Η τρίτη ημέρα
Το ταξίδι του Ηρακλή για να δει τη Γη ύστερα από χίλια χρόνια άρχισε, όταν άνοιξε η εξώπορτα του διαμερίσματος και μαζί με την Σελήνα μπήκε σ' ένα θάλαμο το οποίο όπως κατάλαβε ο Ηρακλής ήταν ασανσέρ. Μόλις πρόλαβε να σκεφτεί "Γιατί δεν κινείται…", αθόρυβα άνοιξε η συρόμενη πόρτα και βρέθηκαν σ' ένα μικρό γήπεδο… απογείωσης. Κατάλαβε τον προσδιορισμό του γηπέδου γιατί εκείνη τη στιγμή από μια τρύπα στο δάπεδο εμφανίστηκε το σφαιροπλάνο, μια γαλάζια σφαίρα με διάμετρο περίπου τρία μέτρα.
- Μια στιγμή, είπε ο Ηρακλής και πλησίασε το κιγκλίδωμα στην άκρη του γηπέδου, που βρισκόταν λίγο πιο κάτω από την κορυφή του βουνού. "Τόσο πράσινο! Είμαστε κάπου στην Κεντρική Ευρώπη, είναι άνοιξη".
- Όχι, βρισκόμαστε στην Ασία, στην βόρεια Ινδία. Ναι, είναι Μάιος, αμέσως ανταποκρίθηκε στις σκέψεις του η Σελήνα.
"Δόξα σοι ο Θεός, ο ήλιος λάμπει όπως παλιά". Μακριά φαινόταν μικρή πόλη, δίπλα της έβλεπε τρεις μεγάλες, γκρίζες πυραμίδες με σκούρο πλαίσιο στο κάτω μέρος. Γύρω στα πράσινα από βλάστηση βουνά φαίνονταν γήπεδα απογείωσης και προσγείωσης των σφαιροπλάνων. Στον ουρανό είδε ένα σμήνος πουλιών, γύρω ακουγόταν πολύ ελαφρύς θόρυβος του δάσους. Ο Ηρακλής πήρε μια βαθιά ανάσα, διαπίστωσε ότι ο αέρας είναι πολύ καθαρός, χαμογέλασε στην Σελήνα και κατευθύνθηκε μαζί της προς το σφαιροπλάνο. Άνοιξε η αυτόματη πόρτα και έκλεισε πίσω τους όταν μπήκαν μέσα. Η Σελήνα του πρότεινε να διαλέξει κάποια από της δύο θέσεις που υπήρχαν. "Δεν έχει ειδική θέση πιλότου", σκέφτηκε ο Ηρακλής, αφού δεν έβλεπε μπροστά τους ούτε ταμπλό, ούτε κάποια όργανα οδήγησης. Η Σελήνα πάτησε το μοναδικό κουμπί που βρισκόταν μπροστά τους, στο δεξή χέρι της βρέθηκε ένα στρογγυλό αντικείμενο παρόμοιο με νόμισμα, και το κόλλησε στο μέτωπό της.
- Το "τρίτο μάτι"; με ειρωνεία ρώτησε ο Ηρακλής.
- Το ελεεινό υποκατάστατό του, είναι Ενισχυτής της Βιοενέργειας.
Η απογείωση ήταν εντελώς αθόρυβη και ο Ηρακλής αντιλήφθηκε το ξεκίνημα μόνο από την μεταβαλλόμενη εικόνα των βουνών.
- Τι είδους κινητήρα έχει αυτό το θαυμάσιο σφαιροπλάνο;
- Κινείται με τρόπο μετατόπισης του κενού.
"Πολύ έξυπνο, αν και ακατανόητο", σκέφτηκε ο Ηρακλής και μετά κοίταξε γύρω του, μπορούσε να δει τι γίνεται μπροστά του, αριστερά, δεξιά, ακόμη και κάτω απ' τα πόδια του.
Πετούσαν σε ύψος μερικών εκατοντάδων μέτρων με ταχύτητα γύρω στα 300 χλμ. την ώρα. Κάτω μες στο απέραντο σκούρο πράσινο δάσος, εδώ κι εκεί σε απόσταση περίπου εκατό μέτρα η μία από την άλλη βρισκόταν στρογγυλές ανοιχτόχρωμες πράσινες κηλίδες.
