[HOME | ΕΤΡΑΠΑΙΔΑΚΙΑ]

Ασπρίδου Χρυσούλα, 5,5 ετών, Θες/νίκη

Η επίσκεψη του θείου Αντώνη για την Χρυσούλα είναι πάντα μεγάλη χαρά, και μια φορά όταν ο θείος της ετοιμάζεται να φύγει η Χρυσούλα προτείνει:
— Θείε Αντώνη, κάτσε να κοιμηθείς στο σπίτι μας.
— Δε γίνεται κορίτσι μου, δε χωράμε.
— Χωράμε θείε, θα κάνουμε μια στραπατσάδα και θα χωρέσουμε.

Aλεξάκης Γιάννης, 3 ετών, Θες/νίκη

Ο μπαμπάς του μερικές φορές θυμώνει με τις αταξίες του Γιάννη και εκνευρισμένος τον ονομάζει: «μαλάκα», όμως αμέσως μετά, κατανοώντας το παιδαγωγικό του παράπτωμα, προσπαθεί να διορθώσει το λάθος του με πιο ήπιο χαρακτηρισμό: «βλάκα». Ο Γιάννης κάπως μπερδεύτηκε και τώρα όταν παίζει με τον φίλο του και θυμώνει μαζί του, τον αποκαλεί: «βαλάκα».

Ασλανίδης Αλέξανδρος, 6 ετών, Αλεξανδρούπολη

Οι γονείς του ήρθαν στην Ελλάδα από την πρώην Σοβ. Ένωση. Ο Αλέξανδρος ξέρει καλά τα ελληνικά και κάτι καταλαβαίνει στα ρωσικά, αντίθετα ο μπαμπάς του, που δουλεύει στη Γερμανία, γνωρίζει τα ρωσικά και πολύ λίγο τα ελληνικά.
Μια φορά ο μπαμπάς τηλεφώνησε απ’ τη Γερμανία και η μαμά έδωσε το ακουστικό στον Αλέξανδρο για να πει, τι δώρο θέλει να του φέρει ο μπαμπάς. Ο Αλέξανδρος ήθελε ένα καλαθάκι για να παίζει μπάσκετ, όμως ο πατέρας του δεν ήξερε τι σημαίνει καλαθάκι. Απελπισμένος ο Αλέξανδρος φωνάζει τη μαμά για να τον βοηθήσει. Της δίνει το ακουστικό και με αγανάκτηση φωνάζει:
— Αυτός δεν καταλαβαίνει τίποτε, δεν ξέρει τι είναι καλάθι.

Αρβανίτου Μαρία, 2 ετών, Φλώρινα

Κάθε μέρα της έδινε ο παππούς της καραμέλες τις οποίες έλεγε ότι τις έστελνε ο Θεούλης. Μια μέρα δεν είχε καραμέλες και της λέει ότι ο Θεούλης δεν του έδωσε καραμέλες γιατί είναι Κυριακή και τα μαγαζιά είναι κλειστά.
— Ε! τι ρε παππού, πεθ τον Θεούλη και τα πελίπτελα είναι κλειθτά;

Αρβανίτου Λυδία 3,5 ετών, Θες/νίκη

Κάθονται και τρώνε ψωμί με μέλι. Η Θάλεια έχει πετάξει τη σκληρή κόρα του ψωμιού. Η Λυδία λέει:
— Εγώ θα φάω και την κόρα, γιατί ο Χριστούλης είπε ότι δεν πρέπει να πετάμε το ψωμάκι.

Τα ευτραπαιδάκια της Λυδίας Αρβανίτου, 3 — 3,5 ετών, Φλώρινα

Την πονούσαν τα δόντια και προφανώς τα ούλα της:
— Μαμά, με πονάν τα πάνω ύπουλα…

Είχε κοπεί το νερό κι όταν ξαναήρθε δεν ήταν καθαρό.
— Μαμά, το νερό είναι βρώμικο, δώσε μου από την χράμιτζάνα (ήθελε να πει «ντραμιτζάνα»).

