70 γνωμικά  και 220 κείμενα του Multa paucis στις 18 Μαρτίου  2010

 
Μέσα στον έρωτα ας ψάχνουμε μόνο τον έρωτα…
Ελοϊζα και Αβελάρδος
Ο έρωτας είναι παιδί τσιγγάνας, ποτέ του δεν γνώρισε νόμο.
Ζ. Μπιζέ
Πολυανδρία: ένα έθιμο τα ίδια αποδεκτό όσο και η πολυγαμία.
Αγνώστου
Σου επιτρέπω να διαλέξεις κρασί. Επίτρεψέ μου να αγαπώ. Αλλάζεις κρασί, δέξου πως αλλάζω γυναίκες.
Μπ. Κίμπα
Αυτός που παντρεύεται κάνει καλά, αλλά αυτός που δεν παντρεύεται κάνει ακόμα καλύτερα.
Απόστολος Παύλος
Οικογένειες, σας μισώ. Κλειστά σπίτια, κλειστές πόρτες, ζηλόφθονα αγαθά της ευτυχίας…
Α. Ζιντ
Καλύτερα να σιωπήσεις και να φαίνεσαι βλάκας, παρά να μιλήσεις και να μην αφήσεις καμιά αμφιβολία για αυτό.
Μ. Ζβανέτσκι*
Η σοφία δεν έρχεται πάντα με την ηλικία. Συνήθως η ηλικία έρχεται μόνη.
Μ. Ζβανέτσκι*
Η σκέψη μόνο τότε είναι σκέψη, όταν την σκέφτονται με το πάνω κεφάλι.
Μ. Ζβανέτσκι*
Εάν τα έβαλες με τον ηλίθιο, τότε είναι πιθανό πως και εκείνος κάνει το ίδιο.
Μ. Ζβανέτσκι*
Για τον χαρακτήρα του ανθρώπου μπορείς να βγάζεις συμπέρασμα από την συμπεριφορά του με τους ανθρώπους που δεν μπορούν να του είναι ωφέλιμοι, και επίσης με αυτούς που δε μπορούν να ανταποδίδουν τα ίσα.
Μ. Ζβανέτσκι*
Στους μεν τα δυο ημισφαίρια προστατεύει το κρανίο, στους δε το παντελόνι.
Μ. Ζβανέτσκι*
Μόνο την ημέρα των γενεθλίων ανακαλύπτεις πόσα άχρηστα πράγματα υπάρχουν στον κόσμο. 
Μ. Ζβανέτσκι*
Όλα είναι σχετικά. Π. χ. η διάρκεια του λεπτού εξαρτάται από ποια πλευρά της κλειστής πόρτας της τουαλέτας βρίσκεστε.
Μ. Ζβανέτσκι*
Εάν σε έγλυψαν, μην χαλαρώνεις. Είναι αλοιφή!
Μ. Ζβανέτσκι*
Όταν ο άνθρωπος αρχίζει να αναζητάει το νόημα της ζωής, αυτό σημαίνει ότι είναι ασθενείς.
Ζ. Φρόϊντ*
Γάμος: συμμαχία δυο ανθρώπων για την από κοινού υπερνίκηση προβλημάτων, οι οποίες δε θα υπήρχαν εάν δε θα υπήρχε αυτή η συμμαχία.
Αγνώστου*
Η μέση ηλικία: όταν δε σε νοιάζει που πάει η γυναίκα σου, αρκεί να μην σέρνομαι πίσω της. 
Αγνώστου*
Η σύζυγος: το δεύτερο ήμισυ που συνέχεια αποβλέπει να γίνει πρώτο.
Αγνώστου*
Για να είναι η αγάπη αιώνια, τότε η αδιαφορία πρέπει να γίνει αμοιβαία.
Αγνώστου*
Να μετατρέπεις την σοσιαλιστική οικονομία σε απλή οικονομία είναι τα ίδια εύκολο σαν να μετατρέπεις τη σούπα από ψάρι σε ενυδρείο.
Ι. Ντίνσμπιρα*
Η είσοδος στη χώρα των επενδύσεων είναι πάντα η έξοδος από τη χώρα της συνείδησης.
Σ. Νεχάεφ*
Εμπιστοσύνη: συνεχή ετοιμότητα να ζεις καβαλικεύοντας πράσινα άλογα.
Σ. Νεχάεφ*
Ο ανταγονισμός εξασφαλίζει καλύτερα προϊόντα και αναπτύσσει τα χειρότερα προσόντα των ανθρώπων.
Ντ. Σαρνόφ*
Μάνατζερ: άνθρωπος, αρκετά έξυπνος για να οδηγεί την επιχείρησή σας και αρκετά σοφός για να μην έχει δικιά του.
Κ. Ντουσένκο*
Όνειρα: μη χρηματοδοτούμενες ιδέες.
Σ. Νεχάεφ*
Πρόοδος: όταν πρέπει να ξοδεύεις λιγότερο χρόνο, αλλά περισσότερα λεφτά.
Φ. Σινάτρα*
Η πρόοδος είναι κίνηση σύμφωνα με το κύκλο, αλλά πιο γρήγορα.
Λ. Λέβινσον*
Η ιδέες είναι καλές όταν είναι παρθένες.
Μπ. Λεσνιάκ*
Το κάθε λυμένο πρόβλημα γεννάει καινούριο πρόβλημα που δε λύνεται.
Σ. Νεχάεφ*
Εάν έχεις πολλά λεφτά μη χαίρεσαι, εάν λίγα μη λυπάσαι. 
Αίσωπος*
Τα πλούτη όπως και η κοπριά δε μυρίζει καλά όταν είναι σε μια στοίβα, αλλά όταν είναι σκορπισμένα βελτιώνουν το έδαφος.
Λ. Τολστόι*
Όλα τα σχέδια του ανθρώπου είναι για το στόμα του, αλλά η ψυχή μένει νηστική. 
Εκκλησιάστ*
Τα λεφτά: καρποί για τους ανόητους και σπόροι για τους έξυπνους.
Σ. Νεχάεφ*
Περισσότερο απ’ όλους ρισκάρει εκείνος που δεν ρισκάρει.
Ι. Μπούνιν*
Ακόμη δεν πέθανες, για να μιλάμε για σένα μόνο με καλά λόγια.
Αγνώστου*
Η κάθε ζωή δεν τελειώνει με θάνατο, πολλές φορές τελειώνει με γάμο.
Αγνώστου*
Σας βασανίζουν τα ερωτικά όνειρα;
Όχι γιατρέ! Είναι τα μοναδικά που προξενούν χαρά.
Αγνώστου*
Αγάπη μου, εάν θα πάρω άλλων άνδρα, θα λυπάσαι;
Γιατί να λυπάμαι ξένο άνδρα;
Αγνώστου*
Πού είναι η διαφορά των γυναικείων βυζιών από τις παιδικές σιδηροδρομικές γραμμές;
Δεν υπάρχει διαφορά. Και τα δυο δημιουργούνται για παιδιά, αλλά παίζουν με αυτά οι μπαμπάδες.
Αγνώστου*
Στον δικό μου συζυγικό ουρανό θα ήθελα μια σελήνη που θα την έβλεπα όχι κάθε μέρα.
Α. Τσέχοφ*
Πιστεύω πως μετά από μερικά εκατοντάδες χρόνια η δημοκρατία θα αναγνωριστεί ως στραβοπάτημα της ανθρωπότητας.
Γ. Σοϊλεμεζίδης
Μαζί με το ταλέντο ο Πανάγαθος δίνει ως επιβάρυνση τον κακό χαρακτήρα.
Γ. Σοϊλεμεζίδης
Όσο και γέρος να είσαι, μπορείς να ζεις άλλο ένα χρόνο. Όσο και νέος να είσαι, μπορείς ακόμη και αύριο να πεθαίνεις.
Ρόχας*
Κανένας λαός δεν είχε τόσο δυνατή πίστη στην αθανασία όσο οι Κέλτοι. Μπορούσες να δανειστείς λεφτά με την προϋπόθεση ότι θα τα επιστρέψεις στον άλλο κόσμο.
Χ. Χάινε*
Αποφάσισα να ζήσω για πάντα. Μέχρι τώρα μου βγαίνει…
Σ. Ράιτ*
Η γέννηση δεν είναι έγκλημα. Τότε γιατί αμέσως γίνεται γνωστή και η καταδίκη σε θάνατο.
Ρ. Έτιγκερ*
Ό οίκος ευγηρίας είναι η αίθουσα αναμονής.
Αγνώστου*
Κάποια στιγμή ο θάνατος θα μας χαμογελάσει. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να χαμογελάσουμε και εμείς. 
Μ. Αυρήλιος*
Ο Έλληνας δεν ψηφίζει υπέρ κάποιου. Ψηφίζει εναντίον κάποιου. 
Εύουλος
Τα τρία Μ: Μέσον, Μουνί, Μονέδα. Αν έχεις αυτά στην Ελλάδα, μπορείς να διοριστείς.
Γ. Σουρής
Όταν στο χέρι σου κρατάς σφυρί, γύρω σου βλέπεις καρφιά. 
Όταν κρατάς ανθοδοχείο τότε σε περιμένουν άνθη. 
Αγνώστου
Η γυναίκα πλάστηκε από το πλευρό του άνδρα.
Δεν δημιουργήθηκε από το μυαλό του για να τον κυβερνάει. 
Ούτε από το πόδι του για να την ποδοπατάει. 
Δημιουργήθηκε από το πλευρό του, για να είναι ισοδύναμη μ' αυτόν. 
Κάτω από το μπράτσο του, για να την προστατεύει. 
Κοντά στην καρδιά του για να την αγαπάει. 
Αγνώστου
Ο Δίας ήταν στο θρόνο του και έριχνε τον κεραυνό στους ανθρώπους...
...θαυμάζω το έργο του καλλιτέχνη αλλά και το πλάσμα του Θεού,
που τόσο τέλεια το δημιούργησε. Και καταλαβαίνω πως ο καλλιτέχνης που το έφτιαξε, 
είχε μεγάλη αίσθηση του Θείου. Βλέπετε τον Δία, ενώ ρίχνει τον κεραυνό στους ανθρώπους, 
το πρόσωπό του είναι γαλήνιο. Δεν είναι οργισμένος. Είναι απαθής. 
Π. Καυσοκαλυβίτης
Εάν αγαπάτε κάποιον, δώστε του πλήρη ελευθερία. Εάν επιστρέψει σ’ εσάς, τότε είναι δικός σας, εάν όχι, τότε ποτέ δε θα γίνει δικός σας.
Κινέζικη παροιμία
Τα πλούτη του ανθρώπου είναι σε αναλογία με τον αριθμό πραγμάτων που εκείνος μπορεί να μην έχει.
Χ. Θόρεϊ*
Οι ηλίθιοι κάνουν τα γλέντια και οι έξυπνη εκεί τρώνε.
Β. Φραγκλίνος*
Η φιλοφροσύνη συγκαλύπτει τα ελαττώματα.
Σ. Ντοβλάτοφ*
Εάν πάντα είμαστε προσεκτικοί, ποιος ξέρει αν μένουμε άνθρωποι;
Α. Σολζενίτσιν*
Η ανθρωπότητα χρειάζεται Ουτοπία. Χωρίς μια καινούρια Ουτοπία ο κόσμος δεν πρόκειται ν’ αλλάξει.
Τ. Ουάϊλντερ*
Μην ερωτεύεσαι στο προφίλ της γυναίκας, γιατί θα ζεις μαζί της «ανφάς».
Σ. Γκίτρι*
Οι μορφωμένοι αντιλέγουν στους άλλους, οι σοφοί στον εαυτό τους.
Ο. Ουάιλντ*
Να περιγράψω την τέχνη με δυο λόγια; Να αφαιρέσεις και να μεγαλοποιείς.
Γκ. Σούμαν*
Το σκάνδαλο πριν ήταν όπλο για ξεσκέπασμα, τώρα έγινε διαφήμιση.
Λ. Μπουνιουέλ*
Το σεξ δεν παρατείνει τη ζωή, αλλά μας κάνει να θέλουμε να ζούμε περισσότερα.
Σ. Ρόουμ*
Μόνο οι αφελείς πληρώνουν τη διαφήμιση. Οι επαγγελματίες χρησιμοποιούν τον εισαγγελέα.
Ζ. Ζενέ*
Να βλέπεις την ιστορία είναι τα ίδια δύσκολο, όπως και να βλέπεις πως μεγαλώνουν τα χόρτα.
Μπ. Πάστερνακ*
Ακόμη και ο Άνταμ Σμιτ γνώριζε: αν οι επιχειρηματίες ενώνονται, το κάνουν μόνο για να συνωμοτούν ενάντια στον καταναλωτή.
Ρ. Νέιντερ*
Η συμμετοχή του πολίτη στην πολιτική σιγά σιγά ολισθαίνει στον καθισιό μπροστά στην τηλεόραση.
Ρ. Βάσσερμαν*
Εγώ θα διάλεγα εκείνους που δε θα μου προκαλούσαν προβλήματα εάν δεν τους διάλεγα.
Β. Φινκ*
Είναι το καλύτερο που μπορεί να συμβεί μαζί σου. Όταν σε απολύουν και παύεις να κοπανίζεις αέρα και αρχίζεις ν’ αλλάζεις τη ζωή σου.
Τσ. Παλάνικ*


34d. Προπόσεις

Αγαπητέ….! Σου εύχομαι έναν ωραίο θάνατο: Στα ενενήντα σου να πεθάνεις απ’ το χέρι του συζύγου της ερωμένης σου.