- Εκεί προσγειώνονται και απογειώνονται τα σφαιροπλάνα. Οι άνθρωποι ζούνε μες στα βουνά, στις θάλασσες και ωκεανούς, μες στα δάση, και στα χωριά, εξήγησε η Σελήνα.
Ξαφνικά μες στο δάσος εμφανίστηκε μια λωρίδα. "Δημόσιος δρόμος", κατάλαβε ο Ηρακλής. Ο δρόμος σε όλο του το μήκος που έβλεπε ο Ηρακλής είχε τρία ή τέσσερα αυτοκίνητα. "Τόσα λίγα!",
ο Ηρακλής κάρφωσε το βλέμμα του στον δρόμο. Το σφαιροπλάνο λες και κατάλαβε την επιθυμία του, μείωσε το ύψος στα δέκα-είκοσι μέτρα και πετούσε πάνω απ' το δρόμο που οδηγούσε προς την πόλη. "Τα αυτοκίνητα δεν τρέχουν, σέρνονται!" απορούσε ο Ηρακλής, "Υπάρχει μόνο μια λωρίδα σε κάθε κατεύθυνση! Ίσως οι σύγχρονοι άνθρωποι προτιμάνε τα σφαιροπλάνα; Όμως πετάμε εδώ και μισή ώρα, δεν είδα ούτε ένα σφαιροπλάνο". Ο Ηρακλής κοίταξε την Σελήνα και κατάλαβε ότι του δίνει τη δυνατότητα να βλέπει, να "απολαμβάνει" την παράξενη εικόνα της Γης, ότι επίτηδες δεν αποσπάει την προσοχή του με εξηγήσεις. "Σωστά, ίσως έχεις δίκαιο κορίτσι μου! Δε θα καταφέρνω και να βλέπω, και ν' ακούω ταυτόχρονα. Ευχαριστώ!", σκέφτηκε ο Ηρακλής, γνωρίζοντας πως η Σελήνα τον "ακούει".
Πλησίασαν το χωριό, τελικά δεν ήταν πόλη, γιατί όλα τα σπίτια ήταν μικρές μονοκατοικίες ενός και δυο ορόφων κυριολεκτικά πνιγμένες μες στο πράσινο. Τα αναρριχητικά φυτά έζωναν το κάθε σπιτάκι. Τα περισσότερα σπίτια δεν έχουν παράθυρα, τ' άλλα έχουν, όμως μικρά. Κυριαρχούσε η κυλινδρική μορφή των σπιτιών, ενώ υπήρχαν σφαιροειδή, ελλειψοειδή, και βεβαίως τετράγωνα σπιτάκια. Όλα τα σπίτια είχαν ανοιχτό γκρι χρώμα. Μες στους στενούς δρόμους του χωριού ο Ηρακλής έβλεπε μερικά αυτοκίνητα και ανθρώπους. Όλοι φορούσαν το ίδιο γκρι φόρεμα με κουκούλα. Λίγα ήταν τα ζευγάρια, βασικά οι άνθρωποι μελαγχολικά περπατούσαν μόνοι.
Εδώ και μια μισή ώρα παρακολουθούσε τη ζωή του χωριού από ύψος περίπου είκοσι μέτρων και δεν παρατήρησε ούτε έναν να σηκώσει το κεφάλι του για να δει το σφαιροπλάνο. Επίσης δεν μπορούσε να διακρίνει μια πλατεία, ούτε κάποιο κεντρικό δρόμο του χωριού. Η πλήρης έλλειψη επιγραφών, πινακίδων η κάποιας αφίσας στους δρόμους προκαλούσε ανησυχία. "Δεν έχουν ανάγκη από
τις επιγραφές; Μήπως δεν ξέρουν να διαβάζουν; Ίσως είναι ένα φτωχό χωριό; Η Ινδία πάντα ήταν μια φτωχή χώρα", καθησύχασε τον εαυτό του ο Ηρακλής.
