Οι άνδρες στις γυναίκες ρίχνουν οβίδες,
Ότι θέλουν μόνο σοκολάτα και συνουσία.
Όχι! Οι ανάγκες τους είναι πιο λίγες,
Θέλουν μόνο εξουσία.

2017

Διαμαρτυρία μου

Λύνει και δένει στην πορεία του ο πολιτισμός
Και την Ποίηση σταυρώνει.
Κι ως διαμαρτυρία ο Ποιητής, με τον ακρωτηριασμό
Τον ίδιο τον πολιτισμό στειρώνει.

2017

Πως γεννήθηκε η Σέρρα

Στον πατέρα μου που χόρευε Σέρρα στις στέπες του Καζαχστάν

Στα χρόνια άγρια, προελληνικά,
Οι Πελασγοί ημίγυμνοι με δόρυ και ασπίδα,
Κουνιόνταν με βήματα αθόρυβα, εχθρικά,
Ετοιμοπόλεμοι για την ζωή και την πατρίδα.

Μετά από αιώνες τα τύμπανα ανέβαζαν το θάρρος
Και το ρυθμό συμπλήρωνε το κέρας.
Τους σκληροτράχηλους οπλίτες φοβόταν ακόμη και ο χάρος,
Ήταν τα αρχοντόπαιδα του Σθένους και της Τρέλας.

Οι Κουρήτες, που δίδαξαν του πολιτισμού την προπαιδεία,
Που έμαθαν τους ανθρώπους να χρησιμοποιούν τον τόξο, τη φωτιά,
Αυτοί οι Δαίμονες του Καλού, οι άγρυπνοι φύλακες του μωρού Δία
Απ’ τον θεοφάγο Κρόνο, που είχε μεταξύ των Τιτάνων την πρωτιά.
Αυτά τ’ αδέλφια για να καλύψουν του μωρού το κλάμα,
Θορυβούσαν με τις ένοπλες ορχήσεις και παραπλανούσαν τους θηρευτές
Χτυπώντας δυνατά τα πόδια τους στη γη αντάμα
Και ίσως ήτανε του Πυρρίχιου οι πρωτοχορευτές.

Ή μέσα στο αίμα γεννήθηκε ο χορός ο Πυρρίχιος
Απ’ την Αθήνα, όταν ξεπήδησε από το κεφάλι του Δία.
Η πάνοπλη θεά εκτέλεσε ένα χορό που ήτανε αντρίκειος
Και χόρεψαν μαζί της τα βουνά, παράγοντας μια ρυθμική μελωδία.

Αναζητώντας νίκη χόρευαν Πυρρίχιο οι Αμαζόνες
Δίπλα στον ιερό της Άρτεμης, οι κόρες του Άρη,
Ποτέ αμύνονταν και πότε επιτίθονταν σύμφωνα με κανόνες
Γύρω απ’ το θυσιαστήριο με κριάρι.

Οι άλλοι μύθοι λένε πως κατ’ απ’ τα τείχη της Τροίας
Γεννήθηκε απ’ την οδύνη και χαρά ο χορός αυτός,
Ο Κουρήτης Πυρρίχιος είδε νεκρό σώμα απεναντίας
Και αναγνώρισε τον φίλο του Πάτροκλο, που κείτεται σταυραετός.
Λύγισε, και ράκος από τον πόνο άρχισε να ταλαντεύεται,
Μετά κουνάει το δόρυ ρυθμικά και τρομάζει με τη λαλιά του
Και μετατρέπει τη θλίψη σε ξέσπασμα που αγριεύεται,
Και ο χορός αυτός πήρε το όνομά του απ’ τα πυρρά μαλλιά του.
Ο Νεοπτόλεμος ή Πύρρος, ο γιος του ένδοξου Αχιλλέα,
Σκοτώνει τον Ευρύπηλο, ήρωα της Μυσίας στην μάχη την αιματηρή,
Και επαρμένος από χαρά χόρεψε εμψυχωμένα, ρωμαλέα
Και ήταν ο χορός αυτός σαν ποίηση σιωπηλή.

Στο ζενίθ της δόξας έφτασε ο πολεμιστής της Ελλάδας
Με τον Μεγάλο Αλέξανδρο, και έχανε συνέχεια την λάμψη της ιδιοφυΐας
Με του Ηπείρου τον Πύρρο, που ήτανε άξιος μαθητής της Παλλάδας
Και τον Μιθριδάτη του Πόντου, της Γενναιότητας ο σωσίας.

Αλίμονο! Γλυκύτερες από την δόξα του πολεμιστή
Έγιναν στους Έλληνες οι άλλες δόξες και αξίες:
Του ποιητή, του φιλοσόφου, του χτίστη και φιλειρηνιστή,
Και προσπαθούσαν Φως να φέρνουν στους λαούς και ηγεσίες.
Ενώ δίπλα μεγάλωσε η ανερχόμενη δύναμη: η Ρώμη κεφάτη,
Που καταβρόχθισε της Ελλάδας τις πόλεις-κράτη,
Αλλά και για αυτή μεγάλωσαν βάρβαροι-χαλαστές, άλλοι:
Οι Γότθοι, Ούννοι του Ατίλλα και οι Βανδάλοι.

Μετά από αιώνες ήρθε η Μαύρη Μέρα του Ελληνισμού,
Όταν τα στίφη των Οθωμανών εισέβαλαν στην Πόλη
Και έπεσε της Πίστης το αστέρι, κι ανέβηκε η ημισέληνος του σκοταδισμού.
Ξανά και όπως πάντα ηττήθηκε το Καλό απ’ του Κακού την πανώλη.

Όχι εκατονταετίες, χιλιετίες πέρασαν, αλλά η αίγλη του Πυρρίχιου
Παντού στον Πόντο μες στα βουνά και τις κοιλάδες ήταν ζωντανή,
Και μέσα στην λεβέντικη περπατησιά έβγαινε από τα πυθμένα του μύχιου,
Την ένιωθαν κι αποθαρρύνονταν οι μωαμεθανοί.

Διασώθηκε και διατηρήθηκε δια μέσου των χιλιετιών
Απ’ τις ελληνικές φυλές του Πυρρίχιου το ύφος το μεταλλαγμένο:
Το Τρομαχτικό, το Λάζικο… έτσι ονόμαζαν τον πολεμικό χορό των Ποντίων
Και δεν περνούσε γιορτή χωρίς το χορό αυτό το ψυχωμένο.

Ο νταουλτζής και ο λυράρης κινούνται δίπλα στους χορευτές
Και τους ενθαρρύνουν με διάφορα επιφωνήματα και προτροπές:
«Ιέψ’ τεν!», «Επάρτεατο κά!», «Ού τια τια!»,
Για να βγαίνει στο χορό του ενθουσιασμού η λεβεντιά.

