Ανδρέι Βοζνισένσκι

(1933 – 2010)

«Ρωσία να αναστηθείς!» Με αυτόν τον εξορκισμό ο Αντρέι Βοζνισένσκι βαδίζει όλη τη ζωή του μέσα από το ούρλιασμα και γαύγισμα των γενικών γραμματέων, μέσα από το βρόντο και θόρυβο των σταδίων, μέσα από την ησυχία του Περεντέλκινο όπου ακόμη σεργιανίζει στις δενδροστοιχίες η σκιά του μεγάλου Μπαρίς Παστερνάκ. Ο Αντρέι Βοζνισένσκι πάντα με ευσέβεια περπατούσε δίπλα του.

Γκένριχ Σαπγκίρ

В человеческом организме
девяносто процентов воды,
как, наверно, в Паганини
Девяносто процентов любви!

Даже если - как исключение -
вас растаптывает толпа,
В человеческом назначении
девяноста процентов добра.

Девяносто процентов музыки,
даже если она беда,
так во мне, несмотря на мусор,
девяносто процентов тебя.

Ενενήντα τοις εκατόν

Το σώμα το ανθρώπινο αποτελείται
ενενήντα τοις εκατόν από νερό,
όπως, ο Παγκανίνι αποτελείται,
ενενήντα τοις εκατόν από έρωτα φλογερό!

Και αν ακόμα — κατ’ εξαίρεσην –
σας βάναυσα ποδοπατά ο όχλος, μεμιάς,
στον ανθρώπινο προορισμό
ενενήντα τοις εκατόν, φιλανθρωπιάς.

Ενενήντα τοις εκατόν, μουσικής
και αν ακόμα είναι αυτή κακή,
έτσι και στο κορμί μου, παρά τα άχρηστα,
ενενήντα τοις εκατόν είναι στοργή.

Поглядишь, как несметно
разрастается зло -
слава Богу, мы смертны,
не увидим всего.

Поглядишь, как несмелы
табунки васильков -
слава Богу, мы смертны,
не испортим всего.

Δόξα σοι ο Θεός που είμαστε θνητοί

Βλέπεις πως ασυγκράτητα
το καταστρεπτικό κακό φουντώνει.
Δόξα σοι ο Θεός που είμαστε θνητοί
και δε θα δούμε το κακό δαιμόνιο.

Βλέπεις πόσο ρομαντικά και άτολμα που είναι,
των κυανών τα κοπάδια τα μικρά.
Δόξα σοι ο θεός που είμαστε θνητοί
δε θα προλάβουμε να καταστρέψουμε τη γη.

Когда народ-первоисточник
меняет истину и веру,
печален жребий одиночек,
кто верен собственному вектору.

Среди виляющих улыбочек
и мод, что всё перелопатили,
мой путь прямой и безошибочный,
как пищевод шпагоглотателя.

Πίστη

Όταν υπέρτατος λαός
αλλάζει δόγμα και θρησκεία,
είναι οδυνηρή η μοίρα των μονήρων,
π’ ακολουθούν δικιά τους πίστη με αξία.

Μέσα σε ψεύτικα χαμόγελα,
συρμούς που άλλαξαν όλα,
αλάνθαστος και ίσιος ο δικός μου δρόμος
σαν η κάνη από τα πυροβόλα.

Можно и не быть поэтом,

но нельзя терпеть, пойми,

как кричит полоска света,

прищемлённая дверьми!

Μπορεί και να μην είσαι ποιητής,
αλλά μη δείχνεις ανοχή υπνωμένη,
όταν κλαίει η μικρή ακτίνα του φωτός
απ' την πόρτα μαγκωμένη.

Ανδρέι Βοζνισένσκι

Ενενήντα τοις εκατόν Δόξα σοι ο Θεός που είμαστε θνητοί Πίστη

Ενενήντα τοις εκατόν
Δόξα σοι ο Θεός που είμαστε θνητοί
Πίστη