- Σελήνα, θα μπορούσαμε να προσγειωθούμε. Θα ήθελα να δω το χωριό και τους ανθρώπους από κοντά.
- Βεβαίως, απάντησε η Σελήνα.
Το σφαιροπλάνο προσγειώθηκε πάνω στην επίπεδη στέγη ενός σπιτιού. Εδώ ο Ηρακλής είδε μια μεγάλη σωληνοειδή συσκευή που κοιτούσε τον ουρανό. "Είναι τηλεσκόπιο", κατάλαβε ο Ηρακλής. Όταν κατέβαιναν από την εξωτερική σκάλα του σπιτιού, ο Ηρακλής αντιλήφθηκε την ασυνήθιστη ησυχία: ακουγόταν μόνο ο ελαφρύς άνεμος που κουνούσε τα φύλλα των δέντρων. Άλλου είδους θόρυβοι δεν ακούγονταν.
Οι άνθρωποι που περνούσαν δίπλα ήταν λυγεροί και υψηλοί, το ίδιο φόρεμά τους δε σου έδινε τη δυνατότητα να καθορίσεις ποιος είναι μπροστά σου άνδρας ή γυναίκα. Όταν πλησίαζαν, χαιρέτιζαν τον Ηρακλή και την Σελήνα με
ένα πολύ ελαφρό χαμόγελο και σύντομο κλείσιμο των ματιών. "Είναι πολύ αδιάφοροι, δεν δίνουν καμιά σημασία στο ντύσιμο μου, στην όψη του ανθρώπου που πάρα πολύ διαφέρει απ' αυτούς", σημείωσε ο Ηρακλής. "Ίσως φανώ αγενής αν σταματήσω
κάποιον απ' αυτούς".
- Όχι, δεν είναι αγένεια, ευχαρίστως θα σου απαντήσουν, να είσαι σίγουρος, είναι πολύ ευγενικοί οι άνθρωποι του τριακοστού πρώτου αιώνα, του είπε η Σελήνα.
Λίγο αργότερα είδαν να τους πλησιάζει ένας ηλικιωμένος άνδρας. Τον συνόδευε μια γάτα. Μόλις την τελευταία στιγμή ο Ηρακλής θυμήθηκε ότι ο κύριος σίγουρα δεν γνωρίζει ελληνικά, γιατί είχε την πληροφορία ότι όλοι η κάτοικοι της Γης γνωρίζουν μόνο μια γλώσσα. Εκείνη τη στιγμή ο άνδρας τους πλησίασε και σταμάτησε μπροστά τους, και εδώ ο Ηρακλής για πρώτη φορά είχε ακούσει τη Γλώσσα της Γης. Η φωνή της Σελήνας ήταν πολύ αδύνατη, όμως μελωδική, γεννιόταν περισσότερο από της γρήγορες κινήσεις της γλώσσας μες στο ελάχιστα ανοιχτό στόμα. Ακουγόταν σαν να αποτελείται μόνο από τρία-τέσσερα φωνήεντα που μεταμορφώνονται από τους παλμούς της γλώσσας.
- Ο κύριος Μιγκέλ γνωρίζει ότι είσαι επισκέπτης από το 2025 και είναι έτοιμος ν' απαντήσει στις ερωτήσεις σου.
- Ο κύριος Μιγκέλ είναι παντρεμένος, έχει παιδιά;
- Ναι, ο κύριος Μιγκέλ έκανε δυο παιδιά, μετέφρασε η Σελήνα. Παρ' όλο που η απάντηση δεν ήταν
πλήρης ο Ηρακλής συνέχισε:
- Με τι ασχολείστε κύριε Μιγκέλ;
- Παράγω τρόφιμα για τους ανθρώπους και για τις γάτες.
- Πόσες ώρες δουλεύετε;
- Εξαρτάται, δυο ή τρεις ώρες…όσο θέλω.
- Τι κάνετε όταν έχετε ελεύθερο χρόνο;
- Διαλογίζομαι, παρακολουθώ τ' άστρα, μιλάω με τη γάτα μου…
- Μένετε με τους γονείς σας; ρώτησε ο Ηρακλής αφού θυμήθηκε την ασαφή απάντηση για την οικογενειακή κατάσταση.