Το Πυρρίχιο τώρα ζει με όνομα «η Σέρρα»,
Γιατί έτσι ονομαζόταν το ποτάμι, που στα Πλάτανα-χωριό
Ζούσανε οι κάλλιστοι χορευτές και στις εορτές, που άνοιγαν τον αέρα,
Έρχονταν του Πόντου τα παλικάρια στο «φανερό σχολειό».

Όταν τη Σέρρα έβλεπαν οι ξένοι ένιωθαν δέος,
Δειλιάζανε να πουν αυτά που είχανε στην άκρη της γλώσσας,
Και τα αισθήματα αυτά εξέφρασε ένας Οθωμανός γηραλέος:
«Είστε επικίνδυνοι, μόνο απ’ το χορό σας».

Με λόγια δεν μπορείς να περιγράφεις
Και με τα μάτια είν’ αδύνατον να καταλάβεις,
Πώς απ’ τα «τσακώματα και χαλάματα» του σώματος φθαρτού
Βγαίνουν τόσο έντονες εκδηλώσεις του οίστρου;

Νιώθω πως μαζί με χορευτές με κυριεύουν
Η ηρεμία και το πάθος, ο πόνος κι ο θρίαμβος,
Αυτά με τη σειρά τους με βραβεύουν
Με αρετές, και με τραβούν ο τροχαίος και ο ίαμβος.

Ιανουάριος 2018

Έφερα κοντά την δημοσιογραφία, φιλοσοφία και ποίηση. Ήθελα με ειλικρίνεια και
ειρωνεία να γράφω για τα σημαντικά και ασήμαντα στη ζωή μας.

Το ερωτηματολόγιο του Γιώργου Σοϊλεμεζίδη

Τι σας κάνει να σηκώνεστε το πρωί;
H προκαταβολική ευχαρίστηση,
ότι θα έχω ένα απολαυστικό περίπατο σκανδιναβικό,
που θα μου δώσει δύναμη για όλη την ημέρα,
για τον κήπο μου και το έργο μου ιαμβικό
και δε θα γνωρίσω, τι είναι η χασομέρα.

Η τελευταία φορά που ξεσπάσατε σε γέλια;
Την περασμένη Κυριακή, γιατί την οχτάχρονη εγγονή μου την έχουμε κάθε Σαββατοκύ
ριακο.
Η μόνιμη πηγή για την χαρά και για το γέλιο
είναι η εγγονή μου η Σοφία,
όταν με τα καμώματα της τραντάζει της ρουτίνας μου το θεμέλιο,
και εντελώς βελτιώνει τη δική μου την καρδιογραφία.

Το βασικό γνώρισμα του χαρακτήρα σας, είναι;
Η αφηρημάδα. Συχνά δεν ακούω, όταν κάτι μου λένε οι κοντινοί μου.
Και το άλλο, είμαι σπιτοφιλόφιλος.

Το βασικό ελάττωμά σας;
Ο εγωισμός επιβαρημένος με ασκητισμό.
Ναι, και άλλο ένα: Εκτιμώ τους Εβραίους.
Η κάθε φιλοσοφία την άλλη φοβερίζει,
ότι δε θα σωθούμε απ’ τον Εβραίων τους κανιβαλισμούς.
Μόνο αυτό η επιστήμη δε γνωρίζει:
πώς αυτοί κάνουν τους σεισμούς;
Ίγκορ Γκουμπερμάν,
η μετάφραση δική μου

Η τελευταία φορά που κλάψατε;
Δίπλα στο κρεβάτι της ακίνητης (εδώ και τρία χρόνια) μητέρας μου.

Με ποιες ιστορικές προσωπικότητες ταυτίζεστε περισσότερο;
Με την ποιήτρια Μαρίνα Τσβετάγεβα και τον Ινδό φιλόσοφο Όσσο.
Στην βιογραφία τους, στην ομιλία τους,
στην έξαρση τους φιλοσοφολυρική,
η παραξενιά μου ταυτίζεται με την «ανωμαλία» τους,
και είναι η συγγένειά μου αυτή ανθρωπολατρική.

Ποιοι είναι οι ήρωές σας σήμερα;
Άννα Πολιτκόφσκαγια, Μπαρίς Νεμτσόφ, Αλεξέι Ναβάλνι.
Ο ηρωισμός είναι γενναία πράξη,
όταν παλεύοντας με το καθεστώς της πλειοψηφίας,
αντιστέκεσαι στη φίμωση και ανήθικη τάξη,
ενώ τη ζωή σου απειλούν τα τσιράκια της μαφίας.

Τα αγαπημένα σας ταξίδια;
Συμφωνώ με τον Σωκράτη: Πήγαινε να δεις ένα ακρωτήρι, ένα βουνό, μια θάλασσα κι
ένα ποτάμι και τα είδες όλα!
Έχω κάνει ήδη εβδομήντα μεγάλα ταξίδια:
Κάθομαι μες στη σιωπή
και της μοναχικότητας το σπήλιο,
και ταξιδεύω με τη Γη γύρω από τον Ήλιο.

Οι αγαπημένοι σας συγγραφείς;
Ο Σωκράτης και ο Όσσο. Παράξενο, αλλά αυτοί οι δυο δεν έγραψαν βιβλία, ενώ ο λόγο
ς του πρώτου αποτυπώθηκε σε μερικά έργα του Πλάτωνα και του Ξενοφώντα και οι μαγνητοσκοπημένες ομιλίες του δεύτερου σε πάνω από 600 βιβλία.

Ποιές αρετές προτιμάτε σε έναν άνδρα;
Σε άνδρα που δείχνει μη ανεκτικότητα στην αδικία, που λέει αυτά που οι άλλοι τολμούν
μόνο να σκέφτονται, που είναι ο ίδιος σέξι και όχι το πορτοφόλι του.

…Και σε μια γυναίκα;
Που έχει τουλάχιστον δυο χόμπι…

Ο αγαπημένος σας συνθέτης;
Δύο είναι οι συνθέτες που θαυμάζω.
Ο Βλαντίμιρ Βισότσκι: όταν τα απλά ακόρντα της κιθάρας του συνδέοντας με γνήσια ποίηση αποκτούν μεγάλη μελωδία και δύναμη.
Η Φύση: το κελάηδημα των πουλιών, το θρόισμα των φύλλων, ο παφλασμός των κυμάτων, το σφύριγμα του αέρα, η τυμπανοκρουσία της βροχής, το κελάρυσμα της κρήνης.

Ο αγαπημένος(η) τραγουδιστής(ρια) σας;
Η προτεραιότητές μου που αφορούν το τραγούδι: Το σπουδαιότερο στο τραγούδι είναι
οι στίχοι, μετά πάει η μελωδία. Ο τραγουδιστής σ’ αυτή τη σειρά είναι τελευταίος.
Πρωτ’ απ’ όλα ο ποιητής και ο συνθέτης είναι μοναδικοί δημιουργοί, ενώ ο τραγουδισ
τής εκτελεί το έτοιμο, και είναι πολλοί αυτοί που μπορούν να εκτελέσουν το συγκεκρι
μένο τραγούδι. Τώρα στην κοινωνία των ανθρώπων εδραιώθηκε εντελώς αντίθετη σειρά εκτίμησης. Και ειδικά με στεναχωρούν εκείνοι οι τραγουδιστές που βγαίνουν στην σκηνή και που
και που, το μόνο που λένε είναι ο τίτλος του τραγουδιού.

