HOME

ΜΕΤΑΦΡΑΣΕΙΣ

 

Βερονίκα Τουσνόβα

1915 – 1965

Με στίχους, λέω μόνο την αλήθεια
είναι οι στίχοι, η πνοή μου,
είναι επίσης η ανταμοιβή
για όλα αυτά που αφαίρεσες απ’ τη ζωή μου.

Από το ποίημα της Β. Τουσνόβα

 

Οι ψυχές
Χωρίς τις υποσχέσεις...
Η κασετίνα κλειδωμένη

 

 

Людские души - души разные,
не перечислить их, не счесть.
Есть злые, добрые и праздные,
и грозовые души есть.

Иная в силе не нуждается,
её дыханием коснись -
и в ней чистейший звук рождается,
распространяясь вдаль и ввысь.

Другая хмуро-неотзывчива,
другая каменно-глуха
для света звезд,
для пенья птичьего,
для музыки
и для стиха.

Она почти недосягаема,
пока не вторгнутся в неё
любви тревога и отчаянье,
сердечной боли острие.

Смятенная и беззащитная,
она очнется,
и тогда
сама по-птичьи закричит она
и засияет, как звезда.

 

 Οι ψυχές

Οι ανθρώπινες ψυχές, πνεύματα ποικιλόμορφα,
αδύνατον κανείς να τις απαριθμήσει.
Υπάρχουν διάφορες ψυχές: κακές , καλές,
ρομαντικές και ασταθείς σαν φύση.

Η μια δε χρειάζεται ισχύ,
με την ανάσα αν την αγγίζεις απαλά
μέσα της θα γεννιέται ήχος καθαρός
διαδίδοντας μακριά και υψηλά.

Η άλλη σκυθρωπή κι αδιάφορη,
άλλη αναίσθητα κουφή σαν βράχος,
για το κελάηδημα πουλιών,
το φως των άστρων,
για μουσική
και για τους στίχους.

Είναι απρόσιτη σχεδόν,
ως που να μπούνε μέσα με ορμή,
του έρωτα μεγάλη αγωνία,
και του καρδιακού του πόνου η αιχμή.

Άξαφνα ταραγμένη κι απροστάτευτη,
εκείνη θα συνέλθει
χαρωπή,
και σαν πουλί θα κελαηδήσεί
και σαν αστέρι θα λαμποκοπεί.

1960

 

 

 

Без обещаний
жизнь печальней
дождливой ночи без огня.
Так не жалей же обещаний,
не бойся обмануть меня.
Так много огорчений разных
и повседневной суеты...
Не бойся слов -
прекрасных, праздных,
недолговечных, как цветы.
Сердца людские так им рады,
мир так без них
пустынно-тих...
И разве нет в них
высшей правды,
на краткий срок цветенья их?

 

 Χωρίς τις υποσχέσεις...

Χωρίς τις υποσχέσεις
η ζωή πιο θλιβερή
σαν χωρίς φώτα νύχτα βροχερή.
Τότε να μη στερείς τις υποσχέσεις
και μη διαψεύδεις κάποια ελπίδα αμυδρή.
Πολλές είναι οι πίκρες διάφορες
και τα ανθρώπινα τα πάθη.
Μην αποφεύγεις λόγια τρυφερά
κι εφήμερα σαν άνθη.
Χαίρονται οι ψυχές να τα ακούν,
χωρίς αυτά η γη είναι φτωχή
και έρημη εξορία...
Μάλλον αυτά κατέχουν
την ανώτερη αλήθεια,
κατά την σύντομη ανθοφορία.

1961

 

 

 

 

Шкатулка заперта. 
И ключ потерян. 
И в общем в нем нужды особой нет: 
союз двоих 
испытан и проверен 
и узаконен целым рядом лет. 
Давно к листкам 
никто не прикасается, 
не беспокоит давнюю судьбу. 
И спит любовь, 
как спящая красавица, 
в своем отполированном гробу.
 Η κασετίνα κλειδωμένη.
Και το κλειδί χαμένο.
Και γενικώς ανάγκη δεν υπάρχει γι’ αυτό.
Το ζευγάρωμα των δύο
είναι δοκιμασμένο, ηλεγμένο
και επικυρωμένο με μια σειρά ετών.
Εδώ και πολύ καιρό
η έλξη φθαρμένη
δεν ενοχλεί το αίσθημα ραγισμένο.
Και κοιμάται η αγάπη
σαν η ωραία κοιμωμένη, 
μέσα στο φέρετρό της γυαλισμένο.