[HOME | ΕΤΡΑΠΑΙΔΑΚΙΑ]

Αλεξανδρίκο (Ρίκο) Οφλίδης, 2,5 ετών, Θεσ/νίκη

Όταν τον ρωτάνε: «πώς σε λένε;», απαντάει:
– Κακούγε.
Κακούργε, έτσι τον φωνάζει ο γείτονας, για τα καμώματά του.

Ρίκο Οφλίδης, 2,5 ετών, Θεσ/νίκη

Παρακαλάει την γιαγιά του:
– Πάμε έξω, εκεί έχει πάτα, (λοπάτα, στα ρώσικα το φτυάρι), ματέλ (μακέλ, στα ποντιακά η μάκελλα) και τατούγκ ( έτσι είχε προφέρει το τσακούτς, που στα ποντιακά είναι το σφυρί).

Ρίκο Οφλίδης, 2,5 ετών, Θεσ/νίκη

– Γιαγιά, τσιμπάει, λέει με εκλιπαρούσα φωνή και δείχνει τον ποπό του.
– Γιατί; Ρωτάει η γιαγιά.
– Άκανα κακά.
Τον μαλώνω, βγάζω τα πάμπερς, και πλένω τον ποπό του.
– Γιαγιά, γιαγιά, ζητάει ο Ρίκο, λίγο κλεμούλα, κλεμούλα (κρέμα).
– Τη κυρούς τα γένια, μαλώνει η γιαγιά, κρέμα ζητάς και το κακά δε μπορείς να λες. 

Ρίκο Οφλίδης, 5 ετών, Θεσ/νίκη

Εδώ και καιρό ζητάει να τον πάνε στο σχολείο και όχι στο παιδικό σταθμό.
Μια μέρα παίρνει τηλέφωνο από το παιδικό σταθμό και λέει τα παράπονά του στην γιαγιά:
– Γιαγιά, κάτι πες στον γιο σου!
– Τι έγινε, ρωτάει η στενοχωρημένη γιαγιά.
– Δε με πήγε στο σχολείο, λέει κλαίγοντας ο Ρίκο, θέλει το παιδί του να είναι αγράμματο, αγράμματο.

Ορέστης, 5 ετών,

– Μαμά, είχες υπολογιστή όταν ήσουν μικρή;
– Όχι
– DVD;
– Όχι!
– Kινητό;
– Όχι
– Μαμά, εσύ δεινόσαυρους είδες;