Sofia

 120 κείμενα του Multa paucis στις 3  Αυγούστου  2006

 

 34ac.


Παραβολές-διαλογισμοί του Έντονη ντε Μέλο


Αιώνια ζωή

– Πώς μπορώ να φτάσω στην Αιώνια Ζωή;
– Αυτή η ζωή που ζούμε είναι Αιώνια. Να είσαι πάντα παρόν.
– Μήπως αυτή τη στιγμή δεν είμαι παρόν;
– Δεν είσαι.
– Γιατί;
– Γιατί δεν ελευθερώθηκες από το παρελθόν.
– Και γιατί πρέπει να απαλλαχθώ από το παρελθόν; Δεν ήταν και τόσο άσχημο.
– Το παρελθόν πρέπει να το ξεχάσεις όχι γιατί είναι άσχημο, αλλά γιατί είναι νεκρό!

Όρκος
Ο άνθρωπος τον οποίον απάτησε η αγαπημένη του παραπονέθηκε στο Δάσκαλο:
– Έτσι κάηκα, ώστε δεν πρόκειται να ξαναγαπήσω ποτέ.
Κι ο δάσκαλος του απαντά.
– Είσαι σαν κι αυτόν που μια φορά κάθισε τυχαία πάνω σε πυρωμένη πλάκα και ορκίστηκε πως δε θα ξανακαθίσει ποτέ.


Πλούτος
– Πώς η πνευματικότητα μπορεί να βοηθήσει έναν κοσμικό άνθρωπο σαν εμένα; ρώτησε τον Δάσκαλο ένας επιχειρηματίας.
– Θα σε βοηθήσει να γίνεις πιο πλούσιος.
– Με πιο τρόπο;
– Θα σου μάθει να επιθυμείς λιγότερα.


Απάρνηση

– Ποιες αρετές ξεχωρίζουν το Φωτισμένο άνθρωπο;
– Φωτισμένος είναι εκείνος που ζει μέσα στην κοινωνία και δεν ανήκει σε κανένα κόμμα, προχωράει στο απάτητο μονοπάτι, δέχεται τον κόσμο όπως είναι, δε λυπάται για το παρελθόν, δε στενοχωριέται για το μέλλον, απομακρύνεται όταν τον σπρώχνουν, δεν αντιστέκεται όταν τον τραβούν, εκείνος που μοιάζει με τη θύελλα, με το πούπουλο που πετάει παντού, εκείνος που αγαπάει το καθετί, όπως η γη και ο ουρανός αγαπάνε τα πάντα.

Προφητεία

– Θέλω να γίνω δάσκαλος της Αλήθειας.
– Και είσαι έτοιμος να ανέχεσαι τις κοροϊδίες, την απομόνωση και την πείνα μέχρι να γίνεις σαράντα πέντε ετών;
– Ναι, είμαι. Αλλά πες μου τι θα συμβεί μετά από αυτήν την ηλικία.
– Απλά θα το συνηθίσεις.

Φυλακή
– Βλέπω πως είσαι υπερήφανος για την διάνοιά σου, είπε ο Δάσκαλος στον μαθητή, μοιάζεις με τον φυλακισμένο που είναι υπερήφανος που έχει μεγάλο κελί.

Αναζήτηση
Στον μαθητή που συνέχεια κριτίκαρε όλους ο Δάσκαλος είπε:
– Εάν αναζητάς την τελειότητα πρέπει ν’ αλλάξεις τον εαυτό σου και όχι τους άλλους. Ορθότερα να φοράς παντόφλες, παρά να καλύψεις με χαλί όλη τη γη

Δρόμος
– Είναι δύσκολος ο Δρόμος προς την φώτιση;
– Δεν είναι ούτε δύσκολος, ούτε εύκολος.
– Γιατί;
– Γιατί δεν υπάρχει δρόμος.
– Και πώς τότε μπορεί κανείς να φτάσει στον στόχο;
– Δεν υπάρχει ανάγκη να πας πουθενά. Είναι δρόμος χωρίς απόσταση. Σταμάτα! και θα φτάσεις στον στόχο.

Φανάρι
Ένας μαθητής ενοχλούσε τον Δάσκαλο με τις αμέτρητες ερωτήσεις του.
Ο Δάσκαλος του είπε:
– Μες στην καρδιά σου θα βρεις όλες τις απαντήσεις και μόνο εσύ ξέρεις πώς να τις βρεις.
Και μετά συμπλήρωσε:
– Ο δρόμος σου προς την αλήθεια δε μπορεί να φωτιστεί από κάποιον άλλον. Εσύ θέλεις να δανειστείς το δικό μου φανάρι. Εγώ όμως θέλω να σου μάθω 
πώς να φτιάξεις δικό σου.

Οπτική γωνιά

Ο Δάσκαλος πάντα ήταν εύθυμος. Οι μαθητές με περιέργεια ρωτούσαν αν γνωρίζει την κατάθλιψη.
Γνωρίζει.
Συνέχιζαν να ρωτάνε αν είναι αλήθεια πώς πάντα είναι μακάριος.
Είναι.
Με ανυπομονησία ήθελαν να μάθουν ποιο είναι το μυστικό.
– Το μυστικό είναι, ότι ο άνθρωπος αν είναι καλά ή άσχημα το αποφασίζει μόνος του. 

Εξορία
Τον Δάσκαλο έδιωξαν από την χώρα, γιατί η διδασκαλία του προκάλεσε δυσαρέσκεια στους κρατούντες.
Οι μαθητές τον ρώτησαν αν πεθύμησε την πατρίδα του. Ο Δάσκαλος απάντησε:
– Όχι.
– Όμως ο άνθρωπος συνήθως μελαγχολεί για το πατρικό του σπίτι.
– Όταν ανακαλύψεις πως το σπίτι σου είναι όλοι η γη, τότε δε θα νιώσεις εξορισμένος.

Τζάμπα άνεμος
Επισκέφθηκε το Δάσκαλο ένας επιστήμονας-ιστορικός. Ήθελε να προκαλέσει λογομαχία.
– Μήπως με τις προσπάθειές μας δεν επηρεάζουμε την πορεία της ιστορίας; ρώτησε εκείνος.
– Βεβαίως επηρεάζουμε, απάντησε ο Δάσκαλος.
– Ή μήπως με τον κόπο μας δεν αλλάξαμε τον γύρο κόσμο μας;
– Αναμφίβολα αλλάξαμε.
– Τότε γιατί διδάσκεις πως οι προσπάθειες του ανθρώπου δεν αξίζουν τίποτα;
– Γιατί, είτε υπάρχει άνεμος είτε όχι, τα φύλλα έτσι και αλλιώς θα πέσουν από το δέντρο.

Μόνος μέσα στη σιγή

Μεταξύ των μαθητών άναψε η λογομαχία για τα αίτια των ανθρώπινων βασάνων.
Μερικοί έλεγαν πως η αιτία είναι ο εγωισμός. Οι άλλοι θεωρούσαν πως φταίει η έλλειψη γνώσεων. Οι τρίτοι έλεγαν ότι ο άνθρωπος υποφέρει γιατί δεν είναι ικανός να ξεχωρίζει το ψέμα απ’ την αλήθεια.
Στο τέλος πήγαν στον Δάσκαλο ο οποίος είπε:
– Ο άνθρωπος υποφέρει γιατί δεν έμαθε να μείνει μόνος μέσα στη σιγή.

Δεν πρόκειται

Ένας χρηματιστής έχασε όλα τα λεφτά του. Απαρηγόρητος ήρθε στο μοναστήρι αναζητώντας ψυχική γαλήνη, αλλά ήταν πολύ στενοχωρημένος για να συγκεντρωθεί στον διαλογισμό και σε λίγο έφυγε.
Ο Δάσκαλος σχολίασε:
– Εκείνος που κοιμάται στο πάτωμα δεν πρόκειται να πέσει από το κρεβάτι.


.

Η πληρότητα της ζωής
Καθώς μιλούσε ο Δάσκαλος με τους μαθητές του για τη Ζωή, τους διηγήθηκε μια ιστορία που είχε συμβεί στα χρόνια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.
Το αεροπλάνο πετούσε από την Κίνα στη Βιρμανία. Μετέφερε τους εργάτες που θα έφτιαχναν το δρόμο μέσα στη ζούγκλα. Η πτήση ήταν πολύωρη και οι εργάτες από ανία άρχισαν να παίζουν χαρτιά. Αφού όμως δεν είχαν λεφτά και για να κάνουν το παιχνίδι πιο ενδιαφέρον αποφάσισαν να παίξουν τη ζωή τους: Ο ηττημένος έπρεπε να πηδήξει από το αεροπλάνο χωρίς αλεξίπτωτο!
– Τι φρίκη! φωνάξανε οι μαθητές.
– Μάλιστα, είπε ο Δάσκαλος, όμως τι συναρπαστικό ήταν το παιχνίδι! Την πληρότητα της ζωής νιώθεις μόνο τότε όταν την παίζεις κορώνα-γράμματα.

Οι βάτραχοι και ο Ωκεανός
Ο Δάσκαλος με σεβασμό δέχτηκε τους καθηγητές που τον επισκέφθηκαν, αλλά δεν τους άφησε να τον παρασέρνουν στις επιστημονικές λογομαχίες τους.
Αργότερα εξήγησε στους μαθητές του:
– Υπάρχει άραγε νόημα να μιλάς για τον Ωκεανό με τον βάτραχο που ζει μέσα σε πηγάδι; Ή για τον Θεό με τους ανθρώπους εγκλωβισμένους στις πεποιθήσεις τους; 

Αληθινή πνευματικότητα
Παρ’ όλο που ο Δάσκαλος αγαπούσε τους μαθητές του, δεν έκρυβε πως περισσότερο εκτιμά τους ανθρώπους της κοινωνίας: τους οικογενειάρχους, τους έμπορους, τους αγρότες…
Όταν τον ρωτήσανε, γιατί τέτοια προτίμηση, εκείνος απάντησε:
– Η πνευματικότητα που αποκτήθηκε μέσα στην καθημερινότητα της ζωής, αξίζει πολύ περισσότερο παρά αυτή που αποκτήθηκε μέσα στη σιγή του μοναστηριού.