Η μαμά της λέει παραμύθι και κάποια στιγμή αφηρημένη σταμάτησε… Η Λυδία θέλει να συνεχίσει και λέει:
— Συχαίνισαι μαμά, σε παρακαλώ.

Ζηλεύει τις μεγαλύτερες αδελφές της που βλέπουν τηλεόραση ενώ εκείνη πρέπει να πάει για ύπνο και τότε λέει:
— Άντε, είναι δέκα και παρά, γρήγορα ύπνο.

Κάνουν πρόβα τζενεράλε πριν τα γενέθλια της Λυδίας. Η μαμά της εξηγεί όλη την διαδικασία και κάποια στιγμή λέει το τραγούδι των γενεθλίων:
«…παντού να σκορπίζεις της γνώσης το φως
και όλοι να λένε…»
— Θα σβήσουμε και το φως, με απορία ρωτάει η Λυδία.

Πότε πότε όταν η μαμά της φεύγει από το σπίτι, της λέει ότι θα πάει λίγο στο φαρμακείο και θα γυρίσει αμέσως. Μια μέρα ή μητέρα της άργησε και η Λυδία λέει:
— Μαμά, τον κύριο Φάρμακο δεν τον χωνεύω καθόλου, σε κράτησε πολύ χορό (ήθελε να πει “καιρό»).

Όλη την ημέρα ήταν με τον παππού της στο γραφείο του και όταν το βράδυ επέστρεψαν στο σπίτι ανακοινώνει το γεγονός της ημέρας:
— Μαμά, το πρωί ήρθε στο γραφείο του παππού μια ινδιάνα (ήταν μια ζητιάνα).

Τρέχει γύρω γύρω από το τραπέζι πολλή ώρα. Της φωνάζει η μητέρα της να σταματήσει και την ρωτάει, γιατί το κάνει αυτό.
— Θέλω να το ζαλίσω το τραπέζι να πέσει κάτω

Ανδρέας, 6 ετών

Για μια μητέρα που έγινε θύμα πρόωρης σεξουαλικής επιμόρφωσης του παιδιού της.
Καύσωνας. Λίμνη. Πλαζ γεμάτη κόσμο. Η μητέρα κολυμπάει περίπου 20 μέτρα από την όχθη της λίμνης, ενώ ο Ανδρέας ασχολείται με τους γυρίνους. Ξαφνικά την φωνάζει:
- Μαμά, αυτοί οι γυρίνοι είναι σαν τα σπερματοζωάρια! (τα έχει δει στην εγκυκλοπαίδεια για παιδιά)
Όλη η πλαζ πετάχτηκε ενθουσιασμένη για να δει τη μητέρα του τόσο ενημερωμένου παιδιού.*

Ανδρέας, 4 ετών

Η μαμά και ο μπαμπάς καμαρώνουν το παιδάκι τους.
- Ανδρέα! Τι ομορφούλης που είσαι. Όταν θα μεγαλώσεις, όλα τα κορίτσι της γειτονιάς θα τρέχουν πίσω σου!
- Χα - χά! Ποτέ δε θα με πιάσουν!*

 Αλέξανδρος, 5 ετών

Αγγίζει το στήθος της μαμάς του και λέει:
- Όταν ήμουν μικρός, έπινα απ' εδώ γάλα. Μαμά, πως το έβαζες μέσα!
- Εγώ το έφτιαχνα. Έτρωγα και γινόταν γάλα. 
Έκανε στρογγυλά τα μάτια του: 
- Τι λες; Έτρωγες χόρτα!;

Αλέξανδρος, 5 ετών

- Μαμά, η μύγες είναι άτιμες;
- Γιατί;
- Γιατί μπορούν να κάνουν κακά, πάνω στον άνθρωπο.