34e. Μονόστιχα, δίστιχα και τετράστιχα

Στου Μεσογείου τα νερά
Ζει μια φυλή χωρίς φτερά,
Μια φυλή, μια φάρα πανούργα
Που ‘χει μια γλώσσα
Φαρμακερή κακούργα.
Αριστοφάνης

Με γεμάτες καμπύλες του κώλου
Η γυναίκα τη μόρφωση δε χρειάζεται καθόλου.
Ι. Γκουμπερμάν*

Τα τετράστιχα του Βαλέρι Βινάρσκι*

Μονόστιχα 

Συγνώμη που μιλάω, όταν εσείς με διακόπτετε.
Μ. Ζβανέτσκι*
Τι κρίμα που επιτέλους φεύγετε…
Μ. Ζβανέτσκι*


Β. Σεμιόνοφ
Όχι! Σ’ αυτή τη στάση πριν το γάμο δε μπορώ…

Σε παρακαλώ, μη σκηνοθετείς πως δήθεν σκέφτεσαι.

Τόσο καιρό που έχασα για τη ζωή!

Ρητώς αρνήθηκε να κάνει καμώματα πριν…

Όταν την είδα σηκώθηκα…όχι ολόκληρος…

Και μόνο τα έλατα μισούν το Νέο Έτος.

Είμαι σαν το σύμπαν. Πολύ μοναχικός…

Σαν πτώμα θέλω να κοιμάμαι. Όμως με ποια…

Στόλισε τον κόσμο με την απουσία σου…

Ενδιαφέρομε για το σημείο συνάντησεις δυο φύλων.

Συγνώμη μήπως θέλετε να σιωπάτε πιο σιγά…

Τον γέμισε η αίσθηση του μέτρου…

Ήρθε η μυρωδιά του φαγητού και άρχισαν να κελαρύζουν τα σάλια.

Θα καταφέρουμε να κάνουμε το παρελθόν φωτεινό;

Για τη μαύρη μου νύχτα τη Viagra φυλάγω…

Από μας τους μεγαλοφυείς, μόνο ένας έμεινε στον κόσμο.

Να παίξω το νανούρισμα με τύμπανο;

Κυρία η ημερομηνία καταλληλότητάς σας έληξε. 

Την παρθενιά της τηρούσε, αλλά όχι με όλους…


34g. Ευχές και κατάρες, προσευχές και διαλογισμοί

Να σε βλέπω πάντα με πατερίτσες, αλλά εσύ με ένα μάτι.
Μ. Ζβανέτσκι*

34h. Επιγραφές, επιτάφια και τελευταίες φράσεις


Σύγχρονοι επιτάφιοι

Η παλιά γαλλική παροιμία λέει: «Εάν κάποια στιγμή θα νιώσεις τον εαυτό σου σαν πιο ευτυχισμένος άνθρωπος πάνω στη γη, τότε πήγαινε στο νεκροταφείο. Και όταν θα νιώσεις σαν πιο δυστυχισμένος, πήγαινε ξανά εκεί». Αυτή τη συμβουλή συχνά δίνουν οι φιλόσοφοι και οι ψυχολόγοι. Πράγματι, εκεί μέσα στην οδυνηρή σιγή του νεκροταφείο, κοιτάζοντας τις ξεθωριασμένες φωτογραφίες, διαβάζοντας τις γεμάτες πόνο επιτύμβιες επιγραφές πάνω στης μαύρες πλάκες, αμέσως θεραπεύεσαι και από την τρελή ευφορία της ευτυχίας και τον αφόρητο ψυχικό πόνο. 


Όταν ήμουν ζωντανή δε με εκτιμούσες αγάπη μου. Πέθανα και τώρα αν εκτιμάς ή δεν εκτιμάς για μένα δεν έχει καμία σημασία, αγάπη μου…

Επιτάφιοι από λογοτέχνες

Όλοι μας καθόμαστε μέσα στον βόθρο, αλλά μερικοί από μας κοιτάνε τα άστρα.
Όσκαρ Ουάϊλντ*

Η τελευταία φράση

Σ’ έναν ιερό βιβλίο των μωαμεθανών γράφει: «Για εκείνον που ο θάνατος δεν είναι ευλογημένος, ευλογημένη δεν είναι και η ζωή. Για τον άνθρωπο της πίστης το πρώτο αγαθό είναι ο θάνατος, γιατί μετά από το θάνατο ο Παντοδύναμος δείχνει τα αγαθά που του ετοίμασε». Έναν σοφό ρωτήσανε τι θα ευχόταν στον καλύτερό του φίλο. «Θάνατο», απάντησε εκείνος. «Τι άλλο, εκτός θανάτου?», ρωτήσανε οι άνθρωποι. Εκείνος απάντησε, ότι θα ευχόταν λίγα παιδιά και μικρή περιουσία.


Άρια, γυναίκα ενός πατρικίου.
Ύστερα από την ανακάλυψη της συνωμοσίας κατά του αυτοκράτορα Κλαύδιου (42 έτος μ.Χ.) ο επικεφαλής της συνωμοσίας θανατώθηκε και αυτή η μοίρα περίμενε και έναν άλλο συνωμότη τον Πετ. Η γυναίκα του Πετ η Άρια τον ενθάρρυνε και του έλεγε ότι η καλύτερη λύση είναι η αυτοκτονία, εκείνος δίσταζε και τότε η Άρια προσπαθώντας να τον πείσει άρπαξε το στιλέτο του και του είπε:
- Κάνε έτσι, Πετ.
Και εκείνη τη στιγμή χτύπησε τον εαυτό της στην καρδιά, μετά άπλωσε το μαχαίρι και αφήνοντας την τελευταία της πνοή είπε τα εξής ευγενικά και αθάνατα λόγια:
«Πετ, δεν πόνεσα καθόλου…».

Στέφαν Τσβάιχ, Αυστριακός συγγραφέας. 
Ο νεαρός Στέφαν Τσβάϊχ αποφάσισε να αυτοκτονήσει και ήθελε να το κάνει στο νεκροταφείο. Σταμάτησε δίπλα σ’ ένα τάφο κι έβγαλε το πιστόλι…κ’ εκείνη τη στιγμή η ματιά του έπεσε πάνω σε επιτύμβια επιγραφή στα λατινικά. Το κείμενο έλεγε: «Ε! περαστικέ, ίσως σε κούρασε ο δρόμος. Κάτσε και ξεκουράσου. Έχεις ακόμη δρόμο να περπατάς, παρ’ όλο που θα τελειώσει εδώ. Πήγαινε! Και θα είσαι ευτυχισμένος, αφού είσαι ζωντανός…». Αυτή η φράση είχε μαγική επίδραση πάνω στον νεαρό Τσβάϊχ, κι εκείνος πέταξε το πιστόλι και έφυγε τρέχοντας από το νεκροταφείο. Έτσι ένα επιτάφιο έσωσε τη ζωή ενός αργότερα μεγάλου συγγραφέα. 
Όμως … τελικά αυτοκτόνησε μετά από πολλά χρόνια στις 22 Φεβρουαρίου 1942 στην Πετρόπολη (Βραζιλία).
Η άνοδος του ναζισμού τον έκανε να διαφύγει στη Μεγάλη Βρετανία, για να μεταβεί αργότερα στις Ηνωμένες Πολιτείες και μετά στη Βραζιλία. Εκεί, νιώθοντας απογοήτευση και απόγνωση βλέποντας την ισχύ των ναζί και τον αντισημιτισμό που κυριαρχούσε στην Αυστρία, και με τον φόβο ότι ο Χίτλερ θα κέρδιζε τον πόλεμο, αυτοκτόνησε -μαζί με τη σύζυγο του Λότε- καταναλώνοντας βαρβιτουρικά χάπια. Στο αποχαιρετιστήριο σημείωμα του εξηγούσε τους λόγους της πράξης του: «Αφού είδα την πτώση της χώρας, της ίδιας μου της γλώσσας και αφού είδα την πνευματική μου πατρίδα, την Ευρώπη, να καταστρέφεται, και, αφού είμαι εξήντα χρόνων, θα χρειαζόμουν τεράστια δύναμη για να ξαναχτίσω τη ζωή μου και η ενέργεια μου εξαντλήθηκε όλα αυτά τα χρόνια περιπλανήσεων σαν άπατρίς. Έτσι, νομίζω πως ήρθε η ώρα να τερματίσω μια ζωή αφιερωμένη εξ ολοκλήρου στην πνευματική εργασία, πιστεύοντας ότι η ανθρώπινη ελευθερία και η προσωπική μου είναι ο μεγαλύτερος πλούτος στον κόσμο. Φεύγω, αποχαιρετώ γλυκά όλους τους φίλους μου».


Βάσλαβ Νιζίνσκι, ο Ανατόλ Φράνς, ο Γκαριμπάλντι, ο Βύρωνας, ετοιμοθάνατοι ψιθύρισαν όλοι την ίδια λέξη: «Μαμά!».

Ρώσος βασιλιάς Μηχαήλ Ρομάνοφ πριν την εκτέλεσή του παρέδωσε τις μπότες του στον δήμιο λέγοντας: «Να τα χαρείς, είναι του τσάρου…».

Ογκίστ Λιμιέρ ένας από τους αδελφούς που επινόησαν το κινηματογράφο: «Η ταινία μου τελείωσε».

Αμερικανός επιχειρηματίας Άμπραχαμ Χιούητ έριξε κάτω τη μάσκα οξυγόνου λέγοντας: «Αφήστε αυτά! Ήδη είμαι νεκρός…».

Τζέιμς Τέρμπερ, Αμερικανός συγγραφέας: «Ευλόγησε Κύριε! στο διάολο!»

Βασίλισσα της Γαλλίας Μαρία Αντουανέτα ανεβαίνοντας στη γκιλοτίνα πάτησε κατά λάθος το πόδι του δήμιού της, λέγοντάς του την τελευταία φράση της ζωής της: "Με συγχωρείτε κύριε, δεν το έκανα επίτηδες». 

Ρωμαίος Αυτοκράτορας Βεσπασιανός ονειρεύεται ακόμη μεγαλύτερη εξουσία, λέγοντας: "Νομίζω ότι γίνομαι Θεός". 

Ιταλός ζωγράφος Πιέτρο Περουντζίνο αρνείται να κοινωνήσει λέγοντας: "Είμαι περίεργος να δω τι συμβαίνει στον άλλο κόσμο σε κάποιον που δεν έχει κοινωνήσει". 

Μπετόβεν παροτρύνει: "Χειροκροτήστε φίλοι μου, η κωμωδία τελείωσε". 

Γκαίτε, ζητώντας να του ανοίξουν και το άλλο παράθυρο, λεει το περίφημο: "Περισσότερο φως". 

Αμερικανός θεατρικός διευθυντής Τσαρλζ Φρόμαν αναρωτιέται: "Γιατί να φοβηθώ το θάνατο; Ο θάνατος είναι μόνο μια όμορφη περιπέτεια". 

Κάρολος Μαρξ διώχνει αγανακτισμένος τη σπιτονοικοκυρά του, που του ζητούσε να πει μια τελευταία φράση για να την καταγράψει, λέγοντας: "Τα τελευταία λόγια είναι για ηλίθιους που δεν έχουν πει αρκετά". 

Αμερικανός δραματουργός Γιούτζιν Ο' Νιλ διαμαρτύρεται: "Γεννήθηκα σε ένα δωμάτιο ξενοδοχείου - και γαμώτο - πεθαίνω σε ένα δωμάτιο ξενοδοχείου". 

Ιταλός πολιτικός και συγγραφέας Μαρτσεζε ντε Αζέγκλιο λεει στη γυναίκα του: "Αχ, Λουίζα, φτάνεις πάντα ακριβώς την ώρα που εγώ φεύγω". 

Βρετανός ηθοποιός Τζορτζ Σάντερς, αυτοκτονώντας δηλώνει καυστικά: "Αγαπητέ Κόσμε. Σε αφήνω γιατί βαρέθηκα. Νιώθω ότι έζησα αρκετά. Σας αφήνω με τις ανησυχίες σας σε αυτό το γλυκό βόθρο. Καλή τύχη". 

Αμερικανός ηθοποιός Ντάγκλας Φέρμπανκς δείχνει να το διασκεδάζει, λέγοντας: "Ποτέ δεν ένιωσα καλύτερα". 

