχλημένος, γιατί την ημέρα εκείνη οι πένες γρατζούναγαν απαίσια. Κάποια στιγμή διέκοψε την παράδοση: «Δεν υπάρχει λόγος να κρατάτε τόσο πολλές σημειώσεις. Δεν είμαι δα και το μαντείο των Δελφών».
Στο πρώτο του ταξίδι για μια σειρά παραδόσεων στην Αμερική, ο Ράσελ (1872–1970) εξέφρασε την αηδία του για το ακροατήριο του, που το αποτελούσαν ευτραφείς κυρίες της καλής κοινωνίας, θρασείς δημοσιογράφοι και έμποροι που ήθελαν να προβληθούν κοινωνικά. Εντελώς αποθαρρημένος, είπε: «Αισθάνομαι σαν μια αρσενική πόρνη της διανόησης».
Ο πλούσιος Αλκιβιάδης, κατά τη διάρκεια κάποιας γιορτής στην Αθήνα, έστειλε στον δάσκαλό του τον Σωκράτη πολλά ακριβά δώρα, εξηγώντας πως ήταν μεγάλη του τιμή να χαρίσει κάτι στον δάσκαλό του. Η απάντηση που έλαβε από τον Σωκράτη: «Και για μένα είναι ζήτημα τιμής να αρνηθώ αυτά τα δώρα. Είναι πολύ ωραίο να αποκτάς ό, τι επιθυμείς. Αλλά ακόμα πιο ωραίο είναι να μην το επιθυμείς καν».
Ο Αιδέσιος (300-355 μ.Χ.), ο φιλόσοφος της όψιμης αρχαιότητας, καταγόταν από καλή οικογένεια. Όταν, νεαρός ακόμα, αποφάσισε να γίνει φιλόσοφος, ο πατέρας του τον αποκλήρωσε γιατί τον θεώρησε άχρηστο. Σε κάποιο γράμμα ο πατέρας του αναρωτιόταν: Τι στο καλό θα μπορούσε να μάθει από τη φιλοσοφία; Ο Αιδέσιος του απάντησε: «Παραδείγματος χάριν, να σέβεται τον πατέρα του, παρόλο που εκείνος τον αποκλήρωσε». Τα λόγια αυτά έπεισαν τον πατέρα αμέσως.
Ο Τζων Στιούαρτ Μιλ (1806-1873) καθόταν συλλογισμένος στην πολυθρόνα του, όταν ξαφνικά αναρωτήθηκε: «Τι θα γινόταν αν πραγματοποιούνταν μεμιάς όλες σου οι επιθυμίες, θα ήσουνα τότε ευτυχισμένος;» Παρέμεινε για λίγη ώρα σιωπηλός και μετά έδωσε στον εαυτό του την απάντηση: «Όχι». Αμέσως μετά έπεσε σε βαριά κατάθλιψη.
Για το τέλος του Διογένη υπάρχουν πάμπολλες αφηγήσεις. Άλλοι λένε ότι τον έφαγαν τα σκυλιά, άλλοι λένε πως έφαγε ένα δηλητηριώδες φυτό, και άλλοι πάλι υποστηρίζουν πως απλώς κράτησε την ανάσα του μέχρι που πέθανε. Οι μαθητές του βρήκαν το πτώμα του Διογένη τυλιγμένο μέσα στον μανδύα του. Η τελευταία επιθυμία του Διογένη ήταν, το νεκρό σώμα του να το φανέ τα σκυλιά.
Οι επερχόμενες γενιές χρωστούν ένα από τα σημαντικότερα έργα της φιλοσοφίας στην εκτέλεση ενός αθώου: Το έργο Παραμυθία της φιλοσοφίας του Βοήθιου (π. 480¬ 524) γράφτηκε μέσα σ' ένα κελί, στο διάστημα που περίμενε την εκτέλεσή του.

Χαλάρωσε…

Το μπαλέτο «Δον Κιχώτης» του Minkus εδώ και πάρα πολλά χρόνια παίζεται στη σκηνή του Κρατικού Ακαδημαϊκού Θεάτρου του Κίροφ, που από το 1992 ονομάζεται Θέατρο Mariinsky της Αγίας Πετρούπολης. Και η όλη ιστορία του μπαλέτου σ’ αυτή τη σκηνή χωρίζεται σε δύο περιόδους: περίοδος «πριν» και «μετά». 

