53 κείμενα του Multa paucis στις 19 Ιανουαρίου 2007

 34a.Μύθοι, παραβολές και αλληγορίες

Ο ευσεβής Μαχμούντ συνήθως φιλοξενούσε όλους που είχαν πρόβλημα στέγης. 
Μια φορά στο σπίτι του ήρθε ένας οδοιπόρος και ζήτησε να ξεκουραστεί. Ο Μαχμούντ ως φιλόξενος νοικοκύρης έβαλε πάνω στο τραπέζι όλα ότι είχε και κάλεσε τον κουρασμένο οδοιπόρο να φάει. Εκείνος με μεγάλη χαρά άρχισε βιαστικά να καταβροχθίζει ότι έβρισκε μπροστά του. Ο Μαχμούντ στενοχωρημένος ρώτησε, γιατί δεν ευχαρίστησε τον Θεό πριν ν’ αρχίσει να φάει. Εκείνος απάντησε πως ποτέ δεν το έκανε και δεν βλέπει το λόγο να το κάνει τώρα. Ο ευλαβής νοικοκύρης θύμωσε και τον έδιωξε.
Αργότερα όταν ήρθε ο καιρός της βραδινής προσευχής ο Θεός ρώτησε τον Μαχμούντ, γιατί εκείνος έδιωξε τον κουρασμένο και πεινασμένο επισκέπτη. Ο Μαχμούντ απάντησε πως δεν άντεξε την αχαριστία του προς τον Θεό. Ο Θεός όμως του είπε:
– Εγώ τον αντέχω 50 χρόνια, ενώ εσύ δεν μπόρεσες να τον αντέξεις ένα βράδυ!*

Θραύσματα
Μια φορά ο Χινγκ-Σι μιλούσε με τον Γιάνγκ-Λι για πολύ σπουδαία ικανότητα του ανθρώπου να δαμάζει την οργή που έχει στην καρδιά του και να μην πέσει τόσο χαμηλά, ώστε να εκδικηθεί. Με προσοχή ακούγοντας τον Δάσκαλο ο Γιανγκ-Λι με σύγχυση ομολόγησε πως ακόμη δεν απέκτησε την ικανότητα να συγχωρεί τους εχθρούς του, παρ’ όλο που ειλικρινά προσπαθεί. 
– Έχω έναν εχθρό, είπε ο Γιανγκ-Λι, και θα ήθελα να ξεχάσω το κακό που μου έκανε, αλλά δεν μπορώ να καταφέρω να ξεριζώσω την οργή απ’ την καρδιά μου.
– Θα σε βοηθήσω, είπε ο Χινγκ-Σι και πήρε από το ράφι μια παλιά πήλινη τσαγιέρα, πάρε αυτήν την τσαγιέρα και πράξε αυτό που θα ήθελες να κάνεις με τον εχθρό σου.
Ο Γιανγκ-Λι πήρε την τσαγιέρα στα χέρια του, την κοιτούσε απ’ εδώ και απ’ εκεί δειλιάζοντας να κάνει κάτι. Τότε ο Δάσκαλος είπε:
– Είναι μια παλιά τσαγιέρα, δεν είναι άνθρωπος, μη φοβάσαι να κάνεις αυτό που θα ήθελες να κάνεις με τον εχθρό σου.
Τότε ο Γιανγκ-Λι σήκωσε την τσαγιέρα και με δύναμη την έριξε κάτω, ώστε η τσαγιέρα να γίνει κομμάτια που πέταξαν παντού. Ο Χυνγκ-Σι κοίταξε το δάπεδο γεμάτο θραύσματα και είπε:
– Βλέπεις τι έγινε; Σπάζοντας την τσαγιέρα εσύ δεν την ξεφορτώθηκες, αντίθετα την πολλαπλασίασες σε πολλά θραύσματα τα οποία μετατράπηκαν σε κίνδυνο για σένα και για τους γύρο ανθρώπους. Γι’ αυτό κάθε φορά όταν δεν θα έχεις δυνάμεις να πετάς την οργή από την καρδιά σου, να θυμηθείς αυτά τα θραύσματα, είπε ο Χινγκ-Σι.

Ένας μαθητής ρώτησε τον Βούδα:
– Είναι αθάνατοι η ψυχές των φωτισμένων;
Όπως πάντα ο Βούδας άφησε την ερώτηση χωρίς απάντηση, αλλά ο μαθητής ήταν επίμονος. Κάθε μέρα επαναλάμβανε την ερώτηση και κάθε μέρα δεν έπαιρνε την απάντηση.
Τελικά βαρέθηκε και έγινε πιο αποφασιστικός: είπε ότι θα φύγει αν δεν παίρνει απάντηση στην πολύ σπουδαία για αυτόν ερώτηση. Δηλαδή, ήθελε να καταλάβει, αν έχει νόημα να ζει ως ασκητής αφού τελικά οι ψυχές των φωτισμένων πεθαίνουν μαζί με τα σώματά τους.
Ο Βούδας έγινε ήπιος και είπε:
– Εσύ μοιάζεις με τον άνθρωπο που πέθαινε από το φαρμακωμένο βέλος. Οι συγγενής του έφεραν τον γιατρό, αλλά εκείνος τον άφηνε να βγάζει το βέλος από το σώμα του μέχρι που δεν θα του απαντήσουν σε τρεις ερωτήσεις. Πρώτον: εκείνος που έριξε ήταν λευκός ή μαύρος; Δεύτερον: ήταν ψηλός ή κοντός; Και η τελευταία ερώτηση: ήταν ιερέας ή όχι;
Τελικά ο μαθητής δεν έφυγε.