Τα βιβλία που σας σημάδεψαν;
Απολογία Σωκράτους του Πλάτωνα
Τα βιβλία του Όσσο
Σιντάρτα του Έρμαν Έσσε
Ένας ήρωας του καιρού μας του Μιχαήλ Λέρμοντοφ
Μάρτην Ίντεν του Τζακ Λόντον
Η μεγάλη χείμερα του Μ. Καραγάτση
Άκου ανθρωπάκο! Του Βιλχέλμ Ράϊχ
Διηγήματα του Βασίλι Σουκσίν

Σε ποια λάθη δείχνετε τη μεγαλύτερη επιείκεια;
Στα ορθογραφικά, στην αφέλεια, στο ξέχασμα, στους λανθασμένους υπολογισμούς, στις «δυσάρεστες» πολιτικές πεποιθήσεις.
Επίσης στον αντισημιτισμό: Μπορώ να τον κατανοήσω και να τον καταλαβαίνω μόνο
ως μεταδοτική ασθένεια.

Το αγαπημένο σας χρώμα;
Το γκρι. Το μείγμα του άσπρου και του μαύρου, που κατά τη γνώμη μου είναι η εικόνα ерτης της ανθρώπινης ψυχής.

Ποιο είναι το μεγαλύτερο σας επίτευγμα;
Το μεταφραστικό μου έργο, που αποτελείται πάνω από χίλια ποιήματα της ρωσικής και
παγκόσμιας ποίησης, το οποίο θέλω να πιστεύω πως θα εκτιμηθεί, τουλάχιστον από
την επόμενη γενιά.
Το έργο του συλλογέα: έχω δημιουργήσει μια από της μεγαλύτερες λογοτεχνικές ιστο
σελίδες στην Ελλάδα «Μεγάλη εγκυκλοπαίδεια μικρών κειμένων».

Το αγαπημένο σας ποτό;
Το κρασί που κάνω απ’ τα σταφύλια του αμπελιού μου.

Η βασικές αρετές σας είναι;
Ελπίζω πως απέκτησα μια σπάνια και ξεχασμένη αρετή: τον αυτοσεβασμό. Δυστυχώς οι διεφθαρμένη κοινωνική μας ζωή πολύ συχνά μας αναγκάζει να κάνουμε πράξεις ανειλικρίνειας,
πονηριάς, φθόνου, ζήλιας, που μόνο αυτοσεβασμό δεν δείχνουν. Λυπηρό για όλη την
ανθρωπότητα, αλλά ο αυτοσεβασμός πολύ καλύτερα φυτρώνει σε έδαφος της μοναχικό
τητας παρά μέσα στα σούρτα - φέρτα της κοινωνίας.
Η ικανότητα να έχω ως καλύτερο φύλο την άυλη υπόστασή μου ή πιο απλά, τον εσω
τερικό μου κόσμο.
Αυτός ο φίλος είναι σιωπηλός,
αλλά μιλάει δεν ανοίγοντας τα χείλη,
κι ο λόγος του είναι έμμετρος, σφριγηλός
και δε σβήνει σαν ακοίμητο καντήλι.

Τι απεχθάνεστε περισσότερο απ’ όλα;
Το είδος της απληστίας που αναζητάει ψέματα που κολακεύουν.

Σε ποια περίπτωση επιλέγετε να πείτε ψέματα;
Όταν δεν βλάπτουν.
Κάποιος σοφός το είπε (δεν θυμάμαι ποιος) ή για το Καλό και το Κακό, ή για την
Αλήθεια και το Ψέμα: «Είναι σαν δυο κουπιά της βάρκας. Μόνο όταν λειτουργούν και
τα δυο η βάρκα πάει μπροστά».

Ποιο είναι το μότο σας;
Μάζεψα τα πιο όμορφα, τα πιο σοφά Λόγια, για να κατανοήσω τελικά πως στην κο
ρυφή της ομορφιάς, της αρμονίας και της σοφίας βρίσκεται η Σιωπή.

Πώς θα επιθυμούσατε να πεθάνετε;
Όχι! δε θα έλεγα πως επιθυμώ να πεθαίνω μες στον ύπνο. Αντίθετα, θα ήθελα να
πεθαίνω δυο φορές, πρώτα με τον κλινικό θάνατο για να έχω την εμπειρία, μετά να την
 περιγράψω. Και ελπίζω πως δε θα φοβάμαι το δεύτερο θάνατο, γιατί η «διαδικασία»
 θα μου είναι γνωστή.
Εάν συνέβαινε να συναντήσετε τον Θεό, τι θα θέλατε να Του πείτε;
Τη Ζωή που δημιούργησες είναι το κάτι Τέλειο! Γιατί είναι δίκαιη η κατανομή της
ευτυχίας και της δυστυχίας, και ο κάθε άνθρωπος σε μεγάλο βαθμό έχει τη δυνατότητα
 ο ίδιος να χτίζει τον αιώνα του.

Τι εκτιμάτε περισσότερο στους φίλους σας;
Δυστυχώς, αυτό που έχω στο FB 230 φίλους αναδεικνύει την πικρή αλήθεια ότι ζούμε
στην εποχή των γνωριμιών και όχι των φιλιών.
 
Η βασική σας απασχόληση;
Πάνω σε ένα στρέμμα γης και μέσα σ’ ένα μικρό θερμοκήπιο καλλιεργώ φρούτα και
λαχανικά για τη χρήση της οικογένειάς μου. Στριφογυρίζοντας όλη την ήμερα μέσα
στο νοικοκυριό μου μού ‘ρχονται κάποιες σκέψεις, ιδέες … για την βασική μου απασχό
ληση – χόμπι, να γράφω.

Τι είναι για σας ευτυχία;
Η γαλήνη. Για να μπορέσω να βρίσκω μέσα μου όλα τα πάθη του κόσμου.

Ποιος θα ήταν για σας ο ιδανικός τόπος για να ζήσετε;
Ήδη ζω σε τέτοιο τόπο. Ο άνθρωπος μόνος του κάνει τον κάθε τόπο ιδανικό … ή
ανυπόφορο.

Οι αγαπημένοι σας ποιητές
Βλαντίμιρ Βισότσκι, Μαρίνα Τσβετάγεβα, Αρθούρ Ρεμπώ, Ίγκορ Γκουμπερμάν, Μπουλάτ Οκουτζάβα, Ευγκένι Γεφτουσένκο…
Γιατί αυτοί; Διαβάστε τους και ίσως θα τους αγαπήσετε κι εσείς.