Η περίοδος «πριν» χαρακτηρίζεται από το γεγονός ότι ο ευφάνταστος ευπατρίδης Δον Κιχώτης
και ο υπηρέτης του Σάντσο Πάντσα κυκλοφορούσαν πάνω στη σκηνή, αντίστοιχα, πάνω σε ένα άλογο και ένα γαϊδουράκι. Και το άλογο και ο γάιδαρος ήταν εν ζωή, δηλαδή αληθινά.

Η περίοδος «μετά», χαρακτηρίζεται με αυτό πως ο ευγενικός ιππότης Δον Κιχώτης
και ο Σάντσο Πάντσα περιπλανούνται πάνω στην σκηνή περπατώντας με τα πόδια τους σαν φτωχοί προσκυνητές. Πού είναι το άλογο και ο γάιδαρος; Έχουν πεθάνει; Οι εικασίες για την μυστηριώδη εξαφάνιση από τη σκηνή του αλόγου και του γάιδαρου φύτρωναν σαν μανιτάρια μετά τη βροχή. Κάποια στιγμή έλαβα πληροφορίες για το συμβάν από τον ξάδελφό μου, ο οποίος εργαζόταν ως φωτιστής στο θέατρο Mariinsky. Ισχυρίζεται ότι όλα ήταν έτσι και όχι αλλιώς.

Αυτή η σπαρακτική περίπτωση, που μοίρασε την ιστορία αυτής της παράστασης στο «πριν» και «μετά» έχει συμβεί, όπως φαίνεται, ένα βράδυ στο έτος 1980. Μέχρι εκείνο το βράδυ σε κάθε παράσταση του «Δον Κιχώτη» από το τσίρκο έφερναν καλά εκπαιδευμένους για τη σκηνή ένα άλογο και ένα γάιδαρο. Αλλά σε εκείνο το μοιραία βράδυ το άλογο αρρώστησε. Η διοίκηση του θεάτρου, χωρίς να πολυσκέφτεται τις πιθανές συνέπειες, νοίκιασε από ένα αθλητικό σύλλογο το άλογο. Βεβαίως, και αυτό ήταν πολύ καλά εκπαιδευμένο ζώο. Όμως υπήρχε μια μικρή ατέλεια που δεν μπήκε στην αντίληψη των υπεύθυνων.

Το ζώο ήταν μια φοράδα. Το πρόβλημα εμφανίστηκε όταν παιζόταν το πρελούντιο και δυστυχώς 
ήταν πολύ αργά να διορθωθεί το λάθος. Έχετε ποτέ προσπαθήσει να πείσετε για κάτι τον γάιδαρο που ποθεί μια φοράδα; Ευκολότερο θα ήταν να μάθαίνεις να χορεύει μια κατσαρίδα 

Στην πρώτη κοινή εμφάνιση στη σκηνή του Δον Κιχώτη και του Σάντσο Πάντσα ο γάιδαρος οσφράνθηκε την φοραδίτσα και τρελά ενθουσιάστηκε. Έβγαλε ένα σπαραξικάρδιο γκάρισμα, σηκώθηκε πάνω στα πίσω πόδια και αποτίναξε από πάνω του τον Σάντσο. Μετά από αυτό, από το υπογάστριο του, άρχισε να βγαίνει κάτι απίστευτο σε μέγεθος και πολύ άσεμνο στην εμφάνισή του. Ο γάιδαρος πήδηξε πάνω στη φοράδα, η οποία ήταν σαφές ότι δεν είχε αντίρρηση να παραγάγει ένα μουλάρι. Ο Δον Κιχώτης, νιώθοντας την επίθεση από πίσω, έδειξε ένα θαύμα ιππασίας, κάνοντας ένα αστραπιαίο άλμα από το άλογο του. Ο Σάντσο, με το νωτιαίο μυελό ένιωσε τι τώρα θα συμβεί και άρπαξε την ουρά του γαιδάρου και άρχισε με όλες του τις δυνάμεις να την τραβάει. Αλλά ο καταραμένος γάιδαρος δεν τα παρατούσε.