Η Φύση
Ο Δάσκαλος έλεγε πως ένα μέρος των γιγαντιαίων δαπανών που ξοδεύονται για τον εξοπλισμό θα ήταν αρκετό για να λύσουν όλα τα προβλήματα της ανθρωπότητας.
Οι μαθητές τον ρωτήσανε:
– Γιατί οι άνθρωποι είναι τόσο ανόητοι;
– Γιατί μάθανε να διαβάζουν τα τυπωμένα βιβλία και ξεχάσανε εντελώς πως διαβάζονται τα μη τυπωμένα.
– Πες μας ένα παράδειγμα του μη τυπωμένου βιβλίου, παρακαλούσαν οι μαθητές.
– Το κελάηδημα των πουλιών, το βούισμα των εντόμων διακηρύσσουν την Αλήθεια. Τα χόρτα και τα λουλούδια δείχνουν το Μονοπάτι. Ακούστε! Κοιτάξτε! Αυτά είναι τα μη τυπωμένα βιβλία.

Η σκέψη και η Πραγματικότητα
– Γιατί είσαι τόσο προκατειλημμένος ενάντια στην σκέψη, ρώτησε τον Δάσκαλο ο φιλόσοφος, αφού η σκέψη είναι το μοναδικό εργαλείο με τη βοήθεια του οποίου μπορούμε να επιβάλουμε κάποια τάξη στον κόσμο.
– Σωστά, αλλά η σκέψη μπορεί να επιβάλλει τέτοια «τάξη» στον γύρο κόσμο, ώστε να τον εξαφανίσει. Μετά ο Δάσκαλος συμπλήρωσε:
– Η σκέψη είναι οθόνη και όχι καθρέπτης. Ζείτε μέσα στο κουκούλι των σκέψεων και δε γνωρίζετε πως υπάρχει Πραγματικότητα.

Το μυστικό

Οι μοναχοί του διπλανού μοναστηριού ήρθαν στον Δάσκαλο να τους ειρηνεύσει. Ήξεραν πως αυτός είχε τη χάρη να αποκαθιστά την αγάπη και την αρμονία μεταξύ των ανθρώπων.
Ο Δάσκαλος τους είπε το μυστικό του:
– Κάθε φορά όταν πρόκειται να έχετε μια δυσάρεστη συζήτηση με κάποιον ή σκέφτεστε με κακία για αυτόν, πείστε τον εαυτό σας πως αύριο και εσείς και αυτός ο άνθρωπος θα πεθάνετε. Αυτό θα σας κάνει να «ζυγίζετε» την κάθε λέξη που θα πείτε. Εάν θα πράξετε με αυτόν τον τρόπο ο εκνευρισμός θα φύγει και την θέση του θα πάρει η ανεκτικότητα και η αρμονία.

Αμαρτία
Εκείνο που παραξένευε και μπέρδευε στην διδασκαλία του ήταν ο ισχυρισμός ότι οι αμαρτωλοί είναι πιο κοντά στον Θεό, παρά η άγιοι.
Και ο Δάσκαλος το εξηγούσε έτσι: Ο Θεός στα Ουράνια κρατάει τον κάθε άνθρωπο με ένα νήμα. Όταν ο άνθρωπος κάνει μια αμαρτία το νήμα κόβεται. Ο Θεός το ξαναδένει κάνοντας κόμπο, το νήμα έτσι γίνεται πιο κοντό και ο άνθρωπος πλησιάζει περισσότερο τον Θεό. Εκείνος που ξανά και ξανά αμαρτάνει συνέχεια μικραίνει το νήμα και με κάθε κόμπο έρχεται κοντύτερα στον Θεό.

Η σιγή
Μερικές φορές, από τους πολλούς επισκέπτες, ο θόρυβος γινόταν αφόρητος.
Αυτό εκνεύριζε τους μαθητές, αλλά όχι τον Δάσκαλο, φαινόταν πως σ’ αυτόν άρεσε το ίδιο τόσο η σιγή όσο και ο θόρυβος.
Στους ενοχλημένους μαθητές του είπε:
– Η σιγή δεν είναι απουσία ήχων, αλλά απουσία του Εγώ.

Η κρίση
– Πώς να μαθαίνεις να συγχωρείς;
– Μην κρίνεις και δε θα υπάρχει ανάγκη να συγχωρείς.

Απραξία
– Τι είναι το πιο άξιο που πρέπει να κάνει ο άνθρωπος;
– Να κάθεται και να διαλογίζεται.
– Δε θα έχει αυτό ως συνέπεια την απραξία;
– Ακριβώς, ο διαλογισμός είναι απραξία.
– Αυτό σημαίνει πως η δράση, η πράξη δεν αξίζουν τίποτε;
– Μόνο ύστερα από την απόλυτη απραξία γεννιέται η ολοκληρωμένη πράξη.

Ισχυρισμός

– Υπάρχει Θεός; ρώτησε ο Δάσκαλος.
– Ναι, φωνάξανε όλοι οι μαθητές.
– Λάθος απάντηση, είπε ο Δάσκαλος.
– Όχι, ξαναφωνάξανε οι μαθητές.
– Ξανά λάθος απάντηση, είπε ο Δάσκαλος.
– Τότε ποια είναι η απάντηση, ρωτήσανε με απορία οι μαθητές.
– Απάντηση δεν υπάρχει.
– Γιατί;
– Διότι δεν υπάρχει ερώτηση. Δεν ξέρουμε τίποτα για τον Θεό, είναι εκτός ορίων της κατανόησής μας. Πώς μπορούμε να ρωτάμε για Αυτόν.

Πρόοδος μηχανών

Ο Δάσκαλος δεν ήταν εχθρός της τεχνικής προόδου, παρ’ όλο που γνώριζε τη στενότητά της. Ένας βιομήχανος ρώτησε τον Δάσκαλο για την απασχόλησή του και άκουσε την απάντηση:
– Δουλεύω στην ανθρώπινη βιομηχανία.
– Και τι σημαίνει αυτό.
– Παραδείγματος χάρη, εσύ δημιουργείς τελειότερα προϊόντα, εγώ τελειότερους ανθρώπους.
Αργότερα ο Δάσκαλος εξήγησε:
– Ο σκοπός της ζωής είναι η άνθηση της ανθρώπινης ψυχής. Δυστυχώς σήμερα ενδιαφέρει περισσότερο τους ανθρώπους η δημιουργία τελειότερων μηχανών.

Χωρίς
Την ομιλία του Δασκάλου με θέμα «Η καταστροφή του κόσμου» προηγήθηκε μια ευρεία διαφημιστική καμπάνια και για να τον ακούσουν στην αυλή του μοναστηριού μαζεύτηκε πολύς κόσμος.
Η ομιλία του κράτησε ούτε ένα λεπτό. Είπε μόνο:
– Αυτά θα καταστρέψουν την ανθρωπότητα: η πολιτική χωρίς αρχές, η πρόοδος χωρίς συμπόνια, ο πλούτος χωρίς κόπο, η εκπαίδευση χωρίς σιγή, η θρησκεία χωρίς την τόλμη και λατρεία χωρίς κατανόηση.

Πίκρα
Ο κλέφτης τη νύχτα μπήκε στο εργοστάσιο για να σπάσει το χρηματοκιβώτιο και είδε στην πόρτα του ένα σημείωμα που έγραφε: «Σας παρακαλώ, μην καταστρέψετε το χρηματοκιβώτιο. Δεν είναι κλειστό. Απλά γυρίστε το χερούλι της πόρτας». Όταν έπιασε και γύρισε το χερούλι έπεσε πάνω του ένα μεγάλος σακί με άμμο, άναψε το φως και το βούισμα της σειρήνας ξύπνησε όλη τη γειτονιά.
Όταν ο Δάσκαλος επισκέφτηκε τον άτυχο διαρρήκτη στη φυλακή εκείνος ήταν πολύ θλιμμένος:
– Πώς μετά απ’ αυτό να εμπιστεύεσαι τους ανθρώπους, έλεγε με πίκρα ο κλέφτης.

Κανένα πανεπιστήμιο
Μιλούσε ο Δάσκαλος, όταν στην αίθουσα εισέβαλλε πατέρας μιας μαθήτριας και τσίριξε, χωρίς να δίνει σημασία στους παρευρισκόμενους:
– Άφησες το πανεπιστήμιο για να κάθεσαι στα πόδια αυτού του ηλιθίου! Ποια είναι τα σπουδαία πράγματα αυτός σ’ έμαθε;
Η κοπέλα σηκώθηκε, ήρεμα οδήγησε τον πατέρα της έξω από την αίθουσα και μετά του είπε:
– Η επικοινωνία μαζί του μου έδωσε αυτό που δε θα μπορούσε να μου δώσει κανένα πανεπιστήμιου, αυτός μου έμαθε να μη σε φοβάμαι και να μην κοκκινίζω με την ανάξια συμπεριφορά σου.

Χωρίς αναζήτηση
– Τι πρέπει να κάνεις για να γίνεις φωτισμένος; ρωτήσανε οι μαθητές τον Δάσκαλο.
– Για πέστε μου, τι είναι αυτό που πέφτει στο νερό και δεν αφήνει ρυτίδες, πετάει μεταξύ των δέντρων και δεν κουνιέται ούτε ένα φύλλο, τρέχει πάνω σ’ ένα λιβάδι και δεν τσαλαπατάει ούτε ένα χόρτο;
Μετά από μερικές μέρες σκέψεις οι μαθητές αναγνώρισαν πως δεν βρήκαν την απάντηση:
– Τι πράμα είναι αυτό;
– Πράμα; ρώτησε ο Δάσκαλος, όχι δεν είναι πράμα.
– Αν δεν είναι πράμα, τότε είναι κάτι σαν τίποτα.
– Μπορούμε να πούμε και έτσι.
– Όμως πώς μπορούμε να το βρούμε 
– Είπα εγώ ότι πρέπει να το ψάξουμε; Αυτό μπορεί να βρεθεί, αλλά ποτέ δεν το αναζητάμε. Αναζήτησε και θα χάσεις.

Η τύχη
Μια φορά τον Δάσκαλό ρωτήσανε αν πιστεύει στην τύχη.
– Βεβαίως, απάντησε ο Δάσκαλος χαμογελώντας, τότε πώς θα εξηγήσουμε τις επιτυχίες των ανθρώπων που δεν αγαπάμε.

Συγκινήσεις που ψάχνουμε
– Οι άνθρωποι δεν θέλουν να απαλλαχθούν από τις ανησυχίες, στενοχώριες, προσβολές, ζήλιες, αισθήματα ενοχής αφού αυτές οι αρνητικές συγκινήσεις τρέφουν το Εγώ τους, δημιουργούν αίσθημα πληρότητας στη ζωή τους, έλεγε ο Δάσκαλος.
Ως παράδειγμα ανέφερε ένα συμβάν: Ο ταχυδρόμος του χωριού διέσχιζε με το ποδήλατο το λιβάδι. Στη μέση του δρόμου τον είδε ένας ταύρος και άρχισε να τον κυνηγάει. Ο καημένος την τελευταία στιγμή πέρασε τον φράχτη.
– Ακόμη λίγο και θα σ’ έφτανε, είπε ο Δάσκαλος που παρακολουθούσε τη σκηνή.
– Ναι, είπε ο λαχανιασμένος ταχυδρόμος, και έτσι είναι κάθε φορά.

