95 γνωμικά  και 86 κείμενα του Multa paucis από τις 5 Φεβρουαρίου 2003

Κάποτε οι Έλληνες δημιουργούσαν πολιτισμό. Σήμερα βλέπουν τηλεόραση.
Γ. Τσαρούχης
Αν ο Χριστός σας είναι Εβραίος, το αυτοκίνητό σας ιαπωνικό, η πίτσα που τρώτε ιταλική, η δημοκρατία σας ελληνική, οι αριθμοί σας αραβικοί, τα γράμματά σας λατινικά, τότε γιατί ο γείτονάς σας είναι ξένος;
Διαφημιστική εκστρατεία Γερμανών αστυνομικών για να κάμψουν το ρατσιστικό μένος των ακροδεξιών.
Οι Έλληνες πέρασαν απ' τη γεωργική ζωή στην καταναλωτική υστερία χωρίς κανένα ενδιάμεσο στάδιο…
Ν. Χουλιαράς
Λιγότερο εγωισμό απ' όλους έχει ο σκλάβος.
Α. Γκέρτσεν*
Ειδικός: άνθρωπος ο οποίος ξέρει τα πάντα για λίγα και τίποτα για όλα τ' άλλα.
Α. Μπιρς*
Ο Θεός θα με συγχωρέσει: είναι η ειδικότητά Του.
Χ. Χάινε*
Όλα τα επαγγέλματα είναι συνομωσία των ειδικών κατά των αμαθών. 
Μπ. Σω*
Πριν να μιλάμε για τα καταναλωτικά αγαθά πρέπει να ξεκαθαρίσουμε: είναι άραγε αγαθά τα καταναλωτικά προϊόντα; 
Λ. Τολστόι*
Ακόμα και οι ποιο υψηλές σωματικές και ηθικές αξίες του ανθρώπου δεν μπορούν να εξαλείψουν το κοινωνικό αμάρτημά του: την συμμετοχή στην κατανάλωση χωρίς συμμετοχή στην παραγωγή.
Μπ. Σω*
Εγωισμός δεν σημαίνει να ζεις όπως θέλεις εσύ, αλλά η απαίτηση από τους άλλους να ζουν έτσι όπως θέλεις εσύ.
Ο. Ουάιλντ*
Το ποσοστό αναγκών των παιδιών ξεπερνά το ποσοστό αναγκών των ενήλικων. Οι ανάγκες των γυναικών είναι περισσότερες από τις ανάγκες των ανδρών, των αρρώστων περισσότερες από των υγιεινών. Δηλαδή, πάντα και παντού το κατώτερο έχει περισσότερες ανάγκες από το ανώτερο. Γι' αυτό οι θεοί δεν έχουν καθόλου ανάγκες και εκείνοι που είναι ποιο κοντά στους θεούς έχουν τις λιγότερες ανάγκες.
Λουκιάν*
Δεν έχουμε δικαίωμα να καταναλώνουμε την ευτυχία, όταν δεν την παράγουμε.
Μπ. Σω*
Δεν μπορείς να γίνεις ένας πολύ καλός ειδικός αν δεν γίνεις κυριολεκτικά ένας στενόμυαλος βλάκας.
Μπ. Σω*
Μόνο εκείνον που υπέφερε επισκέπτεται η έμπνευση.
Σ. Ρουσταβέλη*
Η έμπνευση είναι τέτοιος επισκέπτης, ο οποίος δεν έρχεται πάντα με την πρώτη πρόσκληση.
Π. Τσαϊκόφσκι*
Εάν εσύ μιλάς με τον Θεό, αυτό είναι προσευχή, αν ο Θεός μιλάει μαζί σου, αυτό είναι έμπνευση.
Αγνώστου*
Έμπνευση: κεραυνός που χτυπάει τους μοναχικούς.
Μ. Λομονόσοφ*
Λένε, ο λαός θα μιλήσει. Μα αυτός έχει καταντήσει σαν μουγκός. Λένε ο λαός δεν ξεχνά. Μα έχει πάθει αμνησία. Η ένταση και τα θέματα δημοσιότητας δεν κρατούν πάνω από τρεις μέρες.
Θ. Καρακατσάνης
Η δημοσιογραφία καταστρέφει τη διανοητική αντίληψη των ανθρώπων του αύριο.
Κ. Κράους
Ο "διάλογος κωφών" είναι χαρακτηριστική έννοια της επικοινωνίας στην εποχή μας.
Γ. Μπαμπινιώτης
Η μηχανή εξυπηρετεί τις ανάγκες, αλλά και πολλαπλασιάζει τις ανάγκες. Έτσι δημιουργείται ο φαύλος κύκλος. 
Ι. Παναγιωτώπουλος
Το πρόβλημα της μηχανής είναι, κατά βάθος, το πρόβλημα της ελευθερίας του ανθρώπου.
Ι. Παναγιωτώπουλος
Η αποκλειστική, ολοκληρωτική και στεγνή ειδίκευση, μπορεί να προωθεί τον τεχνικό πολιτισμό, αλλά δεν προωθεί τον πνευματικό πολιτισμό. Στρεβλώνει το άτομο, από σφαιρικόν άνθρωπο τον κάνει ειδικευμένο εργαλείο.
Χ. Μαλεβίτσης
Τον μάρτυρα για την παλιά πίστη τον βλέπουμε ως πεισματάρη. Τον μάρτυρα για τις νέες ιδέες τον βλέπουμε ως προφήτη.
Α. Ριβαρόλ*
Τα νεκροταφεία πλουτίζουν, όταν πτωχεύουν τα νοσοκομεία.
Α. Μίνκιν*
Όσο χειρότερα είναι οι υποθέσεις σου, τόσο καλύτερα πρέπει να ντύνεσαι.
Αγγλική παροιμία*
Έχεις το δικαίωμα να σκέφτεσαι διαφορετικά από τους ανθρώπους της εποχής σου, αλλά δεν έχεις δικαίωμα να ντύνεσαι αλλιώτικα.
Μ. Έμπνερ-Έσεμπαχ*
Τα παράδοξα χρειάζονται για να τραβήξουν την προσοχή στις ιδέες.
Κρέιτον*
Δύσκολο να οδηγείς στο καλό με νουθεσίες, εύκολο με παραδείγματα. 
Σενέκας*
Είναι πιο εύκολα να μιμηθείς τους αγίους, παρά να ζεις μαζί τους.
Ζ. Βολφράμ*
Να μάθετε απ' όλους, μη μιμηθείτε κανέναν.
Μ. Γκόρκι*
Η σπατάλη μιμείται τη γενναιοδωρία.
Κικέρων*
Στην αγάπη και στον πόλεμο συμβαίνουν τα ίδια: το φρούριο που διαπραγματεύεται κατά το μισό είναι παρμένο.
Μ. Βαλουά*
Περιέργεια: είναι μια από τις μορφές της αδιαφορίας.
Αγνώστου*
Η κοινωνία μας διακατέχεται από αχόρταγη περιέργεια για όλα, που περιέργεια δεν αξίζουν.
Αγνώστου*
Το ανώτατο το οποίο μπορεί να επιδιώξει η ανθρώπινη σκέψη είναι να βγει από τα ίδια της τα όρια, φτάνοντας στο παράδοξο.
Σ. Κιρκέγκορ*
Ο άνθρωπος κατά τη φύση του συμπεριφέρεται με ξιπασιά απέναντι σ' αυτούς που τον κολακεύουν, και με σεβασμό προς εκείνους που δεν υποκλίνονται.
Θουκυδίδης*
Φοβάμαι έναν Τσέγκις Χαν, ο οποίος θα είχε στα χέρια του τον τηλέγραφο.
Α. Γκέρτσεν*
Ο αιώνας μας είναι ο αιώνας των μεγάλων μέσων και των συγκεχυμένων σκοπών.
Α. Αϊνστάιν
Κάθε πρόοδος στο ηθικό επίπεδο δεν μπορεί παρά να είναι αντιστρόφως ανάλογη προς την ικανότητα που έχουν η δύναμη και ο αριθμός. 
Ο. Ελύτης
Να είσαι εγωιστής με σύνεση.
Δαλάϊ Λάμα
Όταν η οικογένεια βρίσκεται σε τάξη, όλες οι κοινωνικές σχέσεις της ανθρωπότητας είναι σε τάξη.
Ι Τσινγκ
Εκείνον που δεν κοιτάζει μακριά στο μέλλον, περιμένουν κοντινές συμφορές
Κομφούκιος*
Αλλάξτε τις γνώμες σας και φυλάξτε τις αρχές σας, αλλάξτε τα φύλλα και φυλάξτε τις ρίζες.
Β. Ουγκώ*
Όταν η ψυχή δεν είναι στεναχωρημένη, μια μέρα ισοδυναμεί με χίλιους αιώνες, ενώ όταν οι σκέψεις είναι πλατιές η μικρή καλύβα χωράει όλο το σύμπαν.
Χουν Τζι Τσεν*