Αυτή τη στιγμή ήδη βρήκε τη σωστή τρύπα στο σώμα της φοράδας και δούλευε με την ένταση ενός κομπρεσέρ. Από κάπου στην αίθουσα ακούστηκε μια γυναικεία σπαραχτική κραυγή. Κάποιος φώναζε «Κλείστε την αυλαία!" Ο μαέστρος συνέχιζε μηχανικά να κουνάει τα χέρια του, μη ξεκολλώντας τα μάτια του από την φοβερά ελκυστική σκηνή τρέλας. Όλοι στην ορχήστρα γύρισαν τα κεφάλια τους σε 180 μοίρες και αναίσχυντα κοίταζαν τη σκηνή. Η μουσική έβγαλε δυο νότες και απεβίωσε, αντικαθιστάμενη από ένα τρελό χαχάνισμα που προερχόταν από την θέση ορχήστρας. Οι πυροσβέστες άρχισαν να ξετυλίγουν τις σωλήνες με σκοπό να συνετίσουν τον αποθρασυνόμενο γάιδαρο με το νερό.

Τελικά, η αυλαία έπεσε δύο λεπτά αργότερα. Κατά τη διάρκεια αυτών των δύο λεπτών στη σκηνή του φημισμένο Θεάτρου παρατηρήθηκε ως εξής: ο γάιδαρος με ένα θριαμβευτικό γκάρισμα ολοκληρώνει το πήδημα της φοράδας που με νωχελικά κλειστά μάτια απολαμβάνει το ωραιότερο έργο του Minkus. Ο Σάντσο Πάντσα τραβάει την ουρά του γάιδαρου, και όλο το σκηνικό να μοιάζει με μια διελκυστίνδα. Στη γωνία της σκηνής, κρατάει το κεφάλι του και λικνίζεται από άκρη σε άκρη, καθισμένος στο πάτωμα εντελώς τρελός ο Δον Κιχώτης. Οι πυροσβέστες έχουν εξαντληθεί από το γέλιο ξετυλίγοντας τις σωλήνες, και από τα παρασκήνια ακούγεται η κραυγή του σκηνοθέτη «Γρήγορα, καθάρματα! Θα σας σκοτώσω όλους ...!!!» Από την ορχήστρα ακούγονται κάτι βογγητά που ήδη δεν μοιάζουν και ως γέλιο. 

Όταν πέφτει η αυλαία οι μισοί θεατές διαμαρτύρονται, το ένα τρίτο (γενικά, οι ηλικιωμένες κυρίες) κείτονται λιπόθυμες, και οι υπόλοιποι ζητάνε να ανοίξει η αυλαία, γιατί όπως λένε, έχουν πληρώσει λεφτά και έχουν το δικαίωμα να παρακολουθήσουν όλα. 
Στην επόμενη παράσταση ο Δον Κιχώτης και ο Σάντσο περπατούσανε. Πόσα κεφάλια έπεσαν μετά από αυτή την δύσμοιρη ημέρα - είναι άγνωστό, αλλά δεν είναι και σημαντικό. 

Όπως είπε ο Ηρακλή Aντρόνικοφ - «Μπορείτε να στείλετε συλλυπητήρια στο τσίρκο: η καλύτερη παράστασή τους δεν έγινε στην αρένα του τσίρκου, αλλά στο Θέατρο Mariinsky »...


Ο Κομφούκιος κάτι ήξερε όταν έλεγε…

Ό, τι και να δώσεις στην γυναίκα, θα σου δώσει περισσότερα. 
Θα της δώσεις λίγο σπέρμα – αυτή θα σου δώσει ένα μωρό.
Θα χτίσεις για αυτή ένα σπίτι – αυτή θα το γεμίζει με ανέσεις. 
Θα της φέρεις τα τρόφιμα – αυτή θα σου κάνει ένα νόστιμο δείπνο. 
Θα της δώσεις ένα χαμόγελο – αυτή θα σου δώσει την καρδιά της.
Αυτή πολλαπλασιάζει και αυξάνει τα πάντα που της δίνεις…
Δηλαδή, αν κάποια στιγμή, ίσως τυχαία «λερώσεις» κάποια δική της υπόθεση, να είσαι έτοιμος να δεχθείς ένα σωρό σκατά.