Αποσπάσματα από τα βιβλία του Έντονη ντε Μέλο (Anthony de Mello):
Ένα λεπτό ανοησίας (One Minite Nonsense)
Ένα λεπτό σοφίας (One Minute Wisdom)
Όταν ο Θεός γελάει 
Η προσευχή του βατράχου (The Prayer of the Frog)
Γιατί κελαηδάει το πουλί; (The Song of the Bird),
Ελευθερία και αγάπη (Call To Love)


Τι κρύβεται πίσω από την τεράστια επιτυχία των βιβλίων του Έντονη ντε Μέλο; Με δυο λόγια: είναι το μεγάλο ενδιαφέρον για την πνευματικότητα σ’ όλο τον κόσμο. Τώρα δεν μπορεί κανείς να δελεάσει τους ανθρώπους με έτοιμες συνταγές ή με θρησκευτικά δόγματα. Αυτοί οι πολύ περπατημένοι δρόμοι δεν κατάφεραν να φέρουν στους ανθρώπους πνευματικότητα.
Ο σύγχρονος άνθρωπος θέλει να καταλάβει τι είναι αυτό που βασανίζει την ψυχή του, τι εμποδίζει στην πνευματική πρόοδο. Θέλει ξανά να αποκαλύπτει τον Θεό, απορρίπτοντας όλα αυτά που αιώνες ταυτίζονταν με το όνομα του Θεού: αφύσικοι νόμοι, δόγματα, έθιμα, λόγια αποκομμένα από την πραγματικότητα και επιβαλλόμενα απο την Εξουσία και Εμπόριο.
Δεν πρέπει να σκέφτεστε πως οι παραβολές και τα ανέκδοτα αφορούν άλλους (μαθητές, ιερείς, γείτονες, εκκλησία κ. α.). Αφορούν όλους εμάς. Εάν νομίζεται διαφορετικά μόνο θα βλάψετε τον εαυτό σας. 



Να φας μόνος σου το φρούτο σου
Μια φορά ένας μαθητής παραπονέθηκε:
– Δάσκαλε, λες πολλές ιστορίες, αλλά ποτέ δεν μας ανοίγεις το νόημά τους.
– Τι θα έλεγες αν σου πρότειναν κάποιο φρούτο το οποίο πριν το μασήσανε.


Το ποντίκι και ο ελέφαντας
Ο ελέφαντας μπήκε στη λίμνη και απολάμβανε το νερό. Ξαφνικά εμφανίστηκε ένα ποντίκι που απαιτούσε απ’ τον ελέφαντα να βγει από τη λίμνη.
– Δε θέλω, απάντησε ο ελέφαντας.
– Επαναλαμβάνω! Να βγεις αμέσως, επέμενε το ποντίκι.
– Γιατί, απορούσε ο ελέφαντας.
– Θα σου πω όταν θα βγεις.
Τελικά ο ελέφαντας βγήκε από τη λίμνη:
– Τι έγινε; Τι θέλεις;
– Ήθελα να δω, μήπως εσύ φόρεσες το μαγιό μου.

Περισσότερο στον ελέφαντα θα ταιριάζει το μαγιό του ποντικιού, παρά στον Θεό οι δικές μας αντιλήψεις για Εκείνων.


Το περιστέρι του βασιλιά
Ο βασιλιάς διόρισε τον Χοτζά Νασρεντίν πρωθυπουργό. Μια φορά, κάνοντας περίπατο στο μέγαρο του βασιλιά ο Νασρεντίν είδε το γεράκι του βασιλιά. Ποτέ πριν δεν έτυχε να δει τέτοιο παράξενο περιστέρι, γι’ αυτό έφερε το ψαλίδι και έκοψε τα νύχια, το ράμφος και τα φτερά του γερακιού.
– Τώρα είσαι μια χαρά περιστέρι, είπε με ικανοποίηση ο Νασρεντίν, φαίνεται πως δε σε είχε φροντίσει κανένας.

Εάν δεν είσαι σαν τους άλλους, αυτό σημαίνει πως έχεις κάποιο πρόβλημα.


Επαγρύπνηση
Ο μαθητής ζεν για να μπορεί να κάνει μαθήματα στους άλλου πρέπει να μείνει με τον Δάσκαλο δέκα χρόνια.
Ο Τένο ολοκλήρωσε την διδασκαλία του και έφτασε στο βαθμό Δασκάλου. 
Μια φορά επισκέφθηκε τον Δάσκαλο Ναν Ιν, ήταν μια βροχερή ημέρα και ο Τένο φόρεσε τα ξύλινα παπούτσια του και πήρε μαζί του την ομπρέλα.
Όταν μπήκε στο σπίτι του Δασκάλου εκείνος τον χαιρέτησε και μετά ρώτησε:
– Άφησες τα παπούτσια και την ομπρέλα στο εξώστεγο, έτσι; Για πες μου άφησες την ομπρέλα αριστερά ή δεξιά από τα παπούτσια.
Ο Τένο συγχύστηκε, δεν μπορούσε να απαντήσει. Κατάλαβε πως δρούσε ακατανόητα. Έτσι αποφάσισε να μείνει με τον Δάσκαλο Ναν Ιν για ακόμη δέκα χρόνια μαθαίνοντας την τέχνη Συνεχείς Κατανόησης.

Μόνο εκείνος που ποτέ δεν χάνει την κατανόηση, δηλαδή εκείνος που πάντα είναι παρών, μόνο αυτός γίνεται Δάσκαλος.