- Είμαι μόνος, δεν θυμάμαι τους γονείς μου.
- Συγνώμη, είστε ευτυχισμένος άνθρωπος, έχετε κάποια όνειρα που δεν πραγματοποιήθηκαν;
Από τα χαμόγελά τους ο Ηρακλής είχε καταλάβει, ότι η ερώτηση τους προβλημάτισε…
- Είναι ευτυχισμένος, όλα είναι εντάξει, μετέφρασε η Σελήνα.
- Ευχαριστώ, κύριε Μιγκέλ, ήσασταν πολύ ευγενικός.
Όταν ο Μιγκέλ άπλωσε το χέρι του για ν' αποχαιρετίσει τον Ηρακλή, εκείνος κατάλαβε πως η χειραψία αυτή ήταν προτροπή της Σελήνας. "Ακόμη μια φορά διαπιστώνω την αδιαφορία και την πλήρη έλλειψη περιέργειας", σκέφτηκε ο Ηρακλής, "Καλό θα ήταν να δω πως ζουν αυτοί οι άνθρωποι".
- Οι επισκέψεις είναι σπάνιες. Γίνονται μόνο τα βράδια έπειτα από συνεννόηση, είπε η Σελήνα, όμως μπορούμε να επισκεφθούμε μερικά σπίτια που ο οικοδεσπότης είναι στη δουλειά ή κάπου αλλού.
- Είναι επιτρεπτό αυτό! έκπληκτος ρώτησε ο Ηρακλής, "Ακόμη μια παραξενιά".
Η πόρτα φιλόξενα άνοιξε και ο Ηρακλής μετά από την Σελήνα μπήκε σ' ένα σπίτι. Το διαμέρισμα-δωμάτιο ήταν μικρό και σκοτεινό. Η Σελήνα άναψε το φως και ο Ηρακλής είδε μια πολυθρόνα-κρεβάτι, μερικά αντικείμενα-συσκευές ο προορισμός των οποίων ήταν άγνωστος. "Τι φτώχια!", σκέφτηκε ο Ηρακλής, μετά ρώτησε:
- Έτσι ζουν όλοι;
- Όχι! Πάμε να σου δείξω κι άλλο διαμέρισμα.
Περάσανε δίπλα από δέκα ή δεκαπέντε σπίτια, τελικά φτάσανε σ' εκείνο που ήθέλε η Σελήνα. Ήταν ένα σχετικά μεγάλο διώροφο σπίτι. Το μέγεθος των παραθύρων έλεγε πως το σπίτι πρέπει να είναι φωτεινό. Όταν μπήκαν στο διαμέρισμα ο Ηρακλής αντίκρισε κάτι που θα περίμενε κανείς από διαμέρισμα του τριακοστού πρώτου αιώνα. Για την πολυτέλειά του φώναζε το κάθε αντικείμενο που βρισκόταν μέσα στο δωμάτιο: οι καρέκλες, η πολυθρόνα, ο καθρέπτης, το δάπεδο, το ταβάνι και πολλά άλλα πράγματα αγνώστου προορισμού. Ο Ηρακλής βρέθηκε μπροστά σ' ένα μικρό και ελλειψοειδές έπιπλο που θύμιζε τραπέζι.
- Παρακαλώ, κάθισε σ' αυτήν την καρέκλα δίπλα σ' αυτό το τραπεζάκι. Μετά η Σελήνα έβαλε στο μέτωπό της τον Ενισχυτή της Βιοενέργειας που πήρε από το ράφι, και το τραπέζι άνοιξε, από κάτω ανέβηκε άλλη επιφάνεια που είχε μερικές χρωματιστές ταμπλέτες και κάποιες τετραγωνικές συσκευασίες με υγρό. Ο Ηρακλής αμήχανος κοίταξε την Σελήνα, το πρόσωπό της ήταν ανέκφραστο. Μετά με ασανσέρ ανεβήκανε στον πρώτο όροφο, εκεί η Σελήνα τον παρακάλεσε να καθίσει σε μια πολυθρόνα. Δεν πρόλαβε ο Ηρακλής να καλοκαθίσει, η καρέκλα άρχισε να στριφογυρίζει, μετά ένιωσε πως κάτι σαν αόρατα ζεστά χέρια τυλίξανε όλο του το κορμί. Ένιωσε τέτοια απόλαυση, ώστε ήταν έτοιμος να λιποθυμήσει. Τον ξύπνησε η φωνή της Σελήνα:
- Αυτή η πολυθρόνα, έχει και άλλες πέντε διαφορετικές λειτουργίες.