34bb. Ο Στάλιν και οι άνθρωποι των γραμμάτων.
Τα στερεότυπα του “pick-up”

Πώς ν’ ανακαλύψεις τον ένοχο

34c. Σκέψη
34cb

Ψηφοφόρος, δηλαδή ψυφοδελτιορίχτης με κυρίαρχο κριτήριο: ο ψήφος στην «ομάδα» που κατά τη γνώμη του θα νικήσει και θα έχει (ο ψηφοφόρος) τουλάχιστον την ευκαιρία να «χαρεί» για λίγο. Μόνο έτσι εξηγείται η επανειλημμένη αναζωογονανάσταση του ανικανοδιευθαρξοφλιμένου δικομματισμού. 
Γ. Σοϊλεμεζίδης

Γιατί, άραγε, εξυμνούμε τόσο την εργασία, ενώ στηλιτεύουμε την τεμπελιά; Γιατί, άραγε, στο σύνολό τους οι τεμπέληδες είναι επονείδιστοι, φέρουν τη σφραγίδα της τεμπελιάς, ενώ και ο τελευταίος εργαζόμενος είναι προορισμένος για τη δόξα, τις τιμές, τους επαίνους; 
Πάντοτε σκεφτόμουν ότι θα έπρεπε να ίσχυε το εντελώς αντίθετο: καταραμένη πρέπει να είναι η δουλειά, όπως το διδάσκουν οι θρύλοι για τον παράδεισο, ενώ η τεμπελιά πρέπει να ‘ναι ο βασικός σκοπός του ανθρώπου. Γιατί, άραγε;;;
Κ. Μαλέβιτς*

Το χρήμα είναι το σύμβολο που θα γοητεύσει γιατί θα προσφέρει την ευδαιμονία της τεμπελιάς που, στην πραγματικότητα, ο καθένας ονειρεύεται. Για να πούμε την αλήθεια, αυτός είναι και ο μόνος λόγος που τοποθετούμαστε υπέρ της απόκτησης χρήματος: το χρήμα δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα κομματάκι τεμπελιάς. Όσο περισσότερο έχουμε τόσο περισσότερο θα γνωρίσουμε την ευδαιμονία της τεμπελιάς.
Κ. Μαλέβιτς*

Οι άνθρωποι απομακρύνθηκαν από τη Φύση και από την φύση τους με τα υποδήματα, με την ενδυμασία, με τα σπίτια, με το Κυνήγι των Ανέσεων, με την Βλακώδη Περιέργεια τους, καταστρέφοντας τη Φύση κα τον εαυτό τους.
Γ. Σοϊλεμεζίδης


34d. Προπόσεις

34e. Μονόστιχα, δίστιχα και τετράστιχα

Μονόστιχα 
Είμαι πολύ ερωτύλος, μα, δυστυχώς, μονοεργαλειακός.

Να είσαι εχθρός μου, ούτε στον εχθρό μου εύχομαι!


Επίδειξη μην κάνεις της κρυάδας σου…


Πως πάνε οι γλουτοί σου στην μούρη σου…


34g. Ευχές και κατάρες, προσευχές και διαλογισμοί

Ευχές
Σου εύχομαι να είσαι ήρεμος στην ψυχή, δυνατός στο πνεύμα, υγιής στο σώμα και να συναντάς στο δρόμο σου μόνο τίμιους ανθρώπους.

Κατάρες

Εβραϊκές κατάρες


Προσευχές και διαλογισμοί

«Κύριε, χάρισέ μου αγνότητα και αυτοσυγκράτηση, αλλά σε παρακαλώ αργότερα».
Η βραδινή προσευχή του Αυγουστίνου (354–430), όταν ήταν έφηβος:

34h. Επιγραφές, επιτάφια και τελευταίες φράσεις

Επιγραφές στον τοίχο

Ψηφήστε τον Αλή-Μπαμπά, αυτός έχει μόνο 40 κλέφτες.