Η αγιοσύνη της παρούσας στιγμής
Μια φορά τον Βούδα ρωτήσανε:
– Τι κάνει τον άνθρωπο άγιο; 
Ο Βούδας απάντησε:
– Εκείνος που είναι ικανός να κατανοήσει και να μείνει μέσα στην πιο μικρή στιγμή του χρόνου είναι άγιος.
Έναν στρατιώτη αιχμαλώτισαν και μετά τον βάλανε στην φυλακή. Τη νύχτα δε μπορούσε να κλείσει μάτι, γιατί φοβόταν πως το πρωί θα τον βασανίζουν. Κάποια στιγμή θυμήθηκε τα λόγια του Δάσκαλού του: «Δεν υπάρχει αύριο. Η μοναδική πραγματικότητα είναι το παρών». Κατανοώντας αυτό ο στρατιώτης κοιμήθηκε.

Ο άνθρωπος που ξέρει να απελευθερωθεί από τη μέγγενη του μέλλον, είναι σαν αετός στον ουρανό ή σαν λουλούδι στο λιβάδι, καμία στενοχώρια για την αυριανή μέρα. Πλήρεις βύθιση στο παρόν. Αυτό είναι αγιοσύνή


Οι καμπάνες της θάλασσας
Κάποτε σ’ ένα μικρό νησί έχτισαν ένα μεγάλο ναό με χίλιες καμπάνες. Οι καμπάνες μικρές και μεγάλες ήταν φτιαγμένα από τους καλύτερους μαστόρους του κόσμου. Όταν φυσούσε δυνατός αέρας το κουδούνισμα των καμπάνων ενώνονταν σε μια συμφωνία που προκαλούσε το θαυμασμό την καρδιά κάθε ανθρώπου.
Πέρασαν αιώνες και το νησί σιγά σιγά βυθίστηκε στων ωκεανό. Μαζί του κάτω από το νερό εξαφανίστηκαν και οι καμπάνες. 
Ο μύθος έλεγε πως οι καμπάνες συνεχίζουν να κουδουνίζουν και μερικοί άνθρωποι μπορούν να τις ακούσουν. Ένας νεαρός αναζητητής εμπνευσμένος από τον μύθο πήγε στην άλλη άκρη της γης για ν’ ακούσει αυτό το κουδούνισμα. Μέρα-νύχτα καθόταν στην ακτή του ωκεανού κοιτάζοντας εκεί που βρισκόταν το βυθισμένο νησί και με έντονη διάθεση προσπαθούσε ν’ ακούσει…., αλλά άκουε μόνο το πάφλασμα των κυμάτων.
Αυτό συνεχιζόταν για πολλές βδομάδες. Κάθε φορά όταν τον κυρίευε η απελπισία πήγαινε στο διπλανό χωριό για ν’ ακούσει τους γέροντες του χωριού που με ευλάβεια μιλούσαν για τον μυστηριώδη μύθο. Μέσα στην καρδιά του ξανά αναφλεγόταν η ελπίδα….. για να σβήνει μετά από μερικές άκαρπες βδομάδες ν’ ακούσει το μυστήριο κουδούνισμα.
Τελικά ο νεαρός αποφάσισε να φύγει. Ίσως δεν είναι η μοίρα του ν’ ακούσει…, ίσως είναι απλά ένας όμορφος μύθος. Την τελευταία μέρα πήγε στην ακτή για να αποχαιρετίσει τον ωκεανό, τον ουρανό, τον άνεμο, τα φοινικόδεντρα. Ξάπλωσε πάνω στην άμμο και για πρώτη φορά αφουγκράστηκε το σπάσιμο των κυμάτων. Σε λίγο οι ήχοι του ωκεανού τόσο τον απορρόφησαν ώστε δεν μπορούσε να αντιληφθεί τον εαυτό του, διαλύθηκε μέσα στη βαθιά σιωπή του ωκεανού. 
Και ξαφνικά μέσα σ’ αυτήν τη σιγή άκουσε καμπάνα: ένα απαλό κουδούνισμα μιας μικρής καμπάνας, μετά άκουσε μια άλλη, μετά ακόμη μια άλλη, και άλλη, και άλλη…. ως που οι μουσική χιλίων καμπάνων δεν έγινε μια μουσική συμφωνία γεμάτη αρμονία που γέμισε την καρδιά του νεαρού με ανυπέρβλητο θαυμασμό.

Θέλετε ν’ ακούσετε το κουδούνισμα των καμπάνων; Απλά ακούστε των ωκεανό.
Θέλετε να δείτε τον Θεό; Απλά κοιτάξτε την φύση γύρο σας.


Ετικέτα 
Η ζωή είναι άκρατος οίνος. Όλοι διαβάζουν την ετικέτα πάνω στο μπουκάλι. Λίγοι δοκιμάζουν τη γεύση του οίνου.

Μια φορά ο Βούδας έδειξε το λουλούδι και ζήτησε απ’ τους μαθητές του να πουν για το λουλούδι. Ένας απ’ τους μαθητές έκανε μια διάλεξη για λουλούδι. Ο άλλος απήγγειλε για το λουλούδι ένα ποίημα. Ο τρίτος διηγήθηκε μια παραβολή. Ξεπέρασαν ο ένας τον άλλων στην βαθύτητα του νοήματος και στην πολυμάθεια.
Όμως, στην ουσία διάβαζαν ετικέτες.
Ο Μαχακασιάπα μόνο χαμογέλασε και δεν είπε ούτε μια λέξη. Ήταν ο μόνος που είδε το λουλούδι.