Οι αγαπημένοι σας ήρωες από την λογοτεχνία;
Ο Άμλετ, ο Δον Κιχώτης, ο Ντ’ Αρτανιάν, ο κόμης Μόντε Κρίστο.

Ποιες ιστορικές προσωπικότητες αντιπαθείτε περισσότερο;
Τους συγγραφείς: Κινέζο Σουν Τσού και τον Ιταλό Νικόλο Μακιαβέλι.
Η λέξη ανθρωπιά ταυτόχρονα δείχνει και τον προορισμό του ανθρώπου. Ίσως είναι
ακόμη νωρίς, αλλά από τώρα θα έπρεπε να μη βρίσκουμε δικαιολογία για αυτούς τους
πολιτικούς που ετοιμάζουν πόλεμο.
Ο Σουν Τσου με την στρατιωτική πραγματεία του «Η τέχνη του πολέμου» η οποία
γράφτηκε τον 6ο αιώνα Προ Χριστού, αλλά με την σκληρότητα της θανατικής επιρροής
ακόμα και τώρα έχει αποτελεσματικότητα στην στρατιωτική και σε επιχειρηματική
τακτική.
Ο Νικόλο Μακιαβέλι με το βιβλίο «Ο Ηγεμόνας» που γράφτηκε το 1513 διακρίνεται
με την επιταγή του στους κυβερνώντες: Δηλαδή, ένας ηγεμόνας πρέπει να διαχωρίζει
τη δική του ηθική από την ηθική που πρέπει να εφαρμόζει προκειμένου να δημιουργή
σει ένα ισχυρό στρατιωτικά καθεστώς.
Αυτά τα δυο «έργα» ενέπνευσαν τέτοιους σφαγείς των λαών σαν τους: Στάλιν, Χίτλερ, Ναπολέοντα, Τρότσκι, Μουσολίνι, Πούτιν....
Από το 1961 μέχρι το 2010 το βιβλίο «Ο Ηγεμόνας» είχαν εκδώσει
ΔΈΚΑ ελληνικές εκδώσεις. Λυπηρό γεγονός.

Τα αγαπημένα σας ονόματα;
Σοφία. Το όνομα της μητέρας μου και της εγγονής μου.
Ουρανία, Λέανδρος, Αλέξανδρος, Αχιλλέας, Αλέξης.

Τι μισείτε περισσότερο;
«Μισώ τον εαυτό μου, όταν καμιά φορά φοβάμαι» (από το ποίημα του Β. Βισότσκι
«Αυτά που δε μ’ αρέσουν»)

Ποιο στρατιωτικό γεγονός θαυμάζετε περισσότερο;
Την λεγόμενη ιστορικά «Μεγάλη παράταξη στον ποταμό Ούγκρα» (Стояние на Угре).
Ρωσία, Οκτώβριος του 1480. Στις απέναντι όχθες του ποταμού Ούγκρα ετοιμοπόλεμοι
απλώθηκαν κατά μήκος του ποταμού πάνω από 60 χιλιόμετρα τα στρατεύματα του
τσάρου Ιβάν ΄Γ του Μέγα της Ρωσίας και του χάνου Αχμάτ της Μεγάλης Ορδής.
Μετά από ένα μήνα τα στρατεύματα του Αχμάτ αποχώρησαν, και από τότε η Ρωσία
σταμάτησε να πληρώνει το φόρο υποτελείας στους Μογγόλους, αποκτώντας την πλήρη
 ανεξαρτησία της.
Η λέξη «πόλεμος» καλό θα ήταν να εξαφανιστεί από τα λεξιλόγια των λαών, ενώ τώρα
 κάνουμε το αντίθετο, αναθρέφουμε και το παιδί-τέρας του Πολέμου, την τρομοκρατία.

Ποια θεωρείτε την πιο υπερεκτιμημένη αρετή;
Την σεμνότητα. Δυστυχώς πολύ συχνά πίσω της κρύβεται η δειλία και η αμυαλιά. Την σεμνότητα αγαπάνε οι πολιτικοί και τα «καλά παιδιά» της κοινωνίας, βεβαίως, ο καθένας με τον
τρόπο του. Τους σεμνούς μπορείς να κυβερνάς με κούνημα του μικρού δακτύλου.

Τι λόγια θα θέλατε ν’ «ακούσετε» στην κηδεία σας;
Κοιτάξτε! Αυτός κουνιέται!

Ποιες λέξεις χρησιμοποιείτε υπερβολικά;
Φιλοσοφία, ποίηση, σιωπή, αλλά θα έπρεπε: αγάπη, φιλία, συνομιλία.

Ποια είναι η καλύτερη συμβουλή που σας έχουν δώσει;
Μη γεμίζεις με τον εαυτό σου τον ελεύθερο χρόνο του άλλου.

Διαλέξτε πέντε λέξεις που περιγράφουν τον εαυτό σας
Συλλογέας, εργατικός, συντηρητικός, εγωιστής, ευέξαπτος.

Ποιοι είναι οι δύο καλύτεροί σας φίλοι;
Το τετράδιο και το στυλό.
Η ποίηση είναι μια σκέψη, στυλό και χαρτί,
Από τη σκέψη βγάζεις ένα άρωμα μεθυστικό
Και το στυλό χορεύει στης δημιουργίας τη γιορτή,
Ενώ το χαρτί τα συνδέει σ’ ένα ποίημα συναρπαστικό.

Πώς αντιμετωπίζετε τους εχθρούς σας;
Τους εκτιμώ. Το «δηλητηριάκη» τους που έριξαν πάνω στη ζωή μου μεταμορφώθηκε
σε λάδι και υπερνικώντας τις δυσκολίες και τις στενοχώριες, η μηχανή της ύπαρξης
μου βγήκε πιο δυνατή και άρχισε να λειτουργεί πολύ πιο ομαλά και αρμονικά.

Τι θεωρείτε ως έσχατο βαθμό δυστυχίας;
Την απώλεια της αξιοπρέπειας.

Αίσθημα της αξιοπρέπειας
Στην Μπ. Αχμαντούλινα
Αίσθημα της αξιοπρέπειας, να αινιγματική αρετή:
δημιουργείται σε εκατονταετίες, αλλά χάνεται σε μια στιγμή,
κατά τον διαγωνισμό, τον βομβαρδισμό, κατά τα όμορφα λόγια του αέρα,
τσακίζεται, καταστρέφεται, συντρίβεται πέρα για πέρα.

Αίσθημα της αξιοπρέπειας, ιδού το αινιγματικό μονοπάτι,
στο οποίο, αν κρατάτε στάση ποζάτη, εύκολα θα αποκαλυφθεί η απάτη,
γιατί αμέσως, η εμπνευσμένη, η καθαρή, η ζωντανή, η αστέρινη
θα διαλυθεί και σκόνη θα γίνει η υπόστασή σου η ανθρώπινη.