Αμερικανός συγγραφέας Ουίλιαμ Σαρογιάν μοιάζει να βρίσκεται σε αδιέξοδο: "Όλοι πρέπει να πεθάνουν, αλλά πάντα νόμιζα ότι θα γινόταν μια εξαίρεση στην περίπτωσή μου. Τώρα τι γίνεται;". 

Τζορντάνο Μπρούνο πριν να καεί στα πυρά: «Να κάψεις δε σημαίνει πως διαψεύδεις».

Κατά τον τουφεκισμό του το 1953 ο Λαυρέντη Μπέρια, το δεξί χέρι του Στάλιν με περιφρόνηση ξεστόμισε: «Ζώα!»
Ακαδημαϊκός Ιβάν Πάβλοβ, Ρώσος φυσιολόγος, όταν ήρθαν να τον δουν: «Ο Ακαδημαϊκός Πάβλοβ είναι απασχολημένος, πεθαίνει».
Βλαντίμηρ Λένιν, πριν το θάνατό του έπαθε φρενοβλάβεια και ζητούσε από το τραπέζι και της καρέκλες να τον συγχωρήσουν για τις αμαρτίες του.

Έντβαρντ Γκριγκ, Νορβιγός συνθέτης και πιανίστας είπε: «Αφού είναι αναπόφευκτο…».
Ονορέ ντε Μπαλζακ, Γάλλος συγγραφέας, πριν το θάνατό του θυμήθηκε έναν από τους ήρωες των διηγημάτων του, τον έμπειρο γιατρό Μπιανσόν: «Εκείνος θα με έσωζε…».
Εμμανουήλ Καντ, Γερμανός φιλόσοφος πεθαίνοντας είπε: «Das ist gut» (Αυτό είναι καλό).

Αλμπέρν Αϊνστάιν, οι τελευταίες λέξεις του μεγάλου επιστήμονα έμειναν άγνωστες, αφού η αδελφή νοσοκόμα δεν ήξερε γερμανικά και δεν κατάλαβε την τελευταία του φράση.
Τόμας Μορ, Άγγλος ουμανιστής, πολιτικός και συγγραφέας της «Ουτοπίας». Καταδικάστηκε σε θάνατο με την κατηγορία της προδοσίας από τον αδυσώπητο τύραννο Ερρίκο H´. Τις τελευταίες του λέξεις τις είπε στον δήμιό του που έπρεπε να τον αποκεφαλίσει. «Είμαι κοντολαίμης, να σκοπεύεις καλά για μην ντροπιαστείς». Και την τελευταία στιγμή όταν έβαλε το κεφάλι του στο ικρίωμα, συμπλήρωσε: «Μια στιγμή να συμμαζέψω τα γένια μου, αυτά κανέναν δεν πρόδωσαν».
Αλεξάντρ Σουβόροφ, μεγάλος Ρώσος στρατηλάτης. Επιστρέφοντας από την εκστρατεία στην Ελβετία βαριά αρρώστησε. Μόλις έφτασε στην Αγία Πετρούπολη τον επισκέφθηκε ο ευνοούμενος του αυτοκράτορα ο κόμης Κουτάϊσοφ και του ζήτησε να απολογηθεί για την εκστρατεία: Ο ετοιμοθάνατος στρατηλάτης είπε: «Προετοιμάζομαι να απολογηθώ μπροστά στον Θεο, για τον αυτοκράτορα ούτε σκέφτομαι…»

Τζιμ Τζόουνς, Αμερικανός πνευματικός ηγέτης που 18 Νοεμβρίου του 1978 έπεισε πάνω από 900 οπαδούς του να πιούν αναψυκτικό Kool-Aid δηλητηριασμένο με υδροκυάνιο. Τα μαγνητοφωνημένα τελευταία λόγια του ήταν: «Αφαιρέσαμε τις δικές μας ζωές. Καταθέσαμε τα όπλα. Κουραστήκαμε. Δεν αυτοκτονήσαμε απλώς. Ήταν μια επαναστατική αυτοκτονία με σκοπό να διαμαρτυρηθούμε για τις απάνθρωπες συνθήκες στον κόσμο». 

Πάμπλο Πικασό, τα τελευταία λόγια του ενέπνευσαν τον Πολ Μακάρτνη να τα τοποθετήσει σε ένα από τα γνωστά τραγούδια του: «Να πιείτε για μένα, να πιείτε στην υγεία μου αφού ξέρετε πως εγώ δεν μπορώ πια να πιω…».

Αλεξάντρ Μπλοκ, Ρώσος ποιητής, στην τελευταία του φράση με πικρία είπε: «Η Ρωσία με έφαγε σαν ανόητη γουρούνα το δικό της γουρουνάκι». 

Αρχιμήδης, Έλληνας μαθηματικός και εφευρέτης. Τη στιγμή δολοφονίας του από τον Ρωμαίο στρατιώτη: «Μη μου τους κύκλους τάραττε».

Αύγουστος, Ρωμαίος αυτοκράτορας. Απεβίωσε στις 19 Αυγούστου μ.Χ. στη Νόλα (Ιταλία): «Πιστεύετε ότι έπαιξα καλά τον ρόλο μου στη φάρσα της ζωής;»

Ντάνιελ Ντεφώ, Άγγλος συγγραφέας. Στο τέλος της ζωής του είχε αφιερωθεί στη συλλογή και στην πώληση των «τελευταίων φράσεων» των εγκληματιών καταδικασμένων σε θάνατο: «Δεν ξέρω τί είναι πιο δύσκολο σε μια χριστιανική ζωή, να ζήσει ή να πεθάνει κάποιος καλά».

Άλμπρεχτ φον Χάλερ, Ελβετός γιατρός. Εξέχων ανατόμος και φυσιολόγος. Τις τελευταίες στιγμές του θέλησε να αποδείξει «επιστημονικά» τον ίδιο τον θάνατο του, αφού καθώς πρόφερε αυτά τα λόγια μετρούσε το σφυγμό του: «Η καρδιά χιυπά..., συνεχίζει να χτυπά... Η καρδιά σταμάτησε να χτυπά».

Μαίρη Ουολστοουνκράφτ, Αγγλίδα συγγραφέας. Πρωτοπόρος φεμινίστρια, πίστευε ότι η θρησκεία ήταν από τα πιο αποτελεσματικά όργανα για την καταπίεση των γυναικών και γι' αυτό δεν επέτρεψε σε έναν ιερέα να τη βοηθήσει λίγο πριν τον θάνατο της. Πέθανε αφού έφερε στον κόσμο την κόρη της, Μαίρη Σέλεϊ (Φρανκενστάϊν): «Ξέρω τί σκέφτεστε. Δεν έχω να πω τίποτε σε έναν εκπρόσωπο της Εκκλησίας».

Ναπολέοντας, αυτοκράτορας των Γάλλων.
Φαίνεται ότι στο τέλος του έφερε στον νου του τα τέσσερα πράγματα που τον ενδιέφεραν περισσότερο. Δεν γνωρίζουμε εάν τα είπε με σειρά σημασίας ή όχι: «Θεέ μου! Γαλλία! Γυιέ μου! Ιωσηφίνα!»

Γκεόργκ Ένγκελ, Γερμανός αναρχικός την στιγμή εκτέλεσης: «Ζήτω η αναρχία! Αυτή είναι η πιο ευτυχισμένη στιγμή της ζωής μου».

Τζέϊν Άνταμς, Αμερικανίδα πρωτοπόρος στη μάχη κατά του αλκοόλ.
Ηγήθηκε της μάχης κατά του αλκοόλ και το 1931 τιμήθηκε με το Νόμπελ Ειρήνης. Κατά τη διάρκεια μιας συνάντη¬σης λιποθύμησε. Κάποιος της πρόσφερε τζιν με την πρόθεση να τη συνεφέρει αλλά εκείνη αρνήθηκε κατηγορηματικά: «Για μένα μόνο νερό!»

Διογένης ο Κυνικός, Έλληνας φιλόσοφος.(323 π.Χ.»,Είναι ο πιο γνωστός από τους μαθητές του Αντισθένη ιδρυτή της κλασικής σχολής των Κυνικών- ο οποίος δίδασκε την επίδειξη ασέβειας στις κοινωνικές συμβάσεις. Σύμφωνα με μια γνωστή ιστορία, κάποτε αντάλλαξε μερικές κουβέντες με το Μεγάλο Αλέξανδρο. Η στιχομυθία ξεκίνησε ως εξής: «Είμαι ο Μέγας Αλέξανδρος». Σε αυτό, ο Διογένης απάντησε: «Και εγώ, ο Διογένης ο Κυνικός». Ο Μακεδόνας βασιλιάς τον ρώτησε τότε πώς μπορούσε να τον εξυπηρετήσει. Ο φιλόσοφος απάντησε: «Κάνε πιο πέρα γιατί μου κρύβεις τον ήλιο». Ο Αλέξανδρος εντυπωσιάστηκε τόσο με την αυτοπεποίθηση του που έφυγε μονολογώντας: «Εάν δεν ήμουν ο Αλέξανδρος, θα ήθελα να είμαι ο Διογένης»: «Όταν πεθάνω, πεταχτέ με στους λύκους. Είμαι συνηθισμένος άλλωστε».

Σαν Λορέντσο, χριστιανός μάρτυρας της Ισπανίας. Σύμφωνα με τον μύθο, κάηκε ζωντανός επάνω σε μια ψησταριά. Η δύναμη του χαρακτήρα του τη στιγμή του μαρτυρίου του πήρε μυθικές διαστάσεις, επειδή αστειεύτηκε με τους εκτελεστές του την ώρα που εκείνοι τον βασάνιζαν: «Γύρνα με. Από αυτήν την πλευρά ψήθηκα αρκετά».

Νικόλαος Μακιαβέλι, Ιταλός πολιτικός και συγγραφέας. Υπερασπίστηκε την εξουσία με οποιοδήποτε μέσον και προτιμούσε να τον περιτριγυρίζουν άνθρωποι μοχθηροί και ισχυροί παρά ανώνυμες, αγαθές φυσιογνωμίες: «Θέλω να πάω στην κόλαση, όχι στον παράδεισο, όπου θα συναντώ μόνο επαίτες, μοναχούς και απόστολους. Στην κόλαση θα με περιβάλλουν πάπες, πρίγκιπες και βασιλιάδες».

Φρανσουά Ραμπελάι, Γάλλος συγγραφέας. Τα τελευταία λόγια του έχουν τον σατυρικό τόνο του έργου του που υμνεί την ατομική ελευθερία και την αγωνία για συνείδηση και τη ζωή που χαρακτηρίζουν τον ανθρωπισμό της Αναγέννησης: «Ας πέσει η αυλαία, η φάρσα τελείωσε!»

Χένρι Βέιν, Άγγλος πολιτικός. Καταδικάστηκε σε θάνατο επειδή είχε συνωμοτήσει κατά του Κρόμγουελ. Τα τελευταία και γενναία λόγια του τα είπε επάνω στο ικρίωμα της αγχόνης, αφού είχε περάσει δύο χρόνια στη φυλακή: «Ο θάνατος δεν με φοβίζει. Μέχρι τώρα εκείνος με φοβόταν».

Νινόν ντε Λαγκλό, Γαλλίδα συγγραφέας. Απεβίωσε στις 17 Οκτωβρίου 1705 στο Παρίσι.
Έχοντας δεχτεί την επίδραση του Επικουρισμού, αφιέρωσε τη ζωή της στην ηδονή, σωματική και πνευματική. Είχε μια πλούσια συλλογή από εραστές και έγραψε αναρίθμητες επιστολές και σκέψεις γεμάτες ευφυΐα. Όταν πέθανε, πλούσια, σε ηλικία ογδόντα πέντε χρονών, οι σπουδαίες φυσιογνωμίες της τέχνης και των γραμμάτων που είχε γνωρίσει, είτε είχαν πεθάνει είτε ήδη βρίσκο¬νταν προς το τέλος της ζωής τους: «Δεν αφήνω πίσω μου τίποτε άλλο εκτός από μελλοθάνατους!»

Λουδοβίκος ΙΔ', βασιλιάς της Γαλλίας. Πέθανε από γάγγραινα: «Γιατί κλαίτε; Πιστεύατε ότι είμαι αθάνατος;»

Ουίλιαμ Ουίτσερλι, Άγγλος δραματουργός (75 ετών) Απευθυνόμενος στην νεαρή γυναίκα του με την οποία πρόλαβε να ζήσει μόνο ένα χρόνο: «Μόνο αυτό καλή μου. Μην παντρευτείς μεγαλύτερο άνδρα!»

Κοντέσα ντε Βερσελί, Γαλλίδα ευγενής. Η αίσθηση του χιούμορ δεν την εγκατέλειψε και τα μέλη της οικογένειας της που περιέβαλλαν το κρεβάτι της έγιναν μάρτυρες να κλάσει πάνω στο νεκροκρέβατο: Θεέ μου, μια γυναίκα που μπορεί να κλάσει δεν είναι νεκρή!

