Η πέμπτη ημέρα 

Η Σελήνα μπήκε στο δωμάτιο και αφού τον χαιρέτησε κάθισε στην καρέκλα της. Ο Ηρακλής άρχισε τη συζήτηση: 
- Αφού γνωρίζεις τη νοοτροπία των ανθρώπων του εικοστού πρώτου αιώνα, ξέρω τι θα μ' απαντούσες, αν σου έλεγα ότι σήμερα είσαι πολύ όμορφη. Τι θα έκανες, αν αυτό το κομπλιμέντο σου έλεγε ένας σύγχρονος όμορφος και έξυπνος άνδρας σύμφωνα με τους δικούς σας τρόπους επικοινωνίας;
- Τα λόγια του θα έφταναν στ' αφτιά μου, όμως δε θα έφταναν στην καρδιά μου. Αυτή η απάντηση βασίζεται πάνω στην νοοτροπία των ανθρώπων του εικοστού πρώτου αιώνα και είναι ο συνηθισμένος τρόπος επικοινωνίας μαζί σου. Αν σου μιλούσα με τη νοοτροπία τον ανθρώπων του τριακοστού πρώτου αιώνα φοβάμαι πως θα σε είχα μπερδέψει. Παραδείγματος χάρη σ' αυτήν την περίπτωση πρέπει να σου πω, πως δε θα απαντούσα τίποτα, γιατί δε θα είχα ακούσει τίποτα. Η ψυχή μας δέχεται ν' ακούει μόνο χρήσιμες πληροφορίες και γνώσεις. Εξάλλου δεν πρόκειται να πει κάτι τέτοιο ένας σύγχρονος άνδρας. Στη γλώσσα μας δε χρησιμοποιούμε χαρακτηρισμούς: "όμορφος", ή "άσχημος".
- Αυτήν την απάντηση φοβόμουν πως θ' άκουγα, είπε με αδύνατη φωνή ο Ηρακλής. Καταργήσατε την αγάπη και τον έρωτα; Πώς κάνετε παιδιά, μπορείς να μου πεις;
- Ηρακλή! θα σου αναφέρω μια σκέψη απ' το βιβλίο σου, είναι μια από τις λίγες προβλέψεις που σε πολύ μεγάλο βαθμό πραγματοποιήθηκαν στον εικοστό ένατο αιώνα. "Ο άνθρωπος θα γίνει θεός όταν την έλξη προς το αντίθετο φύλο θα έχει μόνο όποτε θα πρέπει να αναπαράγει το είδος του".
- Ναι, ίσως έγραψα κάτι τέτοιο, όμως ήταν μια περίοδος όταν απεγνωσμένα έψαχνα την αλήθεια, μου φαινόταν τότε πως η αγάπη μεταμορφώθηκε σε σεξ.
- Κατανοητή η ανησυχία σου για την αγάπη, γιατί πράγματι είναι εκείνη που δεν άφησε την τρέλα του Σώματος να επεκταθεί στην Ψυχή.
- Σε παρακαλώ, εξήγησέ μου, πώς εξαφανίστηκε η αγάπη μες στην εξέλιξη των πραγμάτων;
- Μου θέτεις δύσκολες ερωτήσεις, αγαπητέ Ηρακλή, γιατί εδώ μπλέκεται το θέμα της νοοτροπίας. Όμως θα προσπαθήσω να σου εξηγήσω. Άλλους δυόμισι αιώνες συνεχιζόταν η κυριαρχία της "ελεύθερης αγάπης", δηλαδή του σεξ, αλλά μετά από την εποχή που ο Διαλογισμός μπήκε σταθερά στη ζωή των ανθρώπων, άρχισε ν' ανθίζει η αληθινή αγάπη. Ο άνδρας και η γυναίκα ήταν πιο δεμένοι ο ένας με τον άλλων και δεν έψαχναν παρέες. Η μοιχεία άρχισε να μειώνεται σημαντικά. Οι σύζυγοι που αγαπούσαν ο ένας τον άλλον δεν αναζητούσαν και πολλά πράγματα, γιατί το αυτοκίνητο, η τηλεόραση, το τηλέφωνο, ακόμη και η ασχολία με τα κοινά τους εμπόδιζαν να είναι μαζί. Από δίπλα τους έφυγαν πολλά άχρηστα αντικείμενα. Τρεις αιώνες συνεχιζόταν η Κάθαρση της Ψυχής από την ευνοϊκή επίδραση της αγάπης. Μετά ο βαθμός καθαρότητας της Ψυχής έφτασε σε τέτοιο επίπεδο, ώστε η "ηδονή" της Σκεπτόμενης Ψυχής υπερτερούσε την ηδονή της αγάπης. Η σταδιακή απομάκρυνση των ερωτευμένων διαρκούσε δυο αιώνες. Κατά κάποιο τρόπο θα είναι ορθό να πούμε ότι η αγάπη αυτοκτόνησε. Θα ακουστεί παράξενα, αλλά είναι αλήθεια: η Αδιαφορία σκότωσε την αγάπη, ενώ εξόντωσε και τα πάθη που αιχμαλώτιζαν την Ψυχή. Μες σ' αυτούς τους δυο αιώνες έχασαν τη δύναμή τους και τα δεσμά μεταξύ των παιδιών και γονιών. Τώρα τα παιδιά μεγαλώνουν μέχρι την ηλικία 10 ετών σε Σχολές που διδάσκουν οι καλύτεροι Δάσκαλοι. Από δέκα ετών μέχρι δεκαπέντε ετών μαθαίνουν τα άπειρα μυστικά του Διαλογισμού δίπλα στον Διαμορφωτή, μετά γίνονται πολίτες της Γης.