 Ανδρέας, 5,5 ετών

Η αδελφή του του πλένει τα βρώμικα πόδια. Από κάτω στην αυλή της πολυκατοικίας φωνάζει ο φίλος του ο Κωστής:
– Ανδρέα, έλα κάτω να παίξουμε ποδόσφαιρο.
– Δε μπορώ η αδελφή μου πλένει τα πόδια μου και πρέπει να είμαι μαζί τους

 Αλέκος, 6 ετών

Ζει με τους γονείς του στην πολιτεία και για πρώτη φορά ήρθε στη φάρμα που ζουν ο παππούς και η γιαγιά του. Κάνοντας βόλτα μέσα στις εγκαταστάσεις της φάρμα βρήκε μέσα στα χόρτα μια στοίβα απο άδεια μπουκάλια του γάλατος. 
Έτρεξε στο σπίτι και ανακοίνωσε στη γιαγιά:
– Γιαγιά, γιαγιά! Βρήκα μια φωλιά της αγελάδας.

Αλέκος, 5 ετών

Ρωτάει τη μαμά του:
– Είναι αλήθεια ότι γεννήθηκα τη νύχτα;
– Ναι.
– Ελπίζω πως δε σε ξύπνησα;

Ανδρέας, 4 ετών

– Μπαμπά, μπαμπά, αγόρασε μου τύμπανο!
– Όχι! Όχι! Ήδη έχουμε αρκετό θόρυβο στο σπίτι!
– Μπαμπά, σε παρακαλώ! Θα τυμπανίζω μόνο όταν θα κοιμάσαι!

Αλέκος, 7 ετών

Η γιαγιά τον ρωτάει:
– Ποιος έσπασε το παράθυρο:
– Η μαμά, αλλά φταίει ο μπαμπάς γιατί απέφυγε το πιάτο που ερχόταν στο κεφάλι του.

 Αλέκος, 4 ετών

Ρωτάει τη μητέρα του: 
– Μαμά, τις ηλεκτρικές λάμπες τις τρώνε;
– Τι λες αγόρι μου; Όχι, βέβαια!
– Τότε γιατί χθες το βράδυ ο μπαμπάς είπε: «Σβήσε τη λάμπα, πάρε στο στόμα».*

 Θανάσης, 6 ετών

Μπορούμε να παντρευτούμε μόνο μία γυναίκα. Αυτό ονομάζεται μονοτονία. 

Αντώνης, 4 ετών

Ο καθένας μας έχει το δικό του δωμάτιο. Μόνο ο μπαμπάς δεν έχει και πρέπει να κοιμηθεί με τη μαμά. 

Ελένη, 5 ετών

Εξηγώ στην κορούλα μου γιατί πρέπει να βράζουμε το νερό.
– Όταν βράζουμε το νερό πεθαίνουν τα μικρόβια.
– Τι, θα πίνω τσάι με ψοφιμένα μικρόβια;!

Λίνα, 4 ετών

Επιστρέφουμε από το παιδικό σταθμό, το μονοπάτι είναι όλο λάσπη.
– Μαμά, είμαι σαν γουρουνάκι!
– Γιατί, κορίτσι μου;
– Το παντελόνι μου έγινε βρώμικο.
– Κι εγώ είμαι σαν γουρουνάκι. Κοίτα τι λάσπη έχουν οι μπότες μου.
– Όχι μαμά, εσύ δεν είσαι γουρουνάκι! Εσύ είσαι μαμά, δηλαδή γουρούνα!

Μιχάλης 4 ετών

Προσπαθώ να τον ντύνω για βόλτα. Είναι όλο νάζια και ινάτι: το πουκάμισο δεν του αρέσει, το παντελόνι είναι μαύρο, το καπελάκι είναι μικρό, τα παπούτσια δεν τα θέλει…
Δεν αντέχω και του λέω:
– Μήπως καλύτερα να μην βγούμε καθόλου;
– Μήπως ν’ αρχίσω να κλαίω;

Μαρίνα 4ετών

Η κορούλα μου βλέπει το στρίνγκ που φοράω και γεμάτη φροντίδα λέει:
– Μαμά, έλα κοντά μου να βγάζω το σλιπάκι σου από τον ποπό σου