Όλοι μας χάνουμε την ενέργειά μας για να διαβάζουμε ετικέτες.


Πως είναι ο Θεός
Ο μύστης επέστρεψε από την έρημο.
Οι άνθρωποι τον παρακαλούσαν:
– Πες μας, πως είναι ο Θεός;
Όμως πώς μπορεί ένας άνθρωπος να πει για αυτά που ένιωθε η καρδιά του; Είναι δυνατόν να περιγράφεις τον Θεό; Οι άνθρωποι ήταν επίμονοι και τελικά τους έδωσε κάποια περιγραφή κατά προσέγγισιν και ανακριβή με την ελπίδα πως κάποιος θα θέλει να πάει στην έρημο και να τα επιβιώσει μόνος του.
Οι άνθρωποι καταπιάστηκαν με τα λόγια του. 
Τα μετέτρεψαν σε μυστική αγία γραφή. 
Τα επέβαλλαν στους άλλους ως ιερή πίστη. 
Έκαναν μεγάλες θυσίες κηρύσσοντάς τα σε μακρινούς τόπους.
Μερικοί ακόμη και έδωσαν τη ζωή τους για αυτά τα λόγια.

Είναι γνωστό πως ο Βούδας πάντα αρνιόταν να μιλήσει για τον Θεό.
Ο Μύστης ένιωθε θλίψη. Καλύτερα να μην έλεγε τίποτα.


Ο διάβολος και ο φίλος του
Ο διάβολος βγήκε να κάνει περίπατο με τον φίλο του. Είδανε έναν άνθρωπος που υποκλίθηκε και κάτι σήκωσε από τη γη.
– Τι βρήκε αυτός ο άνθρωπος; ρώτησε ο φίλος.
– Ένα κομματάκι Αλήθειας, απάντησε ο διάβολος.
– Μα αυτό δεν σε ενοχλεί; ρώτησε ο φίλος.
– Όχι, απάντησε ο διάβολος, αυτός θα κάνει απ’ αυτό κάποια θρησκεία.

Η θρησκευτική πίστη είναι μόνο οδοδείκτης στον δρόμο προς την Αλήθεια. Όταν ο άνθρωπος γαντζώνει πάνω σ’ ένα οδοδείκτη αυτός δεν πρόκειται να ψάχνει την Αλήθεια, αυτός έχει την πεποίθηση πως την βρήκε.


Φυλαχτό
Η μητέρα δεν κατάφερνε να πείσει τον γιο της να επιστρέψει στο σπίτι πριν να σκοτεινιάσει. Γι’ αυτό του είπε πως τη νύχτα στον δρόμο προς το σπίτι τους μερικές φορές εμφανίζονται βρικόλακες. 
Ο γιος της μεγάλωσε αλλά άρχισε να φοβάται τους βρικόλακες σε τέτοιο βαθμό, ώστε αρνιόταν να βγει έξω τα βράδια. Τότε η μητέρα του του έδωσε ένα φυλαχτό και του εξήγησε πως θα τον υπερασπίσει.

Η κακή θρησκεία του έδωσε πίστη στο φυλαχτό.
Η καλή θρησκεία λέει πως δεν υπάρχουν βρικόλακες.


Η όραση και το πρόσωπο
Ένας άνθρωπος άρχισε να χάνει την όρασή του. Πάλεψε σκληρά για να νικήσει την αρρώστιά του με όλους τους γνωστούς τρόπους. Όταν κατάλαβε πως τα φάρμακα και η γιατροί είναι ανίκανοι να τον βοηθήσουν άρχισε να αντιμετωπίζει την τυφλότητα με βοήθεια των αισθημάτων. Ήταν πολύ δύσκολο να πεις τον εαυτό σου «Αγάπα την τυφλότητά σου».
Στην αρχή του φαινόταν πως βρίσκεται σε αδιέξοδο. Όταν άρχισε να μιλήσει με το σκοτάδι του τα λόγια του ήταν πικρά, αλλά εκείνος συνέχισε, μέχρι που στην θέση της πίκρας ήρθαν η ταπεινοφροσύνη, η υπομονή, υποταγή στη μοίρα, και μια φορά με έκπληξη αποκάλυψε πως ήρθαν η φιλία και η αγάπη. Μετά από μερικές μέρες ήρθε η στιγμή όταν αγκάλιασε την τυφλότητά του και είπε: «Σ’ αγαπώ». Αυτή την ημέρα στον πρόσωπό του ξαναεμφανίστηκε το χαμόγελο.

Βεβαίως, την όρασή του έχασε για πάντα, αλλά τι όμορφο που έγινε το πρόσωπό του!


Μην αλλάξεις!
Συνήθως ήμουν νευρικός. Ήμουν στενοχωρημένος, σκυθρωπός και πολύ εγωιστής. Συνέχεια οι γύρω μου έλεγαν πως πρέπει ν’ αλλάξω.
Εγώ και εναντιωνόμουν και συμφωνούσα με όλους και ήθελα πολλές φορές ν’ αλλάξω, αλλά δεν μπορούσα να τα καταφέρω.
Ένιωθα μεγάλη πίκρα γιατί και ο καλύτερος φίλος μου ήταν μαζί με άλλους και επέμενε πως πρέπει να αλλάξω. 
Αλλά μια φορά μου είπε: «Μην αλλάξεις. Εγώ σε αγαπώ έτσι όπως είσαι». Αυτά τα λόγια του ακούγονταν σαν μια ωραία μουσική. Εγώ χαλάρωσα. Επέστρεψαν οι μικρές και μεγάλες χαρές…και ξαφνικά εγώ άλλαξα!