Αίσθημα της αξιοπρέπειας, είναι αγάπης πορτρέτο.
Σας αγαπώ καλοί μου φίλοι, και την τρυφερότητά μου καταθέτω.
Ότι και να προφητεύουν το σκότος και το κακό, εκτός αυτού
τίποτα άλλο δεν επινόησε η ανθρωπότητα, για σωτηρία του εαυτού.

Μην ξοδεύεσαι, φύλαγε της περηφάνιάς σου τη χρυσαφιά,
μην χάσεις την κάρα σου τη θεϊκή και την αγνή ομορφιά.
Τι σε στραβώνει; Ποιος φόβος σε κάνει να γίνεις νεκρός.
Σήκω και ξεκίνα άνθρωπε! Μόνο ευθεία και μόνο εμπρός!

Μπουλάτ Οκουτζάβα
μετάφραση δική μου
1989 (2016)

Ποιά είναι τα αγαπημένα σας αποφθέγματα;
Θα σας δείξω μόνο λίγα απ’ αυτά που είπαν οι πρώτοι σοφοί της ανθρωπότητας και θα
 καταλάβετε πως όλα τα υπόλοιπα γνωμικά των επόμενων αιώνων προέρχονται απ’
αυτά και είναι τα μωρά τους.
Όταν πληθαίνει ο αριθμός των νόμων και των διαταγών, μεγαλώνει ο αριθμός των
απατεώνων και πολιτικών. (Λάο Τσε)
Σοφέ! Αναγκασμένος να ζεις μες στον απλό κόσμο, πρέπει να είσαι μια σταγόνα λάδι
που επιπλέει στο νερό, αλλά δεν αναμειγνύεται μαζί του. (Πυθαγόρας)
Καμιά ευτυχία δεν είναι τόσο μεγάλη, όσο η γαλήνη του πνεύματος. (Βούδας)
Οι επιθυμίες είναι η πηγή της θλίψης. (Βούδας)
Η σιωπή είναι ένας πιστός φίλος που ποτέ δε θα σε προδώσει. (Κομφούκιος)
Διάλεξε μια δουλειά που σ' αρέσει και δε θα χρειαστεί να δουλέψεις ούτε μια μέρα
στη ζωή σου. (Κομφούκιος)
Ευτυχία, όταν σε καταλαβαίνουν, μεγάλη ευτυχία, όταν σε αγαπάνε, αληθινή ευτυχία,
όταν αγαπάς εσύ. (Κομφούκιος)
Δεν είμαι αθηναίος, ούτε Έλληνας πολίτης, αλλά πολίτης του κόσμου. (Σωκράτης)
Η παιδεία σαν την πλούσια χώρα, παράγει όλα τα αγαθά. (Σωκράτης)
Όταν ο Διογένης ρωτήθηκε, ποιο είναι το κάλλιστο απόκτημα του ανθρώπου
απάντησε: το θάρρος της γνώμης του.
Οι ερωτευμένοι αντλούν την ηδονή από την ατυχία. (Διογένης)
Δεν υπάρχει, ούτε θα υπάρξει ποτέ θρησκεία ανώτερη απ' την αλήθεια. (Ιησούς Χριστός)
Εκείνος που είναι ενάντιά σας είναι υπέρ σας. (Ιησούς Χριστός)
Να είστε περαστικοί. (Ιησούς Χριστός)
Αν όλοι, εγώ όχι. (Ιησούς Χριστός)
Δια μέσου των πληγών σε σας διεισδύει το φως. (Τζελαλεντίν Ρουμί)
Προσήλωσε το βλέμμα σου στα άστρα και ψάξε το Δρόμο. Τα λόγια εμποδίζουν να
βλέπεις μακριά, τήρησε τη σιωπή. (Τζελαλεντίν Ρουμί)

Τι απεχθάνεστε περισσότερο στην εμφάνισή σας;
Το «απεχθάνεστε» είναι υπερβολικό, ίσως η κατάλληλη λέξη είναι το «σας πειράζει».
Δηλαδή, με πειράζει λίγο η έλλειψη αρμονίας μεταξύ του ύψους και του βάρους μου.

Τι ή ποιον αγαπάτε περισσότερο στη ζωή σας;
Την γυναίκα μου την Ουρανία. Χάρη στην αγαπημένη σύζυγό μου είχα την
υποστήριξη, την άνεση και τον καιρό να ασχοληθώ με το γράψιμο.

Χωρίς εσένα είμαι ’γω παράξενος
Σαν δίχως άνεμο τυφώνας,
Σαν έρευνα χωρίς μυαλό,
Σαν μαχητής χωρίς εχθρό.
Χωρίς εμένα είσαι ’συ παράλογη
Σαν δίχως ουρανό φεγγάρι,
Σαν έδεσμα χωρίς ψωμί,
Σαν κρασοπότηρο χωρίς κρασί.

Σ. Σμιρνόφ
μετάφραση δική μου
? (1992)

Για την γυναίκα μου κατεβάζω αστέρια,η ευτυχία μου είναι πανελλαδική.
Ολ’ αυτά, που είναι τέλεια,
έχει η συμβία μου η μοναδική.
Το κάλλος, της τρυφεράδας τον αισθησιασμό,
έχει τη γλύκα, τη σιγουριά και τη φροντίδα
και του αστρονόμου τον ρομαντισμό.
Ενώ τα χάδια της του πάθους καταιγίδα.

Ποιο ταλέντο θα θέλατε να είχατε;
Το ταλέντο να μην έχω επιθυμίες.

Αν μπορούσατε να διαλέξετε πώς να επιστρέψετε στη ζωή, τι θα θέλετε να είστε;
Δε θα ήθελα τίποτα να αλλάξει. Πιστεύω πως όλα αυτά που είχαν συμβεί στη ζωή μου: τα σφάλματα, τα λάθη, τα στραβοπατήματα, οι απερισκεψίες, ακόμη και οι αμαρτίες μου, τελικά μου
έκαναν περισσότερο καλό παρά κακό.

Φλεβάρης 2018

Κατάρα μου!

Δυο μπροστάρηδες κριάρια: ο Τραμπ και ο Πούτιν,
Τα ποίμνια τους προς αφανισμό οδηγούν.
Ο ένας κωλοκαθαρίζεται με δολάρια, ο άλλος του Καγκεμπέ ο Ρασπούτιν,
Αυτοί με τις «βαλίτσες» τους στο ολοκαύτωμα μας ξεναγούν.
Στον διάολο να πάνε οι λαοί-κοπάδια,
Που δεν έμαθαν Ανθρώπους να επιλέγουν.
Κατάρα μου και στις «ελίτ», της κοινωνίας τα ξεράδια,
Που είναι ανίκανοι τα τέρατα τους να συμμαζεύουν.