Όταν βγήκανε από το σπίτι ο Ηρακλής είπε με ειρωνεία:
- Αρκετά είδα, νομίζω πως πήρα το μήνυμα, όπως έλεγαν στην εποχή μας.
Αναρωτήθηκε, "Θα ήθελα άραγε, να δω και να μιλήσω με τον νοικοκύρη του σπιτιού; Και τι θα τον ρωτούσα;".
- Επιστρέφουμε στο σφαιροπλάνο, αποφάσισε ο Ηρακλής, θέλω να δούμε άλλα "αξιοθέατα".
Όταν απογειωθήκανε από την σκεπή του σπιτιού, ο Ηρακλής είδε μπροστά του τις τεράστιες πυραμίδες. Το μέγεθός τους ήταν διαφορετικό, η μεγαλύτερη είχε ύψος πάνω από ένα χλμ. η μικρότερη 500-600 μέτρα. Όταν πλησίασαν πιο κοντά ο Ηρακλής κατάλαβε ότι είναι οικοδομές στις οποίες κάποτε ζούσανε άνθρωποι: πίσω από τους γυάλινους τοίχους δεν υπήρχε καμιά κίνηση, τα τεράστια κτίρια ήταν νεκρά. Μόνο στο κάτω μέρος της πυραμίδας, τα αναρριχητικά φυτά έφτασαν στο ύψος του πέμπτου ή έκτου ορόφου.
- Σελήνα, τι έγινε εδώ; Γιατί οι άνθρωποι εγκατέλειψαν αυτά τα τεράστια κτίρια;
- Ας αρχίσουμε από την αρχή, είπε η Σελήνα και το σφαιροπλάνο απομακρύνθηκε από τις πυραμίδες.
Ύστερα από δυο λεπτά πτήσης το σφαιροπλάνο σταμάτησε πάνω σε μια λοφώδη περιοχή με λίγα δέντρα, εδώ κυριαρχούσαν τα δενδρύλλια.
- Στα χρόνια που ζούσες εσύ, εδώ υπήρχε μια πόλη που λεγόταν Αμριτσάρ, είχε περίπου 800 χιλιάδες κατοίκους. Στον εικοστό τρίτο αιώνα οι κάτοικοι της πόλης μετακόμισαν στις πυραμίδες. Στην μεγαλύτερη πυραμίδα ζούσανε περίπου τριακόσιες χιλιάδες άνθρωποι. Η ζωή μέσα στις πυραμίδες ήταν καλά οργανωμένη, τα μηχανήματα και οι συσκευές κάνανε όλες τις βαριές δουλειές. Μέσα στις πυραμίδες δεν υπήρχαν αυτοκίνητα. Η ηλεκτροδότηση των πυραμίδων γινόταν από την ίδια γεωμετρική μορφή τους, με τη βοήθεια της ηλιακής ενέργειας και του ανέμου. Οι πυραμίδες άντε-χαν τις φοβερές πλημμύρες και τους σεισμούς που συχνά ταλαιπωρούσαν τη Γη. Πολλοί είχαν γεννηθεί εκεί, ζούσανε, δούλευαν και πέθαιναν μες στις πυραμίδες τους, χωρίς να βγουν έξω. Όμως ύστερα από ένα αιώνα ζωής μες στης πυραμίδες οι γυναίκες άρχισαν να γεννάνε νεκρά παιδιά με ανωμαλίες. Πολύ γρήγορα οι επιστήμονες βρήκανε την αιτία: ο μεγάλος όγκος του σιδήρου δημιουργούσε αντιβιολογικό πεδίο που κατέστρεφε τη Ζωή. Οι πυραμίδες άδειασαν. Αυτό το χωριό που ε-πισκεφθήκαμε ίσως είναι ένα μικρό κομμάτι από την αρχαία πόλη Αμριτσάρ.