- Στον αιώνα μας τον αδιάφορο άνθρωπο τον θεωρούσαν άρρωστο και δυστυχισμένο. Αδυνατώ να κατανοήσω, ότι ο άνθρωπος του τριακοστού πρώτου αιώνα δεν ξέρει, δεν μπορεί να γελάει, να κλαίει, να νιώθει όλη τη θάλασσα των αισθημάτων που δίνουν νόημα στη ζωή. Και κάτι άλλο, φοβερό για μένα, τον άνθρωπο που αγαπάει την ποίηση η οποία δίνει νοστιμιά στη ζωή μου: εξοντώνοντας τα πάθη σκοτώσατε και τις Τέχνες, αφανίζοντας τις Τέχνες καταστρέψατε τη Δημιουργικότητα και την Πνευματικότητα, τα βασικά γνωρίσματα που μετέτρεψαν το κοινωνικό ζώο σε άνθρωπο. Εδώ που τα λέμε, στα χρόνια μας έλεγαν "Τα πάθη είναι οι εχθροί της γαλήνης, αλλά χωρίς αυτά δεν θα είχαμε ούτε τις Τέχνες, ούτε τις Επιστήμες και ο καθένας θα κοιμόταν γυμνός δίπλα σε μια στοίβα περιττωμάτων".
- Νομίζω ότι δε μπορείς να δεχτείς τη νοοτροπία μας, γιατί δεν γνωρίζεις, τι είναι ο Αληθινός Διαλογισμός. Για σας που είχατε γνωρίσει μόνο τα δυο ή τρία πρώτα γράμματα του αλφάβητου του Διαλογισμού, αυτός ήταν ένας τρόπος επαναφοράς της ισορροπίας και της εσωτερικής γαλήνης, και τίποτε άλλο. Κατανοώντας, τι είναι ο Διαλογισμός, τι μας έδωσε, νομίζω πως θα καταλάβεις πολλά για τον άνθρωπο του τριακοστού πρώτου αιώνα. Ο πρωτόγονος Διαλογισμός προέρχεται από τα βάθη των αιώνων, δόθηκε στον άνθρωπο από τη θρησκεία υπό μορφή προσευχής, όμως δεν αξιοποιήθηκε σωστά ούτε από την ίδια την θρησκεία, ούτε από τον άνθρωπο. Παρ' όλο που τα κατορθώματα λίγων ανθρώπων που ασχολήθηκαν με την Προσευχή και τον Διαλογισμό ήταν εντυπωσιακά, η αδύναμη Ψυχή του ανθρώπου της κοινωνίας που δυνάστευαν ο Εγωισμός και το Κέρδος, δε μπορούσε να διακρίνει τη σημασία του Διαλογισμού.
Το 2338 ο Άλεξ Σουίφτ για πρώτη φορά καθιέρωσε τον Διαλογισμό ως ένα βασικό μάθημα για μικρούς και μεγάλους. Η Νέα Ζηλανδία ήταν πολύ μικρό κράτος και η επιρροή, η αγάπη του κόσμου επέτρεψαν στον Άλεξ Σουίφτ να υψώσει το Διαλογισμό, να του δώσει κύρος σ' όλον τον κόσμο. Ο Διαλογισμός από χόμπι ολίγων ανθρώπων άρχισε να αποκτά οπαδούς και λάτρεις σε κάθε γωνιά της Γης. Πολύ γρήγορα η Εξουσία και το Εμπόριο κατάλαβαν πως απέκτησαν ένα πολύ επικίνδυνο εχθρό και άρχισε ο ανελέητος πόλεμος όπου ενάντια στον Διαλογισμό χρησιμοποιήθηκαν όλα τα μέσα του Κακού. Η "μάχη" διαρκούσε τρεισήμισι αιώνες: ο Άλεξ Σουίφτ κάηκε ζωντανός μέσα στο αυτοκίνητό του σε ηλικία 56 ετών, καταστράφηκαν πολλές Σχολές, σκοτώθηκαν πολλοί γνωστοί Δάσκαλοι και μαθητές. Όμως συχνά το μίσος των εχθρών του Διαλογισμού μετατρεπόταν σε θαυμασμό και αγάπη, όταν τον Δάσκαλο έκαιγαν, αλλά εκείνος έβγαινε μέσα από τη φωτιά αφού τήκονταν τα σιδερένια δεσμά του, όταν τον μαθητή έπνιγαν μες στο νερό και ήταν εν ζωή ύστερα από ώρες, όταν τον Δάσκαλο ή τον μαθητή έθαβαν στο χώμα και τον έβρισκαν ζωντανό μετά από μερικές μέρες.
Ο Διαλογισμός δεν είναι μια προσευχή δυο λεπτών που απ' έξω μουρμουρίζουν τα χείλη ενός βιαστικού τεμπέλη. Ο Διαλογισμός είναι μια καταπληκτική και σκληρή δουλειά του Μυαλού βυθισμένου στο συνειδητό και ασυνείδητο της Ψυχής, είναι εκείνο που μεταμορφώνει το σώμα και λύνει τα πιο μεγάλα μυστικά της Φύσης. Ο Διαλογισμός γεμίζει ολόκληρη την Ανθρώπινη Ύπαρξη, μην αφήνοντας χώρο για πάθη.