11.04.18
 

Άνεμος

Μες στην ψυχή μου ζει ο άνεμος,
που μόνο κάποιες νύχτες λαγοκοιμάται.
Για να ταράζει την κάλμα μου, ετοιμοπόλεμος,
και πάντα μες στα πάθη μου περιπλανάται.
Δεν είναι απ’ τους ήσυχους, που σβήνει το κερί,
αλλά απ’ τους ανάστατους, που την φωτιά φουντώνει.
Δεν είναι φρόνιμος και η ζωηρότητά του φοβερή,
την σύνεση με την ανοησία ανακατώνει.
Εκεί που πρέπει να είμαι δίκαιος και μεγαλόψυχος,
αυτός ξεσπά με απότομη και σφοδρή τρικυμία.
Εκεί που πρέπει να είμαι κατηγορηματικός και σκληρόψυχος,
αυτός σαν σιρόκος θερμός, χάνεται στην πελαγοδρομία.
Δεν μου αρέσει η νηνεμία,
που το ιστιοφόρο μου καθηλώνει.
Ειν’ επικίνδυνη η φουρτούνα,
μπορεί την ύπαρξη μου να νεκρώνει.
Αλλά και ο ούριος άνεμος,
τις ικανότητες μου αποχαυνώνει.

18.05.18

Γκέμμα

                                                           Στον Δημήτρη Λιαντίνη
«Φεύγω αυτοθέλητα. Αφανίζομαι όρθιος, στιβαρός και περήφανος»,
Και έμεινες για λίγους τρανός και εσωτερήφανος.
«Ποιος μας ακούει εμάς; Είμαστε είκοσι μόνο»,
Το αρχαίο ελληνικό πνεύμα σε είχε κληρονόμο.
«Έλληνας θα ειπεί να προσκυνάς στους Δελφούς το «γνώθι σαυτόν»,
Αλλά εκείνος δραστήριος, και τρέχουν τα πόδια και η γλώσσα για τον εαυτόν.
Δεν ήθελες να πάρεις μέρος «για το κακό που ετοιμάζουμε»,
Και διότι την ανειλικρίνεια, την αδικία και τον φόβο στεγάζουμε.
Διάλεξες τον θάνατο διαμαρτυρόμενος για την ψευτοζωή,
Προτίμησες το θεμέλιο της ελευθερίας, την ανυπακοή.
Δεν άντεξε η Ελληνικότητά σου της πραγματικότητας τη μιζέρια,
Περιπλανιέται τώρα το άφθαρτο πνεύμα σου μέσα στα αστέρια.
Δεν ήθελες να ζεις στη σκιά του σκότους.
Πόσο θα ήθελα να ήμουν στην παρέα σου εικοστός πρώτος!

24.04.18

Το μονοπάτι

Σε κάθε κορυφή οδηγεί και κάποιο μονοπάτι
κι ο δρόμος ο σωστός πάντα είναι ο ανήφορος
κι έχεις μπροστά σου του αντίπαλου την πλάτη,
αφού η διάβαση η στενή δεν είναι λεωφόρος.
Σε πρέπων στιγμή να βάζεις μια τρικλοποδιά
και παν’ απ’ τον αντίπαλό σου να πηδάς με αυθαδειά.

Θα φτάσεις πρώτος στην κορυφή με πονηριά,
ο άθλος σου θα συνοδεύεται με τυμπανοκρουσίες,
και θα δεχθείς και αγκαλιές εικονικές και άγευστα φιλιά,
και θα ‘χεις περιουσίες και βεβαίως σ…...ίες.

Κι εσύ θέλεις να φτάσεις στην κορφή,
αλλά ο τρόπος θα ‘χει δύσκολη, ενώ αρμονική μορφή.
Στον στόχο σου για να φτάσεις, θα γίνεις ίδιος μονοπάτι,
που θέλει κόπο και ιδρώτα της ψυχής,
τόλμη και σύνεση του δάσκαλου και ορειβάτη.
Ο ίδιος θα χαράξεις την πορεία,
και με τον εαυτό σου θα μονομαχείς.

Να περπατάς το μονοπάτι σου ημέρα και νυχτιά,
τότε θα συναισθάνεσαι της μεγαλόπρεπης αυγής την αρχοντιά.

Το ογκόλιθο πάνω στο μονοπάτι να το κάνεις σκαλί,
και έστρωσες για τη ζωή σου χειροποίητο χαλί.
,
Το δρομολόγιό σου έχει στάσεις, που λέγονται αλήθειες,
να ξέρεις, με την πάροδο του χρόνου, γίνονται ηλίθιες.

Ν’ αφήσεις πίσω σου του Ανθρώπου ανεξίτηλα χνάρια,
κι όχι του πολιτικού τη «βαρυσήμαντη» λογοδιάρροια.
Να προσέχεις, το δικό σου μονοπάτι, ανοίγοντάς.
Του αλλουνού την στράτα μην σφαλίζεις.
Το πηγαινέλα των μυρμηγκιών μην ποδοπατάς
και της αράχνης τον ιστό μην σχίζεις.

Το μονοπάτι σου με τον πεθαμό σου να μην τελειώνει
και του έργου σου η λαμπρότητα ποτέ να μη θαμπώνει.

20.06.18

Γιατί δε δουλεύει η δημοκρατία;
(μεταξύ σοβαρού και αστείου)