Αλεξάντερ Πόουπ, Άγγλος ποιητής. Ο γιατρός του έδινε ελπίδες. Παρ' όλα αυτά, εκείνος κατάλαβε ότι τον κορόιδευε, και με την τελευταία του φράση, ασφαλώς, ήθελε να τον ειρωνευτεί: «Με άλλα λόγια, πεθαίνω με εκατοντάδες καλά συμπτώματα».

Μπερνάρ ντε Φοντανέλ, Γάλλος φιλόσοφος, συγγραφέας και επιστήμονας. Πέθανε σε ηλικία εκατό ετών, κάτι ασυνήθιστο για την εποχή του: «Είναι ώρα να φύγω, αρχίζω να βλέπω τα πράγματα όπως ακριβώς είναι».

Βολταίρος, Γάλλος φιλόσοφος και συγγραφέας. Ο Βολταίρος διακρίθηκε για τη διάδοση της ιδέας της θρησκευτικής ανεξιθρησκίας, θέλοντας να προωθήσει την ειρηνική συνύπαρξη ανάμεσα σε άτομα διαφορετικών πεποιθήσεων. Απηύθυνε τα τελευταία λόγια του, επάνω στο νεκροκρέβατό του, στον ιερέα που τον περίμενε να αλλάξει πεποιθήσεις την τελευταία στιγμή: «Στο όνομα του θεού, άσε με πια στην ησυχία μου!»
Επίσης του αποδίδουν την φράση: «Aν τη στιγμή που πεθαίνω μου έρθει μια εύστοχη λέξη ή μία ωραία φράση, τότε θα διακόψω το θάνατό μου». 

Μαρκήσια ντε Ντεφάν, Γαλλίδα μαικήνας. Το τελευταίο της σχόλιο ήταν προς τον ιερέα του οποίου απέρριψε την προσφορά να την εξομολογήσει: «Εξομολογήθηκα στον φίλο μου, τον δούκα του Σουαζέλ».

Μαρκήσιος ντε Σαντ, Γάλλος συγγραφέας. Διέφυγε στην Ιταλία αφού καταδικάστηκε σε θάνατο για σεξουαλικά εγκλήματα και με την επιστροφή του στο Παρίσι φυλακίστηκε εκ νέου και πέθανε σε ένα ψυχιατρικό νοσοκομείο: «Εάν δεν έζησα περισσότερο, ήταν επειδή δεν μου έδωσα χρόνο».

Χάινριχ Χάινε, Γερμανός ποιητής. Μεταστράφηκε στον χριστιανισμό για να μπορέσει να ακολουθήσει τον νομικό κλάδο, κάτι που απαγορευόταν σε Εβραίους στη Γερμανία: «Ο Θεός θα με συγχωρέσει. Αυτή είναι η δουλειά του».

Ραμόν Μαρία Ναρβάες, Ισπανός πολιτικός και στρατιωτικός. Η τελευταία του φράση αφορούσε τον ιερέα που τον προέτρεπε να συγχωρήσει τους εχθρούς του: «Δεν είναι αναγκαίο να συγχωρήσω τους εχθρούς μου, γιατί τους έχω σκοτώσει όλους».

Όσκαρ Ουάιλντ, Ιρλανδός συγγραφέας. Πάντα ευφυής και καυστικός αποδέχτηκε τον θάνατό του με αίσθηση χιούμορ: «Έχω μια θανάσιμη μονομαχία με την ταπετσαρία. Ένας από τους δυο μας πρέπει να φύγει».

Τομ Χορν, Αμερικανός σκαπανεύς. Εκτελέστηκε για δολοφονία. Όταν τον οδήγησαν στην αγχόνη, παρατήρησε ότι τα χέρια του νεαρού σερίφη έτρεμαν. Για να τον εμψυχώσει του είπε: «Τώρα βρήκες να τρέμεις;» Κι εκείνος του απάντησε ότι ήταν η πρώτη του εκτέλεση κι ο Χορν αποφάσισε να του κάνει μια χάρη. Πριν απαντήσει, γελώντας, λέγοντας την τελευταία του φράση πέρασε τη θηλιά μόνος του στον λαιμό του: «Και η δική μου!»

Μαρσελίνο Μενέντεζ Πελάγιο. Ισπανός φιλόλογος και κριτικός λογοτεχνίας. Πρότυπο καλλιεργημένου ανθρώπου του δέκατου ενάτου αιώνα, διέθετε αστείρευτη μνήμη και ύπηρξε ακούραστος αναγνώστης και συγγραφέας: «Κρίμα που πρέπει να πεθάνω… είναι τόσα βιβλία που δε έχω διαβάσει ακόμη». 

Τζορτζ Άπλ (ΑΡPLΕ), Αμερικανός εγκληματίας. Έχοντας κατηγορηθεί ότι είχε δολοφονήσει έναν αστυνομικό, πρόφερε αυτή τη φράση προς το «κοινό» του, τα άτομα που παρακολουθούσαν πίσω από τζαμαρίες τον θάνατο του επάνω στην ηλεκτρική καρέκλα. «Λοιπόν, φίλοι μου, ετοιμαστείτε να δείτε πώς τρώγεται ένα μήλο [apple]».

Ζαν-Λουί Φορέν, Γάλλος ζωγράφος και σχεδιαστής. Όταν ο γιατρός του τον ενημέρωσε ότι κανένα από τα όργανα του δεν είχε επηρεαστεί, του απάντησε με αυτήν την ειρωνική φράση: «Ωραία λοιπόν, θα πεθάνω υγιής».

Τζον Μπάριμορ, Αμερικανός ηθοποιός. Απαντούσε στον δημοσιογράφο που ήθελε να μάθει εάν πίστευε ότι επρόκειτο να πεθάνει: «Να πεθάνω; Δεν νομίζω. Κανένας Μπάριμορ δεν θα επέτρεπε να του συμβεί κάτι τόσο συμβατικό».

Ενρίκε Χαρδιέλ Πονσελά, Ισπανός δραματουργός και μυθιστοριογράφος. Έργα όπως Η Ελοΐζα είναι Κάτω από μια Αμυγδαλιά, Οι Κλέφτες είναι Έντιμος Κόσμος, αποτυπώνουν την απαισιοδοξία και την πολυπλοκότητα ενός έργου πολύ πρωτότυπου, όσο το τελευταίο σχόλιο του συγγραφέα τους: «Εάν θέλετε τα καλύτερα εγκώμια, πεθάνετε».

Φρίντα Κάλο, Μεξικανή ζωγράφος. Πέθανε από πνευμονικό θρόμβο, με ένα πόδι ακρωτηριασμένο από γάγγραινα. Ο θάνατος της ήταν για την ίδια ανακούφιση: «Ελπίζω η αναχώρηση μου να είναι ευτυχής και να ελπίζω να μην επιστρέψω ποτέ».

Τζέϊμς Ρότζερς, Αμερικανός εγκληματίας. Κατηγορήθηκε για δολοφονία και όταν ο εκτελεστής του των ρώτησε να του πει την τελευταία του επιθυμία: «Ένα αλεξίσφαιρο γιλέκο».

Λαίδι Αστόρ, Αγγλίδα πολιτικός. Η πρωτότυπη τελευταία της ερώτηση απευθυνόταν στους δικούς της που τους έβλεπε να περιτριγυρίζουν το κρεβάτι της: «Πεθαίνω ή είναι τα γενέθλια μου;»

Ίντιθ Σίτγουελ, Αγγλίδα συγγραφέας. Γνωστή για τη μπουρλέσκ ποίηση της, την τελευταία της στιγμή τη χαρακτήρισε το πνεύμα και η ειρωνεία της όπως πάντα: Πεθαίνω. Όμως, κατά τ' άλλα, είμαι πολύ καλά.

Κριστίν Τσάμπακ, Αμερικανίδα τηλεπαρουσιάστρια. Αφού παρουσίασε τρεις ειδήσεις στην εκπομπή της, πρόφερε την τελευταία της φράση, άρπαξε ένα 38άρι περίστροφο, αυτοπυροβολήθηκε στο κεφάλι και πέθανε στο νοσοκομείο τρεις ώρες αργότερα: «Και τώρα, πάντα σύμφωνα με την πολιτική του Καναλιού 40 που σας προσφέρει τα νέα ακριβώς τη στιγμή που συμβαίνουν, σε έγχρωμη εικόνα, μείνετε μαζί μας για να παρακολουθήσετε ακόμη μια αποκλειστικότητα, μια απόπειρα αυτοκτονίας».

Άγιος Στέφανος, πρωτομάρτυρας του Χριστιανισμού. 
Λιθοβολήθηκε επειδή κατέθεσε ότι είχε δει τον αναστημένο Ιησού και, ενώ τον λιθοβολούσαν, προσευχόταν για τους βασανιστές του: «Κύριε, συγχώρησε της αμαρτίες τους».

Λουδοβίκος ΙΓ', βασιλιάς της Γαλλίας. Η υγεία του ανέκαθεν ήταν εύθραυστη και, επάνω στο νεκροκρέβατό του, κάλεσε τον διάδοχο, που τότε ήταν πέντε χρόνων, και τον ρώτησε ποιο ήταν το όνομα του. Όταν ο μικρός απάντησε ότι τον έλεγαν Λουδοβίκο ΙΔ', ο βασιλιάς αμέσως τον επέπληξε ότι βιαζόταν υπερβολικά να τον διαδεχτεί: «Όχι ακόμη! Όχι ακόμη!»

Αλεξάντρ Πούσκιν, Ρώσος ποιητής.
Για να υπερασπιστεί την τιμή της συζύγου του μονομάχησε και χτυπήθηκε από σφαίρα. Πέθανε στο σπίτι του δύο ημέρες αργότερα αφού ο γιατρός είχε πιστοποιήσει ότι δεν υπάρχει πιθανή σωτηρία για τη ζωή του: «Με δυσκολία αναπνέω. Κάτι με τραβάει προς τα κάτω».

Χ. Χ. Χολμς, Αμερικανός μανιακός δολοφόνος. Είπε την τελευταία του φράση απευθυνόμενος στον δήμιό του, ενώ εκείνος τελικά έκανε τσαπατσούλικα τη δουλειά του και ο δολοφόνος πέθανε αργά και με πολύ πόνο, όπως και τα θύματά του: «Έτοιμος. Και μην κάνεις τσαπατσουλιές».

Μιγκέλ ντε Ουναμούνο, Ισπανός φιλόσοφος και συγγραφέας. Ήταν αντίθετος με τη μοναρχία, τον Φράνκο, τη θρησκεία και οπαδός του σοσιαλισμού. Η φιλοσοφία του βασιζόταν στην άρνηση οποιουδήποτε συστήματος. Οι τελευταία φράση του απεικονίζει μια μάχη ανάμεσα στη λογική, που τον οδηγεί στον σκεπτικισμό, και το συναίσθημα, που απελπισμένα αποζητά τον Θεό: «Ζητώ μόνο από τον Θεό να δείξει έλεος στην ψυχή αυτού του άθεου».

Ζίγκμουντ Φρόϊντ, Αυστριακός γιατρός. Από το 1923 υπέφερε από καρκίνο της γνάθου που του προκαλούσε αφόρητους πόνους και τον είχε οδηγήσει στο χειρουργείο περισσότερες από τριάντα φορές. Την κατάλληλη στιγμή, όταν ο πόνος ήταν αβάσταχτος, θύμισε στον γιατρό του, Μαξ Σουρ, τη συμφωνία που είχαν κάνει. Αυτός του χορήγησε μεγάλη δόση μορφίνης μέχρι που πέθανε: «Αγαπητέ μου Σουρ, θυμήσου την πρώτη μας συζήτηση. Μου είχες υποσχεθεί ότι θα με βοηθούσες αν δεν μπορούσα να συνεχίσω. Αυτό είναι μαρτύριο, δεν έχει νόημα να το παρατείνω».

Κομφούκιος, Κινέζος φιλόσοφος. Ο Κομφούκιος θρηνούσε για την απουσία ηθικών αρχών και επί δεκατρία χρόνια διέσχισε τη χώρα προσφέροντας τις υπηρεσίες του ως σύμβουλος στους φεουδάρχες, όμως κανείς τους δεν εφήρμοσε στην πραγματικότητα τις προτάσεις του ούτε τις μεταρρυθμιστικές του ιδέες: «Δεν υπάρχει κανείς ευφυής βασιλιάς πια. Κανείς στο βασίλειο δεν θα με πάρει για δάσκαλο. Έφθασε η στιγμή να πεθάνω».

Κικέρων, Ρωμαίος πολιτικός και συγγραφέας: «Ανέκαθεν το ήξερα ότι είμαι θνητός».