Τα όνειρα δεν είναι αποφυγή από την πραγματικότητα, αλλά είναι ο τρόπος να την πλησιάζεις.
Σ. Μωμ*
Σκεφτόμαστε σύμφωνα με τις υποβολές της φύσης, μιλάμε όπως μας συμβουλεύουν οι δάσκαλοί μας, αλλά δρούμε από συνήθεια.
Φ. Μπέικον*
Χίλιες λέξεις αφήνουν λιγότερα ίχνη, παρά η μνήμη για μια πράξη.
Χ. Ίψεν*
Ακριβώς αυτά στα οποία δεν δίνετε καθόλου προσοχή, είναι εκείνα που μας οδηγούν στη ζωή μας.
Λ. Ένδριους*
Ο στοχαστής δε μπορεί να ξεφεύγει από τον πολιτισμό του αιώνα του. Ο βαθύς και πρωτότυπα σκεπτόμενος άνθρωπος είναι αναγκασμένος να αναπτύσσει την νέα ιδέα του με γλώσσα της εποχής του.
Αγνώστου*
Όταν ο μικρός άνθρωπος αρχίζει να καταλαβαίνει τον κόσμο, κάνει πολλές ερωτήσεις. Όταν μεγαλώνει, αρχίζει να μιλάει πολύ. Και μόνο όταν ο άνθρωπος κατανοεί την ευφράδεια της σιωπής, τότε γένεται ενήλικος…
Αγνώστου *
Οι άνθρωποι συνήθως συνθηκολογούν, παρά υφίστανται την ήττα.
Χ. Φορντ*
Στην υπερνίκηση των δυσκολιών το χαμόγελο έχει μεγαλύτερη δύναμη, παρά οι αναστεναγμοί.
Αγνώστου*
Ω! Παντοδύναμε, γνωρίζουμε ποιοι είμαστε, αλλά δεν ξέρουμε ποιοι μπορούμε να γίνουμε.
Σαίξπηρ*
Εάν δε σας αρέσει η θέση που έχετε, αλλάξτε την! μα, δεν είστε δένδρο.
Τζ. Ρον*
Για να φτάσεις στην πηγή πρέπει πάντα να κολυμπάς ενάντια στη ροή.
Σ. Λετς*
Η μοίρα είναι συνήθως πιο ευνοϊκή σ' εκείνα τα τολμήματά μας όπου η επιτυχία εξαρτάται αποκλειστικά από εμάς τους ίδιους.
Ντε Μονταίν*
Τυχεροί, αυτοί οι γιατροί! Οι επιτυχίες τους λάμπουν σε ακτίνες του ήλιου, αλλά οι αποτυχίες τους ήρεμα αναπαύονται κάτω από τη γη.
Ντε Μονταίν*
Η πυξίδα του στον δρόμο της ζωής ήταν η ανεμοδούρα.
Ε. Κασέγεφ*
Δημοσιογραφία: ικανότητα να αγγίζεις σπουδαία θέματα, χωρίς να αγγίζεις σπουδαίους ανθρώπους.
Ε. Κασέγεφ*
Ο τραγουδιστής που δεν έχει φωνή πάντα θα βρει το κατάλληλο ακροατήριο το οποίο δεν έχει καλό αυτί.
Ε. Κασέγεφ*
Να μιλάνε για την αγάπη με γνώση του θέματος, μπορούν μόνο οι εγωιστές.
Ε. Κασέγεφ*
Η γυναίκα είναι σαν τριαντάφυλλο: τα ροδοπέταλα πέφτουν σε μια βδομάδα, αλλά τα αγκάθια μένουν.
Ε. Κασέγεφ*
Τα γυναικεία μάτια είναι περιπλανώμενα φώτα, τα οποία οι ανόητοι παίρνουν για φάρους.
Ε. Κασέγεφ*
Ο γάμος: δειλή δραπέτευση από τα προβλήματα των εργενών.
Ε. Κασέγεφ*
Η δουλειά: δειλή δραπέτευση από τα οικογενειακά προβλήματα.
Ε. Κασέγεφ*
Η πρόοδος: η εξέλιξη των καλύτερων προσόντων των μηχανών και χειρότερων προσόντων των ανθρώπων.
Ε. Κασέγεφ*
Το περιβάλλον: αυτό στο οποίο μετατρέπεται η φύση, όταν την προστατεύει ο άνθρωπος.
Ε. Κασέγεφ*
Όταν στη ζωή εμφανίζεται ρωγμή, ο αισιόδοξος την διασκελίζει, ο απαισιόδοξος σ' αυτήν πέφτει.
Ε. Κασέγεφ*
Όποιες και κορυφές να φτάσει ο άνθρωπος, όλα τελειώνουν με μικρό λοφάκι.
Ε. Κασέγεφ*
Η μοίρα είναι τυφλή, και ο καθένας είναι οδηγός της μοίρας του.
Ε. Κασέγεφ*
Αν αρπάζουν τα πιστόλια τους, αυτό σημαίνει ότι λογομαχούν για τον πολιτισμό.
Ε. Κασέγεφ*
Η πιο διαδιδόμενη πρόσκαιρη αδυναμία: να μιλάνε ώρες.
Ε. Κασέγεφ*
Φύση: εκείνο το μέρος που ακόμη δεν πάτησε το ανθρώπινο πόδι.
Ε. Κασέγεφ*
Δε θέλω να με υπερασπίζει δικηγόρος, θέλω να με υπερασπίζει ο Νόμος.
Ε. Κασέγεφ*
Ο αισιόδοξος ενδιαφέρεται για τη ζωή, ο απαισιόδοξος για το νόημά της.
Ε. Κασέγεφ*
Ισοζύγιο: οι γυναίκες συχνά λένε ανοησίες, οι άνδρες συχνά τις κάνουν.
Ε. Κασέγεφ*
Για να είσαι όμορφη, αρκεί να είσαι αγαπημένη.
Ε. Κασέγεφ*
Τεχνητή καρδιά, τεχνητή διάνοια… Έτσι βήμα βήμα πλησιάζουμε στην δημιουργία τεχνητής ψυχής.
Ε. Κασέγεφ*
Πρόοδος: ενεργοποίηση του μηχανισμού αυτοκαταστροφής.
Ε. Κασέγεφ*
Διαφημιστικό μπίζνες: το τελευταίο καταφύγιο του ποιητή.
Ε. Κασέγεφ*
Το μακρύ και αγκαθερό δρόμο περπάτησε η ανθρωπότητα από τη πρωτόγονη αγέλη στο σύγχρονο όχλο.
Ε. Κασέγεφ*
Κουτσομπολιό: ψέμα που φτιάχνεται από την αλήθεια.
Ε. Κασέγεφ*
Ζωή: τυχαίο γεγονός γεμάτο δυνατότητες.
Ε. Κασέγεφ*
Η Βίβλος μας μαθαίνει ν' αγαπάμε τους πλησίον μας, επίσης μας μαθαίνει ν' αγαπάμε και τους εχθρούς μας. Ίσως γιατί συνήθως είναι οι ίδιοι άνθρωποι.
Γκ. Τσέστερτον*
Στην κορυφή μπορείς να φτάσεις μόνο με δυο τρόπους: ανυψώνοντας σαν αετός η γλιστρώντας σαν φίδι.
Αγνώστου*
Εκεί που δεν υπάρχουν βραβευμένοι,
δε θα υπάρχουν και προσβεβλημένη.
Αγνώστου*
Η μηχανή σήμερα βοηθάει πολύ λίγους ανθρώπους και ζημιώνει εκατομμύρια άλλους.
Μ. Γκάντι
Η πρόοδος έχει νόημα μόνον, όταν είναι ταγμένη στην υπηρεσία των ανθρώπων. Αν όμως γεμίζει τη ζωή του με ανασφάλεια και φόβο, αυτοαναιρείται και μαζί της η Επιστήμη. 
Α. Γιαβρής
Η μεταμόρφωση των θυμάτων της Κίρκης σε χοίρους είναι μάλλον μια αλληγορία, που δείχνει την αποκτήνωση που υφίσταται ο τοξικομανής από τα ναρκωτικά.
Μπ. Γκαλόλτα
Τα ναρκωτικά είναι μια φυγή, μια απόδραση, από της συντεταγμένες του χώρου και του χρόνου, που μας υποδηλώνει ότι ο τοξικομανής δεν είναι καλά εκεί που βρίσκεται.
Φ. Τσαλίκογλου-Κωστοπούλου
Αμφιβολία: αρχή της σοφίας.
Αριστοτέλης
Η ζήλια των αντρών αποτελείται από το αρρωστημένο εγωισμό, από το αιφνιδιασμένο φιλότιμο και ερεθισμένη ματαιοδοξία. 
Ο. ντε Μπαλζάκ*
Η μεγαλοπρέπεια του ανθρώπου είναι η ικανότητά του να σκέφτεται.
Μπ. Πασκάλ*
Την ημέρα, τους ανθρώπους αγαπάνε για αρετές, τη νύχτα για ελαττώματα.
Αγνώστου*
Αναμφίβολα πως τα πιο σπουδαία έργα που έφεραν στην ανθρωπότητα το πιο μεγάλο όφελος, προέρχονται από τους ανύπαντρους και άτεκνους ανθρώπους…
Ο. Ουάιλντ*