Όσο αφορά τις Τέχνες η παρακμή τους συνεχιζόταν μέχρι τον εικοστό τέταρτο αιώνα. Όμως ακόμη και στο εικοστό αιώνα οι διανοούμενοι εκείνης της εποχής έβλεπαν την κατάντια των Καλών Τεχνών: 
"Η ποίηση, η ζωγραφική, η μουσική έχουν οριστικά εκφυλιστεί και σε μεγάλο βαθμό έχουν χάσει τη λαϊκή απήχησή τους", 
"Οι τέχνες όταν αποχωρίζονται από το Καλό, θα φτάσουν, σίγουρα στον παραλογισμό, αν δεν πεθάνουν". Οι Τέχνες έχαναν τον προσανατολισμό τους κα έγιναν δούλες του Εμπορίου. Αντί να δημιουργήσουν δίπλα στον σκληρό πραγματικό κόσμο, άλλο πιο όμορφο και ανθρώπινο, ασχολήθηκαν με πιο ασήμαντα και βλαβερά πάθη: με άνοστο χιούμορ, με σεξ και τρόμο, με μίσος και εκδίκηση, με έγκλημα και πόλεμο. 
Αναφέρω μερικές μαρτυρίες και διαμαρτυρίες της εποχής σας: 
"Μερικά "έργα" της ζωγραφικής, μουσικής και της λογοτεχνίας πολύ αρέσουν στους σύγχρονους, ακριβώς για αυτό το λόγο που είναι σαν παραλήρημα ενός αρρωστημένου μυαλού. Είναι κάτι σαν γρί-φος, η λύση του οποίου αποτελεί μια ευχάριστη ασχολία και ταυτόχρονα θεωρείται σαν γνώρισμα του εκλεπτυσμένου μυαλού. Μερικοί αδέξιοι καλλιτέχνες, αλλά επιτήδειοι απατεώνες κατανόησαν και εκμεταλλεύτηκαν αυτήν την ανθρώπινη αδυναμία να φαίνονται εξυπνότεροι απ' αυτό που είναι στην πραγματικότητα, δηλαδή να "θαυμάζουν" εκείνο που ούτε κατάλαβαν τις καλλιτεχνικές αξίες του, ούτε το ανθρώπινο νόημά του, και ούτε τους άρεσε αληθινά", 
"Θλιβερή είναι η μοίρα όλων των τεχνών μέσα σ' εκείνο το στενό αδιέξοδο που μας σέρνει το τρένο της Ιστορίας .Τι περιμένει την ποίηση; Θ' αναγκαστεί να καταφεύγει σε διάφορα πρόστυχα κόλπα, για να διατηρήσει το ενδιαφέρον για τον εαυτό της. Οι ποιητές, για ν' αρέσουν στον κόσμο θα διαδίδουν φήμες για τον εαυτό τους ότι είναι νεκρόφιλοι ή θα κάνουν επίδειξη των ειδικών ικανοτήτων τους, π. χ.: θα απαγγείλουν τους στίχους τους με τον κώλο τους ή γυμνοί. Γιατί τα "κατορθώματα" του πολιτισμού οπωσδήποτε τραβούν από πίσω τους μια αποπνικτική ατμόσφαιρα έλλειψης πνευματικότητας;
Γιατί στην επιφάνεια βγαίνει η πλειοψηφία, ο χυδαίος όχλος, και αναγκάζει όλους να ζουν με τους δικούς του άτιμους και αισχρούς νόμους;
Μήπως φταίει αυτό το περίφημο σύστημα που όλοι ονομάζουν "δημοκρατία";
Η μοντέρνα μουσική με το θόρυβό της προσπαθούσε να διώξει την Ψυχή από το Σώμα.
Στην ζωγραφική κυριαρχούσε η αφηρημένη τέχνη, για την οποία οι σύγχρονοι έλεγαν:
"Έργα ατάλαντων, πουλημένα από τους ασυνείδητους στους εντελώς άβουλους και μπερδεμένους", 
"Πολλοί άνθρωποι βλέποντας αυτόν τον πίνακα θα βλαστημούνε, αλλά θα βρίσκονται πιο πολλοί εκλεπτυσμένοι γάιδαροι που με ύφος ειδικού θα ξεστομίσουν: "Υπέροχο!"
Ειδικά θέλω να αναφερθώ στην ποίηση και την φιλοσοφία. Η σημασία και η σπουδαιότητά τους στο να υψώσουν την Ψυχή και να υποταχθεί το Σώμα ήταν καθοριστική. Μέχρι τώρα η πεμπτουσία, το εκχύλισμα της Ποίησης και της Φιλοσοφίας είναι τα αποφθέγματα και τα γνωμικά, είναι εκείνα που διαμορφώνουν την Ψυχή, είναι εκείνα που αποτελούν τη βάση της Σκέψης, και κάνουν το Διαλογισμό Τέχνη της Ζωής. Ακόμα και παλιά οι άνθρωποι είχαν αντιληφθεί τη μεγάλη Πνευματική Ισχύ των γνωμικών:
"Γεύτηκα τον άκρατο οίνο των καλών αποφθεγμάτων και μετά δεν μπόρεσα να πιω το νερωμένο κρασί των καλύτερων μυθιστορημάτων", 
"Τα λόγια ανήκουν στον αιώνα, αλλά τα γνωμικά στους αιώνες".
