HOME

ΜΕΤΑΦΡΑΣΕΙΣ

 

Ιβάν Μπούνιν

1870 – 1953

       Το μυστικό γέννησης του αρχικού αισθήματος, που προτρέπει τον συγγραφέα στη δημιουργικότητα, είναι πολύ δύσκολο να εντοπισθεί. Αυτό το αίσθημα ερχόταν σε μένα παντού: στο δρόμο, στη θάλασσα, στο σπίτι αναλογεί με τη στιγμή με την παρουσία κάποιου ανθρώπου, μερικές φορές όταν διάβαζα.

Από το άρθρο του Ι. Μπούνιν

 

Προς τους σοφούς
Ο νόμος
Μέσα στα στάχυα ...

 

 

Мудрым

Герой - как вихрь, срывающий палатки,
Герой врагу безумный дал отпор,
Но сам погиб - сгорел в неравной схватке,
Как искрометный метеор.

А трус - живет. Он тоже месть лелеет,
Он точит меткий дротик, но тайком.
О да, он - мудр! Но сердце в нем чуть тлеет:
Как огонек под кизяком.

 

 Προς τους σοφούς

Ο ήρωας, σα θύελλα που παίρνει τα τσαντίρια,
Παράφορη αντίσταση έδωσε στον εχθρό.
Όμως σκοτώθηκε στη μάχη άνιση, κάηκε
Σαν το μετέωρο πυρρό.

Αλλά ο φοβητσιάρης, κουτσοζεί. Τρέφει κρυφά εκδίκηση κ’ εκείνος,
Και ακονίζει το κοντάρι μυτερό.
Ω, ασφαλώς είναι σοφός! Αλλά λιγάκι κουφοκαίει η καρδιά του
Σαν τη φωτιά κατ’ απ’ το ξύλο το υγρό.

1903-1906

 

 

 

Закон

Во имя Бога, вечно всеблагого!
Он, давший для писания тростник,
Сказал: блюди написанное слово
И делай то, что обещал язык.

Приняв закон, прими его вериги.
Иль оттолкни - иль всей душою чти:
Не будь ослом, который носит книги
Лишь потому, что их велят нести.

 

 Ο νόμος

Στο όνομα του Κυρίου Παντοδύναμου
Που δίνοντας για γράψιμο τον κάλαμο και άλλα τόσα,
Ξεστόμισε: τήρησε το γραφτό,
Και κάμε αυτό που υποσχέθηκε η γλώσσα.

Αφού ανέχεσαι το νόμο, ανέξου και τα δεσμά του,
Απέρριψέ τον, ή δέξου τον με όλη την ψυχή,
Μη μοιάζεις με το γάιδαρο που κουβαλά βιβλία
Αφού τον διέταξαν, γι’ αυτό και πειθαρχεί.

1906-1907

 

 

 

И цветы, и шмели, и трава, и колосья,
И лазурь, и полуденный зной...
Срок настанет - Господь сына блудного спросит:
“Был ли счастлив ты в жизни земной?”

И забуду я всё - вспомню только вот эти
Полевые пути меж колосьев и трав -
И от сладостных слез не успею ответить,
К милосердным коленам припав.

 

  Μέσα στα στάχυα ...

Αγριολούλουδα, οι μέλισσες, τα χόρτα και τα στάχυα
Γαλάζιος ουρανός και ζέστη εύκρατη, μεσημβρινή...
Θα έρθει ο καιρός κι ο Πλάστης θα ρωτήσει:
“Ήσουν ευτυχισμένος στη γήινη ζωή;”

Θα λησμονήσω όλα· θα θυμηθώ μόνο εκείνα:
Τα στενά μονοπάτια μέσα στα στάχυα και λουλούδια θεϊκά,
Και απ’ τα δάκρυα της συγκίνησης δε θα μπορώ ν’ απαντήσω,
Μόνο θα πέσω ευσεβής στα πόδια Του τα σπλαχνικά.

11.07.1918