34a. Μύθοι και παραβολές

Μια φορά σ' ένα χωριό οι κάτοικοι είδανε τη συγχωριανη τους τη Ραμπιά να ψάχνει κάτι στον δρόμο, δίπλα στο μικρό σπιτάκι της. Καημένη, ηλικιωμένη γυναίκα… Οι άνθρωποι μαζεύτηκαν γύρω της και ρωτούσαν, τι ψάχνει. Εκείνη απάντησε, πως έχασε τη βελόνα της. Όλοι ήθελαν να βοηθήσουν και άρχισαν να ψάχνουν μαζί της. Μετά κάποιος είπε:
- Ραμπιά, ο δρόμος είναι μεγάλος και η βελόνα είναι πολύ μικρή, πλησιάζει η νύχτα, σε λίγο θα σκοτεινιάσει. Μήπως μπορείς να θυμηθείς πού ακριβώς έπεσε η βελόνα. 
Η Ραμπιά απάντησε:
- Την έχασα μέσα στο σπίτι. 
- Τρελάθηκες, φώναξαν οι άνθρωποι, η βελόνα έπεσε μέσα στο σπίτι, και εσύ την ψάχνεις πάνω στο δρόμο;
- Αφού εδώ είναι ακόμα μέρα, ενώ το σπίτι μου είναι σκοτεινό.
Κάποιος, είπε:
- Ακόμη και αν εδώ έχει φως, πώς μπορείς να βρεις κάτι που χάθηκε αλλού; Το σωστό θα ήταν να φέρουμε φως μες' στο σπίτι και να ψάξουμε εκεί.
Τότε η Ραμπιά χαμογέλασε και είπε:
- Ναι, πραγματικά είστε αρκετά έξυπνοι όταν η υπόθεση αφορά ασήμαντα πράγματα. Όταν όμως αφορά την εσωτερική σας ζωή, εσείς ψάχνετε έξω. Ξέρω ακριβώς, πως εκείνο που ψάχνετε είναι μέσα σας. Γιατί ψάχνετε την ευτυχία και την γαλήνη έξω; Μήπως εκεί τις χάσατε;
Μετά η Ραμπιά έφυγε, αφήνοντας τους ανθρώπους κατάπληκτους.*

Ο μεγάλος πατισάχ φώναξε τους σοφούς του και τους διέταξε:
- Επινοήστε για μένα μια ρήση οι οποία θα με γαληνέψει. Όταν θα είμαι θλιμμένος θα μου φέρει χαρά, ενώ τις στιγμές ευτυχίας θα μου προξενεί λύπη. Δεν πρέπει να είναι μεγάλο, γιατί θέλω πάντα να είναι μαζί μου.
Μετά απ τρεις μέρες οι σοφοί προσέφεραν στον πατισάχ ένα δαχτυλίδι στο οποίο ήταν χαραγμένες αυτές οι λέξεις: "Και αυτό θα περάσει".*



34b. Ανέκδοτα και ιστορίες

Μια φορά ο Δεμόνακτος, βλέποντας πως ένας μάντης προφήτευε με αμοιβή το μέλλον στον κόσμο, είπε:
- Δεν μπορώ να κατανοήσω για ποια εξυπηρέτηση παίρνεις λεφτά: αν πραγματικά μπορείς να αλλάξεις το πεπρωμένο, τότε όσο και να ζητάς είναι λίγα, αν όμως όλα θα γίνουν έτσι όπως θέλουν οι θεοί, τότε σε τι οφείλει η προφητεία σου.*