Αλ – Χαλάτζ, Ισλαμιστής μυστικιστής και μάρτυρας. Εκτελέστηκε το 922 στη Βαγδάτη.
Ως ακόλουθος του Σουφισμού, αντίθετος προς τον εθισμό στα υλικά αγαθά, ερευνούσε την εσωτερική ζωή και την προσωπική του ένωση με τον Αλλάχ. Έτσι το διατύπωσε σε ένα από τα ποιήματα του: «Ήδη είδα τον Κύριο μου με τα μάτια της καρδιάς μου. Είπα: Ποιος είσαι; Εκείνος μου απάντησε: Εσύ». Οι σουφιστές θεωρούσαν την πνευματική ένωση με τον Θεό ως τον πρωταρχικό τους στόχο, κάτι που ερχόταν σε αντίθεση με την ορθόδοξη ισλαμική παράδοση του μονοθεϊσμού. Αυτό ήταν που οδήγησε τον Αλ-Χαλάτζ στον θάνατο, αφού κατηγορήθηκε ότι εξίσωνε τον εαυτό του με τον Αλλάχ, και καταδικάστηκε σε αποκεφαλισμό. Η ποινή εκτελέστηκε αφού πέρασε εννιά χρόνια στη φυλακή. Λέγεται ότι δέχτηκε το βασανιστήριο στωικά και ότι συγχώρησε τους δημίους του: «Η ζωή μου βρίσκεται στον θάνατο και ο θάνατος βρίσκεται στη ζωή μου».

Άγιος Φραγκίσκος της Ασίζης, Ιταλός ιερέας και μυστικιστής. Απεβίωσε στις 3 Οκτωβρίου 1226 στην Ασίζη (Ιταλία).
Οι σωματικοί πόνοι του και η σχεδόν ολοκληρωτική τύφλωση του δεν μείωσαν το μέγεθος της αγάπης που έτρεφε προς την ζωή και θάνατο: «Καλώς όρισες, αδελφέ θάνατε».

Ζακ ντε Μολέ, ο ύστατος Μέγας Διδάσκαλος του Τάγματος των Ναϊτών Ιπποτών. Μετά την αποτυχία των τελευταίων σταυροφοριών, η παρουσία των Ναϊτών στην Παλαιστίνη έπαψε να είναι απαραίτητη, όμως ο μεγάλος θησαυρός που είχαν συγκεντρώσει προκάλεσε τον φθόνο των πολιτών και κληρικών. Ο Φίλιππος Δ' της Γαλλίας διέταξε, με τη συνεργασία του Πάπα, τη σύλληψη του Μολέ, με την κατηγορία της ιεροσυλίας και του σατανισμού. Ο Μολέ και οι επιτελείς του Τάγματος ομολόγησαν υπό το κράτος βασανιστηρίων και κάηκαν στην πυρά, αφού πρώτα η οργάνωση τους εξαρθρώθηκε και η περιουσία τους πέρασε στα χέρια των αντιπάλων τους Ιωαννιτών, παρ' όλο που το μεγαλύτερο μέρος το μοιράστηκαν μεταξύ τους ο Φίλιππος Δ' και ο Εδουάρδος Β' της Αγγλίας. Πέθανε ικετεύοντας για εκδίκηση: «Κατάρα στον μοχθηρό εκείνο που μας καταδίκασε άδικα! Ο Θεός θα εκδικηθεί για λογαριασμό μας!»

Γιάν Χους, Τσέχος εκκλησιαστικός μεταρρυθμιστής, Πριν καεί στην πυρά κατηγορούμενος ως αιρετικός πρόφερε τη φράση στα Λατινικά, βλέποντας μια γυναίκα που πετούσε περισσότερα ξύλα στη φωτιά: Ω, αγία απλότητα!

Λαίδη Τζέιν Γκρέι, βασίλισσα της Αγγλίας. Εκτελέστηκε το 1554 στο Λονδίνο.
Τις τελευταίες της λέξεις τις πρόφερε έχοντας τα μάτια της καλυμμένα με έναν πέπλο μπροστά στον δήμιο της που κρατούσε ένα τσεκούρι: Τί είναι αυτό που πρέπει να κάνω;

Ζαν – Ζακ Ρουσσώ, Ελβετός φιλόσοφος και συγγραφέας. Υποστήριζε ότι η κοινωνία είχε διαφθείρει την ανθρωπότητα και ότι η πρωτόγονη κατάσταση του ανθρώπινου όντος είναι ανώτερη από την πολιτισμένη. Οι απόψεις του του δημιούργησαν πολλούς εχθρούς και αναγκάστηκε να διαφύγει, πρώτα στη Ρωσία και μετά στην Αγγλία. Επέστρεψε στη Γαλλία με ψεύτικο όνομα και μια ημέρα, ενώ περπατούσε, υπέστη αιμορραγία η οποία τον οδήγησε στον θάνατο: «Θα δω τον ήλιο για τελευταία φορά».

Μαρία Τερέζα της Αυστρίας, Αυτοκράτειρα της Αυστρίας, βασίλισσα της Ουγγαρίας και της Βοημίας. Πέρασε τις τελευταίες ημέρες της ζωής της σε μία καρέκλα με οδυνηρούς σπασμούς και σοβαρή δυσκολία στην αναπνοή, σε βαθμό που όταν ο γιος της Γιόχαν Β' της πρότεινε: «Η Μεγαλειότης σας δεν είναι δυνατόν να βολευτεί έτσι», η απάντηση της ήταν κατηγορηματική. Ήταν η τελευταία φορά που άκουσε τη φωνή της, καθώς πέθανε λίγα λεπτά μετά: «Ναι, αλλά είναι επαρκώς άνετα για να πεθάνω».

Βενιαμήν Φραγκλίνος, Αμερικανός πολιτικός, φιλόσοφος και φυσικός. Λίγο πριν πεθάνει, απάντησε έτσι στην κόρη του η οποία του είχε προτείνει να αλλάξει θέση για να μπορεί να αναπνέει με μεγαλύτερη ευκολία: «Ένας άνθρωπος που πεθαίνει δεν μπορεί να κάνει τίποτε εύκολα».

Βόλφανγκ Αμαντέους Μότσαρτ, Αυστριακός συνθέτης. Προφέροντας την τελευταία του φράση απάντησε στην ερώτηση πώς ένιωθε: «Έχω στη γλώσσα μου τη γεύση του θανάτου. Νιώθω κάτι που είναι πέρα από αυτόν τον κόσμο».

Τζέϊν Όστεν, Αγγλίδα συγγραφέας. Με την τελευταία φράση απάντησε στην αδελφή της η οποία ρώτησε να μάθει εάν ήθελε κάτι: «Τίποτε περισσότερο από τον θάνατο».

Αλφρέντ ντε Μυσέ, Γάλλος συγγραφέας. Μέσα από τα λόγια του συνάγεται ότι ο θάνατος γι' αυτόν ήταν μια πραγματική ξεκούραση: «Επιτέλους, θα μπορέσω να κοιμηθώ!»

Ζορζ Μπιζέ, Γάλλος συνθέτης. Το πιο γνωστό έργο του είναι η όπερα Κάρμεν, βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Προσπέρ Μεριμέ. Δεν πρόλαβε να δει το έργο του να στέφεται από μεγάλη επιτυχία και πέθανε από πολύ βαριά κατάθληση ένα μήνα μετά από την αποτυχία της πρεμιέρας του έργου: «Ένα γλυκό ψύχος. Είναι η παγωνιά του θανάτου».

Τόμας Καρλάϊλ, Σκοτσέζος ιστορικός. Πρότεινε την ίδρυση μιας τάξης βασισμένης στις αρχαίες αξίες που έθεταν τέρμα στην «μεσοαστική αταξία» και στην «δημοκρατική αναρχία». Όμως αναγκάστηκε να αποδεχτεί το γεγονός ότι ήταν αδύνατον να εφαρμοστούν στην εποχή του οι κοινωνικές αλλαγές που πρότεινε, έτσι αποδέχτηκε και τον θάνατο του: «Αν αυτός είναι ο θάνατος, τότε εντάξει...»

Φιόντορ Ντοστογέφσκι, Ρώσος συγγραφέας. Στο νεκροκρέβατό του, όντας άρρωστος με φυματίωση, ζήτησε από τη σύζυγο του να ανοίξει τη Βίβλο σε κάποια σελίδα και να του διαβάσει. Εκείνη του διάβασε το εξής απόσπασμα από τον Ιωάννη: «Μη με κρατάς, θα γίνει αυτό που πρέπει να γίνει» και ο Ντοστογέφσκι της είπε τα τελευταία του λόγια: «Κατάλαβες; Μη με κρατάς, θα γίνει αυτό που πρέπει να γίνει».

Αντόν Τσέχοφ, Ρώσος συγγραφέας. Αφού τον βεβαίωσε ότι πέθαινε, ο γιατρός του κατόπιν τον ηρέμησε, του χορήγησε μια ένεση καμφοράς και ο Τσέχοφ ζήτησε σαμπάνια: «Πεθαίνω...Έχω πολύ καιρό να πιω σαμπάνια». |Στη συνέχεια, έπιασε ένα γεμάτο ποτήρι, το εξέτασε και χαμογέλασε. Το ήπιε όλο. Μετά από λίγο, σταμάτησε να αναπνέει.

Μάτα Χάρι, Ολλανδή κατάσκοπος. Πριν την εκτέλεση της φόρεσε μαύρο καλσόν, γόβες με τακούνι, ένα βελούδινο παλτό επάνω από το μεταξωτό κιμονό και γάντια, έπιασε τα μαλλιά της ψηλά και είπε ότι ήταν έτοιμη. Αρνήθηκε να της κλείσουν τα μάτια ή να της δέσουν τα χέρια και κοίταξε κατάματα τους εκτελεστές της (λέγεται ότι τους έστειλε ακόμη και ένα φιλί αποχαιρετισμού). Οι τελευταίες της λέξεις απευθύνονταν στη μοναχή που ήθελε να την παρηγορήσει: «Ο θάνατος δεν είναι τίποτε, όπως τίποτε δεν είναι κι η ζωή. Πεθαίνεις, κοιμάσαι, περνάς στην ανυπαρξία, τί σημασία έχει; Όλα είναι μια ψευδαίσθηση».

Μπενίτο Πέρες Γκάλντος, Ισπανός συγγραφέας. Μέσα από το ευρύ έργο του ξεχωρίζουν τα Εθνικά Επεισόδια, σαράντα έξι ιστορικά μυθιστορήματα που συνοψίζουν τον δέκατο ένατο ισπανικό αιώνα. Το 1912 έχασε την όραση του και πέρασε την τελευταία περίοδο της ζωής του με οικονομικά προβλήματα και ξεχασμένος από πολλούς: «Δεν τρέμω! Τίποτε δεν με ενοχλεί! Φόβος; Γιατί και μπροστά σε τι; Ο θάνατος είναι σαν να ανοίγεις μια κλειστή πόρτα».

Λέων Τρότσκι, Σοβιετικός πολιτικός. Θεωρητικός του μαρξισμού και συνεργάτης του Λένιν στην επανάσταση του 1917, υπήρξε ένας από τους κυριότερους σοβιετικούς ηγέτες μέχρι που τον εξοβέλισε ο αντίπαλος του, Στάλιν. Εξορίστηκε στο Μεξικό, όπου έγιναν δυο απόπειρες δολοφονίας του. Ο Ισπανός κομουνιστής Ραμόν Μερκαδέρ -εκτελώντας διαταγές- τον σκότωσε (στις 20 Αυγούστου 1940 του κάρφωσε ένα τσεκούρι στο κεφάλι). Ο Μερκαδέρ συνελήφθη και έμεινε στη φυλακή είκοσι χρόνια. Ο Τρότσκι πέθανε την επόμενη ημέρα. Στον δρόμο προς το νοσοκομείο διαισθάνθηκε το τέλος του: «Αυτή τη φορά το πέτυχαν».

Ρίτσαρντ Ντικ Χίκοκ, Αμερικανός εγκληματίας. Το 1959 δολοφόνησε, μαζί με τον Πέρι Σμιθ, τέσσερα μέλη μιας οικογένειας στο Χόλκομπ, στο Κάνσας (η σφαγή θα μετατρεπόταν σε μυθιστόρημα από τον Τρούμαν Καπότε στο Εν Ψυχρώ). Ήδη από καιρό η ζωή του δεν ήταν εύκολη. Αφού έχασε τη δουλειά του εξ αιτίας ενός ατυχήματος και η γυναίκα του τον εγκατέλειψε, άρχισε να ξεστρατίζει. Στη φυλακή γνώρισε τον Πέρι, με τον οποίο προσπάθησαν να ληστέψουν το χρηματοκιβώτιο που φυλούσε η οικογένεια Κάτερ στο σπίτι της. Όταν ανακάλυψαν ότι δεν υπήρχε, τους σκότωσαν: «Με στέλνετε σε έναν κόσμο σε κάθε περίπτωση καλύτερο από αυτόν εδώ».

Αγκάθα Κρίστι, Αγγλίδα συγγραφέας. Ψιθύρισε στο σύζυγο της, τον αρχαιολόγο Μαξ Μαλόουαν, λίγο πριν ξεψυχήσει: «Πάω να συναντήσω τον Δημιουργό μου».