Νομίζω, Ηρακλή, πως τώρα κατάλαβες γιατί τόσο συχνά προστρέχω στη βοήθεια των γνωμικών, που μας δίνουν την ορθή εικόνα του επίπεδου του Πνεύματος της κάθε εποχής. Τα αποφθέγματα μας δείχνουν την τραγική αντιφατικότητα του Πνεύματος: 
"Ποίηση: η πιο μεγαλοπρεπή ενδυμασία στην οποία μπορεί να ντύνεται η ανθρώπινη σκέψη",
"Ευτυχισμένη είναι η ανθρωπότητα που ο Θεός έδωσε σε μερικούς ανθρώπους την κατάρα να είναι ποιητές", 
"Ο ποιητής είναι σαν τον πρίγκιπα των νεφών, ιππεύει την καταιγίδα και περιφρονεί τον τοξότη. Εξόριστος στη Γη, ανάμεσα σε κοροϊδίες και προσβολές, τα γιγάντια φτερά του τον εμποδίζουν να περπατήσει", 
"Διερωτάται κανένας πως η ποίηση, όντας τόσο λίγο απαραίτητη στον κόσμο, κατέχει μια τόσο υψηλή βαθμίδα ανάμεσα στις καλές τέχνες. Η ποίηση είναι η μουσική της ψυχής και προ πάντων ψυχών μεγάλων και αισθαντικών", 
"Οι άνθρωποι είναι πρόθυμοι να διασκεδάσουν λιγάκι ακούγοντας ένα φιλόσοφο σαν να ακούνε ένα βιολιτζή ή γελωτοποιό. Αλλά να πράξουν σύμφωνα μ' αυτά που λέει ένας συνετός άνθρωπος, ποτέ! Πάντα, όταν έρχεται η στιγμή να διαλέξουν μεταξύ συνετού και τρελού, οι άνθρωποι χωρίς δισταγμούς ακολουθούσαν τον τρελό, γιατί εκείνος απευθύνεται στη ουσία του ανθρώπου: στα πάθη και τα ένστικτά του, ενώ οι φιλόσοφοι απευθύνονται σε κάτι άπιαστο και δευτερεύων: στη φρόνησή του", 
"Σοφέ! Αναγκασμένος να ζεις μες στον απλό κόσμο, πρέπει να είσαι μια σταγόνα λάδι που επιπλέει στο νερό, αλλά δεν αναμειγνύεται μαζί του", 
"Ο πραγματικά σοφός άνθρωπος μένει απαρατήρητος", 
"Ο δρόμος προς τον εσωτερικό κόσμο είναι αφάνταστα πλατύς. Αρκεί να τον ονειρεύεσαι και η ψυχή σου θα νιώθει τη γαλήνη και τη δύναμη. Ο δρόμος προς τα ανθρώπινα πάθη είναι απίθανα στενός. Αρκεί να μπεις σ' αυτόν τον δρόμο και πάντα μπροστά στα μάτια σου θα έχεις αγκαθωτά φυτά και βρώμικους νερόλακκους".
- Σελήνα, θα δυσκολευτώ να σε λέω "κορίτσι μου", γιατί τα λόγια σου δείχνουν ένα σοφό γέροντα, που θυμάται αυτά που ειπώθηκαν πολλά χρόνια πριν. Όμως νομίζω πως θα δυσκολευτείς και εσύ να με πείσεις ότι η αργία, η απραξία, (αφού δουλεύετε δυο-τρεις ώρες, ακόμα κι όσο θέλετε) κάνει καλό στην ψυχή και το σώμα. Και ακολουθώντας το αγαπημένο σου τρόπο επιχειρηματολογίας με τη βοήθεια των αποφθεγμάτων θα σου υπενθυμίσω:
"Μόνο η εργασία μπορεί να κάνει τον άνθρωπο ευτυχισμένο, γαληνεύοντας το πνεύμα του και φέρνοντας την αρμονία και την ικανοποίηση",
"Ο άνθρωπος είναι γεννημένος για τον κόπο σαν το πουλί για την πτήση".
- Ναι, συμφωνώ, είναι αιώνιες αλήθειες, αλλά η ισχύς τους αρχίζει να μειώνεται από τον εικοστό τέταρτο αιώνα και εκμηδενίζεται στον εικοστό όγδοο αιώνα. Όπως και σε όλα επίκαιρα ζητήματα της ανθρωπότητας κι εδώ υπήρχαν αντίθετες γνώμες οι εκφραστές των οποίων ακόμα και στον εικοστό αιώνα είχαν ένα διαπεραστικό βλέμμα ικανό να βλέπει τις μεγάλες αλήθειες: 
"Με λύσσα και μανία η ανθρωπότητα παλεύει με τη Φύση. Τα δόντια της γνώσης και του Μετάλλου τραγανίζουν την ύλη και την αναμασάνε. Η τρέλα της δουλειάς έπιασε την ανθρωπότητα. Η θερμοκρασία της εργασίας έφτασε στα άκρα και άρχισε η Καταστροφή… και του Ανθρώπου και της Φύσης",
"Η δουλειά αλλάζει τον κόσμο. Προς το χειρότερο!",
"Εκείνο που απελευθερώνει το Σώμα από τα πάθη είναι η εργασία, εκείνο που γαληνεύει την Ψυχή είναι ο Διαλογισμός".
Πολλά ήταν εκείνα που δεν έδιναν στον άνθρωπο τη δυνατότητα να βρει την Καθαρή Γνώση: η τυφλή Ψυχή, το αχόρταγο Σώμα, η κυριαρχία της πλειοψηφίας, η Εξουσία και το Εμπόριο. Γι' αυτό, δεν υπολογίζονταν, απορρίπτονταν από την πλειοψηφία οι παρατηρήσεις της μειοψηφίας, ότι έχει μακρόχρονη ζωή εκείνος που ασχολείται με πνευματική εργασία: οι φιλόσοφοι, οι επιστήμονες, και ζει λιγότερο εκείνος που έχει σωματική εργασία: οι εργάτες, οι αθλητές. Γι' αυτό δεν ακούγονταν οι απόψεις των σοφών, ότι ζει καλύτερη ζωή εκείνος που καταναλώνει λιγότερη τροφή, και βιώνει χειρότερη ζωή γεμάτη ασθένειες και ψυχολογικά προβλήματα εκείνος που τρώει περισσότερο.