Η πραγματική επιστήμη*

Σε μια πόλη ζούσε ένας νεαρός άντρας πολύ μελετηρός, γεμάτος από το άσβηστο πάθος της τελειότητας. Μια μέρα έμαθε από κάποιο ταξιδιώτη ότι σε μια μακρινή χώρα ζούσε ένας άντρας που είχε από μόνος του όλες τις αρετές των αιώνων. Ο άνθρωπος αυτός, παρά τις γνώσεις του, ασκούσε το επάγγελμα του σιδερά, όπως έκανε πριν απ' αυτόν ο πατέρας του και πατέρας του πατέρα του.
Όταν άκουσε να μιλάνε γι' αυτό το θαύμα της γνώσης, ο νεαρός άντρας πήρε τα σανδάλια του, το μπογαλάκι του κι έφυγε. Μετά από μήνες πορείας και κούρασης, έφτασε στην πόλη του σιδερά, εμφανίστηκε εμπρός του. Ο σιδεράς ένας ηλικιωμένος άνθρωπος, των ρώτησε:
- Τι επιθυμείς;
- Να διδαχτώ την επιστήμη της γνώσης, αποκρίθηκε ο νεαρός άντρας. 
Ο σιδεράς του έβαλε στο χέρι το σκοινί από το φυσερό και του ζήτησε να τραβήξει. Ο νεαρός άντρας τραβούσε το σκοινί του φυσερού μέχρι που βασίλεψε ο ήλιος. Την επομένη το έκανε ξανά, το ίδιο και τις επόμενες μέρες και τους επόμενες μήνες. Εργάστηκε έτσι για ένα χρόνο χωρίς κανείς να του απευθύνει λέξη.
Πέρασαν πέντε χρόνια. Τελικά, μια μέρα, αυτός που τραβούσε το σκοινί είπε στο σιδερά:
- Δάσκαλε…
Τα πάντα σταμάτησαν μέσα στο σιδηρουργείο. Οι άλλοι εργάτες φάνηκαν να ανησυχούν. Ξαφνικά, μέσα στη σιωπή, ο σιδεράς είπε στο νεαρό άντρα:
- Τι θέλεις;
- Θέλω τη γνώση, δάσκαλε…
Και ο σιδεράς απάντησε:
- Τράβα το σκοινί.
Άλλα πέντε χρόνια πέρασαν μ' αυτή τη σκληρή σιωπηλή εργασία. Κανείς δε μιλούσε. Αν κάποιος μαθητής επιθυμούσε να θέσει ένα ερώτημα στο δάσκαλο, το έγραφε σ' ένα κομμάτι χαρτί. Συνήθως ο δάσκαλος πετούσε το χαρτί στη φωτιά, γεγονός που σήμαινε πως το ερώτημα δεν άξιζε. Άλλοτε πάλι έβαζε το χαρτί σε μια πτυχή του ρούχου του και την επομένη ο μαθητής έβρισκε την απάντηση γραμμένη στον τοίχο του κελιού του. 
Αφού πέρασαν δέκα χρόνια, ο γέρο-σιδεράς πλησίασε αυτόν που τραβούσε το σκοινί και τον άγγιξε στον ώμο. Τούτος, που είχε έρθει για να διδαχτεί τη σοφία - και είχε διδαχτεί την υπομονή - σταμάτησε να τραβάει το σκοινί. Αισθάνθηκε να τον κατακλύζει ένα κύμα χαράς. Ο γέρο-σιδεράς τον αγκάλιασε και του επέτρεψε να φύγει. Κάποιοι ισχυρίζονται πως δεν του είπε λέξη. 
Ο νεαρός άντρας που τώρα έχει μεγαλώσει, επέστρεψε στο σπίτι του και έζησε το υπόλοιπο του βίου του σε μια ήσυχη φώτιση.

Όταν ο Γερμανός ζωγράφος Μ. Λίμπερμαν (1847-1935) ήθελε να κάνει το πορτρέτο ενός διάσημου γιατρού, εκείνος προβάλλοντας ως επιχείρηση τη μεγάλη του απασχόληση, συμφώνησε να 'ρθει να ποζάρει μόνο δυο φορές, δηλώνοντας:
- Μα, μου αρκεί μόνο για φορά να δω τον ασθενή και να θέσω την διάγνωση.
Ο ζωγράφος απάντησε:
- Το δικό σας λάθος θα καλύψει η γη, ενώ το αποτυχημένο πορτρέτο κρεμασμένο στον τοίχο θα ισχυρίζεται πως είμαι κακός ζωγράφος.*

Όταν από τον Ισαάκ Νεύτον ζήτησαν για να δημοσιεύσουν στα συγγράμματα της Βασιλικής Επιστημονικής Εταιρείας μερικά του έργα, εκείνος συμφώνησε υπό τον όρο, πως το όνομά του δε θα αναφέρεται. Στους αμήχανους εκδότες εξήγησε: 
- Η διασημότητα θα διευρύνει τον κύκλο των γνωστών μου, ενώ εγώ με διάφορους τρόπους προσπαθώ να τον στενέψω.*

Στην εξώπορτα του εργαστηρίου του ο Γάλλος ζωγράφος Ο. Ντομιέ (1808-1879) έγραψε: "Εκείνος που έρχεται να μ' επισκεφθεί, με τιμά, ενώ εκείνος που δεν έρχεται μου προξενεί ευχαρίστηση".*

Οι κάτοικοι του Θάσου θεωρούσαν ότι ο βασιλιάς της Σπάρτης ο Αγησίλαος είχε προσφέρει στο νησί τους πολλές ευεργεσίες και αποφάσισαν να τον τιμήσουν με ανέγερση ναών και να τον δοξάζουν ως θεό. Ειδική αποστολή ανακοίνωσε για αυτό στον βασιλιά. Όταν ο Αγησίλαος διάβασε την επιστολή των Θασιτών, ρώτησε τους απεσταλμένους, αν πραγματικά η πατρίδα τους μπορεί να μετατρέπει τους ανθρώπους σε θεούς. Οι πρεσβευτές απάντησαν καταφατικά, και τότε ο Αγησίλαος τους είπε:
- Πρώτα μετατρέψτε τους εαυτούς σας σε θεούς, και μετά, ίσως θα πιστέψω πως και εμένα μπορείτε να κάνετε θεό.*

Ο διάσημος στρατηγός Χ.Μόλτκε (1800-1891), όταν ακόμη ήταν συνταγματάρχης γευμάτιζε μαζί με άλλους αξιωματικούς. Κατά τη διάρκεια του γεύματος ο Μόλτκε προξενούσε έκπληξη με τη συμπεριφορά του. Κάθε φορά, όταν καθόταν στο τραπέζι έβγαζε από την τσέπη του δέκα χρυσά νομίσματα και τα έβαζε δίπλα στο πιάτο του. Τελειώνοντας την τράπεζά του, σηκωνόταν, κοιτούσε όλους με αυστηρό βλέμμα, έβαζε τα νομίσματα στην τσέπη του και έφευγε. Οι αξιωματική χάνονταν σε εικασίες προσπαθώντας να εξηγήσουν την παράξενη συμπεριφορά του διοικητή τους. Τελικά βρέθηκε ένας αξιωματικός που τόλμησε να ρωτήσει τον συνταγματάρχη για την αιτία τόσο περίεργου φερσίματος. Ο Μόλτκε εξήγησε:
- Όταν δέχτηκα αυτό το σύνταγμα, αντιλήφθηκα ότι όλες οι συζητήσεις γύρω από το τραπέζι είναι για γυναίκες, για ιπποδρομίες και χαρτιά. Αποφάσισα να παραδίδω αυτά τα δέκα χρυσά νομίσματα στον πρώτο που θα αρχίσει μια συζήτηση με άλλο πιο έξυπνο θέμα. Όμως, μέχρι σήμερα δεν βρέθηκε τέτοιος αξιωματικός.*