Δυο μικρές βέργες
Ο Δάσκαλος ισχυριζόταν πως οι περισσότεροι άνθρωποι ζούνε όχι στον Πραγματικό Κόσμο, αλλά στον κόσμο που δημιούργησε ο νους τους. Ένας επιστήμονας ήρθε να λογομαχήσει πάνω σ’ αυτό το θέμα. Ο Δάσκαλος τοποθέτησε πάνω στο πάτωμα δυο μικρές βέργες σε μορφή του γράμματός «Τ» και ρώτησε:
– Τι βλέπεις εδώ;
– Το γράμμα «ταυ», είπε ο επιστήμονας.
– Αυτήν την απάντηση περίμενα, είπε ο Δάσκαλος, στη φύση δεν υπάρχει γράμμα «ταυ»! Υπάρχει μόνο τέτοιο σύμβολο στο νου σου. Εδώ υπάρχουν μόνο δυο μικρές βέργες!

Ομόνοια με το αναπόφευκτο
– Που κρύβεται το μυστικό της ηρεμίας σου;
– Στην απόλυτη αποδοχήο του αναπόφευκτου, απάντησε ο Δάσκαλος

Το ρολόι των ανήσυχων
Ένας ταξιδιώτης:
– Οι άνθρωποι της χώρας σου είναι φτωχοί, αλλά δεν είναι στενοχωρημένοι.
Ο Δάσκαλος:
– Αυτό συμβαίνει γιατί ποτέ δεν κοιτούν το ρολόι.

Το γέλιο και η αλήθεια
Οι μαθητές ήταν στενοχωρημένοι, γιατί στο μεγαλύτερο περιοδικό της χώρας η διδασκαλία του αγαπημένου τους Δασκάλου χλευάστηκε.
Ο Δάσκαλος έμεινε ατάραχος.
– Μα μπορεί να είναι Αληθινό εκείνο το οποίο δεν γελοιοποιήθηκε από κανέναν; είπε χαμογελώντας.

Μαντεία
– Πώς να πιστεύεις στη μαντική;
– Το να πιστεύεις στη μαντική, είπε ο Δάσκαλος, είναι σαν να πας σ’ ένα πολυτελές εστιατόριο χωρίς να έχεις ούτε ένα λεπτό στην τσέπη σου, να παραγγέλνεις είκοσι στρείδια με την ελπίδα πως θα βρεις μέσα σε κάποιο απ’ αυτά ένα μεγάλο μαργαριτάρι για να πληρώσεις το γεύμα!

Η ανόητη αναζήτηση
Ο νέος μαθητής:
– Γιατί οι δυο μήνες ζωής μέσα στο μοναστήρι δίπλα στο Δάσκαλο δε μου έδωσαν τίποτα;
Ο παλιός μαθητής:
– Μήπως αυτό έχει συμβεί γιατί ήρθες για να αποκτήσεις πνευματικότητα;
– Θα μου πεις, γιατί εσύ ήρθες εδώ;
– Για να δω πως ο Δάσκαλος δένει τα πέδιλά του.

Παγίδα
– Είμαι ήδη τέσσερις μήνες στο μοναστήρι ως μαθητής, αλλά μέχρι τώρα δε μου έμαθες κάποια μέθοδο, κάποια τεχνική.
– Μέθοδος! τι είδους μέθοδο θέλεις, για πες μου, ρώτησε ο Δάσκαλος.
– Με τη βοήθεια της οποίας θα αποκτήσω εσωτερική ελευθερία.
Ο Δάσκαλος είπε γελώντας:
– Ναι, πρέπει πράγματι να αποκτήσεις μεγάλη τέχνη, για να απελευθερωθείς με τη βοήθεια της παγίδας που λέγεται «μέθοδος».

Διαστρεβλωμένη αντίληψη
Η αφοσίωση διαστρεβλώνει την αντίληψη. Ο Δάσκαλος συχνά το επαναλάμβανε. 
Και μια φορά οι μαθητές μι ευχαρίστηση παρακολούθησαν μια σκηνή που επιβεβαίωνε τα λόγια του Δασκάλου. Άκουσαν πως ο Δάσκαλος ρωτούσε μια ηλικιωμένη κυρία:
– Τι κάνει η κόρη σου;
– Το θησαυρό μου! Είναι πολύ ευτυχισμένη! Έχει έναν καταπληκτικό σύζυγο! Της χάρισε αυτοκίνητο, αγόρασε τα ωραιότερα κοσμήματα, έχει τρεις υπηρέτες που κάνουν ότι ζητάει το κορίτσι μου. Ο άντρας της φέρνει το πρωινό στο κρεβάτι, ενώ αυτή κοιμάται μέχρι το μεσημέρι. Είναι αληθινός πρίγκιπας! 
– Και τι κάνει ο γιος σου;
– Το καημένο μου παιδί! Η γυναίκα του είναι μια αχάριστη στρίγγλα! Εκείνος της προσέφερε όλα όσα ήθελε: αυτοκίνητο, κοσμήματα και πολλούς υπηρέτες και αυτή χουζουρεύει στο κρεβάτι μέχρι το μεσημέρι και ποτέ δε σηκώθηκε για να κάνει ένα πρωινό στον άτυχο γιο μου.

Καθυστέρηση
Η μεγάλη πυρκαγιά έκαψε το γειτονικό δάσος. Ο Δάσκαλος μάζεψε όλους τους μαθητές και τους είπε:
– Πρέπει να ξαναφυτέψουμε στο καμένο δάσος κέδρους.
– Κέδρους; με απορία ρώτησε ένας μαθητής, για να μεγαλώσουν αυτά τα δέντρα χρειάζεται να περάσουν δυο χιλιάδες χρόνια.
– Τότε δεν πρέπει να χάνουμε χρόνο. Πρέπει ν’ αρχίσουμε αμέσως.

Προνοητικότητα
Έναν μαθητή ρωτήσανε:
– Γιατί πήγες στον Δάσκαλο; Μήπως αυτός σε βοηθάει να βγάζεις λεφτά για τη ζωή;
– Όχι, αλλά με την βοήθειά του θα μάθω τι πρέπει να κάνω με τη ζωή μου όταν θα βγάζω λεφτά.

Η ομιλία που γεννάει σιγή
Ένας κήρυκας είχε τη φήμη του πολύ καλού ρήτορα. Αλλά μια φορά ομολόγησε στους φίλους του πως η ευφράδειά του δε μπορεί να συγκριθεί με τις λιγόλογες εκφράσεις του Δασκάλου.
Πέρασε μια βδομάδα στο μοναστήρι δίπλα στον Δάσκαλο και κατάλαβε το μυστικό του.
– Όταν μιλάει ο Δάσκαλος τα λόγια τους γεννάνε μια βαθιά σιγή, ενώ η δική μου ομιλία γεννάει σκέψη.

Το βασανιστικό αύριο
Ο Δάσκαλος συχνά το επαναλάμβανε, ότι η φύση είναι γεμάτη ευδαιμονία. Μια φορά όταν όλοι βρίσκονταν στον κήπο, εκείνος φώναξε:
– Κοιτάξτε εκείνο το φανταχτερό πράσινο πουλί που κάθετε πάνω στο κλαδί του δέντρου. Κοιτάξτε πως πηδάει πάνω κάτω, πάνω κάτω, πως γεμίζει το κήπο με τη μελωδία του τραγουδιού του, πως επιδίδεται στην απόλυτη μακαριότητα, αφού δε γνωρίζει τέτοια έννοια «αύριο».

Αποκοπή
Ένας μαθητής ρώτησε τον Δάσκαλο:
– Με τι μπορούμε να συγκρίνουμε τη φώτιση;
– Φαντάσου πως βρίσκεσαι στην έρημο και ξαφνικά νιώθεις πως κάποιος σε κοιτάει.
– Ποιος;
– Τα βουνά, η θάλασσα, τα δέντρα.
– Φρικτή αίσθηση.
– Αντίθετα, είναι πολύ ευχάριστη. Αλλά ο συνηθισμένος άνθρωπος νιώθει κάτι ασυνήθιστο και θέλει να φύγει πίσω στον συνηθισμένο κόσμο των ανθρώπων με το θόρυβό του, με τις κουβέντες του, με το γέλιο του, στον κόσμο που μας απέκοψε από τη Φύση και την Πραγματικότητα. 

Όταν θα φτάσω
Τον Δάσκαλο ρωτήσανε αν κάποτε ένοιωσε απογοήτευση από το γεγονός πως ίσως δε θα προλάβει να δει τους καρπούς των κόπων του ασχολούμενος με τους πολύ νεαρούς μαθητές του.
Ως απάντηση ο Δάσκαλος διηγήθηκε μια ιστορία για τον σαλίγκαρο που άρχισε μια κρύα ημέρα της πρόωρης άνοιξης σιγά σιγά να σκαρφαλώνει στην κερασιά.
Τα σπουργίτια στον διπλανό δέντρο διασκέδαζαν κοιτάζοντας τον σαλίγκαρο. Μετά ένα απ’ αυτά πέταξε κοντά του και ρώτησε γελώντας:
– Βρε ανόητε! δε βλέπεις πως η κερασιά δεν έχει ακόμη κεράσια;
Χωρίς να σταματάει ούτε στιγμή ο μικρός σαλίγκαρός απάντησε:
– Θα έχει όταν θα φτάσω μέχρι το κλαδί.

Αληθινό ταξίδι
Ο μαθητής ρώτησε τον Δάσκαλο για την σημασία μιας φράσεις που κάποτε άκουσε: «Ο φωτισμένος άνθρωπος ταξιδεύει χωρίς να κινείται». Και ο Δάσκαλος του είπε:
– Κάθισε δίπλα στο παράθυρο και κάθε μέρα παρακολούθησε τη θέα που συνέχεια αλλάζει, αφού η Γη σε προσκαλεί σε ταξίδι γύρο από τον Ήλιο.