- Κατακεραυνώσατε όλα όσα δοξάζαμε και δοξάζετε όλα όσα εμείς αποδοκιμάζαμε. Πραγματικά η ανθρωπότητα έκανε στην πορεία της στροφή 180 μοιρών: το καθισιό του Διαλογισμού να γίνει αρετή, ενώ η δράση, η δουλειά να γίνει ελάττωμα! Απίστευτη μεταμόρφωση!
- Δυστυχώς οι άνθρωποι του εικοστού πρώτου αιώνα δεν μπόρεσαν να εκτιμήσουν την προσφορά των σοφών, παρ' όλο που η Ιστορία γνώριζε για τη μεγάλη επίδραση των Σκέψεων των φιλοσόφων στη ζωή των ανθρώπων. Από το "καθισιό" τους κουνήθηκε το Σύμπαν και όχι από την δράση των άπληστων.
- Ότι και να μου πεις, κορίτσι μου, ξέρω πως ακόμη δουλεύετε, ακόμη παράγετε. Προσπαθώ να καταλάβω τι παράγετε; Τι είδους βιομηχανίες έχετε; Πώς λειτουργούν; Πώς μπορεί κανείς ν' αποκτήσει, ένα σφαιροπλάνο;
- Μάλιστα, ακόμη υπάρχουν κάποια είδη παραγωγής, όμως σύμφωνα με την επιστήμη του Διαλογισμού η δημιουργία και η επεξεργασία της Ύλης είναι "βρώμικη" γνώση, γι' αυτό συνέχεια μειώνεται η παραγωγή των Αντικειμένων. Οι πρώτοι άνθρωποι, που με την βοήθεια του Διαλογισμού κατάφεραν να Υλοποιήσουν την Σκέψη δημιουργώντας τους κόκκους της σίκαλης και του ρυζιού, ζούσαν στον εικοστό αιώνα. Μόνο στον εικοστό πέμπτο αιώνα η πλειοψηφία των ανθρώπων κατέκτησε την "παραγωγή" της οργανικής και ανόργανης ουσίας. 
- Μόλις τώρα αντιλήφθηκα, πώς "κατασκευάσατε" όλα τα αντικείμενα μέσα σ' αυτό το διαμέρισμα.
- Μάλιστα, όλα αυτά που βλέπεις γύρω μας είναι φτιαγμένα με τρόπο Υλοποίησης της Σκέψης. Τότε, στον εικοστό πέμπτο αιώνα το Εμπόριο ύστερα από κατόρθωμα της Υλοποίησης της Σκέψης δέχτηκε άλλο ένα δυνατό χτύπημα και μέσα σε δυόμισι αιώνες εξαφανίστηκε μαζί με το Χρήμα. Διακόσια χρόνια πριν οι άνθρωποι είχαν συντρίψει την έννοια "ατομική ιδιοκτησία". Τώρα τα πάντα ανήκουν σε όλους, όμως κανένας δεν χρησιμοποιεί τις λέξεις "είναι δικό μου". Ταυτόχρονα όλοι προσπαθούν ν' απαλλαχθούν από την ανάγκη των Αντικειμένων. Ακόμα και οι άνθρωποι των χωριών εγκαταλείπουν τα σπίτια τους και μαθαίνουν να ζουν μες στο σφαιροπλάνο στη θάλασσα. Μειώνεται συνέχεια και η παραγωγή τροφής, διότι μειώνεται η κατανάλωση. Συρρικνώνεται και η βιομηχανία παραγωγής τηλεσκοπίων, αυτοκινήτων, σφαιροπλάνων και του Υφάσματος, ενώ καθημερινά αυξάνεται το ποσοστό των ανθρώπων που κατακτήσανε το Μυστικό Υλοποίησης της Σκέψης. Για "παραγωγή" των πιο περίπλοκων Αντικειμένων: σφαιροπλάνων, διαστημόπλοιων και του Υφάσματος, η Υλοποίηση απαιτεί από τον άνθρωπο να γνωρίζει το χειρισμό των ενεργειών του Λεπτού Κόσμου του Σύμπαντος.
Σύμφωνα με την Επιθυμία Συμφιλίωσης με τη Φύση κανένα άχρηστο Αντικείμενο κατασκευασμένο ύστερα από το έτος 2823 δεν μπορεί ούτε να αποθηκευτεί, ούτε να καεί πάνω στη Γη, πρέπει ως άχρηστο Πράγμα να μεταφερθεί με τα ειδικά διαστημόπλοια στον Ερμή που είναι ο Σκουπιδότοπος της Γης και των άλλων πλανητών που κατοικούνται από ανθρώπους. Αυτή η Επιθυμία επίσης απαιτεί την πλήρη άρνηση των ανθρώπων να χρησιμοποιούν για οποιοδήποτε σκοπό τη Φωτιά. Η Φύση από την μεριά της λειτουργεί χωρίς κεραυνούς, ενώ η Γη για πάντα σταμάτησε τη δράση των ηφαιστείων και τους σεισμούς. 