- Θέλω να δω τη θάλασσα, είπε ο Ηρακλής, μετά θυμήθηκε ότι η πλησιέστερη θάλασσα είναι ο Ινδικός
ωκεανός και συμπλήρωσε, δε θα έχω αντίρρηση αν θα είναι ωκεανός.
Το σφαιροπλάνο αύξησε την ταχύτητά του και κατευθύνθηκε προς το νότο. Το τοπίο κάτω απ' τα πόδια του Ηρακλή είχε μια πληκτική μονοτονία: απέραντο δάσος που σπάνια διέσχιζαν μικρά και μεγαλύτερα ποτάμια, λίγα ήταν και τα μικρά χωριά με μια ή δυο πυραμίδες δίπλα τους, μόνο μερικά χωριά συνδέονταν με λωρίδες δημόσιων δρόμων. "Πολύ παράξενο!" σκέφτηκε ο Ηρακλής προσπαθώντας να βρει τουλάχιστον ένα κομματάκι καλλιεργημένης γης. Οι προσπάθειές του
απέβησαν άκαρπες και ο Ηρακλής με αμηχανία διαπίστωσε πως στον τριακοστό αιώνα οι άνθρωποι δεν καλλιεργούν τη γη. "Κάπου εδώ στο βορρά είναι το Νέο Δελχί", ξαφνικά θυμήθηκε ο Ηρακλής.
- Εντάξει, είπε η Σελήνα, βρίσκεται ανατολικά, και το σφαιροπλάνο άλλαξε
κατεύθυνση.
Όταν ο Ηρακλής από μακριά είδε τις πυραμίδες (ήταν οκτώ), κατάλαβε, ότι δίπλα σ' αυτές θα δει την μεγάλη λοφώδη περιοχή και ένα χωριό. Ακριβώς αυτή ήταν η εικόνα που εμφανίστηκε μπροστά του, όταν το σφαιροπλάνο αιωρούταν πάνω από τον "τάφο" μιας από τις μεγαλύτερες πόλεις του εικοστού πρώτου αιώνα.
Ο Ηρακλής κατάλαβε ότι θα έβλεπε την παρόμοια εικόνα αν ήθελε να δει τη Νέα Υόρκη, το Παρίσι, τη Μόσχα, το Τόκιο… Ίσως για πρώτη φορά έχασε το ενδιαφέρον για το τι γίνεται εκεί κάτω στη Γη, σήκωσε το κεφάλι και άρχισε να αγναντεύει τον ορίζοντα και τον ουρανό. Πρώτα είδε δυο σφαιροπλάνα που πετούσαν προς τον βορρά, μετά στον ορίζοντα εμφανίστηκε μια μεγάλη κατασκευή. Όταν πλησίασαν ο Ηρακλής είδε μια μεγάλη φθαρμένη μαύρη σκεπή με φάρδος διακόσια-τριακόσια μέτρα και μήκος περίπου δυο χλμ. Την υποστήριζαν διάτρητες κολόνες μεταλλικής κατασκευής ύψους σαράντα-πενήντα μέτρων.
- Αδυνατώ να κατανοήσω τι μπορεί να είναι αυτό το τεχνούργημα; με αμηχανία ρώτησε ο Ηρακλής.
- Κάποτε ήταν το Κέντρο Παραγωγής Υψηλής Θερμοκρασίας στην ατμόσφαιρα. Αυτή η κατασκευή ήταν ένα μέρος της Επιχείρησης Παραγωγής Ηλεκτρισμού με ανεμογεννήτριες. Σε απόσταση είκοσι χλμ. απ' εδώ βρίσκονται τα ερείπια του Κέντρου Παραγωγής Χαμηλής Θερμοκρασίας στην ατμόσφαιρα. Αυτή η "μαύρη σκεπή" με τρύπες είναι η άλλη πλευρά των μεγάλων καθρεπτών που στριφογύριζαν και αντανακλούσαν τις ακτίνες του ηλίου σε συγκεκριμένη περιοχή της
ατμόσφαιρας, δημιουργώντας υψηλή θερμοκρασία. Μεταξύ αυτόν των δυο κέντρων υπήρχαν μερικές εκατοντάδες ανεμογεννήτριες που δούλευαν με τη βοήθεια του δυνατού ανέμου που εμφανιζόταν χάρη στην δια-φορά θερμοκρασίας μεταξύ δυο Κέντρων. Λειτουργούσαν αυτές
οι επιχειρήσεις περίπου δυο δεκαετίες, μετά η Φύση απάντησε με φοβερούς ανεμοστρόβιλους, κεραυνούς και χαλάζι που ήταν σε μέγεθος καρύδας.