Το ύψος της πνευματικότητας
– Σε παρακαλώ να αναφέρεις τουλάχιστον ένα παράδειγμα πραγματικού, πρακτικού οφέλους από την πνευματικότητα, ο σκεπτικιστής ήθελε να λογομαχήσει.
– Καλώς, είπε ο Δάσκαλος, όταν κάποιος σε προσβάλει, μπορείς να σηκώσεις το πνεύμα σου σε τέτοιο ύψος, ώστε καμιά προσβολή δε θα μπορέσει να το φτάσει.

Η ένδειξη
Ο φιλομαθής μαθητής ρώτησε τον Δάσκαλο:
– Ποια είναι η ένδειξη πως ο άνθρωπος έφτασε στη φώτιση;
– Η ένδειξη είναι απλή, αρχίζεις να αναρωτιέσαι: «Εγώ τρελάθηκα ή όλοι οι υπόλοιποι; 

Κυρίαρχος του κόσμου
Μια φορά ρωτήσανε τον Δάσκαλο τη γνώμη του για το θάνατο.
– Εάν απέκτησες την ικανότητα να βάζεις τα γέλια στο πρόσωπο της ζωής, τότε γίνεσαι ο κυρίαρχος του κόσμου σαν άνθρωπος που είναι έτοιμος να πεθάνει οποιαδήποτε στιγμή.

Πολύ κοντά 
– Πώς να αναγνωρίζω τον φωτισμένο άνθρωπο;
–Κατανοώντας το κακό μια φορά, ο φωτισμένος άνθρωπος ποτέ δε θα κάνει κακό, είπε ο Δάσκαλος, και μετά συμπλήρωσε, και ποτέ δε θα υποκύψει στον πειρασμό. Οι υπόλοιποι είναι απατεώνες.
Αργότερα διηγήθηκε μια ιστορία με τον λαθρέμπορο ο οποίος φοβούμενος τους αστυνομικούς που τον έψαχνα απευθύνθηκε σ’ έναν πολύ γνωστό μοναχό και τον παρακαλούσε να του επιτρέψει να κρύβει το εμπόρευμα στο μοναστήρι. Υπολόγιζε πως η αστυνομία δεν πρόκειται να υποψιαστεί τον μοναχό γιατί είχε μια άψογη υπόληψη.
– Για τη βοήθειά σου θα σου δώσω εκατό χιλιάδες δολάρια, για το μοναστήρι, υποσχέθηκε ο λαθρέμπορος.
Ο μοναχός αντέδρασε με οργή και ζήτησε απ’ τον λαθρέμπορο αμέσως να φύγει.
– Διακόσιες χιλιάδες.
Ο μοναχός ξανά αρνήθηκε.
– Πεντακόσιες χιλιάδες. 
Ο μοναχός άρπαξε τη μαγκούρα του και φώναξε:
– Έξω! Να φύγεις τώρα. Πλησίασες πολύ κοντά στη δική μου τιμή!

Τα λεφτά και η ευτυχία
– Είμαι πλούσιος, αλλά δεν είμαι ευτυχισμένος. Γιατί;
– Γιατί ξοδεύεις πάρα πολύ χρόνο για να κάνεις λεφτά και πολύ λίγο για να χαρίζεις στον πλησίον σου την αγάπη.

Ούτε επιθυμία
– Ποιόν μπορούμε να ονομάζουμε ευτυχισμένο;
– Εκείνον που δεν έχει λεφτά και ούτε ελπίδα ή επιθυμία να τα αποκτήσει, απάντησε ο Δάσκαλος.

Άλλοι καιροί
Ένα συζυγικό ζευγάρι ρώτησε τον Δάσκαλο πώς να αναθρέψουν τα παιδιά τους. Ως απάντηση είχαν ακούσει μια αρχαία ιουδαϊκή έκφραση:
– Μην περιορίζετε τα παιδιά με πλαίσια δικών σας γνώσεων, αφού αυτά γεννήθηκαν σ’ άλλους καιρούς.

Η εχθρότητα της κατηγορηματικότητας
Τον Δάσκαλο παρακάλεσαν να σχολιάσει τα λόγια του Χριστού ότι «πρέπει να απαρνηθείτε τους γονείς σας.»
Εκείνος απάντησε:
– Μάλιστα, οι γονείς άθελα γίνονται οι μεγάλη εχθροί των παιδιών.
Και τους διηγήθηκε πως, μια φορά έξω απ’ το σουπερμάρκετ μίλησε σε μια γυναίκα που κυλούσε το καροτσάκι με δυο παιδιά της.
– Τι όμορφα παιδιά! Πόσο χρονών είναι!
– Ο γιατρός τρία, και ο δικηγόρος πέντε, απάντησε η κυρία.

Αμαρτία
– Ποιο είναι, κατά τη γνώμη σου, το ποιο μεγάλο αμάρτημα στον κόσμο; με αυταρέσκεια ρώτησε ένας ιερέας.
– Να θεωρείς τους άλλους αμαρτωλούς, απάντησε ο Δάσκαλος.

Θολωμένο βλέμμα
Ο Δάσκαλος εξηγούσε στους μαθητές πως θα φτάσουν στη φώτιση, εάν θα βλέπουν τον κόσμο όχι με θολωμένο βλέμμα. 
Οι μαθητές ρώτησαν τι σημαίνει «θολωμένο βλέμμα». Και ο Δάσκαλος τους διηγήθηκε μια παραβολή:
Δυο εργάτες-καθολικοί δούλευαν δίπλα σε οίκο ανοχής, όταν είδαν πως μέσα στο κτίριο γρήγορα τρύπωσε ένας ραβίνος.
– Τι άλλο θα μπορούσε να περιμένει κανείς απ’ αυτόν! αλληλοκοιτάχτηκαν οι εργάτες.
Μετά από μισή ώρα στο κτίριο κρυφά μπήκε κι ένας πάστορας. Αυτό δεν τους προκάλεσε έκπληξη.
– Τι άλλο θα μπορούσε να περιμένει κανείς απ’ αυτόν!
Λίγο αργότερα με σηκωμένο τον γιακά στην πόρτα του πορνείου ξεγλίστρησε ο καθολικός ιερέας.
– Τι δυστυχία! Σίγουρα κάποιο απ’ τα κορίτσια δεν νιώθει καλά.

Αγαλλίαση
– Τι σημαίνει να είσαι φωτισμένος;
– Σημαίνει να βλέπεις.
– Να βλέπεις, τι;
– Το εφήμερο της επιτυχίας, το κενό των επιτεύξεων, τη ματαιότητα των ανθρώπινων προσπαθειών.
Ο μαθητής ήταν σοκαρισμένος.
– Μα αυτά είναι απαισιοδοξία και απελπισία.
– Όχι! Αυτά είναι χαρά και αγαλλίαση, είναι ελευθερία του αετού που αιωρείται πάνω στο απύθμενο φαράγγι.

Η καθοδήγηση
– Σε παρακαλώ, πες μου πώς να καθοδηγώ τους ανθρώπους, ρώτησε τον Δάσκαλο ο κυβερνήτης.
– Να μαθαίνεις να δίνεις υποδείξεις.
– Πώς;
– Έτσι ώστε οι άλλοι να μην νιώθουν υποταγμένοι.

Μη χάνεις τη στιγμή
– Θα σε οδηγεί στον όλεθρο η ήρεμη ζωή, είπε ο Δάσκαλος στον ξέγνοιαστο μαθητή, μόνο η καταστροφή μπορεί να σε σώσει.
Και μετά εξήγησε τη σκέψη του:
«Πέταξε τον βάτραχο στην κατσαρόλα με βραστό νερό και εκείνος αμέσως θα πηδήξει έξω. Αλλά αν ζεσταίνεις το νερό σιγά σιγά ο βάτραχος θα χαλαρώσει και θα χάνει τη στιγμή που μπορεί να σωθεί.»

Το εργαλείο
– Δάσκαλε, ελπίζω να χαίρεσαι βλέποντας τους καρπούς τον κόπων σου;
– Νομίζεις ότι, χαίρετε το εργαλείο βλέποντας το αποτέλεσμα τον προσπαθειών τον χεριών.

Το πρίσμα του νου
Ένας επισκέπτης:
– Δάσκαλε, ψάχνω το νόημα της ζωής.
– Εσύ, αν κατάλαβα σωστά υποθέτεις πως η ζωή έχει νόημα.
– Εσύ νομίζεις πως δεν είναι έτσι;
– Εάν κατανοείς τη ζωή έτσι όπως είναι στην πραγματικότητα και όχι από το πρίσμα του μυαλού, τότε θα ανακαλύψεις πως αυτή η ερώτηση δεν έχει νόημα.

Αποφασίζει ο ίδιος
Ο Δάσκαλος ήξερε αρκετά καλά τι γίνεται στον κόσμο. Μια φορά τον παρακάλεσαν να εξηγήσει το νόημα του αγαπημένου του αποφθέγματος: «Αν είναι καλά ο άνθρωπος ή αν έχει προβλήματα, το αποφασίζει ο ίδιος».
Ο Δάσκαλος απάντησε:
– Εκείνο που οι άνθρωποι ονομάζουν «συνωστισμό» μέσα στο λεωφορείο, στο νυχτερινό κέντρο γίνεται «ευχάριστη ατμόσφαιρα»!

Η διαφορά
Ο Δάσκαλος ήταν νεαρός όταν μια φορά άκουσε τον πατέρα του που ήταν ένα σπουδαίο στέλεχος του κόμματός του, με οργή να κριτικάρει ένα στέλεχος του κόμματός του που λιποτάκτησε στην αντιπολίτευση.
– Μα πατέρα, μόλις προχτές επαινούσες τον άνθρωπο που έφυγε από την αντιπολίτευση και μπήκε στο κόμμα σου.
– Γιε μου! πρέπει να καταλάβεις μια απλή αλήθεια: εκείνος που φεύγει από το κόμμα σου είναι προδότης, ενώ εκείνος που εγκατέλειψε το κόμμα του και μπήκε στις δικές μας γραμμές, εκείνος άλλαξε τις πεποιθήσεις του.

Χρειάζεστε φως
Μια ομάδα συνδικαλιστών ήρθε στον Δάσκαλο να τους ευλογήσει πριν την απεργία. Ο Δάσκαλος είπε:
– Νομίζω πως χρειάζεστε φως και όχι πράξη αντιστάσεις. Να παλεύετε με το κακό με την βοήθεια της απεργίας, είναι σαν να γρονθοκοπείτε το σκοτάδι. Χρειάζεστε φως και όχι πάλη.