- Σελήνα, μήπως ξέχασες κάποια βιομηχανία; Μπορείς να μου εξηγήσεις με ποιο τρόπο φτιάχνετε αυτές της κυλινδρικές κάθετες τρύπες στα βουνά που "κρύβονται" τα σφαιροπλάνα; Τι κάνετε με τις πέτρες και το χώμα από φρεάτια, αφού ακόμη δε γνωρίζετε το Μυστικό της Εξαΰλωσης; Μεταφέρετε τα μπάζα στον Ερμή; 
- Εδώ και 220 χρόνια που οι άνθρωποι σταμάτησαν την κατασκευή των φρεάτων για τα σφαιροπλάνα. Τότε τα μπάζα μεταφέρονταν στην ζώνη των ερήμων που τότε ακόμη υπήρχαν. Ο άνθρωπος επιστρέφει στον ωκεανό απ' όπου εμφανίστηκε ως είδος. Τώρα το ογδόντα τοις εκατόν των ανθρώπων ζουν μες στις θάλασσες και τους ωκεανούς, ενώ τα βουνά και τα δάση συνέχεια εγκαταλείπονται. 
- Σελήνα! Είμαι έτοιμος ν' ακούσω ότι δεν εργάζεστε, δε θα μ' εκπλήσσεις, ανθρώπους που δε δούλευαν είχαμε και στον εικοστό πρώτο αιώνα, όμως, σε παρακαλώ, μη μου πεις πως δεν παίρνετε τροφή.
- Οι άνθρωποι, κυρίως στα χωριά, οι περισσότεροι ακόμη καταναλώνουν τροφή. Θυμάσαι τις χρωματιστές ταμπλέτες, τις τετραγωνικές συσκευασίες με υγρό; Αυτή η τροφή κατασκευάζεται στο υπόγειο εργοστάσιο του κάθε χωριού από χώμα, νερό, αέρα, φύλλα και κλαδιά των δέντρων στη μηχανί που λέγεται Αποσπάστης των Ενεργειακών Ουσιών. Η τροφή παράγεται σε διάφορες μορφές: υγρή, κολλοειδή και στερεά. Οι χωριάτες καταναλώνουν μια δυο ταμπλέτες κάθε βδομάδα, μερικοί μια φορά το μήνα. 
- Κατάλαβα! Αν οι άνθρωποι των χωριών, οι οποίοι όπως βλέπω είναι χαμηλότερου κοινωνικού στρώματος, ακόμη "τρώνε", εσείς που ζείτε μες στα βουνά και μες στις θάλασσες, σίγουρα δεν τρώτε, ούτε πίνετε, γι' αυτό δεν είδα ούτε ένα κομμάτι καλλιεργημένης γης.
- Μάλιστα, αγαπητέ Ηρακλή! Σου υπενθυμίζω αυτό που ανέφερα πριν, ότι το ανθρώπινο Σώμα είναι συμπυκνωμένο Πνεύμα. Για σκέψου, πώς βιώνει η ανθρώπινη Ψυχή, όταν το Σώμα πεθαίνει; Για φαντάσου, τι είδους τροφή χρειάζεται το Πνεύμα; Ο άνθρωπος του εικοστού πρώτου αιώνα δεν είχε τη Γνώση ότι το Σώμα του είναι συμπυκνωμένο Πνεύμα, για να το κατευθύνει προς τη άρνηση της τροφής. Όμως οι άλλες εμπειρίες έπρεπε να τον προσανατολίζουν στην σωστή κατεύθυνση: π. χ. η Γνώση ότι η νηστεία κάνει καλό στην υγεία. Δυστυχώς εκατομμύρια χρόνια πριν, όταν ο πρωτόγονος άνθρωπος σπάνια και λαίμαργα έτρωγε κρέας, και όχι μόνο των άγριων ζώων, έκανε την κατανάλωση τροφής, ως ένα καταστροφικό ένστικτο που κατέπνιγε την Ψυχή. Αργότερα, παρ' όλο που η επιστήμη έλεγε ότι ο άνθρωπος είναι πλασμένος από τον Δημιουργό του ως χορτοφάγος, και το λεπτό και παχύ έντερο του δεν είναι προορισμένα για την πέψη του κρέατος, εκείνος δεν μπόρεσε να αντισταθεί στη φυσική παρόρμηση του παμφάγου ζώου. Συνεχίζει να τρώει κρέας που σαπίζει μέσα στα έντερά του και σαν άγριο ζώο με αδιαφορία οσφραίνεται την απαίσια οσμή των περιττωμάτων του. 
Ένα μικρό απόσπασμα απ' το βιβλίο σου αποδεικνύει ότι δεν ήταν απαραίτητο να είσαι επιστήμονας για να καταλάβεις, ότι ο άνθρωπος πρέπει να αποφεύγει το κρέας: "Πιστεύω πως ύστερα από δυο-τρεις αιώνες ο άνθρωπος θα απορρίψει το κρέας ως τροφή. Γιατί δεν έχουμε υπόψη μας το αποδεδειγμένο γεγονός, ότι ο άνθρωπος μπορεί να ζήσει μέχρι δυο μήνες χωρίς να τρώει τίποτα, ενώ δηλητηριάζεται και πεθαίνει μέσα σ' ένα μήνα, αν καταναλώνει μόνο κρέας; Πολλά χρόνια και εγώ γνώριζα την μυρωδιά του ψημένου κρέατος, που ερέθιζε τους σιαλογόνους αδένες. Όμως, όταν έγινα χορτοφάγος, ύστερα από τρία-τέσσερα χρόνια, μια φορά με έκπληξη αντιλήφθηκα πόσο δυσάρεστη είναι η μυρωδιά του ψημένου κρέατος. Την υπόλοιπη ζωή μου, περνώντας δίπλα από τις ψησταριές και σουβλατζίδικα, επιτάχυνα τα βήματά μου. Τότε και αποτύπωσα μια χορτοφαγική υπεροπτική σκέψη: "Ο άνθρωπος θα γίνει ημίθεος όταν η οσμή του ψημένου κρέατος θα του προκαλεί εμετό". Δυστυχώς δεν έγιναν Γνώσεις οι υποθέσεις και οι εικασίες μερικών ερευνητών, ότι μες στο γενετικό κώδικα του Ανθρώπου εμφανίζεται το γονίδιο του Άγχους και η αιτία είναι η μετάδοση του Φόβου και της Φρίκης του ζώου που σκοτώνεται για κατανάλωση. 