Είμαι σίγουρος πως δε θα μπορούσα ν’ αλλάξω εάν δε θα βρισκόταν αυτός που θα με έλεγε πως μ’ αγαπάει έτσι όπως είμαι. 
Ελπίζω πως Εσύ μ’ αγαπάς με τέτοια αγάπη Κύριε!


Ραβδωτοί άνθρωποι
Ο Δάσκαλος ρώτησε τους μαθητές: 
– Εάν όλοι οι καλοί άνθρωποι ήταν άσπρη και όλοι οι κακοί μαύροι, τι χρώμα θα διαλέγατε εσείς;
Σηκώθηκε η Μαρία και είπε:
– Εγώ θα ήμουν ραβδωτή.


Το διαμάντι 
Ένας αναζητητής το βράδυ ήρθε στην άκρη του χωριού και ήθελε να κοιμηθεί κάτω από ένα δέντρο. Ξαφνικά εμφανίστηκε ένας χωριάτης και φώναξε:
– Την πέτρα! Δώσε μου την πολύτιμη πέτρα!
– Ποια πέτρα; δεν κατάλαβε ο αναζητητής.
– Χθες τη νύχτα είδα όνειρο όπου ήρθε ο Σίβα και μου είπε για να ‘ρθω στην άκρη του χωριού και ο αναζητητής θα μου δώσει μια πέτρα που θα με κάνει πλούσιο για όλη μου τη ζωή.
Ο αναζητητής άνοιξε τη σακούλα του και έβγαλε από μέσα μια πέτρα.
– Ίσως ο Σίβα εννοούσε αυτό το διαμάντι, είπε ο αναζητητής, το βρήκα χθες το βράδυ μέσα στο δάσος. Παρ’ το, είναι δικό σου.
Ο χωριάτης με περιέργεια κοιτούσε μια την πέτρα, μια τον αναζητητή. Κρατούσε στα χέρια του το μεγαλύτερο διαμάντι του κόσμου! Είναι πλούσιος και ευτυχισμένος!
Στο σπίτι ο χωριάτης όλη τη νύχτα προσπαθούσε να κοιμηθεί, αλλά δε μπόρεσε. Το πρωί πήγε και ξύπνησε τον αναζητητή και του είπε:
– Πάρε το διαμάντι και δώσε μου αυτό το πλούτο που έχεις μέσα σου και χάρη στο οποίο με τέτοια ευκολία αποχωρίστηκες απο το διαμάντι.


Το ινδοκάρυδο
Η μαϊμού έριξε πάνω από την κοκκοφοίνικα την καρύδα στο κεφάλι ενός σούφι.
Εκείνος σήκωσε την καρύδα, ήπιε το γάλα της, έφαγε την εδώδιμη ψίχα, και από το καρυδότσουφλο έκανε δυο φλιτζάνια.

Ευχαριστώ για την κριτική! 
Έτσι πρέπει να την αντιλαμβανόμαστε.


Ο Δάσκαλος είπε:
– Υπάρχουν άνθρωποι που νομίζουν πως τα προβλήματα λύνονται με προσπάθειες. Αυτοί η άνθρωποι απλά απασχολούν τον εαυτό τους και τους άλλους με μάταιες κινήσεις.
Τα προβλήματα λύνονται μόνο με την κατανόηση. Εκεί που υπάρχει κατανόηση δενυπάρχει πρόβλημα.




Διαλογισμός 2. Οι αιτίες της δυστυχίας*
(μία από τiς τριάντα μία διαλογισμούς του βιβλίου «Ελευθερία και Αγάπη» του Έντονη ντε Μέλο)

Εάν κανείς έρχεται σ’ Εμέ και δεν μισεί τον πατέρα του και την μητέρα του, τη γυναίκα του, τα παιδιά του, τους αδελφούς και αδελφάς, την δουλειά του, τον πολιτισμό και την θρησκεία της κοινωνίας των ανθρώπων, ακόμη δε και την ζωήν του, δεν μπορεί να είναι μαθητής Μου.
Κατά Λουκάν 14.26, παράφραση