Ο μοναδικός πρόοδος
Ο Δάσκαλος μιλούσε για το κακό της ανταγωνιστικότητας.
– Μα η ανταγωνιστικότητα αναπτύσσει τα καλύτερά μας προσόντα, είπε κάποιος.
– Η ανταγωνιστικότητα αποκαλύπτει τα χειρότερα προσόντα σας, γιατί σας μαθαίνει να μισείτε.
– Να μισούμε, ποιόν;
– Τον εαυτό μας, αφού δίνετε τον έλεγχο πάνω στη ζωή σας όχι στις δικές σας αληθινές ανάγκες, αλλά στον ανταγωνιστή. Επίσης μαθαίνει να μισείτε τους άλλους, αφού θέλετε να πρωτεύσετε εις βάρος τους.
– Όμως, χωρίς ανταγωνιστικότητα δε θα υπάρχει πρόοδος, διαφώνησε κάποιος.
–Μία πρόοδος μόνο υπάρχει, και είναι αυτή της αγάπης. Και το μοναδικό που αξίζει να αναπτυχθεί, είναι η ανάπτυξη της ψυχής.

Νους ελεύθερος από τις έννοιες 
Ο Δάσκαλος ισχυριζόταν, ότι οι θεολόγοι είναι υπερβολικά πιστή στα δόγματα και πεποιθήσεις τους: θα είναι οι πρώτοι που θα απορρίψουν τον Μεσσία εάν αυτός εμφανιστεί.
Κατά τη γνώμη του οι φιλόσοφοι είναι περισσότερο αντικειμενικοί, είναι περισσότερο ανοιχτοί στην αναζήτηση, γιατί δεν είναι περιτυλιγμένοι με τα φρονήματά τους. Αλλά, δυστυχώς, και η δική τους αναζήτηση είναι περιορισμένη, γιατί στην προσπάθειά τους για να κατανοούν την Πραγματικότητα αυτοί βασίζονται στις λέξεις και θεωρίες, ενώ την Πραγματικότητα μπορεί να συλλάβει μόνο ο νους ελεύθερος από τις έννοιες.
– Η φιλοσοφία είναι μια αρρώστια την οποία μπορεί να θεραπεύσει μόνο η φώτιση, και τότε αυτή θα παραχωρήσει τη θέση της στον διαλογισμό και στην σιωπή.

Επιείκεια
Όταν ένας από τους μαθητές παραβίασε τους κανόνες συμπεριφοράς όλοι πίστευαν πως θα τιμωρηθεί ως παραίνεση για τους υπόλοιπους. Όμως πέρασε ολόκληρος μήνας και τιμωρία δεν ακολούθησε. Τότε οι μαθητές ήρθαν στον Δάσκαλο:
– Δεν μπορούμε έτσι απλά να ξεχάσουμε την άσχημη πράξη του, για αυτό ο Θεός μας έδωσε μάτια.
– Σωστά, όμως ο Θεός, σας έδωσε και βλέφαρα!

Φρονήματα
Ο Δάσκαλος είπε στον μαθητή του:
– Εσύ δεν ακούς για να γνωρίζεις κάτι καινούριο, αλλά για να βρεις επιβεβαίωση στις σκέψεις σου. Εσύ λογομαχείς όχι για βρεις την αλήθεια, αλλά για να υπερασπίζεις τις πεποιθήσεις σου.
Και μετά είπε στους μαθητές μια ιστορία για έναν βασιλιά που περνούσε με την αυλή του μέσα από μια μικρή πολιτεία και πρόσεξε τα αποτελέσματα μιας εντυπωσιακά εύστοχης σκοποβολής. Ζωγραφισμένοι πάνω στα δέντρα, φράχτες, τοίχους στόχοι-κύκλοι έδειχναν πως χτυπήθηκαν ακριβώς στο κέντρο. Ο βασιλιάς διέταξε να φέρουν κοντά του τον σκοπευτή. Ήταν ένα δεκάχρονο αγόρι.
– Αδύνατον! φώναξε ο βασιλιάς, Πώς το κατάφερες;
– Πολύ απλά, απάντησε το παιδί, πρώτα ρίχνω και μετά ζωγραφίζω τους κύκλους.
Ο Δάσκαλος συμπλήρωσε: 
– Το ίδιο κάνεις και εσύ, πρώτα βγάζεις αυθαίρετα συμπεράσματα και μετά ανεγείρεις γύρο τους τοίχους. Ακριβώς έτσι δημιούργησες την ιδεολογία σου και τη θρησκεία σου.

Η σημασία της πρόθεσης
Τους συνδικαλιστές τους έθιγε η γνώμη του Δασκάλου ότι πρέπει να δρουν λιγότερο ενώ χρειάζονται περισσότερο φως. 
– Φως για ποιο πράμα; ρωτούσανε αυτοί.
– Για να ξέρετε για ποιο πράμα πρέπει να ζείτε.
– Εμείς ξέρουμε με μεγάλη ακρίβεια ότι πρέπει να ζεις για τους ανθρώπους. Τι σχέση έχει το φως; δεν καταλάβαιναν οι συνδικαλιστές.
– Πρέπει να καταλάβετε τη σημαίνει η πρόθεση «για», είπε ο Δάσκαλος.

Ξεφύσημα
Ένας κήρυκας διαμαρτυρόταν σφοδρά ενάντια στα λόγια του Δασκάλου, ότι ο άνθρωπος είναι ανίκανος να επιταχύνει τη φώτιση.
Ο Δάσκαλος τον ρώτησε:
– Δεν ήσουν εσύ που έλεγε, ότι τα πάντα στον κόσμο είναι δώρα του Θεού, ότι οι αρετές μας είναι η ευμένειά Του;
– Ναι, το έλεγα, αλλά εγώ έλεγα επίσης πως ο Κύριος απαιτεί και τη δική μας συμμετοχή. 
– Τη δική μας συμμετοχή! Αυτό είναι σαν να ζητάει ο άνθρωπος που κόβει ξύλα από τον μικρό γιο του να τον βοηθάει με το ξεφύσημα.

Ακόμα και ο Θεός
Στον μαθητή που ήταν πολύ πράος και φοβόταν να προσβάλλει κάποιον είπε ο Δάσκαλος:
– Υπάρχει κάτι που δε μπορεί να το καταφέρει ακόμα και ο Ίδιος ο Θεός.
– Τι είναι αυτό;
– Δε μπορεί να αρέσει σε όλους.

Η απουσία
Οι μαθητές τελικά δεν κατάλαβαν, γιατί για ν’ αλλάξεις και να φτάσεις στη φώτιση δε χρειάζεται «να κάνεις» τίποτα.
– Τι μπορείτε ΝΑ ΚΆΝΕΤΕ, για να διώξετε το σκότος; ρωτούσε ο Δάσκαλος, το σκοτάδι είναι απουσία του φωτός. Το Κακό είναι απουσία κατανόησης. Τι μπορείς ΝΑ ΚΆΝΕΙΣ με την απουσία;

Επιφύλαξη
Ο νέος μαθητής είπε στον Δάσκαλο:
– Οι γονείς μου, μου είπαν να είμαι πολύ επιφυλακτικός μαζί σου. Ο Δάσκαλος χαμογέλασε:
– Να είσαι επιφυλακτικός και προσεκτικός και θα επαναλάβεις τη μοίρα των γωνιών σου, τίποτα δε θα πάθεις, ούτε κακό, ούτε καλό.

Σ’ αυτόν τον Δρόμο
Οι μαθητές απορούσαν όταν ο Δάσκαλος έλεγε, πως το κακό εάν το δούμε από την άλλη πλευρά είναι καλό, και η αμαρτία είναι ο δρόμος προς την ευλογία του Θεού.
Ο Δάσκαλος τους διηγήθηκε την ιστορία με την αρχαία Καρχηδόνα που την αποκάλεσαν ως ακίδα στο σώμα της Πανίσχυρης Ρώμης. Όταν όμως τελικά η Ρώμη κατέστρεψε τον μεγάλο εχθρό της και ησύχασε, σιγά σιγά έχασε την ζωτικότητά της και ακολούθησε η παρακμή. 
– Εάν χανόταν από το πρόσωπο της γης το Κακό, είπε ο Δάσκαλος, τότε το ανθρώπινο πνεύμα θα διαλυόταν.

Εύκολη προϋπόθεση
Ένας επιχειρηματίας ρώτησε τον Δάσκαλο για το μυστικό της επιτυχημένης ζωής.
– Κάνε κάθε μέρα έναν άνθρωπο ευτυχισμένο, ήταν η απάντηση.
Και μετά συμπλήρωσε:
– …με την προϋπόθεση πως αυτός ο άνθρωπος θα είσαι εσύ, ο ίδιος.

Κατά κανόνα
Κάποιος ρώτησε τον Δάσκαλο, για ποιο λόγο είχε πολλές επιφυλάξεις απέναντι σε θρησκεία. 
– Μήπως η θρησκεία δεν είναι ότι ομορφότερο δημιούργησε η ανθρωπότητα;
– Και τα καλύτερα και τα χειρότερα τα δίνει η θρησκεία, απάντησε ο Δάσκαλος.
– Γιατί τα χειρότερα;
– Γιατί κατά κανόνα οι άνθρωποι γίνονται αρκετά θρήσκοι για να μισούνε, αλλά όχι αρκετά για ν’ αγαπάνε.

Προκηρύξεις
Μια μέρα όταν την εξουσία στη χώρα είχε ο δικτάτορας, τον Δάσκαλο συνέλαβαν γιατί έδινε προκηρύξεις στους περαστικούς σε μια γωνιά του δρόμου και αυτό ήταν παράβαση του νόμου για τη λογοκρισία.
Στην τσάντα του Δασκάλου βρήκαν μόνο εντελώς άδεια φύλλα, χωρίς γράμματα.
– Τι σημαίνει αυτό; με απορία ρώτησε ο αστυνομικός.
– Οι άνθρωποι, γνωρίζουν τι σημαίνει αυτό, με χαμόγελο απάντησε ο Δάσκαλος.

Το κασετόφωνο και τα γόνατα
Ο Δάσκαλος έλεγε πως συνήθως οι άνθρωποι αναζητάν, όχι τη χαρά της γνώσης και της δράσης, αλλά την άνεση της αγάπης και της επιδοκιμασίας. Και αμέσως αποσαφήνισε αυτή τη σκέψη διηγούμενος μια περίπτωση με την μικρή κορούλα του οι οποία κάθε βράδυ πριν τον ύπνο του ζητούσε να της διαβάσει παραμύθια.
Στον Δάσκαλο ήρθε η ιδέα να διαβάσει τα παραμύθια στο κασετόφωνο. Το κοριτσάκι έμαθε να βάζει μπρος το κασετόφωνο και για μερικές μέρες όλα πήγαιναν καλά. Ένα βράδυ όμως η κορούλα τον πλησίασε και του έτεινε το βιβλίο με τα παραμύθια.
– Αγάπη μου! μα εσύ ξέρεις πώς να χειρίζεσαι το κασετόφωνο.
– Ξέρω, απάντησε η το παιδί, αλλά δεν μπορώ να καθίσω στα γόνατά του.