Γιατί δεν έγιναν Γνώσεις; Διότι το βλαβερό πάθος του Καταναλωτή και η Βιομηχανία Παραγωγής Κρέατος ήταν ισχυρότερες από την άβουλη και φτωχή Επιστήμη που εξαγοραζόταν, και δια στόματος της πλειοψηφίας των επιστημόνων ο κόσμος ήξερε για τις αμέτρητες "θρεπτικές" ουσίες του κρέατος. Στις αρχές του εικοστού έκτου αιώνα οι περισσότεροι έγιναν χορτοφάγοι. Το έτος 2720 ο κύριος Λευκό Σύννεφο ανακάλυψε την διαδικασία απόσπασης και δημιούργησε τον Αποσπαστή Ενεργειακών Ουσιών που παρήγαγε τις χρωματιστές ταμπλέτες οι οποίες έγιναν η βασική τροφή της ανθρωπότητας. Αν οι σπόροι ή τα βλαστάρια των λαχανικών και φρούτων "γνωρίζουν" πώς να τρα-βήξουν από τη γη τις θρεπτικές ουσίες που χρειάζεται το Σώμα, γιατί να μη μπορεί να το κάνει ο άνθρωπος με τις δυνατότητες που του δίνει ο Διαλογισμός; 
Το παράξενο με σας τους ανθρώπους του εικοστού πρώτου αιώνα ήταν, ότι ήσασταν ανίκανοι να συνειδητοποιήσετε απλά πράγματα: το Κακό το είχατε ως Καλό, το Ψέμα ως Αλήθεια, την Σκλαβιά ως Ελευθερία. Προτιμούσατε να καταναλώνετε τρεις φορές την ημέρα ακριβά και βλαβερά για την υγεία φάρμακα, παρά να παίρνετε μια φορά το μήνα πολύ φτηνά, ακίνδυνα και αποτελεσματικά φάρμακα της ομοιοπαθητικής. Η ομοιοπαθητική ήταν ιατρική Γνώση που οδηγούσε στην Καθαρή Γνώση της Βλαβερότητας των Φαρμάκων. Η ομοιοπαθητική ήταν ένας τρόπος μείωσης της ψυχικής και σωματικής έντασης, συντονίζοντας όλες τις ενέργειες του ανθρώπου, δηλαδή τον έφερνε σε μια κατάσταση ισορροπίας μες απ' την οποία θα είχε την δυνατότητα να κατανοήσει τους νόμους του Σύμπαντος.
Αν κάποιος ανακάλυπτε ένα νέο είδος ενέργειας: ισχυρό, φτηνό, οικολογικό, εσείς θα τον λιθοβο-λούσατε και θα προτιμούσατε να ταλαιπωρείτε το Πνεύμα της Γης, αντλώντας πετρέλαιο από τα έγκατά της. Μια αγέλη Άπληστων Αρπακτικών που είχε την τάση προς την αυτοκτονία, έσερνε μαζί της και όλη την ανθρωπότητα.
Αν κάποιος τυχαία ανακάλυπτε τον τρόπο απόσπασης των Ενεργειακών Ουσιών στων εικοστό πρώ-το αιώνα θα τον λιθοβολούσατε, γιατί οι Καρχαρίες της Βιομηχανίας Τροφίμων θα έβρισκαν ένα σορό ψευδοεπιστημόνων που θα έλεγαν, ότι οι άνθρωποι θα χάσουν τα δόντια τους, θα νεκρώσει το στομάχι και τα έντερά τους και αυτό θα επιφέρει το θάνατο. Και το πιο οικτρό και γελοίο είναι πως η Πλειοψηφία των εργαζομένων της Βιομηχανίας Τροφίμων θα διαμαρτυρόταν γιατί θα είχε μείνει χωρίς δουλειά! δηλαδή χωρίς το Ισχυρότερο Ναρκωτικό του Σώματος που δεν αφήνει τον άνθρωπο να ασχοληθεί με την Ψυχή του, να γνωρίσει την Αληθινή Ζωή.
Η επόμενη αλλαγή στην διατροφή του ανθρώπου έγινε, όταν στην όγδοη δεκαετία του εικοστού έ-νατου αιώνα, οι άνθρωποι ανακάλυψαν το Μυστικό της Ζωτικής Ενέργειας και κατάφεραν να την αποσπάσουν απ' τα δέντρα. Αφού τα δέντρα μπορούν να παράγουν ενέργεια από το χώμα, νερό, ήλιο και αέρα, γιατί να μη μπορεί να το κάνει και ο άνθρωπος, και να απομονώσει την έτοιμη ενέργεια από τα ίδια τα δέντρα; Η απόσπαση της ενέργειας και η κατανάλωση της γίνεται μια φορά το μήνα με απλό άγγιγμα της παλάμης στον κορμό δυο ή τριών δέντρων.
