HOME

ΜΕΤΑΦΡΑΣΕΙΣ

Γιάννης Σοϊλεμεζίδης

(1960 –           )

Ο μικρότερος αδελφός μου, που έγραψε μόνο τρία ποιήματα στα ρωσικά. Λέει, ότι ήταν έμπνευση της στιγμής και με τίποτα δε μπορώ να τον κάνω να γράψει κι άλλο.
Ίσως δε θα καταφέρω να είμαι αντικειμενικός, αλλά αυτά τα τρία ποιήματα μου αρέσουν πολύ...

Γ. Σοϊλεμεζίδης

Μπούμερανγκ
Απελπισία
Σε αμείβω, ω! χρόνε

Я целовал
ненужных никому
покинутых и одиноких
женщин,
Чтоб в ласках
ритуальных и холодных
твоих объятий
Власть испепелить.
Но всё, чего добился -
охлажденья
ненужных губ.
Но всё, что я испепелил -
свою способность
любить.

Φιλούσα σκάρτες,
άχρηστες, κατάμονες
γυναίκες.
Στάχτη να κάνω ήθελα
— μέσα στα χάδια
τα ψυχρά τα τυπικά —
την εξουσία των δικών σου αγκαλιών.
Όμως εκείνο το οποίο αποτέφρωσα
είναι η ικανότητά μου
ν’ αγαπήσω.
Όμως εκείνο το οποίο κατόρθωσα,
είναι η ψύχρανση
της θέλησης να ζήσω.

Απρίλιος 1997
Θεσσαλονίκη

Когда-то ты смотрел
на праздную луну
и верил
в романтические бредни

Всё конечно,
и в том числе
закончен ты.
Никто не возложит цветы
на праздную могилу
у дороги.

Κοιτούσες κάποτε
τ’αργόσχολο φεγγάρι,
και πίστευες
στο παραλήρημα ρομαντικό.

Πέρασαν όλα,
μαζί τους πέρασες κι εσύ
σαν θλιβερό τραγούδι.
Στον τάφο σου τον ταπεινό
δίπλα στο δρόμο
κανένας δε θα απιθώσει ένα τρυφερό λουλούδι.

Απρίλιος 1997
Θεσσαλονίκη

Я плачу тебе, время
За отсрочку конца,
За пульсацию крови
И сухие глаза.

Я плачу тебе, время
За надежды приют,
За опавшие листья
И неправедный суд.

Я плачу тебе, время
Соком выжатых чувств.
Пусть тебе я не нужен
Мне нужна твоя грусть.

Σε αμείβω, ω! χρόνε
Για τα μικρά δωμάτια,
Για τον παλμό του αίματος
Και τα στεγνά μου μάτια.

Σε αμείβω , ω! χρόνε
Για το πλαστό καπίκι,
Τα φύλλα του φθινοπώρου
Και την άδικη δίκη

Σε αμείβω, ω! χρόνε
Με του καημού το χυμό
Δε θέλω τίποτα
Μόνο τη θλίψη σου επιθυμώ

Απρίλιος 1997
Θεσσαλονίκη