Ο γνωστός Γερμανός ιστορικός Τ. Μόμσεν (1817-1903) ήταν πολύ συντηρητικός και δεν επέτρεπε να κάνουν ηλεκτρική εγκατάσταση στο σπίτι του. Τα έργα του έγραφε κάτω απ' το φως της λάμπας πετρελαίου.
Μια φορά όταν απουσίαζε, στο σπίτι του έκαναν ηλεκτρική εγκατάσταση. Ο Μόμσεν ήταν δυσαρεστημένος και ισχυριζόταν πως θα συνεχίζει να γράφει με τη βοήθεια της λάμπας πετρελαίου. 
Η γυναίκα του, είπε:
- Πάντα ψάχνεις τα σπίρτα για ν' ανάβεις τη λάμπα. Τώρα μπορείς ν' ανοίγεις το φως και αμέσως θα τα βρεις.
Ο Μόμσεν συμφώνησε:
- Ναι ίσως ο ηλεκτρισμός πραγματικά έχει κάποιο όφελος.*

Όταν ο διάσημος πιανίστας Ι. Πεντερέσκι (1860-1941) είχε περιοδεία στις ΗΠΑ, σε μια από τις μικρές πολιτείες, στον εξωτερικό τοίχο ενός σπιτιού είδε μια ανακοίνωση : "Μις Τζοάν δίνει μαθήματα πιάνου. Ένα μάθημα, ένα δολάριο". Ενώ η δασκάλα αυτή τη στιγμή εκτελούσε με μεγάλα λάθη μια από τις νυκτωδίες του Σοπέν. Ο Πεντερέσκι μπήκε στο δωμάτιο, σιωπηλός κάθισε στο πιάνο και εκτέλεσε τη νυκτωδία. Την επόμενη μέρα ο τοίχος είχε μια καινούρια ανακοίνωση: "Μις Τζοάν, μαθήτρια του μεγάλου Πεντερέσκι. Ένα μάθημα, πέντε δολάρια".*

Μια κυρία ρώτησε τον γνωστό Ρώσο γιατρό Σ. Μπότκιν (1823-1889): 
- Γιατρέ, τι ασκήσεις πρέπει να κάνεις για να χάσεις κιλά;
- Να γυρίζετε το κεφάλι σας από αριστερά προς τα δεξιά και από δεξιά προς τα αριστερά.
- Μόνο αυτές τις κινήσεις; Και πόσο συχνά και πότε πρέπει να κάνω αυτές τις ασκήσεις.
- Κάθε φορά όταν σας κερνάνε.*

Ένας γνώστης των τεχνών είδε τα έργα του Πικάσο και δήλωσε:
- Με συγχωρείτε, όμως εγώ δεν μπορώ να καταλάβω τίποτα. Τέτοια αντικείμενα δεν υπάρχουν.
Ο Πικάσο ρώτησε:
- Μήπως καταλαβαίνετε την κινέζικη γλώσσα;
- Όχι!
- Όμως, αυτή υπάρχει.*

Μια φορά τον Πικάσο ρώτησαν ποιος είναι εκείνος ο ζωγράφος του παρελθόντος, τον οποίον θαυμάζει. Εκείνος απάντησε, πως είναι ο Ρούμπενς. Στην ερώτηση, γιατί συγκεκριμένα ο Ρούμπενς, ο Πικάσο απάντησε:
- Γιατί, μέχρι σήμερα από τους δυο χιλιάδες πίνακες που ζωγράφισε ο Ρούμπενς, διασώθηκαν τέσσερις χιλιάδες.
Τα έργα του Πικάσο είχαν περίπου την ίδια τύχη.*