Κοιτάξτε, τι συμβαίνει στον κόσμο και θα δείτε πόσο λίγη ευτυχία υπάρχει γύρω μας. Μήπως γνωρίζετε τι προκαλεί τα βάσανα;
Ίσως θα πείτε πως η αιτία των βασάνων είναι η μοναξιά ή η καταπίεση, ο πόλεμος ή το μίσος, ο θρησκευτικός φανατισμός ή ο αθεϊσμός. Και θα έχετε άδικο.
Τα βάσανα έχουν μια και μοναδική αιτία; λανθασμένες ιδέες στο μυαλό σας. Αυτές οι ιδέες είναι τόσο διαδεδομένες, είναι τόσο συνηθισμένες που ποτέ ούτε από το μυαλό σας πέρασε να τις αμφισβητήσατε. Και ως συνέπεια αυτής της λανθασμένης κοσμοθεωρίας βλέπετε τον κόσμο και τον εαυτό σας μέσα απο μια παραμορφωμένη εικόνα. 
Είστε τόσο προγραμματισμένοι, βρίσκεστε κάτω από τόσο ισχυρή πίεση της κοινωνίας, ώστε κυριολεκτικά είστε παγιδευμένος και απλά δεν είστε ικανός να αντιλαμβάνεστε τον κόσμο αλλιώς.
Και έξοδος από αυτήν την κατάσταση δεν υπάρχει, αφού εσείς ούτε υποψιάζεστε πως η κοσμοαντίληψη σας είναι διαστρεβλωμένη, πως οι σκέψεις σας δεν είναι σωστές και οι πεποιθήσεις σας είναι λανθασμένες.
Κοιτάξτε γύρω σας και προσπαθήστε να βρείτε κάποιον πραγματικά ευτυχισμένο άνθρωπο, τον οποίον δεν βασανίζουν οι φόβοι, οι αμφιβολίες, οι στενοχώριες.
Θα είστε τυχερός, εάν θα βρείτε έναν άνθρωπο μέσα από εκατό χιλιάδες ανθρώπους. Ίσως αυτό θα προκαλέσει κάποια υπόνοια πως με άλλους σας συνδέει κάποιος προγραμματισμός, κάποιο γενικό σύστημα αξιών, παρ’ όλο που και εσείς είστε προγραμματισμένοι να μη υποψιάζεστε, να μην αμφιβάλετε για τη ζωή σας. Σας έπεισαν να ακολουθείτε τα έθιμα, τα ήθη, να προσκυνάτε τα ιδανικά της κοινωνίας και της θρησκείας. Και αν συνεχίζετε να μην νιώθετε ευτυχισμένοι, αυτό σημαίνει πως πρέπει να θεωρείτε υπεύθυνο μόνο τον εαυτό σας και όχι τις επιβαλλόμενες απ’ έξω ιδέες και φρονήματα.
Η κατάσταση χειροτερεύει εφόσον η πλειοψηφία των ανθρώπων υπέστησαν τέτοια πλύση εγκεφάλου ώστε να μην αντιλαμβάνονται τη δυστυχία τους, είναι σαν τους κοιμισμένους που δεν γνωρίζουν ότι κοιμούνται.
Τι εμποδίζει τον άνθρωπο να είναι ευτυχισμένος;
α) Η πρώτη πεποίθηση. «Είναι αδύνατον να είσαι ευτυχισμένος χωρίς αυτά με τα οποία είσαι δεμένος, χωρίς αυτά που θεωρείς αναντικατάστατα».
Δεν είναι έτσι. Κάθε στιγμή της ζωής μας έχουμε τα πάντα για να νιώθουμε ευτυχισμένη.
Μελετήστε για λίγο αυτή τη φράση.
Η κυρία αιτία των βασάνων έχει το εξής: οι άνθρωποι με όλες τις δυνάμεις τους προσπαθούν να αποκτήσουν αυτά που δεν έχουν, και δεν εκτιμούν αυτά που έχουν.
β) Η δεύτερη πεποίθηση. «Η ευτυχία μπορεί να υπάρξει μόνο στο μέλλον».
Πολύ λανθασμένη άποψη. Είμαστε ευτυχισμένοι εδώ και τώρα, αλλά ούτε το γνωρίζουμε: ψεύτικες πεποιθήσεις, λαθεμένες γνώμες μας οδηγούν στο να μας τυραννούν συνεχώς φόβοι κι ανησυχίες, να μας βασανίζουν οι προσκολλήσεις, οι διενέξεις, αισθήματα ενοχής. 
γ) Η τρίτη πεποίθηση. «Η ευτυχία χαμογελάει μόνο σ’ αυτόν που είναι ικανός ν’ αλλάξει την παρούσα κατάσταση και τους γύρω ανθρώπους». 
Μεγάλο λάθος. Με απερισκεψία ξοδεύουμε πάρα πολύ ενέργεια προσπαθώντας να αλλάξουμε τον γύρω κόσμο και τους γύρω ανθρώπους. Εάν η αλλαγή του κόσμου είναι η αποστολή σας τότε εμπρός! αλλάξτε τον, αλλά μην δημιουργείτε αυταπάτες πως αυτό θα σας κάνει ευτυχισμένους.
Ευτυχισμένο ή δύστυχο κάνει τον άνθρωπο όχι ο γύρω κόσμος, αλλά οι σκέψεις του.
Όπως δεν πρόκειται να βρείτε τι φωλιά του αετού στον πάτο του ωκεανού, δεν πρόκειται να βρείτε την ευτυχία στον έξω κόσμο.
Λοιπόν, εάν θέλετε να είστε ευτυχισμένοι, πάψτε ανώφελα να σπαταλάτε την ενέργειά σας παλεύοντας με την φαλάκρα σας, να διαμορφώσετε ένα ελκυστικό κορμί, για την αλλαγή τόπου παραμονής, τόπου εργασίας, χώρας, τρόπου ζωής, ακόμα και της προσωπικότητάς σας.
Πρέπει να κατανοήσετε κάτι πολύ σπουδαίο, πως ακόμη και στην πραγματικότητα μπορείτε να καταφέρετε τους στόχους σας: δηλαδή να αποκτήσετε ένα ωραίο κορμί, να εξελιχθείτε σε μια χαρισματική προσωπικότητα, να ζήσετε σ’ ένα πολύ όμορφο μέρος, αλλά όπως και πριν αυτές οι αλλαγές να μη σας φέρουν καμιά χαρά; Νομίζω δε χρειάζονται παραδείγματα;