Επιτύμβιες επιγραφές πάνω στους τάφους διάσημων ανθρώπων

Εδώ κείται ο άνθρωπος που ήξερε πώς να μαζεύει γύρω του ανθρώπους πιο έξυπνους απ’ αυτόν.
Επιτάφιο που έγραψε ο Ντ. Κάρνετζι για τον εαυτό του.


Η τελευταία φράση

Ο Ερνστ Μπλοχ, Γερμανός φιλόσοφος, πέθανε 92 ετών μπροστά στο ντουλάπι με τα χειρόγραφά του, εντελώς αποδυναμωμένος από το συνεχές γράψιμο. Τα τελευταία του λόγια ήταν: «Δεν αντέχω άλλο».
Σ' ολόκληρη τη ζωή του ο Σαρτρ μιλούσε στην Mπωβoυάρ στον πληθυντικό, ούτε στον θάνατό του δεν έκανε μια εξαίρεση. Αυτά ήταν τα τελευταία λόγια που είπε πεθαίνοντας ο Σαρτρ στην Μπωβουάρ: «Σας αγαπώ, μικρέ μου κάστορα».
Λίγες μέρες προτού πεθάνει ο Γιάσπερς, Γερμανός φιλόσοφος, τον ρώτησαν αν είχε να τους δώσει κάποιες εντολές. Ο Γιάσπερς αντέδρασε διασκεδάζοντας: «Με το πτώμα μου κάντε ό, τι θέλετε, μόνο μην μπερδέψετε το πτώμα μου με μένα».
Ο Ντέηβιντ Χιουμ, αν και υπέφερε από καρκίνο στα έντερα, είχε έναν ανώδυνο θάνατο. Είπε: «Πεθαίνω τόσο γρήγορα, όσο το επιθυμούν οι εχθροί μου, και τόσο ήρεμα, όσο το εύχονται οι φίλοι μου».
Ο Άνταμ Σμιθ πέθανε λίγον καιρό μετά τον θάνατο της αγαπημένης του μητέρας. Στα τελευταία του μάζεψε γύρω του τους αγαπημένους του φίλους και τους είπε: «Η συντροφιά σας είναι απολαυστική, κύριοι, αλλά πρέπει να πάω σ' έναν άλλο κόσμο».
Ο Βίων, δεν αντιμετώπιζε τον θάνατό του καθόλου φιλοσοφικά, γιατί η ζωή του ήταν πολύ αμαρτωλή. Όταν αρρώστησε, μετάνιωσε για τις πράξεις του. Πρώτα κρέμασε επάνω του άπειρα φυλαχτά, και μετά ράντισε την κατοικία του με αρώματα και έκαψε λίπος και αρωματικά κεριά. Ταυτόχρονα μουρμούριζε: «Έσφαλα, έσφαλα, συχώρα με». Επειδή όμως η κατάστασή του δεν βελτιωνόταν, κάλεσε κοντά του μια μάγισσα, που έλπιζε να τον συνεφέρει με μαγικά ξόρκια. Σε λίγο το δωμάτιο ήταν γεμάτο με κλαδιά δαμασκηνιάς και δάφνης, ενώ ο Βίων ούρλιαζε: «Είμαι έτοιμος για όλα, όχι όμως για να πεθάνω». 
Λίγο πριν πεθάνει ο Σοπενάουερ, Γερμανός φιλόσοφος, δήλωσε: «Η σκέψη ότι σύντομα τα σκουλήκια θα τρώνε το σώμα μου δεν μου είναι και πολύ απεχθής. Αυτό που με ενοχλεί είναι ότι το πνεύμα μου θα πέσει στα χέρια των καθηγητών της φιλοσοφίας».