34c. Σκέψεις

Η αγορά των Μέσων προβάλλει το στιλ και όχι την ουσία, το θεαματικό και όχι το ταπεινό, το βαρύγδουπα προκλητικό και όχι το μειλίχια γνωστικό, το κατακεραυνωτικά επικριτικό (κατά πάντων), αλλά όχι το σεμνοπρεπώς αυτοκριτικό, το στόμφο της αυτάρκειας ή της αυταρέσκειας και την πυροτεχνηματική λογοκρατία αλλά όχι τον αρθρωμένο, συνεπή και στοιχειωδώς εμπράγματο λόγο.
Παντέλης Μπουκαλάς
Το νέο όποιο του λαού είναι τα μίντια… Οι δημοσιογράφοι έχουν γένει αδιάντροποι, κυνικοί, κίτρινοι, επικίνδυνοι. Δεν τους ενδιαφέρουν τα θέματα καθαυτά, αλλά τα πρόσωπα. Η αγιοποίηση και η δαιμονοποίηση.
Τζ. Φάλοους
Ο λαϊκισμός, τελικά είναι το ήθος των ΜΜΕ. Από τη στιγμή που επιδιώκουν, πάση θυσία, ακροαματικότητα και θεαματικότητα, είναι επόμενο να κολακεύουν το φτηνό γούστο του ακροατή ή θεατή. Από καλοί γίνονται κακοί παιδαγωγοί του λαού. Δεν κατεβαίνουν στο λαό για να τον ανεβάσουν, αλλά υποβαθμίζουν και το λαό και τον εαυτό τους.
Κ. Πλησής
… Έξω απ' το Κύκλωμα υπάρχουν και κάποιες "παράταιρες" φωνές: οι επικριτές, οι αμφισβητίες, οι πολέμιοι του "συστήματος" - εκείνοι που "αεί τι κινούσι των μη καλώς εχόντων". Αυτές οι "φωνές" όμως, δεν έχουν ποτέ το μυριοστό απ' τις οικονομικέ και άλλες δυνατότητες που διαθέτει τόσο άφθονες το "κύκλωμα". Και παρουσιάζεται τούτο το (φαινομενικά) οξύμωρο: ενώ αγωνίζονται για τα δικαώματα των "πολλών", αποτελούν μια μικρή, αναιμική μειοψηφία απέναντι στον αριθμό και τον πλούτο των μέσων που έχουν οι "λίγοι". Και το οξύμωρο γίνεται ακόμα πιο "δραματικό", επειδή πάρα πολλοί απ' τους "πολλούς" - ναρκωμένοι και αλλοτριωμένοι απ' το "σύστημα" - αδιαφορούν για του αγώνες της μειοψηφίας αυτής, που μάχεται για τα δικά τους, των πολλών τα συμφέροντα!
Μ. Πλωρίτης
Η μηχανή είναι ο νεότερος Μεφιστοφελής, ένας αδυσώπητος τοκογλύφος, ένας δρομοδείκτης παραδείσων. Προσφέρει πολλά και απαιτεί περισσότερα. Είναι μια ύπουλη δύναμη που σπέρνει στο δρόμο της παγίδες. Έτσι, ενώ με την πρώτη ματιά δείχνεται υποταχτική, αφημένη στη θέλησή μας, με τον καιρό μεταμορφώνεται σε ανάγκη και κάνει βαθύτατα αισθητή τη δυναστευτική της ικανότητα.
Ι. Παναγιωτόπουλος
Σήμερα… ακόμα και τα γρανάζια των "ηλεκτρονικών εγκεφάλων" ξέρουν πως η υπερτεχνολογία εξασφάλισε την ευημερία, όχι την ευτυχία, έκανε πιο άνετη τη ζωή μας, για να την κάνει πιο άδεια, επιτάχυνε το ρυθμό της, αλλά προς την άβυσσο, μας βοήθησε να "κυριαρχήσουμε" πάνω στη φύση, για να τη μολύνουμε και να την αφανίσουμε, αύξησε και "πλούτισε" τη διαβίωση μας σε πόλεις-στρατόπεδα βασανιστηρίων και σε σπίτια-φυλακές παραμορφωτικές, μας όπλισε με μέσα μαζικής ενημέρωσης που αφοπλίζουν το νου και αφυδατώνουν τη σκέψη, μας έβαλε στα χέρια, σαν σε άλλους Δίες, κεραυνούς "ατομικούς" και πυρηνικούς που δεν είναι παρά εργαλεία φρικαλέας αυτοκτονίας και αλληλοκτονίας.
Μ. Πλωρίτης
Κάποτε πιστέψαμε ότι η Επιστήμη και η τεχνική θα έλυναν όλα μας τα προβλήματα. Σήμερα ξέρουμε ότι η οικονομική ανάπτυξη συνοδεύεται από τύφλωση στο πνευματικό, το ηθικό, το πολιτιστικό επίπεδο… ενώ η ανάπτυξη είναι απαραίτητη για τις οικονομίες μας, αποδεικνύεται μακροπρόθεσμα αφόρητη για την ατομική μας ύπαρξη, για την ίδια την ανθρωπότητα. 
Ε. Μορέν
Αν κάθε εποχή είχε το κορυφαίο της ιδανικό, η δική μας έχει ανυψώσει σαν κεντρική έγνοια του είδους μας την υλική πρόοδο, έχει κυριολεκτικά πουλήσει την ψυχή της στην Ανάγκη και συγκλονίζεται από το δαιμονισμένο πυρετό των υλικών απολαύσεων και της εγκόσμιας ευδαιμονίας.
Κ. Τσιρόπουλος
Η διαδικασία της ανθρώπινης λογικής ανατρέπεται, το κάρο, θα έλεγαν οι Γάλλοι, μπαίνει μπροστά και πίσω του τα βόδια. Πρώτα βλέπουμε το αντικείμενο κι έπειτα ανακαλύπτουμε πως το χρειαζόμαστε.
Α. Τερζάκης
Το Έθνος μας χρειάζεται κάποιο κεντρικό συμβουλευτικό σώμα ή κάποια κριτήρια που να εξετάζουν αν οι κατακτήσεις της Επιστήμης και της τεχνολογίας συμβάλλουν στην ανθρώπινη ευημερία ή μήπως προκαλούν νέες πιθανές απειλές. 
Τζ. Κρατς
Η τεχνολογία, παραγωγικός μηχανισμός του καταναλωτισμού οπλίζει το χέρι του αφέντη, όχι του δούλου. Το δούλο τον φορτώνει αδιάκοπα με καινούρια εφόδια, ώστε να γένεται όλο και βαρύτερος, πιο δυσκίνητος, ασήκωτος, δηλαδή όλο και πιο ακίνδυνος για τον αφέντη. Οι καλοθρεμμένοι υπήκοοι της Κίρκης ποτέ δε θα της αμφισβητήσουν της εξουσία της, γιατί δεν τους "συμφέρει". Δε θα γίνουν ποτέ ελεύθεροι. Ευτυχία τους λένε τη σκλαβιά του…
Α. Τερζάκης
Για να είσαι φιλόσοφος δεν χρειάζεται απλά να έχεις εκλεπτυσμένες σκέψεις, ούτε καν να ιδρύσεις μια σχολή… Πρέπει να έχεις λύσει μερικά από τα προβλήματα της ζωής, πρακτικά, όχι θεωρητικά. 
Χ. Θόρεϊ
Η πρόθεση της φύσης ήταν να μη χρειαζόμαστε ιδιαίτερο εξοπλισμό για να ζούμε ευτυχισμένα. Ο καθένας μας είναι ικανός να φτιάξει τη δικιά του ευτυχία. Τα εξωτερικά αντικείμενα έχουν μικρή σημασία… Ό,τι είναι το καλύτερο για έναν άνθρωπο βρίσκεται πέρα από την επιρροή άλλων ανθρώπων. 
Σενέκας
Ο συνετός έχει ελεύθερο μυαλό, όμως δεν παραβλέπει τις ανάγκες των ανθρώπων. Φέρεται καλά και στους καλούς και στους κακούς, έτσι γεννιέται η καλοσύνη. Προσφέρει ευκαιρία τόσο στον ειλικρινή όσο και στον ψεύτη, έτσι καλλιεργείται η εμπιστοσύνη. Κάνει σαν παιδί κι όλοι θεωρούν παράξενο, μα και στους άλλους φέρεται σα να 'τανε παιδιά.
Λάο Τσε* 
Όταν περνώ μ' ένα άλογο από ένα χωριό σίγουρα το περνώ γρηγορότερα, όταν όμως περπατώ βλέπω περισσότερα κι οι φίλοι με καλούν στις καλύβες τους. Ν β φτάσεις γρήγορα σ' ένα στόχο, σπάνια είναι κέρδος. Ο Παπαλάγγι ( Ευρωπαίος) θέλει πάντα να φτάσει γρήγορα στο στόχο. Οι περισσότερες μηχανές του έχουν σαν μοναδικό σκοπό να φτάσει κανείς γρήγορα σ' ένα στόχο. Μόλις όμως φτάσει στον ΄΄ένα, τον καλεί κιόλας κάποιος άλλος στόχος. Έτσι ο Παπαλάγγι κυνηγά τη ζωή του χωρίς να ησυχάζει. 
Οι λόγοι του φυλάρχου Τουιαβί
Η πιο μεγάλη Τέχνη του μας δίδαξε η τεχνική "πρόοδος"είναι η Τέχνη του βίαιου και του ομαδικού θανάτου εμψύχων και άψυχων…, η πιο μεγάλη ελευθερία που μας χάρισε είναι η ελευθερία της ολοκληρωτικής καταστροφής…, η πιο σοφή λογική που μας έμαθε η κατάλυση κάθε λογικής.
Μ. Πλωρίτης
Ο πολιτισμός μας είναι υλιστικός. Ευνοείται η χλιδή και η σπατάλη. Βλέπετε το αποτέλεσμα: ανταγωνισμός για επικράτηση και εγωιστική συμπεριφορά. Αυτές είναι οι αξίες που έχουμε σήμερα υιοθετήσει και οι οποίες μας οδηγούν στην καταστροφή. 
Τι πρέπει να κάνουμε;
Να αλλάξουμε αξίες. Ο πολιτισμός πρέπει να γίνει πνευματικός. Να στηρίζεται στη λιτότητα και την εξοικονόμηση.
Ο. Ελύτης
Κριτήριο ωριμότητας για πολιτισμούς όπως και για άτομα δεν είναι η αύξηση της δύναμης, αλλά η αύξηση της αυτογνωσίας, του αυτοέλεγχου και της αυτοδιοίκησης. Γιατί σε μια ώριμη κοινωνία το κυριότερο έργο Τέχνης είναι ο ίδιος ο άνθρωπος και όχι οι μηχανές του ή οι οργανώσεις του. 
Λ. Μάμφοντ
Σήμερα ένα πλήθος ανθρώπων της επιστήμης ταλαιπωρούν το ανθρώπινο μυαλό. Νέοι Φρανκενστάιν σκοτώνουν την ανθρωπότητα, χωρίς να την έχουν σκοτώσει φυσικά. Δε θέλουν να σκοτώσουν το σώμα: αυτό του χρειάζεται, σκοτώνουν αθόρυβα και με σιγουριά του μυαλό, την ψυχή. 
Αυτό το γεγονός μας βάζει στον πειρασμό να κάνουμε μι α σύγκριση με τη βόμβα νετρονίου. Τι κάνει αυτή η βόμβα; Αφήνει ανέπαφα τα εργοστάσια, τα κτίρια, τις εγκαταστάσεις και σκοτώνει τους ανθρώπους. Τι κάνει το ναρκωτικό; Αφήνει ανέπαφο το σώμα-εργοστάσιο και σκοτώνει το μυαλό. Δε βρίσκετε ότι η βόμβα νετρονίου είναι , σχετικά με τα αποτελέσματά της και την πρόοδο των επιστημών, πολύ πιο πρωτόγονο μέσο καταστροφής από τα ναρκωτικά;
Α. Νάσιουτζικ
Για τους ανθρώπους που αγαπάνε τη μοναχικότητα συνήθως λένε: "Δεν τους αρέσει οι κοινωνία μας". Είναι το ίδιο σαν να λες για κάποιον: "Δεν του αρέσουν οι βόλτες", μόνο και μόνο γιατί ο άνθρωπος δεν έχει κλήση να περιπλανιέται τη νύχτα σε άντρα λιστών. 
Αγνώστου*