- Εντάξει! Σηκώνω τα χέρια μου ψηλά. Το Σώμα σας δε χρειάζεται τροφή, όμως η Ψυχή; Δεν είναι τροφή για την ψυχή τα γράμματα; Μες στο χωριό δε βρήκα ούτε μια πινακίδα με κάποια επιγραφή. Μες στα σπίτια δεν υπάρχει τίποτα που να θυμίζει ένα βιβλίο. Πώς τροφοδοτείτε το πνεύμα, χωρίς βιβλία; Θα ήθελα να μου βρεις τουλάχιστον ένα απόφθεγμα κατά του βιβλίου, ενώ εγώ μπορώ να σου προσφέρω πολλά γνωμικά που εγκωμιάζουν το βιβλίο, αλλά θα αρκεστώ μόνο με δυο: 
"Ένα δωμάτιο χωρίς βιβλία είναι ένα σώμα χωρίς Ψυχή",
"Οι ναοί γκρεμίζονται και μεταβάλλονται σε ερείπια, τα αγάλματα καταστρέφονται, οι ζωγραφιές εξαφανίζονται, τα βιβλία όμως επιζούν".
- Η λύτρωση της ανθρωπότητας από το άγχος και τα πάθη έφερε και τον αργό θάνατο της λογοτεχνίας. Το απόφθεγμα: "Δυστυχώς μερικοί διαβάζουν μόνο και μόνο για να έχουν το δικαίωμα να μη σκέπτονται", έμμεσα καταδικάζει το βιβλίο αφού στη νέα εποχή ο Διαλογισμός δίνει στον άνθρωπο την απόλαυση της Σκέψης που είναι πολύ πιο δυνατή από την ηδονή του Πάθους.
- Δε ρωτάω για τις εφημερίδες, περιοδικά και άλλα μέσα μαζικής ενημέρωσης, αφού ακόμη και στον εικοστό πρώτο αιώνα πολλοί δεν διάβαζαν και δεν έδιναν σημασία σε όλα αυτά. Στην εποχή μας έλεγαν: 
"Η εφημερίδα είναι ο φυσικός εχθρός του βιβλίου, όπως η πουτάνα είναι ο φυσικός εχθρός της τίμιας γυναίκας",
"Κάθε φορά, όταν βλέπω εφημερίδα, σκέφτομαι τα καημένα δέντρα. Ως δέντρα δημιουργούν την ομορφιά της φύσης, όταν όμως απ' τα δέντρα κάνουν εφημερίδες, το μόνο που δημιουργούν είναι τα σκουπίδια",
"Για το φωτεινό μέλλον φροντίζουν οι πολιτικοί, για το φωτεινό παρελθόν, οι ιστορικοί, για το σκοτεινό παρόν, οι δημοσιογράφοι",
"Δεν έχεις ούτε μια σκέψη και είσαι ικανός να την εκφράζεις, έτσι γίνεσαι δημοσιογράφος".
Όμως δεν πιστεύω, ότι εντελώς απορρίπτετε τις ειδήσεις; Τις χρήσιμες πληροφορίες από πού τις παίρνετε;
- Μπράβο Ηρακλή! Σωστή παρατήρηση! Μόνο τις "χρήσιμες πληροφορίες" δέχεται η μνήμη μας. Ο κάθε άνθρωπος είναι πομπός και δέκτης των ειδήσεων-γνώσεων. Ο μοναδικός πάνω στη Γη Πομπός-Δέκτης πληροφοριών και γνώσεων που βρίσκεται πάνω στα βουνά των Ιμαλαΐων είναι συντο-νισμένος με όλους τους ανθρώπους της Γης και των πλανητών που κατοικούν οι άνθρωποι.
- Σελήνα, έχεις όμορφο όνομα, όμως δεν μπορώ να καταλάβω γιατί οι κύριοι Ούριος Άνεμος και Λευκό Σύννεφο έχουν ονόματα που συνήθως έδιναν στους Ινδιάνους της Αμερικής. Δε νομίζω ότι ο κύριος Ούριος Άνεμος είναι Ινδιάνος.
- Στις αρχές του εικοστού πέμπτου αιώνα οι άνθρωποι πάρα πολύ υπέφεραν από την αγανακτισμένη Φύση και πολλοί προσπαθούσαν με τέτοια ονόματα των παιδιών τους να καθησυχάσουν τη Γη. Ο Γάλλος Ούριος Άνεμος και ο Αιγύπτιος Λευκό Σύννεφο γεννηθήκανε εκείνη την εποχή.
- Ήρθε η ώρα για την τελευταία ερώτηση της ημέρας: πώς παρακολουθείτε τις ώρες, τις ημέρες, τους μήνες, τα χρόνια, αφού ούτε ρολόγια έχετε, ούτε κάτι ημερολόγια υπάρχουν;
- Πέρασαν πάνω από δύο αιώνες που δεν χρησιμοποιούμε ούτε ρολόγια, ούτε ηλεκτρονικά ημερολόγια. Χρησιμοποιώντας την ορολογία του εικοστού πρώτου αιώνα θα σου πω πως είμαστε ευτυχισμένοι άνθρωποι, και όπως είναι γνωστό "Οι ευτυχισμένοι δεν παρακολουθούν τον χρόνο". Αν, όμως σοβαρευτούμε κι αφήσουμε τ' αστεία, τότε η απάντηση είναι: μες στον εικοστό έβδομο και εικοστό όγδοο αιώνα ο άνθρωπος με τη βοήθεια του Διαλογισμού κατάφερε να συντονίζει το Βιολογικό του Ρολόι με το Χρόνο.
 

Νέα | Η έκτη ημέρα