Είδος αμάθειας
– Ποιο είναι το μεγαλύτερο εμπόδιο για τη φώτιση;
– Η αμάθεια.
– Η αμάθεια είναι μία για όλους ή υπάρχουν διάφορα είδη αμάθειας;
– Υπάρχουν διάφορα είδη, απάντησε ο Δάσκαλος, στην δική σου περίπτωση το δικό σου είδος ζητάει με επιμονή να αναζητάς φώτιση, αλλά όχι να περιμένεις με ταπεινοσύνη.

Προτίμηση
Κάποια φορά ο Δάσκαλος άκουσε πως ο μαθητής έλεγε σε έναν επισκέπτη:
– Κρίθηκα άξιος να γίνω μαθητής του Δασκάλου, ενώ εκατοντάδες άλλους ο Δάσκαλος δεν τους δέχτηκε.
Αργότερα ο Δάσκαλος τον καλεί ιδιαιτέρως και του λέει:
– Έλα να διευκρινίσουμε κάτι: Εσένα σε προτίμησα μόνο και μόνο γιατί χρειάζεσαι περισσότερη βοήθεια από τους άλλους.

Ανατροφή
Ο Δάσκαλος μιλούσε με τους μαθητές του για την ανατροφή των παιδιών:
– Όταν ήμουν νεαρός ο πατέρας μου με προειδοποίησε για να μην πηγαίνω σε ορισμένα σημεία της πόλης, γιατί είναι επικίνδυνα. Μου έλεγε να μην επισκέπτομαι τα νυχτερινά κέντρα.
– Γιατί πατέρα; ρώτησα εγώ.
– Γιατί εκεί θα βλέπεις πράματα που κανονικά δεν θα έπρεπε να τα δεις.
Αυτό προκάλεσε το ενδιαφέρον μου και την άλλη μέρα πήγα σ’ ένα νυχτερινό κέντρο.
– Είδατε κάτι που δε θα έπρεπε να δείτε; ρωτήσανε οι μαθητές.
– Μάλιστα. Είδα εκεί τον πατέρα μου!

Το ενδιάμεσο
– Ο προηγούμενος Δάσκαλος μου έμαθε πώς να δέχομαι τη γέννηση και το θάνατο.
– Και γιατί ήρθες σ’ εμένα;
– Για να μάθω πώς να δέχομαι εκείνο που βρίσκεται ανάμεσά τους.

Γλύπτης
Ρωτήσανε το Δάσκαλο τι κάνει για τους μαθητές του.
– Και τι κάνει ο γλύπτης για να πλάσει το άγαλμα του τίγρη; Παίρνει ένα μεγάλο όγκο μαρμάρου και αποκόβει απ’ αυτό όλα που δεν ταιριάζουν με τον τίγρη.
Αργότερα εξήγησε στους μαθητές του:
– Ο στόχος μου είναι να διώξω όλα αυτά που δεν είναι η ουσία σας: όλες τις σκέψεις, τα αισθήματα, τα στερεότυπα της συμπεριφοράς, τη βία πάνω στην φύση σας που κληρονομήσατε από το παρελθόν.

Κάτσε ήσυχα
– Ευτυχία είναι μια πεταλούδα, είπε ο Δάσκαλος, προσπάθησε να την πιάσεις και αυτή θα ξεφύγει, κάτσε ήσυχα και θα καθίσει πάνω στον ώμο σου.

Λύση
Ο Δάσκαλος βρήκε την ιδανική λύση για ένα ζευγάρι που συνέχεια καυγάδιζε. Τους είπε:
– Σταματήστε να διεκδικείτε δικαιώματα εκεί που πρέπει να ζητάτε καλοσύνη.


Νευρικό παιδί
Η μικρή Μαρία ήρθε με τη μαμά της στο πλαζ.
– Μαμά, μπορώ να παίξω με την άμμο;
– Όχι μικρό μου, θα λερώσεις τη φούστα σου.
– Μαμά, μπορώ να τρέξω στην άκρη της θάλασσας;
– Όχι, θα βραχείς και θα κρυολογήσεις.
– Μαμά, μπορώ να παίξω με άλλα παιδιά;
– Όχι, θα χαθείς.
– Μαμά, αγόρασέ με παγωτό.
– Όχι, θα κρυολογήσει ο λαιμός σου.
Η μικρή Μαρία άρχισε να κλαίει.
Η μαμά της απευθύνθηκε στη γυναίκα που στεκόταν δίπλα της:
– Για όνομα του Θεού! Είδατε ποτέ πιο νευρικό παιδί;

Δυστυχώς τέτοιοι μαμάδες δεν διαβάζουν για να μάθουν απ’ αυτή τη ιστορία

Η καρδιά του ποντικιού

Ένα αρχαίο ινδικό παραμύθι διηγείται πως ένα ποντίκι ήταν πάντα αγχωμένο και φοβισμένο, γιατί φοβόταν ότι μπορεί να πέσει στα νύχια του γάτου. Ο μάγος λυπήθηκε το ποντίκι και το έκανε γάτο. Αλλά ο γάτος συνέχιζε να αγχώνετε γιατί φοβόταν τους σκύλους. Τότε ο μάγος τον μεταμόρφωσε σε σκύλο. Αλλά εκείνος άρχισε να φοβάται το λιοντάρι. Ο μάγος τον μεταμόρφωσε σε λιοντάρι. Αλλά εκείνο φοβόταν τους κυνηγούς.
Και τότε ο μάγος σήκωσε ψηλά τα χέρια του και το μεταμόρφωσε σε ποντίκι και είπε:
– Κανείς δε μπορεί να σε βοηθήσει, γιατί έχεις καρδιά ποντικιού.

Παλάτι-χάνι

Κάποια φορά μπροστά στην πύλη του ανακτόρου εμφανίστηκε ένας ζητιάνος-σούφι. Κανένας δεν τόλμησε να τον σταματήσει και εκείνος κατευθύνθηκε στον θρόνο που στρογγυλοκαθόταν ο βασιλιάς Ιμπραγκίμ μπεν-Άνταν.
– Τι θέλεις; Τον ρώτησε αυστηρά ο βασιλιάς.
– – Θέλω μια θέση για να διανυκτερεύσω στο χάνι σου.
– Εδώ δεν είναι χάνι, είναι το παλάτι μου.
– Μήπως μπορείς να μου πεις ποιος ήταν ιδιοκτήτης αυτού του παλατιού πριν από εσένα:
– Ο πατέρας μου, που πέθανε.
– Και ποιος ήταν νοικοκύρης πριν τον πατέρα σου;
– Ο παππούς μου, αλλά και αυτός είναι πεθαμένος.
– Δηλαδή, σ’ αυτό το μέρος οι άνθρωποι σταματάνε για κάποιο μικρό χρονικό διάστημα για να συνεχίζουν την άλλη μέρα τον δρόμο τους…. δεν άκουσα καλά, ή μήπως κάνω λάθος εσύ δεν ήσουνα εκείνος που είπε πως δεν είναι χάνι;
Εμείς όλοι βρισκόμαστε στην αίθουσα αναμονής!

Ατάραχος Βούδας
Ο Βούδας δεν έδωσε καμία προσοχή στις προσβολές ενός επισκέπτη. Αργότερα οι μαθητές τον παρακάλεσαν να τους πει, πώς να διατηρεί κάποιος την ηρεμία στις παρόμοιες καταστάσεις. 
– Πρέπει να φανταστείτε πως κάποιος σας έστειλε ένα δώρο μέσα στο κουτί και εσείς δεν το ανοίξατε. Ή κάποιος σας έστειλε γράμμα και δεν το διαβάσατε. Σ’ αυτήν την περίπτωση το περιεχόμενο δεν θα έχει επίδραση πάνω σας. Πράξτε με αυτόν τον τρόπο και θα διατηρήσετε την ηρεμία σας.
Την αληθινή αξιοπρέπεια είναι αδύνατον να την μειώσεις με την ασέβεια των άλλων.
Αδύνατον να μειώσεις το μεγαλείο των καταρρακτών της Νιαγάρας με ένα φτυσιμο. 
Πράγματι…φανταστείτε πως με κάποιο τρόπο θα αντιδρούσαν οι καταρράκτες, τότε σίγουρα θα μειωνόταν το μεγαλείο τους!

Η κατανόηση

Μια φορά όλα τα όργανα του σώματος επαναστάτησαν ενάντια στο στομάχι. Ήταν αγανακτισμένοι πως αυτοί είναι αναγκασμένοι να βρουν τροφή, να την μεταφέρουν στο στομάχι, το οποίο δεν τους βοηθούσε, απλά καταβρόχθιζε τους καρπούς των κόπων τους.
Αποφάσισαν πως δε θα δώσουν στο στομάχι τίποτε. Τα χέρια δεν έφερναν την τροφή στο στόμα, τα δόντια δε μασούσαν, ο λαιμός δεν συνόδευε την τροφή προς το στομάχι. Πίστευαν πως το στομάχι θ’ αλλάξει την συμπεριφορά του. 
Όμως συνέβη κάτι διαφορετικό: το σώμα γενικά έγινε αδύναμο και όλα τα όργανα ένιωσαν πως αργοπεθαίνουν. Τελικά κατανόησαν πως βοηθώντας το ένα το άλλο βοηθάνε τον εαυτό τους.

Αδύνατον να βοηθάς τους άλλους και να μη βοηθάς ταυτόχρονα τον εαυτό σου. Αδύνατον να κάνεις ζημιά στους άλλους και να μη κάνεις ζημιά στον εαυτό σου.

Η ευτυχία της μοναξιάς

Τον καιρό του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου ένας άνθρωπος πέρασε 21 ημέρα πάνω σε μια σχεδία στην θάλασσα. Όταν τον βρήκαν τον ρωτήσανε αν του δίδαξε κάτι αυτή η περίπτωση.
Εκείνος απάντησε:
– Ναι, κατανόησα ένα πράμα, πως εάν είχα αρκετά τρόφιμα και νερό θα ήμουν ευτυχισμένος όλη μου τη ζωή και δε θα ήθελα τίποτε άλλο.