34e. Δίστιχα και τετράστιχα

Αλήθεια: ο γνήσιος φίλος δεν πεθαίνει,
μονάχα παύει δίπλα σου να είναι.
Αγνώστου*

Πώς να διακρίνεις τον σοφό από το βλάκα. Με ποια ζυγαριά;
Ο βλάκας το νόημα της ύπαρξης ξέρει με σιγουριά.
Β. Βινάρσκι*

Τα χρόνια τρέχουν και η γλώσσα μου δεν θέλει να κινείται σχεδόν.
Θα 'ρθει σε λίγο η εποχή των αποσιωπητικών.
Β. Βινάρσκι*

Στη συσσώρευση χρημάτων ξόδεψε όλη τη ζωή.
Για ξόδεμα χρημάτων, σκέφτηκε στην τελευταία του πνοή.
Β. Βινάρσκι*

Να σας πω από πού την αισιοδοξία ν' αποσπάτε:
από την ικανότητα τον εαυτό σας να εξαπατάτε.
Β. Βινάρσκι*


Τα τετράστιχα του Ίγκορ Γκουμπερμάν*

Υποστηρίζω στο καλύτερό μου ποίημα:
ωραία η ζωή εκείνου - χωρίς αμφισβήτηση -,
που βρίσκει της ζωής το νόημα, 
στη μάταιά της αναζήτηση.

Βουλιάζοντας στα σουρτα-φέρτα καθημερινά
οι άνθρωποι την αποβλάκωση επιτυγχάνουν:
οι άσωτες ψυχές μες στα ακόλαστα κορμιά
τον προορισμό τους χάνουν.

Όταν τις άδολες ψυχές δέρνει η μάστιγα
ταπείνωσης και η αδικία χυδαία,
η ζωή αποκτά νόημα μες στην 
ανόητη, αλλά αντίσταση γενναία.


Τα τετράστιχα του Βαλέρι Βινάρσκι*

Μην λυπάστε πως λιώνουν τα χρόνια σαν χιόνι,
τη ζωή μας περιτύλιξαν σαν φίδια φρικτά.
Ολόκληρους μήνες διαρκούνε οι πόνοι,
οι χαρές, μόνο στιγμές, ή το πολύ, λεπτά.

Την ευτυχία αναζητούσα, 
σαν μια ωραία καλλονή,
μέχρι που κατάλαβα, πως ευτυχία είναι:
της ευτυχίας η αναμονή.

Δεν βρέθηκε ένας σοφός στον κόσμο που βρισκόμαστε, 
ούτε να ξεστομίσει ή να γράψει πάνω σε χαρτί:
Γιατί για μια στιγμή στη Γη ερχόμαστε,
ενώ για πάντα φεύγουμε, γιατί;

Το παιχνίδι, το σκάκι επινόησε ένας σοφός-μεσσίας
και έδωσε την πρώτη κίνηση στο άσπρο, δηλαδή καλό.
Και η ζωή είναι παιχνίδι, αλλά εκεί απεναντίας,
την πρώτη κίνηση συνήθως κάνει το κακό.

Στις δύο πλευρές του σκάφους μας: Καλό και Κακό,
και ο καθένας με δικό του κουπί κοπανίζει.
Νόημα δεν έχει το Κακό να πολεμάς, 
γιατί χωρίς αυτό ο κόσμος θα αναποδογυρίζει.

Θα πάψεις να είσαι παιδί
και θα γίνεις άνδρας γενναίος.
Εάν χαμογελώντας, σιωπάς,
με βλάκα μπλέκοντας, τυχαίως.

Πού ήρθαμε; Γιατί υποφέρουμε;
Τι κρύβει πίσω του ο θάνατος ο ζοφερός;
Εκείνος που αυτά τα μυστικά θα λύσει,
ή βλάκας θα 'ναι, ή εχθρός.

Αποφεύγω την αλήθεια την πικρή,
ζω χάρη στην απάτη καθημερινή.
Γιατί χωρίς ελπίδα, δηλαδή ψευτιά,
δε θα μπορούσαμε να ζούμε ούτε μια στιγμή.

Σαν απόστολος είμαι και ξέρω, πως δεν υπάρχει Κακό,
η πορεία του οποίου δε φέρνει σε κάποιον Καλό.
Στον κόσμο δεν υπάρχει καλοσύνη που να μη βαδίζει 
με χαρά και με μπουμπουνητό,
εις βάρος κάποιου φέρνοντας το υστερόβουλο Κακό.

Απ' τον Θεό ανταμοιβή να μη ζητάς
για το σταυρό που κρέμασες στο στήθος.
Αγάπα, όχι τον Θεό, αλλά εκείνους που είναι δίπλα, 
και τότε ο Θεός θα σ' επιβραβεύσει, ίσως.

Να προσευχόμαστε, η έπαρση δε μας επιτρέπει, 
φοβόμαστε πως το ανάστημά μας θα μικραίνει.
Αλλά, αν μας ο πόνος πιάνει από το λαιμό,
στον Θεό τρέχουμε, τρομαγμένοι.

Ημέρα Κρίσεως
Δεν πρόκειται να δικαστούν οι κλέφτες, 
και ούτε οι αδίστακτοι εγκληματίες, διότι,
την Ημέρα αυτή, στο δικαστήριο μπροστά
οι δικαστές θα παρουσιαστούν, πρώτη.

Δεν είμαστε σε θέση να ακούμε τις φωνές τις λίγες,
- φαίνεται, εξαιτίας αλαζονείας - 
πως για τη Φύση οι άνθρωποι είναι μύγες.
Η διαφορά μόνο στον ποσοστό ζημίας.

Δεν μπορείς να κλέψεις το ταλέντο, 
είναι τόσο ανεκτίμητο χάρισμα.
Ακόμα και ο θάνατος δεν είναι εκείνο το τελωνείο,
που μπορεί να κατάσχει το δικό σου προίκισμα.