Ουέντι Ουίλιαμς, Αμερικανίδα πανκ τραγουδίστρια. Πιστή στις ιδέες της, όχι μόνο έγραψε μία από τις αρχές της, το δικαίωμα στην αυτοκτονία, αλλά την εφήρμοσε κιόλας: «Πιστεύω ότι ο κόσμος δεν αυτοκτονεί χωρίς να το έχει σκεφτεί και συλλογιστεί βαθιά για μια μεγάλη χρονική περίοδο. Πιστεύω, ωστόσο, ότι το δικαίωμα στην αυτοκτονία είναι ένα από τα θεμελιώδη δικαιώματα που πρέπει να έχει κάποιος σε μια ελεύθερη κοινωνία». 

Ζαν – Πολ Μαρά, Γάλλος δημοσιογράφος και πολιτικός. Δολοφονήθηκε το 1793 στο Παρίσι.
Μία ημέρα, καθώς λουζόταν, η νεαρή Σαρλότ Κορντέ παρουσιάστηκε στο σπίτι του με τον ισχυρισμό ότι είχε πληροφορίες σχετικά με τους αντεπαναστάτες. Αφού διάβασε τη λίστα με τους συνωμότες, ο Μαρά έβγαλε την ετυμηγορία του, προφέροντας την τελευταία του φράση: «Όλοι θα πεθάνουν στη γκιλοτίνα». Στη συνέχεια, η Σαρλότ τον τραυμάτισε θανάσιμα με ένα κουζινομάχαιρο.

Πίος Ι', Ιταλός Πάπας. Με τις τελευταίες του λέξεις σε έξαλλη κατάσταση, προς τον αυτοκράτορα Φραγκίσκο Ιωάννη, αρνήθηκε να ευλογήσει τα στρατεύματα της Γερμανικής Αυτοκρατορίας: «Χάσου από τα μάτια μου! Δεν ευλογούμε εκείνους που υποκινούν τον πόλεμο στον κόσμο!»

Φραντς Κάφκα, Τσέχος συγγραφέας. Όταν ήταν ήδη βαριά άρρωστος, είχε αφόρητους πόνους, σε βαθμό που ζήτησε από τον γιατρό του να του χορηγήσει υπερβολική δόση μορφίνης για να τελειώσει η κόλαση του: «Σκοτώστε με ή είστε δολοφόνος!»

Μαρλέν Ντίτριχ, Αμερικανίδα ηθοποιός και τραγουδίστρια. Πέθανε αφού είχε διανύσει περισσότερο από μια δεκαετία κλινήρης, κλεισμένη στο διαμέρισμα της στο Παρίσι. Διάσημη επειδή πάντοτε έλεγε αυτό που σκεφτόταν, η τελευταία της φράση ήταν προς τον ιερέα που εμφανίστηκε στο σπίτι της χωρίς εκείνη να τον έχει καλέσει: «Για τί πράγμα να μιλήσω μαζί σας; Έχω επείγουσα συνάντηση με τον boss σας!»

Σαρλότ Κορντέ, δολοφόνος του Ζαν-Πολ Μαρά. Αυτές τις λέξεις τις πρόφερε κοιτάζοντας την γκιλοτίνα που σε λίγο θα της αφαιρούσε τη ζωή: «Έχει την όψη θανάτου, αλλά οδηγεί στην αθανασία».

Ζορζ – Ζακ Νταντόν, ηγέτης της Γαλλικής Επανάστασης;
Αφού ανακρίθηκε από το Επαναστατικό Δικαστήριο, δήλωσε: «Η ηγεσία μου γρήγορα θα εκμηδενιστεί. Το όνομα μου θα το βρείτε στο πάνθεον της ιστορίας». Το ίδιο απόλυτο ήταν το ύφος με το οποίο πρόφερε τις τελευταίες του λέξεις προς τον δήμιο του: «Δείξε το κεφάλι μου στον κόσμο. Αξίζει να το δει».

Πάβελ Πέστελ, Ρώσος επαναστάτης. Εκτελέστηκε το1826 στην Αγία Πετρούπολη.
Όταν τον οδήγησαν στην αγχόνη, στο φρούριο του Αγίου Πέτρου και Παύλου στην Αγία Πετρούπολη, το σχοινί έσπασε και ο Πάβελ εκμεταλλεύτηκε την ευκαιρία για να προφέρει το τελευταίο, δηκτικό και συγχρόνως ειρωνικό σχόλιο του: Χώρα ηλιθίων, δεν είστε καν ικανοί να κρεμάσετε κάποιον!

Βούδας, ιδρυτής του βουδισμού. Πέθανε σε ηλικία ογδόντα ετών εξ αιτίας μιας τροφικής δηλητηρίασης. Πριν τον θάνατο του, προειδοποίησε τους μαθητές του, όμως δεν θέλησε να τους δώσει καμιά οδηγία για το μέλλον των διδαχών του, επιμένοντας ότι ήδη τους είχε δείξει αυτό που είχαν ανάγκη για να σωθούν: «Αμφισβητήστε τα πάντα. Αναζητήστε το δικό σας προσωπικό φως».

Ρόμπερτ Χάρις , Αμερικανός εγκληματίας. Με την κατηγορία ότι είχε σκοτώσει δύο εφήβους, καταδικάστηκε σε θάνατο στον θάλαμο αερίων. Είναι ιδιαιτέρως γνωστός για τη μυστηριώδη τελευταία του φράση: «Εσείς μπορείτε να είστε ή βασιλιάς ή ζητιάνος, όμως όλοι θα χορέψουν με τον Χάρο!»

Κάρολος Ε', βασιλιάς της Γαλλίας. Δεν πρέπει να του άρεσε και πολύ να κυβερνά, αφού όταν είδε το τέλος του να πλησιάζει, έβγαλε το στέμμα του και κοιτώντας το αναφώνησε την τελευταία του φράση με ύφος παραπονητικό: «Εάν τα γνώριζα όλα από πριν, θα προτιμούσα να το πετάξω στα σκουπίδια παρά να το φορέσω στο κεφάλι».

Ουίνστον Τσώρτσιλ, Άγγλος πρωθυπουργός.
Η αίσθηση του χιούμορ δεν τον εγκατέλειψε ποτέ: «Πλήττω με τα πάντα».

Μπίλι Δε Κιντ, Αμερικανός εγκληματίας. Γνωστός ως ζωοκλέφτης, ληστής και δολοφόνος, υπερηφανευόταν ότι είχε σκοτώσει είκοσι έναν ανθρώπους. Τον σκότωσε ο σερίφης ο οποίος βρισκόταν πίσω από την πόρτα, που τον γνώριζε και τον πυροβόλησε αναγνωρίζοντας τη φωνή του: «Ποιός είναι;»

Τζον Κέννεντυ, πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών. 
Με τις τελευταίες δύο λέξεις του απάντησε στη σύζυγο του κυβερνήτη του Τέξας, η οποία του είχε πει: «Κύριε πρόεδρε, δεν μπορείτε να πείτε ότι δεν σας αγαπάει το Ντάλας». Στη συνέχεια, δέχτηκε πολλαπλούς πυροβολισμούς στο κεφάλι και στον λαιμό (βρίσκονταν μέσα σε ένα ανοιχτό αυτοκίνητο): «Είναι προφανές».


Η τελευταία φράση του νεοσύλλεκτου με τη χειροβομβίδα στο χέρι: «Μέχρι πόσο είπατε να μετρήσω?»

Η τελευταία φράση του οδηγού νταλίκας: «Αυτές οι παλιές γέφυρες θα λειτουργούν αιώνες». 

Η τελευταία φράση του οδηγού Φόρμουλα 1: «Έχει ενδιαφέρον αν ο μηχανικός κατάλαβε ότι κοιμάμαι με τη γυναίκα του».

Η τελευταία φράση του αθλητή του αλπικού σκι: «Η χιονοστιβάδα κατέβηκε την προηγούμενη βδομάδα». 

Η τελευταία φράση των δυο θηριοδαμαστών λιονταριών: «Τι!! Εγώ νόμιζα ΕΣΥ τα ετάισες!?»

Η τελευταία φράση του γιο του Πρόεδρου ΗΠΑ: «Μπαμπά γιατί αυτό το κόκκινο κουμπί, στη μικρή βαλίτσα σου?»

Η τελευταία φράση ενός αστυνομικού: «Έξι πυροβολισμοί! Τέλειωσαν οι σφαίρες του…»

Η τελευταία φράση ενός οδοποιού σιδηροδρόμων: Μη φοβάσαι! Αυτό το τρένο θα περάσει από άλλη γραμμή».

Η τελευταία φράση ενός βιολόγου: «Αυτό το φίδι είναι γνωστό. Το δηλητήριό του δεν είναι επικίνδυνο για τον άνθρωπο».

Η τελευταία φράση του στρατιώτη του σώματος του Μηχανικού: «Ναι, σίγουρα το κόκκινο! Κόψ’το!»

Η τελευταία φράση ενός οδηγού: «Εάν αυτός ο μαλάκας δεν αλλάξει τα φώτα πορείας, δε θα τ’ αλλάξω κι εγώ!»

Η τελευταία φράση ενός μυστικού αστυνόμου: «Είναι απλά τα πράματα: δολοφόνος είστε εσείς!»

Η τελευταία φράση ενός διαβητικού: «Τι! αυτό που έφαγα ήταν ζάχαρη?!»




Πηγή περισσότερων τελευταίων φράσεων αποτελεί το βιβλίο της Λαούρα Μανθανέρα «Η τελευταία φράση 500 διάσημων ανθρώπων». Εκδ. Ενάλιος.



34i. Χρησιμούλες

Υγεία 
Ο πιο ορθός τρόπος για να απαλλαχθείτε από το ροχαλητό είναι οι παρακάτω τρεις ειδικές ασκήσεις που πρέπει να κάνετε τουλάχιστον μια βδομάδα καθημερινά πρωί - βράδι:
1. Να βγάλετε τη γλώσσα σας έξω προσπαθώντας να αγγίξετε με την άκρη της το πηγούνι, 40 φορές.
2. Να γεμίζετε τα μάγουλά σας αέρα και να τον μετατοπίζετε δεξιά – αριστερά, 10 φορές.
3. Να βάζετε το δεξί χέρι σας στο πιγούνι και να αντιστέκεστε στην προσπάθεια να μετακινείτε το κάτω γνάθο μπροστά.


Όταν μόλις αρχίσατε να νιώθετε ότι είστε κρυολογημένος, αμέσως πρέπει να κάνετε μια πολύ απλή και αποτελεσματική διαδικασία: σκόρδο (μισή σκελίδα) ή κρεμμύδι (ανάλογο μέγεθος με σκόρδο) κόβετε ψηλά (μέγεθος κόκκου ρυζιού) και διαιρείτε σε δυο μικρές στοίβες. Επίσης κόβετε δυο κομμάτια γάζας ή χαρτοπετσέτας με μέγεθος 10 επί 15 πόντους, που προκαταρτικά διπλώνονται. Μετά η κάθε γάζα με το ψιλοκομμένο σκόρδο τυλίγεται συστρέφεται και διπλώνεται για να μπει το εξόγκωμα με σκόρδο σε κάθε αυτί (όχι, στο ρουθούνι). 
Μετά από μερικά λεπτά θα νιώσετε τη μυρωδιά του σκόρδου, αυτό μαρτυρεί ότι το κατασκεύασμα λειτουργεί. Για πρώτη φορά πρέπει να κρατάτε το σκόρδο στ’ αυτί σας όχι περισσότερο από 10 λεπτά, μετά μπορείτε να κρατάτε μισή ώρα. Αυτήν την διαδικασία καλύτερα να την κάνετε το βράδυ πριν τον ύπνο.

34k. Φράσεις και περίεργη ετυμολογία

Τα περίεργα της ετοιμολογίας

Ετυμολογία – ο επιστημονικός κλάδος της γλωσσολογίας που έχει ως αντικείμενο την αρχική μορφή και την αρχική σημασία κάθε λέξεως, ειδικότερα μελετά τόσο την προέλευση των λέξεων όσο και την πιθανή γενετική συγγένεια τους με αντίστοιχους τύπους των γλωσσών κοινής καταγωγής, με απώτερο στόχο την αναγωγή στο αρχικό τύπο (ρίζα, θέμα).


Βραχιγραφίες που χρησιμοποιούνται στο κείμενο
ΚΔ – Κενή Διαθήκη
ΙΕ – ινδοευρωπαϊκή γλώσσα
αρχ. – αρχαίος, αρχαία …
< – προέχεται από
γαλλ. – γαλλικό
ιταλ. – ιταλικό
λατ. – λατινικά
μεσν. – μεσαιωνικό
λ. – λέξη


ακρίδες – ενώ η ΚΔ αναφορικά με την τροφή του Ιωάννη του Βαπτιστή λέει ότι εκείνος έτρωγε ακρίδες, το παπαδαριό με σκοπό να χαρακτηριστεί ο Ιωάννης ως «χορτοφάγος» προσπαθούσαν να πείσουν τον κόσμο ότι η «ακρίς» πρέπει να μεταφραστεί «ακροβλάσταρο, κορυφή του βλαστού».