Η φύση δεν έχει κακό καιρό

Ένας ταξιδιώτης ρωτάει τον βοσκό:
– Τι καιρό θα έχουμε σήμερα.
– Θα έχουμε καιρό που θα μου αρέσει.
– Από πού ξέρεις πως θα είναι τέτοιος ο καιρός που θα σου αρέσει;
– Απλά κατανόησα πως είναι αδύνατον να έχεις πάντα αυτό που σου αρέσει και έμαθα να αγαπώ αυτό που έχω. Για αυτό είμαι απόλυτα βέβαιος θα είναι καιρός που σίγουρα θα μου αρέσει.

Ο ελεύθερος φωνάζει «ελευθερία!»

Την κατάσταση του άνθρωπο πολύ ωραία απεικονίζει ένα μικρό επεισόδιο με μεθυσμένο άνδρα που τη νύχτα στέκεται μέσα στο πάρκο, χτυπάει με τις γροθιές του τον φράχτη κα φωνάζει:
– Αφήστε με να βγω έξω! 

Μόνο οι φαντασιώσεις σου σε εμποδίζουν να βλέπεις πως είσαι και πάντα ήσουν ελεύθερος.

Οι αιτήσεις

Μια φορά στην ιρλανδική πόλη Μπέλφαστ λογομαχούσαν πάνω στα θεολογικά θέματα ένας πάστορας, καθολικός ιερέας και ένας ραβίνος. Ξαφνικά μπροστά τους εμφανίστηκε ένας Άγγελος και είπε:
– Ο Θεός στέλνει σε σας την ευλογία του και σας υπόσχεται ότι θα εκτελέσει την αίτηση του καθενός από σας για την ειρήνη.
Ο πάστορας είπε:
– Ας εξαφανιστούν από το νησί μας οι καθολικοί και θα έχουμε αιώνια ειρήνη.
Ο καθολικός ιερέας ζήτησε:
– Ας φύγουν από την ιερή ιρλανδική γη οι προτεστάντες. Αυτό μόνο μπορεί να φέρει την ειρήνη.
Ο ραβίνος σιωπούσε και τότε ο Άγγελος ρώτησε:
– Εσύ ραβίνε δεν έχεις κάποια αίτηση για να κυριαρχήσει στο νησί η ειρήνη;
– Όχι! απάντησε ο ραβίνος, ας εκτελέσει ο Θεός τις αιτήσεις των δυο αυτών τζέντλεμαν κι εγώ θα είμαι ικανοποιημένος.

Η καημένη πλάτη

Ο Χοτζά Νασρεντίν κάτι μουρμούριζε χαρούμενος, όταν ένας φίλος του τον ρώτησε για ποιο λόγο είναι τόσο εύθυμος.
– Αυτός ο ηλίθιος ο Αχμέτ συνεχίζει να με χτυπάει στην πλάτη κάθε φορά, όταν συναντιόμαστε. Σήμερα έκρυψα κάτω από το παλτό μου δυναμίτη και όταν, και αυτή τη φορά θα με χτυπήσει στην πλάτη, η έκρηξη θα του κόψει το χέρι.

Δεν αφήνουν τον Θεό να μπει στην εκκλησία
Έναν αμαρτωλό αφόρισαν από την εκκλησία και του απαγόρευσαν να μπει στο Ναό.
Εκείνος πήγε διαμαρτυρόμενος στο Θεό.
– Κύριε, με αδικούν, δε μ’ αφήνουν να μπω μέσα στο Ναό σου, επειδή είμαι αμαρτωλός.
– Δε μπορώ να σε βοηθήσω, αυτοί και εμένα δεν αφήνουν να μπω! απάντησε ο Θεός.

Θα τιμωρηθείς αν προσεύχεσαι
Για να λειτουργήσει η εκκλησία ή η συναγωγή πρέπει να βγάζει κάποια λεφτά. 
Σε μια συναγωγή δε μάζευαν λεφτά τριγυρνώντας με δίσκο όπως το κάνουν στις χριστιανικές εκκλησίες, εδώ πουλούσαν εισιτήρια για συγκεκριμένες θέσεις. 
Κάποια γιορταστική μέρα όταν υπήρχε πολύς κόσμος στην συναγωγή ήρθε ένα αγόρι που έψαχνε τον πατέρα του, γιατί στο σπίτι έγινε κάποιο ατύχημα, αλλά ο ιερέας που στεκόταν στην πόρτα δεν άφηνε το παιδί να μπει μέσα χωρίς εισιτήριο. 
– Πρέπει οπωσδήποτε να μπω, δεν πρέπει να χάσω χρόνο.
– Όλοι έτσι λένε, όταν δε θέλουν να πληρώσουν.
Το απελπισμένο παιδί άρχισε να ικετεύει:
– Σας παρακαλώ κύριε, αφήστε με να μπω. Είναι θέμα ζωής και θανάτου. Θέλω μόνο ένα λεπτό.
Ο ιερέας υποχώρησε:
– Εντάξει, αν είναι τόσο σπουδαίο το θέμα, αλλά να ξέρεις πως θα τιμωρηθείς αν σε δω να προσεύχεσαι.

Στενό φωτοστέφανο

Στον γιατρό ήρθε ένας άνθρωπος και είπε:
– Γιατρέ, έχω αφόρητους πονοκέφαλους, που ποτέ δεν σταματάνε. Μπορείτε να με βοηθήσετε;
– Βεβαίως, είπε ο γιατρός, αλλά θα ήθελα να σας κάνω μερικές ερωτήσεις πρώτα. Πείτε μου παρακαλώ, πόσο αλκοόλ καταναλώνετε;
– Αλκοόλ, φώναξε με αγανάκτηση ο άντρας, πότέ δεν έβαλα στο στόμα μου αυτή τη αηδία.
– Τι γίνεται με το κάπνισμα.
– Ποτέ δεν είχα καπνίσει, ακόμα και τη μυρωδιά του καπνού την απεχθάνομαι..
– Συγνώμη για την ερώτηση, αλλά πρέπει να ξέρω…. πόσο συχνά έχετε εξωσυζυγικές σχέσεις.
– Για ποιόν με περάσατε. Είμαι πιστός σύζυγος εγώ.
– Πείτε μου σας παρακαλώ ο πόνος είναι οξύς και διαπεραστικός;
– Ακριβώς, είπε ο άνδρας, οξύς και διαπεραστικός.
– Τότε γίνεται σαφές το πρόβλημά σας: έχετε πολύ στενό φωτοστέφανο.

Η ανταμοιβή για την παρθενία

Έναν καιρό ζούσε ένας ασκητής που ήταν παρθένος. Κήρυξε πόλεμο στο σεξουαλικό πάθος μέσα του και στους άλλους και τήρησε την παρθενία του μέχρι το τέλος της ζωής του. Μετά απ’ αυτόν πέθανε και ο μοναδικός πιστός του μαθητής ο οποίος δεν άντεξε το θάνατο του Δασκάλου του.
Όταν ο μαθητής βρέθηκε στον άλλο κόσμο δεν πίστευε στα μάτια του, ο αγαπημένος δάσκαλος καθόταν και πάνω στα γόνατά του κρατούσε μια πολύ όμορφη γυναίκα!
Σιγά σιγά άρχισε να καταλάβαίνει πως ο δάσκαλός του παίρνει την αμοιβή του για την σεξουαλική του εγκράτεια στη γη. Το σοκ πέρασε και ο μαθητής πλησίασε τον δάσκαλό του και του είπε:
– Αγαπητέ δάσκαλε, τώρα ξέρω πως ο Θεός είναι δίκαιος, αφού τώρα στον παράδεισο εσείς παίρνετε την ανταμοιβή για την εγκράτειά σας πάνω στη γη.
Όμως ο δάσκαλος ήταν εκνευρισμένος:
– Βλάκα! φώναξε εκείνος, εδώ δεν είναι ο παράδεισος και εγώ δεν ανταμείβομαι, εδώ η πόρνη τιμωρείται!

Ρέκβιεμ για τη χελώνα
Ένα μικρό παιδάκι στενοχωρήθηκε πάρα πολύ όταν είδε πως η αγαπημένη του χελώνα κείται ακίνητη ανάσκελα δίπλα στη λίμνη και δεν δείχνει σημεία ζωής.
Ο πατέρας του παιδιού προσπαθεί να ηρεμίσει τον γιο του:
– Μην κλαις αγόρι μου. Θα κάνουμε μια αληθινή κηδεία για τη χελώνα σου. Θα παραγγείλουμε μια μικρή κασέλα στολισμένη με μετάξι και θα ζητήσουμε απ’ τον νεκροθάφτη να φτιάξει μια ταφόπετρα που θα σκαλίσει το όνομά της. Θα ερχόμαστε καθημερινά για να φέρνουμε στον τάφο της φρέσκα λουλούδια και θα φτιάσουμε γύρο από τον τάφο της μικρό φράχτη. 
Το αγόρι σκούπισε τα δάκρυα του, το σχέδιο του πατέρα του είχε μεγάλο ενδιαφέρον. Την επόμενη μέρα όλα ήταν έτοιμα και η μεγαλοπρεπή πομπή, που αποτελούταν από το παιδί, πατέρα, μητέρα, αδελφό, υπηρέτρια και τον φίλο του παιδιού, προχωρούσε προς το πτώμα της χελώνας. Όταν έφτασαν στην άκρη της λίμνης διαπίστωσαν πως το σώμα της είχε εξαφανιστεί.
Ξαφνικά όλοι είδανε τη χελώνα να βγαίνει στην επιφάνεια και χαρούμενα έπλεε προς το μέρος τους. Το παιδί με φανερή απογοήτευση κοίταξε το φίλο του και πρότεινε:
– Έλα να τη σκοτώσουμε!
Στην πραγματικότητα δεν αγαπώ τόσο εσένα, όσο όλη τη γκάμα των συναισθημάτων γύρο από την αγάπη μου για σένα.