Συμφωνώ, είναι εξημμένη η φαντασία 
των ποιητών, των ηθοποιών (το λέω χωρίς πλάκα),
αλλά δεν έχουν καθόλου φαντασία, σε σύγκριση
με έναν μέτριο και σεμνό μαλάκα. 

Το κόμμα μας δεν είναι ξέφραγο αμπέλι,
που όλοι μπορούν να μπουν.
Εκεί μαζεύτηκαν οι λύκοι στην αγέλη,
τροφή να προμηθευτούν.

Καπότα: περιφρονημένη λέξη,
δεξαμενή απραγματοποίητων ψυχών.
Όταν φοράς αυτήν τη στολή τη σέξι,
για εκείνον που ήθελε να ζει, είσαι εγκληματικό ον.

 34h. Επιγραφές

Στη συλλογή ποιημάτων
Όπως το μνήμα το μοναχικό στην ερημιά
την προσοχή του οδοιπόρου αποσπάει, 
έτσι ο στοίχος μου που τραγουδάει την πεθυμιά
την απαθής ματιά σου να τραβάει.
Μ. Λέρμοντοφ*

Στο κρασοπότηρο ( δυο φορές;;
Εκείνος που έπινε κρασί έφυγε,
κι εκείνος που πίνει θα φύγει.
Μήπως αθάνατος θα μείνει 
εκείνος που δεν πίνει.
Ρ. Γκαμζάτοφ*

Στο πίσω μέρος μιας μεγάλης νταλίκας
Εδώ δουλεύουν πεντακόσια άλογα και ένας γάιδαρος.*


Στον ανδριάντα του Πολωνού αστρονόμου Ν. Κοπέρνικ (1473-1543)
Εκείνος που σταμάτησε τον Ήλιο και κίνησε τη Γη

Στον ανδριάντα του μεγάλου Νεύτωνα 
Εκείνος που ξεπέρασε με τη διάνοιά του την ανθρωπότητα




Επιτύμβιες επιγραφές πάνω στους τάφους
                                   των διάσημων ανθρώπων

Του Γάλλου φυσικού Α. Αμπέρ (1775-1836)
Επιτέλους ευτυχισμένος

Του Αμερικάνου πολιτικού, φυσικού και συγγραφέα
Β. Φρανγκλίνου (1706-1709)
Εκείνος που άρπαξε από τον ουρανό τον κεραυνό 
κι απ' τους τυράννους τα σκήπτρα

Του Γερμανού φυσικού Ι. φον Φραουνχόφερ (1787-1826)
Πλησίασε τα άστρα

Του μεγάλου Ι. Νεύτων (1643-1727)
Εδώ αναπαύεται ο Ισαάκ Νεύτων που με απαράμιλλη δύναμη του νου και ισχύ της μαθηματικής πρώτος εξήγησε τις κινήσεις των πλανητών, τις τροχιές των κομητών, τη άμπωτης και τη παλίρροια του ωκεανού…



Σύγχρονα επιτάφια

Δεν είχε φήμη του σοφού
και του παλικαρά τη δόξα δεν κατείχε,
όμως να υποκλίνεσαι στον τάφο του, 
γιατί τη φήμη του Ανθρώπου είχε.*

Ε! ζωντανέ, ακόμη κι αν όλη η ζωή σου είναι μια μαυρίλα.
Να παρηγορηθείς! 
Πίστεψε με, χειρότερη η δική μου μοίρα-ανατριχίλα.*

Περαστικέ! Κοιτάζοντας την ταφόπετρά μου τη βαριά,
Να θυμηθείς πως έχει τέλος της Ζωής το σεργιάνι. 
Βιάσου να πλέξεις από τις πράξεις καλοσύνης το στεφάνι.*

Απ' την καρδιά μου όλα τα πρόσωπα του κόσμου
Δεν πρόκειται να σβήσουν το δικό σου.*

Συγνώμη που μας έμεινε μονάχα, 
Στον τάφο σου να φέρουμε λουλούδια δετά.
Συγνώμη που μας έμεινε ο αέρας,
Τον οποίον δεν πρόλαβες να αναπνέεις αρκετά.*

Τόσα πολλά δικά μας έφυγαν μαζί σου.
Τόσα πολλά δικά σου έμειναν μαζί μας.*

Να επιστρέψεις δεν μπορείς 
Αδύνατον να ξεχαστείς.*

Ζωντανή σε φαντάζομαι τόσο εύκολα,
Ώστε στο θάνατό σου δεν πιστεύω.*

Δε θα επιστρέψεις, δε θα κοιτάξεις πίσω, 
Δεν πρόκειται να γίνεις σοφός κι ασπρομάλλης.
Στη μνήμη μας θα μείνεις για πάντα
Ως ζωντανός και νεαρός πεχλιβάνης.*

Δεν περιγράφεται ο πόνος της ψυχής, 
Τα μάτια μου στερεύουν απ' το κλάμα.
Το σπίτι εγκατέλειψες,
Με τη χαρά αντάμα.*

Αυτόν τον κόσμο άφησες σε μια στιγμή, 
Ενώ ο πόνος έμεινε για πάντα.*

Στον τάφο για δύο
Α. Ήμουν πλούσιος σαν Κροίσος.
Β. Εγώ ήμουν σαν Λάζαρος φτωχός.
Μαζί: Αλλά στον Άδη πάμε μαζί, χωρίς αποσκευές, ολοταχώς.*



Επιτάφιες από τους λογοτέχνες

Χωρίς εσένα η ύπαρξη 
δεν έχει περιεχόμενο.
Γ. Σοϊλεμεζίδης

Στον τάφο του σχολαστικού δασκάλου
Στον Άδη σκοτεινό κατέβηκε αυτός
Που μάθαινε παιδιά, βασανίζοντας όλους. 
Ίσως εκεί απ' τα παιδιά του Σατανά
Θα αναθρέψει τους γνήσιους διαβόλους.
Ρ. Μπερνς*

Στον τάφο του δειλού
Δεν είχα θάρρος για να κοιτάζω στα μάτια τη θανή
Στην μεσημβρινή επίθεση μια μέρα πριν.
Κι οι άνθρωποι μου δένοντας τα μάτια
Τη νύχτα με συνόδευσαν σ' αυτήν.*

Στον τάφο του νεοσύλλεκτη
Το σταυρό αυτό απέκτησα στο μέτωπο, 
Την πρώτη μέρα, η πρώτη σφαίρα: στο μέτωπο. 
Τα παιδιά στο θέατρο πετιούνται, λες και είναι στο λάκκωμα,
Ξέχασα ότι είναι χαράκωμα.*

Στον τάφο του εστέτ
Πήγα να κατουρήσω, όχι εκεί που όλα τα στρατιωτάκια, 
Και ο ελεύθερος σκοπευτής μ' έστειλε τις δικές του "ευχές".
Νομίζω άδικα περιπαίζετε, εκείνον, 
Που πέθανε και δεν πρόδωσε τις δικές του αρχές.*

Στον τάφο του χοντροκέφαλου φοβητσιάρη
Να βάζεις χώμα, λεπτό στρώμα, 
Πάνω στην καρδιά του, δειλή, γυναικεία.
Αλλά πύργο ολόκληρο, χτίσε
Πάνω στο μαντεμένιο του κρανίο.*