Κάπου βαθιά στην ψυχή σας καταλαβαίνετε πως αυτό είναι αλήθεια, αλλά επίμονα συνεχίζετε να χάνετε ενέργεια και δυνάμεις προσπαθώντας να αποκτήσετε αυτό που ποτέ δε θα σας φέρνει ευτυχία.
γ) Κι ακόμη μια λανθασμένη πεποίθηση: «ευτυχία είναι πραγματοποίηση όλων τον επιθυμιών».
Απόλυτο λάθος. Αντίθετα, ακριβώς οι επιθυμίες και οι εμμονές κάνουν τον άνθρωπο εντεταμένο, εκνευρισμένο, απογοητευμένο, αβέβαιο, και δειλό.
Κάντε μια λίστα με όλες τις προσκολλήσεις σας και επιθυμίες σας και ν’ απευθυνθείτε στην κάθε μια ξεχωριστά με λόγια: «Βαθιά στην καρδιά μου ξέρω ακριβώς πως ακόμα και αν θα σε έχω δε θα με κάνεις ευτυχισμένο».
Η αλήθεια αυτόν των λόγων χρειάζεται βαθιά προσοχή. Η εκπλήρωση των επιθυμιών μπορεί στην καλύτερη περίπτωση να σας φέρει γλυκές στιγμές ή ευχάριστο ενθουσιασμό. Σας παρακαλώ! μην τα μπερδεύετε με την ευτυχία.
Τότε τι είναι ευτυχία;
Πολύ λίγοι γνωρίζουν τι είναι ευτυχία, αλλά να δώσουν απάντηση δε θα μπορέσει κανείς, γιατί είναι αδύνατο να την περιγράφεις με λόγια. Μπορεί να περιγράψει το φως εκείνος που όλη τη ζωή του έζησε στο σκοτάδι της φυλακής; Μπορεί να περιγράψει την πραγματικότητα εκείνος που κοιμάται;
Κατανοήστε από πού προέρχεται ο εφιάλτης σας και εκείνος θα τελειώσει. Τότε θα ξυπνήσετε και θα είστε έτοιμοι για να καταλάβετε την πραγματικότητα.
Κατανοήστε τις λανθασμένες πεποιθήσεις σας και αυτοί θα εξαφανιστούν. Τότε θα γνωρίσετε τη γεύση της ευτυχίας.
Εδώ γεννιέται το ερώτημα: αφού οι άνθρωποι προσπαθούν τόσο να είναι ευτυχισμένοι (και αυτό είναι πολύ φυσικό και κατανοητό), τότε γιατί δεν προσπαθούν να απαλλαχθούν απ’ αυτούς τους λανθασμένους προσανατολισμούς στη ζωή;
Διότι: 
Πρώτον, ούτε τους έρχεται αυτή η σκέψη ότι οι πεποιθήσεις τους μπορούν να είναι λανθασμένες, ούτε καταλαβαίνουν ποιες είναι αυτές ακριβώς.
Δεύτερον, οι άνθρωποι φοβούνται να χάσουν αυτήν την κοσμοαντίληψη που καλά γνωρίζουν, τον κόσμο-θέατρο με τα πάθη του, με τις επιθυμίες και προσκολλήσεις του, με τους φόβους, κοινωνικές αδικίες, με τη φιλοτιμία του, τον κόσμο που γεννάει μερικές φορές στιγμές ευχαρίστησης, ανακούφισης και ενθουσιασμού.
Σκεφτείτε και φανταστείτε έναν άνθρωπο που φοβάται να απαλλαχθεί από τον εφιάλτη μόνο και μόνο γιατί αυτός ο εφιάλτης είναι ο μοναδικός κόσμος που γνωρίζει. Πώς μπορεί να θέλει κάτι άλλο; Έτσι είστε εσείς ο ίδιος, και οι άλλοι γύρω σας.
Εάν θέλουμε να γνωρίσουμε κάτι άλλο, δηλαδή την ευτυχία, πρέπει να «μισήσουμε» τον πατέρα και την μητέρα μας, πρέπει να μισήσουμε την κοινωνία μας που μας έκανε πλύση εγκεφάλου και όλα αυτά τα ψεύτικα αγαθά που μας έδωσε.
Και πώς μπορούμε να το καταφέρουμε; Όχι με τρόπο αποφασιστικής άρνησης απ’ αυτά, αφού το αποτέλεσμα θα είναι η μεγαλύτερη προσκόλληση προς αυτά. Ο καλύτερος τρόπος είναι η Κατανόηση πως αυτά είναι ο εφιάλτης της ζωής μας. Και τότε αυτά δε θα μπορέσουν να μας ελέγχουν και τότε δε θα έχει μεγάλη σημασία αρνηθήκαμε όλα αυτά ή όχι. Θα είναι αδύναμοί να μας προκαλούν πόνο και βάσανα: τότε είστε ξύπνητοί και τελειώσατε με το σκοτάδι των φόβων και βασάνων.
Αφιερώστε λίγο χρόνο για ανάλυση της κάθε προσκόλλησης, θα βρείτε την αληθινή της φύση, τον εφιάλτη που σας φέρει, από τη μία πλευρά, σας δίνει ευχαρίστηση και απόλαυση και από την άλλη, είναι η αιτία όλων των προβλημάτων σας, των στενοχώριων, φόβων και βασάνων.
Αν και σας φαίνεται παράξενο, όμως η σημερινή ζωή σας, είναι εφιάλτης. Όλα αυτά στα οποία γαντζωθήκατε με όλες σας τις δυνάμεις και χωρίς τα οποία δεν φαντάζεστε την ζωή ευτυχισμένη, είναι ένας εφιάλτης!
Και να απαλλαχθείτε απ’ αυτόν τον εφιάλτη μπορείτε πολύ απλά: κατανοώντας πως είναι το μοναδικό εμπόδιο για να γνωρίζετε εκείνο το οποίο δεν περιγράφεται με λόγια, την γαληνή της ευτυχίας, την αληθινή ζωή.