Στο κατάστημα του Θεού
Μια γυναίκα μπήκε σ’ ένα κατάστημα και με έκπληξη είδε πως πίσω από τον πάγκο στέκεται ο ίδιος ο Θεός.
– Κύριε! Είσαι Εσύ; φώναξε η γυναίκα με χαρά. 
– Ναι, είμαι Εγώ, απάντησε ο Θεός.
– Και τι μπορώ ν’ αγοράσω στο δικό Σου κατάστημα; ρώτησε η γυναίκα.
– Στο δικό μου κατάστημα μπορείς ν’ αγοράσεις ότι θέλεις, ήταν η απάντηση.
– Τότε, Σε παρακαλώ, φέρε μου υγεία, ευτυχία, αγάπη, επιτυχία και πολλά λεφτά.
Ο Θεός χαμογέλασε με ευμένεια και πήγε στην αποθήκη για την παραγγελία. Σε λίγο επέστρεψε με ένα μικρό κουτάκι. 
– Εδώ είναι όλα; φώναξε η έκπληκτη και απογοητευμένη γυναίκα.
– Ναι, απάντησε ο Θεός, δεν ήξερες, ότι στο δικό Μου κατάστημα πουλιούνται μόνο σπόροι.

Οπαδός
Ο Χρηστός επισκέφθηκε ένα ποδοσφαιρικό αγώνα. Έπαιζαν οι καθολικοί με τους προτεστάντες. Πρώτα έβαλαν γκολ οι καθολικοί. Ο Χρηστός σηκώθηκε και με ενθουσιασμό τους χαιρέτησε με το καπέλο του. Μετά έβαλαν γκολ οι προτεστάντες. Ο Χρηστός φώναξε «Μπράβο!» Ο γείτονάς του στην κερκίδα τον ρώτησε:
– Φίλε, ποιας ομάδας οπαδός είσαι;
– Καμιάς, απάντησε ο Χρηστός, απλά με συγκινεί το παιχνίδι. 
«Σίγουρα κάποιος άθεος», σκέφτηκε ο γείτονας.

Μια κρύα μέρα
Μια πολύ κρύα μέρα ο ραβίνος και οι μαθητές του μαζεύτηκαν γύρω από τη φωτιά και ζέσταιναν τα χέρια τους. Ένας από τους μαθητές θυμήθηκε τη διδασκαλία του ραβίνου και φώναξε:
– Εγώ ξέρω ακριβώς τι πρέπει να κάνεις τέτοια κρύα ημέρα!
– Τι; ρωτούν οι υπόλοιποι.
– Να ζεσταίνεσαι! Αλλά ξέρω και τι πρέπει να κάνεις αν δεν μπορείς να ζεσταίνεσαι.
– Τι;
– Να παγώνεις.
Το γύρω κόσμο είναι αδύνατον να απορρίπτεις, ούτε να δέχεσαι
Να φύγεις απ’ αυτόν, είναι σαν να φύγεις απ’ τα πόδια σου.
Να τον δέχεσαι, είναι σαν να φιλάς τον εαυτό σου.
Το μόνο που μπορείς να κάνεις: να κοιτάζεις και να κατανοείς.

Η προσευχή του Έντονη
Κύριε! Σε ικετεύω να με συγχωρείς για τρεις αμαρτίες μου: Πρώτον, έκανα προσκυνήματα στους δικούς Σου ιερούς τόπους, ξεχνώντας πως είσαι παντού, δεύτερον, συχνά απευθυνόμουν σ’ Εσένα με παρακλήσεις, ξεχνώντας πως Εσύ ενδιαφέρεσαι περισσότερο από μένα για το καλό μου, και τέλος, Σε παρακαλώ για συγχώρεση αφού γνωρίζω πως οι αμαρτίες μας συγχωρούνται πριν ακόμη να τις κάνουμε.

Η Αλήθεια και η μοναχικότητα
Ο Δάσκαλος θεωρούσε πως όλος ο κόσμος δέχεται ως αλήθεια το ψέμα και γι’ αυτό εκείνος που ανακαλύπτει την αλήθεια είναι πάντα μοναχικός.
– Μήπως νομίζετε πως η Αλήθεια είναι μια φόρμουλα που μπορείς να βρεις μέσα στο βιβλίο. Η Αλήθεια πουλιέται μαζί με την τιμή της μοναχικότητας. Εάν θέλετε να γνωρίζετε την Αλήθεια πρέπει να μάθετε να περπατάτε μόνος.

Ο γάτος και ο ….δογματισμός
Κάθε φορά που ο γκουρού καθόταν με τους μαθητές του για να διαλογιστούν ερχόταν ο γάτος που ζούσε μαζί τους και τους αποσπούσε. Γι’ αυτό ο γκουρού διέταξε να τον δένουν την ώρα του διαλογισμού.
Μετά από το θάνατο του γκουρού συνέχιζαν να δένουν τον γάτο μέχρι το τέλος του διαλογισμού. Όταν πέθανε και ο γάτος στο σπίτι έφεραν έναν άλλο γάτο, για να τηρηθεί η σιγουριά πως οι εντολές του γκουρού εκτελούνται πιστά την ώρα του διαλογισμού.
Πέρασαν αιώνες και το δέσιμο του γάτου απέκτησε την ιδιότητα της τελετουργίας και οι επιστήμονες-οπαδοί του γκουρού έγραψαν πολλές πραγματείες για την λειτουργική σημασία του δέσιμου του γάτου την ώρα του διαλογισμού.

Γιατί κελαηδάει το πουλί;
Οι μαθητές συχνά ερωτούσαν τον Δάσκαλο για τον Θεό. Μια φορά ο Δάσκαλος είπε:
– Τον Θεό δεν τον γνωρίζει κανείς, το να καταλάβεις τον Θεό με το νου είναι αδύνατον. Ο οποιοδήποτε ισχυρισμός για Εκείνον, η οποιαδήποτε απάντηση στις ερωτήσεις σας θα είναι μόνο και μόνο διαστρέβλωση της αλήθειάς.
Οι μαθητές ήταν αμήχανοι.
– Τότε γιατί μιλάς για Αυτόν;
– Και γιατί κελαηδάει το πουλί;

Ωριμότητα
Στον μαθητή που συνέχεια προσευχόταν είπε ο Δάσκαλος:
– Πότε θα σταματήσεις να στηρίζεσαι στον Κύριο και θα σταθείς ο ίδιος στα πόδια σου;
Ο μαθητής με αμηχανία είπε:
– Μα εσύ ο ίδιος μας έμαθες να βλέπουμε στον Θεό τον πατέρα!
– Πότε θα κατανοήσεις πως ο πατέρας δεν είναι εκείνος πάνω στον οποίο πρέπει να στηριζόμαστε, αλλά εκείνος που μας απελευθερώνει απ’ αυτήν την ανάγκη.

Ήξερα ότι θα ‘ρθεις
– Κύριε συνταγματάρχα, ο φίλος μου δεν επέστρεψε από την πρώτη γραμμή των χαρακωμάτων, σας παρακαλώ να μου επιτρέψετε να τον πάρω απ’ εκεί.
– Σου απαγορεύω! αυστηρά είπε ο αξιωματικός, δε θα ρισκάρω τη ζωή σου για εκείνον που μάλλον είναι νεκρός.
Ο στρατιώτης παραβίασε τη διαταγή και έφτασε στην πρώτη γραμμή και μια ώρα αργότερα θανάσιμα πληγωμένος έφερε το πτώμα του φίλου του.
Ο συνταγματάρχης ήταν οργισμένος.
– Δε σου είπα πως είναι νεκρός; Τώρα χάνω και εσένα, για πες μου είχε νόημα για να ρισκάρεις τη ζωή σου για ένα πτώμα;
Ο ετοιμοθάνατος στρατιώτης απάντησε:
– Είχε κύριε. Όταν έφτασα σ’ αυτόν ήταν ακόμη ζωντανός και όταν με είδε χαμογέλασε: «ήξερα ότι θα ‘ρθεις για μένα, Ντζακ».



34c. Σκέψη

«Ανάμεσα στους σύγχρονους συγγραφείς μας, ο/η 
έχει κατακτήσει με το έργο του/της μια ξεχωριστή θέση. Με πηγαίο ταλέντο και γνήσια ευαισθησία προσεγγίζει τα επιτακτικά προβλήματα της εποχής μας, χωρίς ν' αδιαφορεί για τα στοιχεία που συνθέτουν τη λαϊκή και ιστορική μας παράδοση. Το τελευταίο του/
της βιβλίο, με τίτλο , αποτελεί σίγουρα ξεχω ριστό σταθμό στη λογοτεχνική σταδιοδρομία του/της.
Ασχολείται με το καυτό πρόβλημα τ και με τη ζωντάνια της περιγραφής μάς κάνει να προβληματιστούμε γύρω από μια ιδιαίτερη πτυχή της σύγχρονης ζωής». Συμπληρώστε τα κενά ανάλογα με την περίπτωση και θα έχετε μια ευπρόσωπη βιβλιοπαρουσίαση στον ημερήσιο Τύπο.
Δ. Κούρτοβικ
Είναι ίσως σωστό ότι η παρεοκρατία δεν μπορεί να θάψει για πάντα έναν σπουδαίο μοναχικό δημιουργό. Αλλά μπορεί ν' αναβάλει την αναγνώριση του τόσο ώστε, όταν έρθει, να είναι πια ακίνδυνη για το καθεστώς της παρεοκρατίας και τη γενικότερη μιζέρια που αυτό εκφράζει.
Δ. Κούρτοβικ


34d. Προπόσεις
Αγαπητέ μου …..
Η βίλα είναι ένα μηδενικό. Το πολυτελές αυτοκίνητο επίσης είναι μηδενικό. Ένα μεγάλο σπίτι είναι μηδενικό. Ακόμη και τα λεφτά είναι ένα μηδενικό. Η υγεία είναι 
ναμπερ ουάν.
Ελάτε να ευχηθούμε στον …..να έχει το ένα με πολλά μηδενικά.

Η πρόποσή μου. Ο καθένας από μας να έχει τόση δυστυχία, όσες σταγόνες θα μείνουν στα ποτηράκια μας μετά από ένα λεπτό.

Ο ήλιος γδύνει την γυναίκα μέχρι το μαγιό. Ελάτε να πιούμε και να ευχηθούμε τα μάτια μας να λάμπουν δυνατότερα από τον ήλιο.



34g. Ευχές και κατάρες, προσευχές και διαλογισμοί

Η προσευχή του Έντονη
Κύριε! Σε ικετεύω να με συγχωρείς για τρεις αμαρτίες μου: Πρώτον, έκανα προσκυνήματα στους δικούς Σου ιερούς τόπους, ξεχνώντας πως είσαι παντού, δεύτερον, συχνά απευθυνόμουν σ’ Εσένα με παρακλήσεις, ξεχνώντας πως Εσύ ενδιαφέρεσαι περισσότερο από μένα για το καλό μου, και τέλος, Σε παρακαλώ για συγχώρεση αφού γνωρίζω πως οι αμαρτίες μας συγχωρούνται πριν ακόμη να τις κάνουμε.