αλαζόνας – «ηρώας» της αρχ. Κωμωδίας όπου ο Αλαζόνας (καυχησιάρης στρατιώτης) αντιδιαστελλόταν συνήθως στον Είρωνα.

αλκοολ – αλ-κοολ, από αραβικά, το kuhul σημαίνει πούδρα που οι γυναίκες χρησιμοποιούσαν για να βάφουν τα βλέφαρά τους. Η λέξη αναφέρονταν όχι μόνο σε πούδρα βαψίματος, αλλά και σε κάθε λεπτή σκόνη που παράγεται με διάφορους τρόπους ένας από τους οποίους ήταν η διαδικασία της απόσταξης. Στη συνέχεια όμως η λέξη αναφέρθηκε και σε άλλες ουσίες που προέρχονταν από απόσταξη, εκτός της πούδρας. Ένα από αυτά τα αποστάγματα είναι το alcohol vini «απόσταγμα οίνου», δηλαδή το οινόπνευμα. Τελικά, έφτασε να σημαίνει εξ ολοκλήρου το οινόπνευμα και κατ’ επέκταση κάθε ποτό που περιέχει αυτή την ουσία (ανεξάρτητα από το αν προέρχεται ή όχι από απόσταξη).

αμαρτία – αρχικά η λέξη σήμαινε την αστοχία στον φυσικό κόσμο, π.χ. «αστοχία στη βολή», αλλά σύντομα η σημασία της λέξης επεκτάθηκε μεταφορικά, για να δηλώσει γενικότερα αστοχία στην κρίση «αμαρτία γνώμης». Μετά πέρασε στην έννοια του ηθικού παραπτώματος, που αποτέλεσε και την κύρια σημασία της λέξης. 

άνδρας – < ανήρ, που αναφερόταν στα αρχ. κατ’ εξοχήν στον ελεύθερο άνθρωπο. Στα αρχ. κείμενα ο Ζευς αποκαλείται ως «πατήρ ανδρών τε θεών». Θα πρέπει να σημειωθεί ότι η δήλωση των σημασιών «άνδρας» και «άνθρωπος» από την ίδια λέξη είναι συνήθης σε πολλές γλώσσες, π.χ., γερμανικά Mann «άνδρας» – Mensh «άνθρωπος». Δηλαδή, το συμπέρασμα: η γυναίκα δεν είναι άνθρωπος!?

ανέκδοτο – με σημασία στα αρχ.«κόρη που δεν έχει δοθεί σε γάμο».

ανελκυστήρας – πολλές ελληνικές λέξεις είχαν προταθεί για την απόδοση του γαλλ. ascenseur: ανυψωτήρ, ανελκτήρ, ανέλκηθρον, ανασυρτήρ, αναδρομεύς, ανελκυστής, ανολκεύς, υψιφορεύς κ. α. Τελικά επικράτησε το ανελκυστήρας και το γαλλ. ασανσέρ. 

ανακαλύπτω και αποκαλύπτω – στην Αρχαιότητα και οι δυο λέξεις είχαν την ίδια σημασία «αφαιρώ το κάλυμμα, ξεσκεπάζω», μετά η λ. ανακαλύπτω απέκτησε τη σημερινή σημασία «φέρνω στο φως κάτι κρυμμένο ή που δεν υπήρχε προηγουμένως», ενώ η λ. αποκαλύπτω (αποκάλυψη) συνδέθηκε στενά με το ομώνυμο βιβλίο του Ιωάννη και λόγο του περιεχομένου του εν λόγο βιβλίου η λέξη απέκτησε και τη σημασία της ολοκληρωτικής καταστροφής.


βία – πιθανόν να συνδέεται με το αρχ. βινέω «σινουσιάζομαι». Δηλαδή η κάθε «άσκηση (επιβολή) δύναμης», από το πρόσωπο, ομάδα ή κράτος σημαίνει πως μας πηδάνε.

βλασφημώ – < αρχ. βλαψ-φημώ με ανομοίωση του ρήματος «βλάπτω» και παρασύνδεση προς τη λ. θυμός.


γαλαξίας – οι αρχ. χρησιμοποιούσαν τη φράση γαλαξίας κύκλος για να περιγράψουν το σύνολο των άστρων που φωτίζουν τον ουράνιο θόλο. Κατά τον αρχ. μύθο ο γαλαξίας σχυματίστηκε από το χυμένο γάλα της θεάς Ήρας, η οποία αποτραυήχτηκε ενώ θήλαζε τον Ηρακλή.

γκόμενα – προπολεμική λέξη παρμένη από την αργεντινή μάρκα μιας λακ γομοκόλλα Gomina για τα μαλλιά, που η χρήση της θεωριόταν το άκρον άωτο 
της γυναικείας ομορφιάς. Μετά τον πόλεμο η μάρκα αυτή χάθηκε, το γομάρισμα των μαλλιών πέρασε απ’ τη μόδα και μόνο οι θεατρίνες και οι γυναίκες ελαφρών ηθών συνέχισαν να το χρησιμοποιούν, με άλλα λόγια οι γυναίκες που έκαναν περισσότερο για ερωμένες παρά για σύζυγοι. Έτσι η λέξη κατάντησε να σημαίνει την ερωμένη.

γραβάτα – η λ. γεννήθηκε στη Γαλλία, αναφερόμενη σε ένα είδος λαιμοδέτη που φορούσαν οι Κροάτες στρατιώτες οι οποίοι υπηρετούσαν ως μισθοφόροι στον γαλλικό στρατό.


δεξιός – ήδη στην Αρχαιότητα η δεξιά πλευρά συνδέθηκε με την ικανότητα, δηλαδή «ορθός, σωστός, επιδέξιος» (επειδή αυτό ισχύει για την πλειονότητα των ανθρώπων). Κατά τη Γαλλική Επανάσταση έγινε πολιτικός όρος, επειδή τα συντηρητικά κόμματα στη βουλή κάθισαν δεξιά, ως προς τον πρόεδρο.

δουλειά – η αρχ. λέξη δουλεία αναφερόταν στην υποδούλωση και, ως εκ τούτου, στην «καταναγκαστική εργασία, μετά απέκτησε τη σημασία «μισθωτή εργασία» και τελικά το σκατό έγινε χαλβάς, δηλαδή «εργασία, ασχολία». Η ερώτηση είναι: ποιοί το έκαναν;


έγκλημα – < αρχ. ρήμα εγκαλώ (απευθύνω επίσημη κατηγορία).

Ελλάδα – < από αρχ. Ελλάς, μικρή περιοχή της νότιας Θεσσαλίας (γη των Μυρμιδόνων Φθία, πατρίδα του μυθικού Αχιλλέα) και μετά δηλώνει γενικά την υπόλοιπη Ελλάδα πλην της Πελοποννήσου και των αποικιών της Μικράς Ασίας.

εργαλείο – και αυτή η λ. όπως και η λ. δουλειά έχει υποστεί την ίδια μετάλλαξη. Συνδέεται στενά με τις αρχ. λέξεις όργανο και όργια με σημασία «μυστηριακές πράξεις και τελετές προς τηνήν του Διονύσου, της Δήμητρας» (συνήθως σεξουαλικού περιεχομένου). Δηλαδή, κάποιοι είχαν το ενδιαφέρον να μας βάζουν στο χέρι άλλου είδους «εργαλείο»!?

ερμαφρόδιτος – μυθικός γιος τους Ερμή και της Αφροδίτης, ο οποίος παρουσίαζε χαρακτηριστικά και των δύο φύλων.


ζούγκλα – < Σανσκριτικά (αρχ. Ινδικά) και σήμαινε «άνυδρη και με λίγα δέντρα περιοχή». Αργότερα στην ινδική γλώσσα Χίντι η λ. σήμαινε «έρημη, ακατοίκητη και ακαλλιέργητη γη». Όμως… θαυμαστά τα έργα σου Κύριε! Πώς? στον 18ο αιώνα σταδιακά, με την βοήθεια του Ράντγιαρντ Κίπλινγκ «Το βιβλίο της ζούγκλας», «Μόγλη», έφτασε στη σημασία «πυκνό δάσος με άγρια ζώα»?


θάλασσα – < αλς, δηλαδή αποτελείται από το «αλάτι».

Θεός – για την λ. δεν υπάρχει γενικώς παραδεκτή ετυμολογία. Αν παραδεχτούμε 
ετυμολογικά πως η λ. πάρα πολύ μοιάζει με το αζτέκικο teotl’, πρέπει επίσης να 
παραδεχτούμε πως μεταξύ της αρχαίας Ελλάδας και της αρχαίας Νότιας Αμερικής υπήρχαν επαφές, κάτι που η σημερινή επιστήμη δεν μπορεί να δεχτεί.


ιωβηλαίο – < εβραϊκό yobel που έχει σημασία «φυσώ κέρατο κριαριού ως σάλπιγγα». Η λ. Ιωβηλαίο αποτελούσε διευθέτηση του Μωσαϊκού Νόμου κατά την οποία κάθε πενήντα χρόνια απελευθερώνονταν οι δούλοι, χαρίζονταν τα χρέη και επιστρέφονταν τα κτήματα στον αρχικό τους κάτοχο.


κάθαρμα – σε αρχαιότατους χρόνους, όταν μια πόλη προσβαλόταν με επιδημία η άλλα θανατηφόρα κακά, θυσίαζαν για να εξιλεώσουν το Θεό, έναν από τους πολίτες, είτε εγκληματίας. Αυτούς, λοιπόν, που θυσίαζαν, τους αποκαλούσαν «καθάρματα» (απαλλαγή από το μόλυσμα, ο καθαρισμός, η κάθαρσις), δηλαδή αυτοί ήταν άχρηστη και φαύλοι.

κεράτωμα – με την μεταφορική σημασία «μοιχεία, συζηγική απιστία» συναντάτε ήδη από τον 2ο αιώνα μ.Χ., επειδή είχε παρατηρηθεί ότι τα κερασφόρα ζώα (ιδίως όσα ζούσαν κοντά στους ανθρώπους) δεν είχαν σταθερό σύντροφο κατά τη διάρκεια της ζωής τους.

κλειτορίδα – < την τοπωνύμια Κλειτώρ (λοφίσκος στην Αρκαδία). Συνδέθηκε με το «μικρό ύψωμα, εξόγκωμα» της γυναίκας.

κονσομασιόν (απ’ τα γαλλικά «κατανάλωση») – η μισοπόρνη, η γυναίκα που κάθεται δίπλα στους πελάτες των μπαρ και τους κάνει να πίνουν (καταναλώνουν) πιάνοντας τους κουβέντα και αφήνοντας τους να την ψιλοπασπατεύουν.

κορόιδο – από το μεσαιωνικό «κουρόγιδο», δηλαδή το κουρεμένο γίδι (με αφορμή την διαπομπευμένη γυναίκα).

κρασί – < αρχ. κράμα, δηλαδή «ανάμιξη οίνου με νερό».

κρετίνος – < γαλλικό chretien, αρχική σημασία, «χριστιανός», το οποίο από τον 17ο αιώνα συναντάται στις διαλέκτους της Σαβόϊας και του Βαλέ (Ελβετία) με τη σημασία «αθώος, αγαθός». Μετά το 60 μ. Χ. επί Νέρωνος το λατ. επίθετο christianos τρέπεται σε γαλλ. chretien.


λωποδύτης – στην Αρχαιότητα ήταν κλέφτης ρούχων, κατά κανόνα λουομένων και προσκυνητών. Ήδη από την αρχ. εποχή η λ. αποκτά τη γενικότερη σημασία «μικροκλέφτης, απατεώνας».


μάγειρας – συνδέεται με το μαχαίρι και εξηγεί σε μεγάλο βαθμό το πολύ ενδιαφέρον γεγονός ότι στην αρχ. Ελληνική η λ. μάγειρας αναφερόταν τόσο σε αυτόν που μαγειρεύει όσο και σε αυτόν που σφάζει – πολλές φορές μάλιστα ήταν το ίδιο πρόσωπο. 

μαϊντανός – αντιδάνειο, < τουρκικό maγadanoz, που < μεσαιωνικό ελληνιστικό «μακεδονήσι».

μαμαλίγκα – «είδος φαγητού με καλαμποκάλευρο» < ρουμανικό mamaliga, αρχική σημασία «χυλός καλαμποκάλευρου», πιθανόν δακικής αρχής.

μανιτάρι – < μεσαιωνικό (α)μανιτάρι(ον) < αμανίτ(ης), το οποίο ίσως προέρχεται από το αρχ. Τοπονύμιο Άμανος (όρος στη Μικρά Ασία).

μαυλίζω – < Μαυς, όνομα λυδικής μητέρας-θεάς, η οποία εθεωρείτο προστάτιδα των ιεροδούλων.

μαχαίρι – δεν έχει ετυμολογηθεί ικανοποιητικά. Υποστηρίζεται ότι συνδέεται με τα αρχ. μάχομαι ή μάγειρος.

μέγκλα! – ωραίο πράμα! (από το made in Ingland).