34b.Φιλοσοφικά ανέκδοτα και ιστορίες

Πολύ σημαντικό
Πρώτον, είναι σημαντικό να έχεις έναν άντρα που βοηθάει στις δουλείες του σπιτιού,
που μαγειρεύει και ετοιμάζει το δείπνο κάπου – κάπου.
Δεύτερον, είναι σημαντικό να έχεις έναν άντρα να σε κάνει να γελάς.
Τρίτον, είναι σημαντικό να έχεις έναν άντρα που εμπιστεύεσαι και δε σου λέει ψέματα.
Τέταρτο, είναι σημαντικό να έχεις έναν άντρα που είναι καλός στο κρεβάτι και του αρέσεις πολύ.
Είναι, όμως πάρα πολύ σημαντικό αυτοί οι 4 άντρες να μη γνωρίζουν
ο ένας τον άλλον.

34e. Δίστιχα και τετράστιχα

Αν είχανε φωνή οι γκαρσονιέρες,
θα ‘πέφταν σαν ξερόφυλλα οι βέρες
Α. Ρέμπη


34g. Ευχές και κατάρες, προσευχές και διαλογισμοί
Εβραϊκές κατάρες

Να έχεις το μεγαλύτερο σουπερμάρκετ του κόσμου και όλοι οι πελάτες που μπαίνουν μέσα να ζητάνε εμπορεύματα τα οποία δεν έχει το μαγαζί σου.

Να έχεις όλα τα καλά του κόσμου και η μοναδική και παντοτινή ανάγκη σου να είναι ένας γιατρός που θα μπορέσει να σε θεραπεύσει.

Να έχεις ένα πολύ γλυκό θάνατο. Να σε πατήσει μια νταλίκα γεμάτη ζάχαρη.

Να δίνουν εξιτήριο στον τρελό και να εισάγουν στην θέση του εσένα.

Τέτοιους σαν εσένα, να τους σπέρνουν πυκνά και συχνά, και ποτέ να μη φυτρώνουν.

Τόσο σε αγαπώ, ώστε με ευχαρίστηση θα σου χάριζα τον θάνατό μου.

Να πέσουν όλα τα δόντια σου, να μείνει μόνο ένα και αυτό να πονάει.

Να σου δώσει ο Θεός ως σύντροφο έναν βλάκα.

Τα πόδια σου να τα έχεις μόνο και μόνο για ρευματισμό.

Η ψυχή σου να εγκαθίσταται μέσα σε μια γάτα και την γάτα να την δαγκώσει ο σκύλος.

Να σε ερωτεύεται ο άγγελος του θανάτου.

Να καταβροχθίζεται ο ένας τον άλλον και ο ένας από τον άλλο να πνιγεί.

Οι εχθροί σου να στραμπουλίξουν τα πόδια τους χορεύοντας πάνω στον τάφο σου.

Να έχεις την πιο νόστιμη κότα και να μην έχεις δόντια, να έχεις το καλύτερο κρασί και μην νιώθεις τη γεύση του, να έχεις την πιο όμορφη γυναίκα χωρίς να έχεις στύση.

Να τρέχεις στην τουαλέτα κάθε τρία λεπτά ή μια φορά το τρίμηνο.

Να σε βασανίζει η διάρροια.

Να σε φθάνει η καταδίωξη.

Να έχεις δέκα πλοία με χρυσό και να τα ξοδεύεις στους γιατρούς.

Να σου γράφουν μόνο ρετσέτες.



34h
Σύγχρονοι επιτάφιοι

Μαζί σου πήρες όλα στην κάτω κοίτη 
Το γέλιο, τη χαρά για πάντα έκλεψες από το σπίτι.
Ερχόμαστε με ελπίδα
Τη συμβουλή σου να ακούμε
Δύσκολα χρυσέ μας πατέρα
Χωρίς εσένα να ζούμε

Ο πόνος δεν μετριέται,
Τα δάκρυα δεν τελειώνουν
Οι μέρες χωρίς εσένα
Το νόημα της ζωής μειώνουν.

Η αγάπη μου για σένα μωρό μου
Μόνο μαζί μου θα πεθαίνει
Ο πόνος ο γλυκός 
Στην καρδιά μου θα μένει.

Ένα αστέρι λιγότερο έμεινε στη γη.
Ένα αστέρι περισσότερο έγινε στον ουρανό.
Μη με φωνάζετε
Δεν πρόκειται να ‘ρθω.
Μη βιάζεστε κοντά μου
Θα σας περιμένω εδώ.

Τους γονείς σου εγκατέλειψες νωρίς
Η πληγή αιμορραγεί ακόμη
Και 
Ο γιος σου μεγαλώνει
Χωρίς να ξέρει την λέξη «μαμά»

Σ’ ευχαριστώ για τη συντροφιά που μου έκανες τόσα χρόνια….

Ως ζωντανή σε φανταζόμαστε με τέτοια ευκολία
Στο θάνατό σου να πιστέψουμε αδυνατούμε

Στην μνήμη, στην καρδιά καρφώθηκε ο πόνος
Και δεν ξεχνιέται η τραγική ημέρα.
Τίποτα πιο πικρό κι οδυνηρό 
Απ’ την απώλεια συζύγου και πατέρα

Τι κρίμα! 
Η ζωή σου ήταν τόσο σύντομη γαλήνη, 
αλλά μας άφησες τόσα πολύτιμα πράγματα:
αγάπη, ελπίδα, αιώνια μνήμη