34m. Ενδιαφέροντα στοιχεία 


Οι ζερβοχέρηδες ζουν περίπου 9 χρόνια περισσότερο από δεξιόχειρους. 
Η σύνθεση πολλών κραγιόν περιέχει λέπια ψαριού. 
Κατά την εισπνοή του αέρα στο δεξιό πνεύμονα χωράει περισσότερο αέρα από τα αριστερό. 
Οι άνθρωποι που χρησιμοποιούν τακτικά καφέ, αρρωσταίνουν από άσθμα πολύ λιγότερο από τους άλλους. 
Τακτικό σεξ τρεις φορές την εβδομάδα βοηθά τους ανθρώπους να δείχνουν νεότεροι μέχρι 7-12 ετών. 
Αν ρίξετε μια σταφίδα στην σαμπάνια, θα πηδάει άνω-κάτω, μέσα στο ποτήρι χωρίς διακοπή. 
Η τσίχλα βοηθάει να μην τρέχουν τα δάκρυα σας όταν κόβετε κρεμμύδι. 
Αν ρίξετε αλκοόλ στην πλάτη του σκορπιού, θα τσιμπήσει τον εαυτό του μέχρι το θάνατο. 
Ο Τσάρλι Τσάπλιν κέρδισε μία φορά την τρίτη θέση στον διαγωνισμό - «Ποιος μοιάζει περισσότερο με τον Τσάρλι Τσάπλιν";
Το βιβλίο «Guinness World Records» κατέχει ένα δικό του ρεκόρ. Αυτό το βιβλίο πιο συχνά κλέβουν από τις βιβλιοθήκες. 
Οι αστερίες δεν έχουν μυαλό. 
Να φας ένα πακέτο πατατάκια κάθε μέρα, είναι το ίδιο σαν να πιεις μέσα σε ένα χρόνο 5 λίτρα ηλιέλαιο. 
Ο μέσος άνθρωπος ξοδεύει μια εβδομάδα περιμένοντας την αλλαγή του σήματος στα φανάρια. 
Με ένα απλό μολύβι μπορείτε να σχεδιάσετε μια γραμμή μήκους περίπου 56 χιλιομέτρων. 
Τα σταφύλια μέσα σε φούρνο μικροκυμάτων εκρήγνυνται. 
Στο Θιβέτ, οι άνθρωποι πίνουν τσάι με αλάτι αντί για ζάχαρη, όπως συνηθίζεται σε υπόλοιπο κόσμο. 
Στην Ανατολική Αφρική, μπορείτε να αγοράσετε μπύρα από τις μπανάνες.


15 πιο όμορφα μέρη πάνω στη Γη κατά τη διάρκεια της ζωής του, τουλάχιστον μερικά από αυτά τα μέρη για να επισκεφτείτε 
1. Η αρχαία πόλη των Ίνκα, Μάτσου Πίτσου στο Περού, 
2. Βραζιλία, καταρράκτες Ιγκουασού,
3. Ταζ Μαχάλ. Ινδία, 
4. Αίγυπτος, πυραμίδες, 
5. Γκραν Κάνιον του Κολοράντο, 
6. Σερεγκέτι, Εθνικό Πάρκο της Τανζανίας,
7. Η αρχαία πόλη της Πέτρας στην Ιορδανία,
8. Σινικό Τείχος της Κίνας, 
9. Καταρράκτες Βικτώρια, Ζιμπάμπουε, Ζάμπια ,
10. Μεγαλύτερος κοραλλιογενής ύφαλος της Αυστραλίας 
11. Η αρχαία πόλη του Angkor, Καμπότζη 
12. Η ζούγκλα του Αμαζονίου, Βραζιλία
13. Καταρράκτες του Νιαγάρα, Καναδάς και οι Ηνωμένες Πολιτείες 
14. Λίμνη από αλάτι της Uyuni, Βολιβία 
15. Ναός του Αμπού Σιμπέλ σε έναν απότομο βράχο του ψαμμίτη, Αίγυπτος


35. Τα δικά μου 

Ψηφοφόρος, δηλαδή ψυφοδελτιορίχτης με κυρίαρχο κριτήριο: ο ψήφος στην «ομάδα» που κατά τη γνώμη του θα νικήσει και θα έχει (ο ψηφοφόρος) τουλάχιστον την ευκαιρία να «χαρεί» για λίγο. Μόνο έτσι εξηγείται η επανειλημμένη αναζωογονανάσταση του ανικανοδιευθαρξοφλιμένου δικομματισμού. 

Οι άνθρωποι απομακρύνθηκαν από τη Φύση και από την φύση τους με τα υποδήματα, με την ενδυμασία, με τα σπίτια, με το Κυνήγι των Ανέσεων, με την Βλακώδη Περιέργεια τους, καταστρέφοντας και τη Φύση κα τον εαυτό τους.