Ομολογώ, δε μου αρέσει αυτό που οι πολιτικοί με υπερηφάνεια ονομάζουν «Δημοκρατία». Περισσότερο δε μου αρέσει αυτό που κατάφεραν να πέρασαν την υπερηφάνειά τους, σαν μεταδοτική ασθένεια σ’ όλον τον κόσμο.
Δηλαδή, η δημοκρατία σε εξαναγκάζει να πιστεύεις στην σοφία και εξαιρετικότητα της!?
Έχω για την πλειοψηφία της δημοκρατίας τη γνώμη μου:
«Η πλειοψηφία των ανθρώπων ζει με τον φόβο στην καρδιά.
Η πλειοψηφία είναι οι άνθρωποι που μαζεύονται σε αγέλες.
Η πλειοψηφία είναι οι άνθρωποι τους οποίους το ποτάμι της Ζωής παρασέρνει στην ανυπαρξία.
Η πλειοψηφία φέρνει το «δίκαιο» του όχλου, και όχι του δίκαιο του σοφού».
Μάλιστα, πολύ λίγο συμφωνώ πως σ’ αυτό το πολίτευμα η εξουσία πηγάζει απ’ τον λαό. Θα συμφωνούσα περισσότερο, με μια μικρή διόρθωση - απ’ τον «καλά μορφωμένο» λαό, και η μόρφωση αρχίζει από το σχολείο. Το σύνθημα των αναρχικών (Τώρα, ένα σχολείο φωτίζει μόνον, όταν καίγεται) δε με βρίσκει σύμφωνο με τον τρόπο λύσεις του προβλήματος, παρ’ όλο που και ο Μ. Τουέϋν έντονα είχε αμφιβάλλει για την κρατική εκπαίδευση, λέγοντας πως αυτή μόνο εμπόδιζε την αληθινή μόρφωσή του. Με λίγο διαφορετικό τρόπο το επαναλαμβάνει και ο μεγάλος Δάσκαλος Ε. ντε Μέλο (Υπάρχουν δυο είδη μόρφωσης: το ένα μαθαίνει πώς να κονομάς και το άλλο πώς να ζεις). Ο Έλληνας φιλόλογος και δοκιμιογράφος Σ. Καργάκος, βλέπει και αυτός τα μειονεκτήματα της εκπαίδευσης (Το σχολείο σήμερα διδάσκει τη "γραμματική" του συστήματος).
Ο μεγαλοεπιχειρηματίας λόρδος Τζον Μπράουν συνέδεσε το πρόβλημα της μόρφωσης με τους πολιτικούς (Ένας μορφωμένος λαός εύκολα οδηγείται, αλλά δύσκολα παρασύρεται, εύκολα κυβερνάται αλλά δύσκολα σκλαβώνεται). Δυστυχώς, η εντύπωση είναι ότι οι σύγχρονοι πολιτικοί ψάχνουν τα άλλα «εύκολα», δηλαδή, τους βολεύει η μόρφωση, που γεννάει αμόρφωτους και περιθωριακούς. Ευτυχώς, είναι εντύπωση, γιατί στην πραγματικότητα όλη η ενέργειά των πολιτικών πάει στις μάχες με την αντιπολίτευση και στην προσπάθεια να καλύπτουν τις τρύπες, δηλαδή τα μπαλλώνουν στο «πάπλωμα» του Έθνους. Ο χειμώνας και το καλοκαίρι, τα προβλήματα των φτωχών και των πλούσιων συνέχεια ανοίγουν τρύπες και αυτή η ρουτίνα τους τρώει το Δημιουργικό τους. Έρχεται άλλο κώμα, αλλάζουν οι βελόνες, τα νήματα, το πάχος των μπαλωμάτων, αλλά κανένας δεν έχει χρόνο και επιθυμία να σκάβει, για να φτάσει στη ρίζα του προβλήματος.
Κάποια στιγμή ήθελα να γράψω στίχους για να καυτηριάζω τη δημοκρατία, αλλά μετά μου ήρθε η ιδέα να κάνω κάτι πρωτότυπο. Αυτοί που με διαβάζουν γνωρίζουν πως έχω γράψει αρκετά στιχουργικά παιχνίδια (λογοπαίγνια). Και αυτό το είδος στιχουργικών παιχνιδιών που δημιούργησα πρέπει να έχει ονομασία. Τους ονόμασα «ΣΤΙΡΗΤΆ», αφού το νέο λογοπαίγνιο αποτελείται από τους ΣΤΊχους και ΡΗΤΆ (όχι, ακριβώς ρητά, ορθότερα να τα λέμε γνωμικά). Λοιπόν, τα ΣΤΙΡΗΤΆ συνδυάζουν γνωμικά γνωστών φιλοσόφων, συγγραφέων, γνωμικογράφων και δικές μου αράδες που φέρουν στο δημιούργημα ομοιοκαταληξία και ρυθμό. Δεν θα έχω αντιρρήσεις, αν κάποιος ή κάποια θα θεωρήσει πως με στίχους χάλασα τα γνωμικά.

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ - Ο ΤΡΟΠΟΣ ΜΕ ΤΟΝ ΟΠΟΙΟ
ΜΙΑ ΚΑΛΑ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗ ΜΕΙΟΨΗΦΙΑ
με μια πομπώδη αμπελοφιλοσοφία
ΔΙΟΙΚΕΙ ΤΗΝ ΑΝΟΡΓΑΝΩΤΗ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ
και την οδηγεί στη δυστροφία.
Σ. ΦΡΑΝΚ – Γ. Σοϊλεμεζίδης

ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΣΙΩΠΟΥΝ,
ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΣΩΠΑΙΝΟΥΝ.
γιατί πάνω στο τεντωμένο σκηνή της ζωής ισορροπούν,
και δεν θέλουν ούτε να πεθαίνουν, ούτε να φτωχαίνουν.
Α. ΒΙΓΚΟΥΣΙΝ – Γ. Σοϊλεμεζίδης

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΧΩΡΙΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑ ΔΕΝ ΕΝΟΕΊΤΑΙ,
ΟΥΤΕ ΩΣ ΕΝΝΟΙΑ ΟΥΤΕ ΩΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ.
Κακή η λειτουργία της, χωρίς αποτελεσματικότητα
και μόνο η παροδικότητα της κατανοείται.
Ι. ΘΕΟΔΟΡΑΚΟΠΟΥΛΟΣ – Γ. Σοϊλεμεζίδης

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΕΙΝΑΙ ΟΤΑΝ ΔΙΝΕΤΑΙ ΣΤΙΣ ΨΕΙΡΕΣ Η ΕΞΟΥΣΙΑ
ΝΑ ΤΡΩΝΕ ΤΑ ΛΙΟΝΤΑΡΙΑ,
που για να σωθούν ψάχνουν προστασία
πίσω από τα ξένα ντουβάρια.
Ζ. ΚΛΕΜΑΝΣΟ – Γ. Σοϊλεμεζίδης

Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΓΕΝΝΑΕΙ ΤΗΝ ΤΥΡΑΝΝΙΑ
και η τυραννία γεννάει την μπανανία.
ΠΛΑΤΩΝΑΣ – Γ. Σοϊλεμεζίδης

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ: ΛΕΣ ΟΤΙ ΘΕΛΕΙΣ,
ακόμα και μπορείς να καταγγέλλεις,
ΚΑΝΕΙΣ ΟΤΙ ΛΕΝΕ,
αλλιώς τρέμε.
ΤΖ. ΜΠΕΡΙ – Γ. Σοϊλεμεζίδης

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΕΙΝΑΙ ΟΤΑΝ Η ΕΞΟΥΣΙΑ ΕΙΝΑΙ ΜΕ ΚΛΗΡΟ,
και τότε η τύχη θα χαμογελάσει με του Θεού τον ζήλο.
ΟΤΑΝ ΕΙΝΑΙ ΜΕ ΕΚΛΟΓΕΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
τ’ αυτιά και τα μυαλά μας παίρνει η μιντιοκρατία.
ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ – Γ. Σοϊλεμεζίδης

Η ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΕΧΕΙ ΩΣ ΑΝΤΙΠΑΛΟ ΜΟΝΑΧΙΚΟ
ΤΟΝ ΚΑΛΟ ΜΟΝΑΡΧΗ.
Η αυριανή δημοκρατία θα έχει ως σύμμαχο μοναδικό
τον δίκαιο πλανητάρχη… που δεν υπάρχει.
Ο. ΟΥΑΙΛΝΤ – Γ. Σοϊλεμεζίδης

Η ΧΩΡΑ ΜΑΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΝΤΕΞΕΙ
ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΝΙΚΗ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ .
αφού αν έχετε προσέξει πολύ βαθιά έχει μπλέξει
στα γρανάζια του συστήματος της αναξιοκρατίας.
Λ. ΣΕΜΠΑΡΣΙΝ – Γ. Σοϊλεμεζίδης

