HOME

ΜΕΤΑΦΡΑΣΕΙΣ

Μπαρίς Παστερνάκ

1890 – 1960

Ντμίτρι Μίρσκι

Εύκολο...
Ως τον πυρήνα
Δίδαξέ με να ζω

Весною слышен шорох снов
И, шелест новостей и истин.
Ты из семьи таких основ,
Твой смысл, как воздух бескорыстен.

Легко проснуться и прозреть,
Словесный сор из сердца вытрясть,
И жить, не засоряясь впредь,
Всё это - не большая хитрость.

Βαρύ φορτίο κάποιες ν’ αγαπάς,
Αλλά εσύ χωρίς τερτίπια είσαι η ωραία
Και το μυστήριο της γοητείας που σκορπάς
Είναι σαν αίνιγμα μιας ύπαρξης τυχαίας.

Την άνοιξη ακούγεται το θρόισμα των παθών,
Των αγγελιών και της αλήθειας η πρεμιέρα
Είσαι από οικογένεια τέτοιων αρχών
Το νόημά σου αφιλόκερδο σαν τον αέρα.

Εύκολο να ξυπνήσεις και να αναβλέπεις,
Ν’ απαλλαχθείς από μια σκέψεων κακών, στοιβάδα
Και άσπιλος, και τίμιος να ζεις
Όλα αυτά, δε θέλουν και μεγάλη εξυπνάδα.

До сущности протекших дней,
До их причины,
До оснований, до корней,
До сердцевины.

Всё время схватывая нить
Судеб, событий,
Жить, думать, чувствовать, любить,
Свершать открытья.

О, если бы я только мог
Хотя отчасти,
Я написал бы восемь строк
О свойствах страсти.

О беззаконьях, о грехах,
Бегах, погонях,
Нечаянностях впопыхах,
Локтях, ладонях.

Я вывел бы её закон,
Её начало
И повторял её имён
Инициалы.

Я б, разбивал стихи, как сад.
Всей дрожью жилок
Цвели бы липы в них подряд,
Гуськом, в затылок.

В стихи б я внес дыханье роз,
Дыханье мяты,
Луга, осоку, сенокос,
Грозы раскаты.

Так некогда Шопен вложил
Живое чудо
Фольварков, парков, рощ, могил
В свои этюды.

Достигнутого торжества
Игра и мука.
Натянутая тетива
Тугого лука.

Θέλω να φτάσω σ’ όλα
Μέχρι την ουσία
Στην τέχνη μου, στο ψάξιμο του δρόμου,
Στου έρωτα τη σημασία.

Ως την υπόσταση των περασμένων ημερών.
Ως την αξία της στιγμής, του μήνα
Μέχρι τη βάση, ως τις ρίζες,
Κι ως τον πυρήνα.

Το νήμα θέλω πάντα να κρατώ,
Σ’ όλα τα γεγονότα.
Να ζω, να σκέφτομαι, να αγαπώ
Ν’ ακούω τον παλμό στην κάθε νότα.

Θαυμάσια θα ήταν αν ήμουν ικανός,
Έστω και με σημάδια του λάθους
Να έγραφα μόνο οχτώ σειρές
Για τις ιδιότητες του πάθους.

Για τις παρανομίες , τις αμαρτίες,
Τις κούρσες , το κυνηγητό,
Για την απρέπεια στη βιασύνη
Και της πληγής το βογκητό.

Ήχο θα έβαζα στους νόμους των παθών
Με τις χορδές των αισθημάτων,
Με την λαφριά ανάσα
Των πελάγων και ποιημάτων

Θα χάραζα τους στίχους σαν τον κήπο
Με τις σειρές από δέντρα
Οι φλαμουριές θ’ ανθούσαν στη σειρά
Εις φάλαγγα κατ’ άνδρα.

Θα έφερνα στους στίχους την πνοή των λουλουδιών,
Τα χρώματα της χώρας,
Το θέρισμα του χόρτου , το σπαθόχορτο
Και το μπουμπουνητό της μπόρας.

Άλλοτε έτσι ο Σοπέν έδωσε
Ζωντανά μάτια
Λιμνών, πάρκων και νεκροταφείων
Στα μουσικά κομμάτια.

Πετυχημένου θριάμβου
Παιχνίδι, πόνος
Του κόσμου παρηγορητής
Γιατρός ο χρόνος.