Αυτή η διήγηση της Σελήνας έφερε στη μνήμη του Ηρακλή δυσάρεστες αναμνήσεις. Μερικές δεκαετίες πριν, όταν ζούσε στη Ρωσία, κι αυτός "έβαλε το χεράκι" του ως μελετητής σε παρόμοιο "έργο" που ευτυχώς δεν πραγματοποιήθηκε. Το σπάταλο και ανοικοκύρευτο κράτος μετά από την προτροπή των ψευδοεπιστημόνων ήθελε ν' αλλάξει τη ροή των τριών μεγαλύτερων ποταμών της Σιβηρίας για να ποτίζει της ερημικές περιοχές της Kεντρικής Ασίας. Μόνο ή γη κι ο ουρανός ήξεραν τι θα μπορούσε να συμβεί μετά…
Ο ωκεανός εμφανίστηκε στον ορίζοντα σαν μια στενή λωρίδα. Η ταχύτητα του σφαιροπλάνου ήταν μεγάλη και σε λίγο η παραλιακή ζώνη της χερσονήσου ήταν κάτω απ' τα πόδια του Ηρακλή. "Θα εκπλαγώ αν θα δω ένα μεγάλο λιμάνι", και πραγματικά η συνηθισμένη εικόνα πάνω στη Γη δεν άλλαξε, είδε δυο πυραμίδες, σκέφτηκε "Μεγάλη πόλη, ίσως είναι η Βομβάη". Δίπλα εντόπισε το χωριό και παρατήρησε ότι δεν βλέπει ούτε ένα βαπόρι ή βάρκα στην παραλιακή ζώνη, ούτε στην επιφάνεια του ωκεανού. Το σφαιροπλάνο που εδώ και μισή ώρα πετούσε πάνω από την παραλιακή ζώνη άλλαξε την κατεύθυνση και προχώρησε ανατολικά προς το κέντρο της χερσονήσου.
- Θα σου δείξω το Δεύτερο Μάτι της Γης, είπε η Σελήνα και σε μερικά λεπτά το σφαιροπλάνο βρέθηκε
πάνω από ένα οροπέδιο και μπροστά του φαινόταν μια στρογγυλή κατασκευή με μαύρη επιφάνια. "Είναι ο φακός του τηλεσκόπιου με κάλυψη", κατάλαβε ο Ηρακλής, όταν πλησίασαν το τεράστιο Μάτι της Γης που είχε διάμετρο ίσως ένα χλμ.
- Πού βρίσκεται το Πρώτο Μάτι; ρώτησε ο Ηρακλής.
- Στη Βόρεια Αμερική, απάντησε η Σελήνα και κατεύθυνε το σφαιροπλάνο προς τον ωκεανό.