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ - Η ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ ΤΗΣ ΜΕΤΡΙΟΤΗΤΑΣ,
και πειθαρχία της αξιότητας.
Α. ΝΤΕ ΤΟΚΒΙΛ – Γ. Σοϊλεμεζίδης

Η ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΗΣ ΔΙΟΙΚΟΥΜΕΝΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
μοιάζει με χαλασμένο ανελκυστήρα και
ΠΗΡΕ ΜΗ ΔΙΟΙΚΟΥΜΕΝΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ.
συνέχεια χάνοντας θαμώνες απ’ τη λίστα της πελατείας.
Μ. ΜΑΜΤΣΙΤΣ – Γ. Σοϊλεμεζίδης

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ: ΟΤΑΝ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΔΕΝ ΔΙΟΡΙΖΕΤΑΙ
ΑΠΟ ΜΙΑ ΧΟΥΦΤΑ ΔΙΕΦΘΑΡΜΕΝΩΝ,
πολύ προσγειωμένων και καθόλου ονειροπαρμένων
ΑΛΛΑ ΕΚΛΕΓΕΤΑΙ ΑΠΟ ΑΣΤΟΙΧΕΙΩΤΗ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ,
που το ύφος της η στερεοτυπία.
ΜΠ. ΣΩ – Γ. Σοϊλεμεζίδης

Το 2002 έγραψα ένα φιλοσοφικό μυθιστόρημα μη επιστημονικής φαντασίας, μεταφέροντας τον ήρωά μου τον Ηρακλή Σιωπηρό στο έτος 3002. Ο τίτλος του είναι: «Ωχ! αυτοί οι βλάκες οι σοφοί», και αν κάποιος ενδιαφέρετε, μπορεί να το βρει στην ιστοσελίδα μου www.pegas1.eu. Εκεί «προβλέπω», πως το έτος 3002 τη γη θα κυβερνάνε Τρεις Σοφοί.
Πρόσφατα, ένα μήνα πριν, η σύζυγός μου μου πρότεινε να δω ένα βίντεο, που ο γνωστός τραγουδιστής Κώστας Χατζής ερμηνεύει το τραγούδι «Πλανήτης Γη», (Η γη ακόμη ζει) που έγραψε μια σπουδαία στιχουργός Σωτία Τσώτου. Αγάπησα και τώρα συχνά ακούω το τραγούδι, μου αρέσει και η ερμηνεία του. Όμως. περισσότερο με συγκίνησαν οι στίχοι της κυρίας Τσώτου (πέθανε το 2011), που αμέσως έγινε αγαπητή συγγενική ψυχή, αφού οι στίχοι της μιλάνε για τον μακρινό πλανήτη με εξωγήινους, τον οποίο κυβερνάνε Δώδεκα Σοφοί.
Μέσα μου γεννήθηκε μια πολύ αισιόδοξη Πίστη, ότι αυτό είναι το μέλλων της ανθρωπότητας: τελικά τη Γη θα κυβερνάνε οι Σοφοί! Θα περάσουμε μέσα από πολλά δεινά που δημιούργησαν τα τέρατα της εξουσίας, τέτοιοι σαν τον Λένιν, Στάλιν, Χίτλερ και ακόμη υπάρχουν πιστή μαθητές του Πρωταθλητή Χασάπη των ανθρώπων Στάλιν, που τον ονομάζουν Αποτελεσματικό Μάνατζερ.
Μαζί με την Γκρέτα Τούνμπεργκ θέλω κι εγώ να υψώσω τη φωνή μου για τη Γη μας:

Ανησυχία

Είμαστε μόλις ενός έτους.
Όλοι μαζί είμαστε ενός έτους.
Όλη η ανθρωπότητα είναι ακόμη
στην βρεφική ηλικία ενός έτους.
Το ανθρώπινο γένος σαν μωρό
που τα ‘κανε πάνω του
και βρώμισε την κοιτίδα του τη γη,
μες στις ακαθαρσίες και την μπόχα
αμέριμνα διασκεδάζει
με τα θορυβώδη μπιχλιμπίδια του.
Σεπτέμβρης 1978


Γίωργος Σοϊλεμεζίδης
03.10.2019

Η μούσα ήρθε σε μορφή πεταλούδας που αιωρούταν μέσα στον κήπο μου. Μετά από δυο βδομάδες έγραψα αυτό το ποίημα.
Οι αρχαίοι Έλληνες θεωρούσαν την πεταλούδα σύμβολο της αθανασίας της ψυχής. Η Ψυχή απεικονιζόταν ως κορίτσι με φτερά πεταλούδας.


Περί ψυχών μας και πεταλούδων

Απ’ όλα τα πλάσματα της φύσης, ωραιότερα,
και η εφήμερη ζωή, το ριζικό τους.
Απ’ όλα τα έντομα, ρομαντικότερα,
και το φτερούγισμα το τεθλασμένο, το διακριτικό τους.

«Το λουλούδι είναι του Θεού το χαμόγελο», είπε ο σοφός,
ενώ οι πεταλούδες - ιπτάμενα άνθη θεϊκής πινελιάς.
Πετάει της φύσης το θαύμα-φως
σαν ιδιοφυΐα της αγνής ομορφιάς.

Για να ενώνεσαι μαζί της σε εκστατική αδημονία,
να γίνεις χορτάρι ή λουλούδι,
και πάνω στην παλάμη ως τελειότητα και αρμονία,
στη μνήμη σου θα μείνει σαν ανήκουστο τραγούδι.

Της πεταλούδας η ζωή – εν μάθημα Ελευθερίας,
όπου τη νύμφη πρέπει να ροκανίζεις και να σχίζεις.
Να ζήσεις δυο μέρες μέσα στο αίσθημα της ευφορίας,
και προς το θάνατο δίχως φόβο να φτερουγίζεις.

Ότι οι πεταλούδες είναι οι ψυχές μας λένε η μύθοι με επισήμανση,
ότι τα πτερύγια των ψυχών αυτών είναι τρυφερά.
Μην τα αγγίζετε! Και όχι κάτω απ’ το γυαλί για μάρανση.
Έτσι, των ανθρώπων τις ψυχές πληγώνουν φοβερά!

Ψάχνω κ’ εγώ ανέσεις για την ψυχή μου, να μην φθαρούμε,
κοιτάζω με θλίψη τα ουράνια, εκεί με καλεί η περηφάνια.
Η ψυχή μου προσπαθεί να απογειωθώ και να αιωρούμαι,
ενώ από κάτω, της ερήμου η άγονη επιφάνεια.

Μια μέρα βλέπω στον κήπο μου μικρή πεταλούδα,
εκείνη δε φτερουγίζει, αλλά σαν αετός αιωρείται.
Και οι δική μου ψυχή θα γίνει μια γκρι χρυσαλίδα,
που στου Θεού τα λιβάδια θα φιλοξενείται.

Γιώργος Σοϊλεμεζίδης
13.08.19