μελαγχολία – η αντίληψη ότι η ανθρώπινη διάθεση εξαρτάται από την ισορροπία ή τον βαθμό αναμίξεως στον οργανισμό διαφόρων σωματικών χυμών είναι αρκετά διαδεδομένη στην Αρχαιότητα. Ο Ιπποκράτης δίδασκε ότι οι χυμοί αυτοί είναι οι εξής: αίμα, χολή, μέλαινα χολή, φλέγμα. Κατά τούτο η μελαγχολία ορίζεται ως αποτέλεσμα της κυριαρχίας της μέλαινας χολής, στο σώμα, πράγμα που οδηγεί σε αθυμία και σκυθρωπότητα.

μουσική – < αρχ. μουσική (τέχνη), αρχική σημασία «οποιαδήποτε τέχνη που προστατεύεται από τις Μούσες».

μπικίνι – το 1950 ο Γάλλος μηχανικός L. Reard σχεδίασε το εν λόγο μαγιό και το ονόμασε bikini, έχοντας κατά νου το τη φερώνυμη ατόλη του Ειρηνικού Ωκεανού, στην οποία η ΉΠΑ είχε πραγματοποιήσει πυρηνικές δοκιμές. Ο Reard προσδοκούσε ότι αυτό το μαγιό θα έκανε την εμφάνιση των γυναικών «εκρηκτική».

μωρέ – χρησιμοποιούταν ήδη στην αρχ. γλώσσα ως οικεία προσφώνηση με μειωτικό και κατόπιν συγκαταβατικό τόνο. Από αυτήν την προσφώνηση ερμηνεύονται οι τύποι μρε, μπρε, βρέ, ωρέ και το νεοελληνικό ρε.


νέγρος – τα τελευταία χρόνια η λ. νέγρος αποφεύγεται, όταν αναφέρεται σε μέλος της μαύρης φυλής (επειδή θεωρείται ότι έχει μειωτική χροιά και δουλοκτητική αφετηρία), και συνήθως προτιμάται το συνώνυμο μαύρος ή ο γεωγραφικός όρος Αφροαμερικανός.


οδύνη – < αρχ. οδύνη που αποτελεί μεταπτωτική βαθμίδα του ΙΕ ed – «τρώγω». Η σημασιολογική πορεία αποτυπώνει την αντίληψη του πόνου ως εκείνου που «κατατρώγει» κάποιον.

οικογένεια – η λ. οικογένεια με τη σύγχρονη σημασία άρχισε να χρησημοποιείται ως λόγιος τύπος αντί του λαϊκού φαμίλια στις αρχές του 20ου αιώνα.

ΟΚ – μεταξύ των διάφορων εκδοχών η πιο σωστή του συγκεκριμένου αμερικανισμού ίσως είναι η επόμενη: Η λέξη εμφανίζεται τη δεκαετία του 1830 στη Βοστόνη και τη Νέα Υόρκη ως ακρώνυμο της ανορθόγραφης παιγνιώδους φράσης oll korrekt αντί all korrekt «όλα σωστά, όλα εντάξει».

ορίστε – < το ορίζω. Ο τύπος προστακτικής ορίσατε συναντάται από το μεσν. εποχή με τη σημασία «διατάξτε!».

Όσκαρ – όταν θεσπίστηκε ως βραβείο το 1929, το αγαλματίδιο ήταν γνωστό απλός ως (αγγλ.) statuette και δε έφερε κανένα όνομα. Το 1931, όμως, η Margaret Herrici, βιβλιοθηκάριος της Ακαδημίας, είδε το αγαλματίδιο στο γραφείο ενός μέλους της Ακαδημίας και έκανε την εξής παρατήρηση: «Μου θυμίζει τον θείο μου Όσκαρ». Ένας δημοσιογράφος που έτυχε να είναι παρών δημοσίευσε το σχόλιο στην εφημερίδα την επόμενη ημέρα, με αποτέλεσμα η ονομασία να επικρατήσει. 

ουτοπία – < ελληνογενές λ. που πλάστηκε με το αρνητικό μόριο ου και το ουσιαστικό τόπος από τον Άγγλο φιλόσοφο Thomas More (1478 – 1535) συγγραφέα βιβλίου «Περί της Ουτοπίας νήσου» όπου περιγράφει ένα ιδεώδες (ανύπαρκτο) κράτος, όπου την εξουσία έχει ο ορθός λόγος.

οχέντρα – «στρίγγλα, μέγαιρα». Σχηματίστηκε από συγχώνευση σε μια λέξη (συμφυρμό) των λέξεων εχ(ίδνα) και (σκολοπ)έντρα. 


πέναλτι – αντιδάνειο, ως αγγλική ορολογία του κανονισμού ποδοσφαίρου εμφανίστηκε το 1885, όμως ως λέξη πρωτοεμφανίστηκε στον 16ο αιώνα με τη γενική σημασία «ποινή», και «τιμωρία για παράβαση νόμου». Ετυμολογικά ανάγεται μέσω μεσαιωνικού τύπου, στο λατινικό poеnalitas, < poenalis, που συνδέεται με την αρχαιοελληνική λ. «ποινή».

πλασέμπο – σταδιακά από φράση της Παλαιάς Γαλλικής όπως parter a placebo 
«μιλώ για να ευχαριστήσω» και κατ’ επέκταση (ως ιατρικός όρος) «φαρμακευτική ουσία με παρηγορική (ανακουφιστική), όχι ιαματική λειτουργία – εικονικά φάρμακα». 

πόλεμος – < μεταπτωτική βαθμίδα του θέματος που απαντά στο ρήμα πελεμίζω «πάλλω (το δόρυ), τραντάζω, δονώ».

πορτοκάλι – < φράση arancio di Portogallo «φρούτο της Πορτογαλίας», επειδή επρόκειτο για φρούτο που Πορτογάλοι θαλασσοπόροι είχαν εισαγάγει στην Ευρώπη από την αμερικανική ήπειρο.

πρόβλημα – αρχ. λέξη με αρχική σημασία «οτιδήποτε κείται η τοποθετείται μπροστά, εμπόδιο» μετά στην γεωμετρία και φιλοσοφία απέκτησε σημασία «ζήτημα προς επίλυση ή συζήτηση».

προπαγάνδα – ο όρος propaganda αποτελεί συντομευμένη μορφή της πλήρους ονομασίας Congregatio de propaganda fide «Σύνοδος προς διάδοση της πίστεως» (έτος 1597), συνοδικό όργανο της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας.


σαρδάμ – από το αναγραμματισμένο επώνυμο του ηθοποιού και σκηνοθέτη – Αχιλλέας Μαδράς (1875-1972).

σεξ – < λατ. sexus «φύλο (αρσενικό/θηλυκό). Στις ευρωπαϊκές γλώσσες η λ. αρχικός (12ος αιώνας) δήλωσε «τα διακριτικά χαρακτηριστικά του φύλλου», στον (14ο αι.) «το σύνολο των αδρών ή των γυναικών», και αργότερα (18ος αι.) «τα γεννητικά όργανα του ανθρώπου», και μόνο στον διεφθαρμένο 20ο αι. πήρε τη σημασία της λέξεις συνουσία. 

σκέπτομαι – εφόσον η όραση είναι θεμελιώδης για την αντίληψη, δεν προξενεί απορία ότι όροι που αναφέρονται στη νοητική λειτουργία συχνά στηρίζονται στη βασική σημασία «βλέπω, παρατηρώ». Αυτό συνέβη με αρκετές λέξεις που προήλθαν από την ΙΕ ρίζα spek – «βλέπω, παρατηρώ προσεκτικά», η οποία παρουσιάζεται στην Ελληνική με ανιμετατεθειμένα τα σύμφωνα (σπεκ > σκεπ).

σκλάβος – < μεσν. «Σλάβος». Η σύνδεση των Σλάβων με τη σημ. «δούλος», οφείλεται στο γεγονός ότι μεγάλος αριθμός Σλάβων κατά τον Μεσαίωνα είχε υποδουλωθεί στους Γερμανούς (Γότθους) και στους Βυζαντινούς.

σλόγκαν – < κέλτικο (Σκωτίας) «πολεμική κραυγή». 

σοβινισμός – μεταφορά του γαλλ. chauvinisme, από το επώνυμο του φανατικού πατριώτη Nichola Chauvin, ήρωα του θεατρικού έργου, υπέρμετρα αφοσιωμένου στον Ναπολέοντα.

σοφός – η λ. αναφέρεται από τον 7ο αι. π. Χ. στον Αρχίλοχο, όχι απλός στον άνθρωπο που έχει πολλές γνώσεις, αλλά κατ’ εξοχήν σε εκείνον που εφαρμόζει όσα ξέρει στην εξάσκηση τέχνης ή επιστήμης, που αποφασίζει με βάση την κατανόηση και την πείρα.

σπίτι – η λατ. λ. hospes σήμαινε «ξένος, φιλοξενούμενος» και η λ. hospitium «φιλοξενία». Κατόπιν το hospitium δήλωσε τον ξενώνα , το κτήριο όπου διαμένουν όσοι φιλοξενούνται. Τον 2ο αι. μ. Χ. μαρτυρείται στην Ελληνική ο εξελληνισμένος τύπος του hospitium ως οσπίτιον με τη σημασία «οικία».

στωικός – η λ. στοά δήλωνε στην Αρχ. μακρόστενο κτήριο στεγασμένο και κλειστό από τις τρεις πλευρές του με τοίχους. Στην αρχ. Αθήνα ήταν γνωστή η Ποικήλη Στοά όπου ο φιλόσοφος Ζήνων ο Κιτιεύς έδινε μαθήματα, γι’ αυτό οι οπαδοί του και οι μαθητές του αποκληθηκαν οι από στοάς και Στωικοί.

συμμορία – αρχ. σημασία «φορολογική υποδιαίρεση ή τάξη πλουσίων Αθηναίων» που το 377 π.Χ. διαιρέθηκαν σε 20 συμμορίες, στις οποίες επιβαλλόταν διαδοχικών υποχρέωση συμμετοχής στις πολεμικές δαπάνες.

συνουσία – αρχ. αρχική σημασία «συντροφιά, συναναστροφή, κυρίως για συζήτηση», ενώ αρχ. είναι και η σημασία «σεξουαλική επαφή».


τουρισμός - < αρχ. τόρνος. Η έννοια της «περιστροφής», βασική στη χρήση του εργαλείου, οδήγησε στην υιοθέτηση της λ. προκειμένου να δηλωθούν εργαλεία, εξαρτήματα και κινήσεις που περιλάμβαναν γύρισμα ή περιστροφή π.χ. γαλλ. tourniquet (τουρνικέ). Μετά η περιστροφή έγινε σταδιακά νοητή ως «περίπατος, βόλτα» και τελικά «ταξίδι, περιήγηση», πράγμα που οδήγησε σε λ. αντιδάνεια: τουρ, τουρισμός, τουρνέ, τουρνουά.

τουρτουρίζω – < ταρταρίζω «τρέμω από το ψύχος» < αρχ. Τάρταρ (ος), επειδή επρόκειτο για την σκοτεινή άβυσσο του κάτω κόσμου των αρχαίων)

τρόικα – αρχικώς στα ρωσικά «έλκηθρο ή άμαξα που σύρεται από τρία ζώα». Μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση (1917) και τη διάσπαση των ηγετών στη Σοβιετική Ένωση (1924 – 25) η λ. τρόικα χρησιμοποιήθηκε επίσης για να δηλώσει την ηγετική ομάδα (τριανδρία) που αποτελούσαν οι Ιωσήφ Στάλην, Γκριγκόρι Ζινόβιεφ και Λέων Κάμενεφ, στους οποίους αντιτίθεντο ο Τρότσκι και οι οπαδοί του. Έτσι η λ. κατέληξε να σημαίνει «πολιτική ηγεσία τριών προσώπων, ηγετική τριανδρία». 

τσίρκο – αντιδάνειο από ιταλ. circo, αρχική σημασία «κύκλος, γύρος, κρίκος».


υπουργός – η λ. υπουργός επανήλθε σε χρήση μετά την ίδρυση του νεότερου ελληνικού κράτους του 19ο αιώνα, για να αντικαταστήσει την κοινή τότε λ. μινίστρος που < ιταλ. ministro < λατ. minister «υπηρέτης, διάκονος» και κατά του 16ο αιώνα απέκτησε τη σημασία «σύμβουλος του βασιλιά», πράγμα που οδήγησε στη σημερινή χρήση.


ωραίος – αρχική σημ. «αυτός που συμβαίνει την κατάλληλη ώρα ή αποχή» (π.χ. για φρούτα, αγροτικές εργασίες, ακόμη και για γάμο ή θάνατο.


35. Τα δικά μου 

Πιστεύω πως μετά από μερικά εκατοντάδες χρόνια η δημοκρατία θα αναγνωριστεί ως στραβοπάτημα της ανθρωπότητας.

Μαζί με το ταλέντο ο Πανάγαθος δίνει ως επιβάρυνση τον κακό χαρακτήρα.