Η παραλιακή ζώνη από δεξιά ακόμη φαινόταν, όταν το σφαιροπλάνο άρχισε να κατεβαίνει και να πλησιάζει την ήρεμη επιφάνεια του ωκεανού. "Αδύνατον!", είπε στον εαυτό του ο Ηρακλής, όταν ξαφνικά τον επισκέφθηκε η ιδέα, ότι μπορούν να βουτήξουν στα βάθη του ωκεανού. "Είναι δυνατόν", ήταν η απάντηση του σφαιροπλάνου, που βυθίστηκε στο νερό. Ο Ηρακλής έκανε μια μεγάλη προσπάθεια για να συνέλθει από την τρομερή έκπληξη. Το σφαιροπλάνο έγινε βαθυσκάφος και έπεφτε στον πυθμένα της θάλασσας! Ύστερα από λίγα λεπτά κατάδυσης μες στο σφαιροπλάνο-βαθυσκάφος άρχισε να
σκοτεινιάζει, άναψε το φως που ερχόταν από τους τοίχους και το γυαλί. Μικρά και μεγάλα κοπάδια ψαριών έπλεαν γύρω από το βαθυσκάφος. Τον Ηρακλή περίμενε ακόμη μια έκπληξη, όταν πλησίασαν τον πυθμένα και είδε παντού βαθυσκάφη σε μικρή απόσταση το ένα από το άλλο. Το "υποβρύχιο" τους σταμάτησε σε απόσταση μερικών μέτρων από τον πυθμένα και κατευθύνθηκε μπρος ακολουθώντας την άνιση επιφάνεια του βάθους.
Ο Ηρακλής έχασε τα λογικά του, όταν αντιλήφθηκε ανθρώπους που περπατούσαν στον πυθμένα. Μερικοί κολυμπούσαν δίπλα από το βαθυσκάφος και ο Ηρακλής έβλεπε τα πρόσωπά και τα ρούχα τους που κυμάτιζαν. "Δεν έχουν πάνω τους τίποτε, κανένα εφοδιασμό! Φανταστικό!"
- Πόσο βαθιά είμαστε; ρώτησε ο Ηρακλής.
- Περίπου διακόσια μέτρα. Οι άνθρωποι ζουν σε βάθος από εκατό μέτρα, μέχρι ενάμιση χλμ.
- Ζούνε μέσα σ' αυτό το σφαιροπλάνο-βαθυσκάφος; αμήχανα ρώτησε ο Ηρακλής.
- Ναι, είναι το μεταφερόμενο σπίτι μας, και μας επιτρέπει να ζούμε μες στο βουνό, μες στο δάσος και μέσα στη θάλασσα.
- Έχετε καταπληκτικές ικανότητες, είναι φανταστικά τα κατορθώματά σας. Όμως δεν καταλαβαίνω, θέλεις να μου πεις ότι μπορείς να βγεις τώρα έξω από το σφαιροπλάνο!
- Δυστυχώς, δε μπορούμε να βγούμε έξω μαζί, μπορώ να βγω μόνο εγώ, εσύ θα με περιμένεις.
- Όχι! Σε παρακαλώ, δε χρειάζεται, σε πιστεύω. Πόσο καιρό μπορείς να είσαι έξω από το βαθυσκάφος;
- Σε βάθος διακοσίων μέτρων όσο επιθυμώ, σε μεγαλύτερο βάθος, μόνο μερικές ώρες.
- Σελήνα, εγώ κουράστηκα. Δεν νομίζω ότι μπορείς να με εκπλήξεις περισσότερο. Έλα να επιστρέψουμε, και αφού εσύ ήδη είσαι στο σπίτι σου, θέλω κι εγώ να βρεθώ μέσα στο άνετο διαμέρισμά μου.
Το βαθυσκάφος σαν βλήμα τρύπησε το νερό και ως σφαιροπλάνο έκανε ένα μεγάλο πήδημα από την επιφάνεια του ωκεανού στο γήπεδο προσγείωσης. Η πτήση κράτησε όχι περισσότερο από δέκα λεπτά. Εκείνο που πρόλαβε να δει ο Ηρακλής ήταν το σκούρο πράσινο χαλί από κάτω και το μεγάλο κόκκινο ήλιο έτοιμο να βυθιστεί πίσω από την οδοντωτή γραμμή της οροσειράς. Όταν το σφαιροπλάνο προσγειώθηκε και άνοιξε η αυτόματη πόρτα, ο Ηρακλής είπε:
- Ευχαριστώ! Ήταν το ωραιότερο ταξίδι που
έχω κάνει ποτέ στη ζωή μου. Είμαι σίγουρος ότι γνωρίζεις πόσο μ' αρέσει να συλλογίζομαι. Ύστερα απ' αυτήν την πληθώρα των εντυπώσεων και πληροφοριών θα ήθελα για μια μέρα να είμαι μόνος.